Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaMapaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacjiUczniowie
Studium Pracowników Medycznych
i Społecznych

al. Wojska Polskiego 493, 82-200 Malbork
tel. 501-763-963, kom. 510-036-706
www:   http://www.szkolymedyczne.eu
http://www.szkolymedyczne.eu/malbork
Studium Pracowników Medycznych i Społecznych na Facebooku
e-mail:   malbork@oswiatalingwista.eu
Liczba odwiedzin od 01.01.2015: 27553 razy
dzięki wykupionej wizytówce w serwisie szkolnictwo.pl
(wysokie pozycjonowanie płatnej wizytówki =
= duża popularność
Twojej jednostki!)
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie


SZKOŁA POLICEALNA


NASZE ODDZIAŁY

 

KURSY

- masaż kosmetyczny antycellulitowy
  z użyciem bańki chińskiej

- pedicure SPA i zdrowotny
- pedicure leczniczy z podologią
- woskowanie ciała
- przedłużanie rzęs
- zagęszczanie rzęs
- przedłużanie paznokci
- kreowanie własnego wizerunku – wizaż
  i stylizacja

- masaż limfatyczny
- masaż bańką chińską
- masaż kamieniami

- masaż stemplami
- masaż modelujący

- masaż czekoladą
- masaż miodem
- masaż kręgosłupa

- kurs pierwszej pomocy
- intensywne kursy medycznego języka
  angielskiego i niemieckiego

- profilaktyka próchnicy (lakowanie,
  lakierowanie)

- fluor (próchnica zębów)
- piaskowanie

Jesteśmy jedną z pierwszych w Polsce niepublicznych policealnych szkół medycznych o prawach publicznych. Zajęcia praktyczne realizujemy we własnych, profesjonalnych pracowniach i specjalistycznych gabinetach lekarskich oraz szpitalach.

Wykłady i ćwiczenia prowadzą doświadczeni, wysoko wyspecjalizowani wykładowcy, nauczyciele akademiccy, lekarze i profesjonaliści w dziedzinie stomatologii, ortopedii, kosmetyki, masażu, ortoptyki, audiologii, opieki społecznej, elektroniki i informatyki medycznej.

Absolwenci szkoły osiągają wysokie wyniki na egzaminach państwowych potwierdzających kwalifikacje w zawodzie.

Absolwent Studium Pracowników Medycznych i Społecznych uzyskuje tytuł technika w swoim zawodzie, dyplom Europass uznawany w całej Unii Europejskiej oraz ma możliwość podniesienia kwalifikacji, a tym samym swojej konkurencyjności na rynku pracy, korzystając z oferty dodatkowej kursów i szkoleń organizowanych przez szkołę. Otrzymuje on dyplom potwierdzający kwalifikacje w zawodzie wraz z suplementem w języku polskim i angielskim zgodnym z Europass.

Asystent osoby niepełnosprawnej

Zawód asystenta osoby niepełnosprawnej jest zawodem nowym w obszarze pomocy społecznej. Historia jego powstania sięga roku 2001, gdy rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej został wpisany do systemu kształcenia. Celem głównym działań zawodowych asystenta jest systematyczne wspieranie w kształceniu samodzielności i wzmacnianie wiary osoby niepełnosprawnej we własne możliwości. Asystent osoby niepełnosprawnej współtworzy programy rehabilitacji i pomocy osobie niepełnosprawnej, doradza w zakresie usług medycznych, rehabilitacyjnych, zawodowego przekwalifikowania, kontaktów społecznych, usług kulturalnych, rekreacji i integracji ze środowiskiem, diagnozuje warunki życia i dąży do usuwania wszelkiego typu barier psychologicznych, społecznych, architektonicznych, komunikacyjnych, pobudza aktywność osoby niepełnosprawnej oraz jej rodziny w celu zaspokojenia potrzeb biologicznych, psychicznych i społecznych, planuje, kontroluje i ocenia indywidualny program pomocy osobie niepełnosprawnej, włącza osobę niepełnosprawną w programy instytucji i placówek świadczących usługi rehabilitacyjne.

Zakres działań zawodowych asystenta wymaga posiadania określonych kompetencji personalnych i społecznych. Wśród nich, ze względu na charakter pracy z człowiekiem niepełnosprawnym, istotne znaczenie ma empatia i komunikatywność. W realizacji zadań kreatywność, konsekwencja i umiejętność współpracy oraz zdolności negocjowania pomocy i wsparcia ze strony środowiska społecznego, organizacji i instytucji działających na rzecz osób niepełnosprawnych.

Asystentka stomatologiczna

Zawód asystentki stomatologicznej w Polsce istnieje od 1992 roku, wtedy powstała pierwsza szkoła medyczna kształcąca dyplomowane asystentki stomatologiczne na podbudowie szkoły średniej. Absolwentki od początku znajdowały zatrudnienie w placówkach państwowych i prywatnych. W pierwszych latach kończyło szkoły ok 100-120 asystentek rocznie. Dopiero przez ostatnie 5 lat obserwujemy wzrost zainteresowania kształceniem w tym zawodzie, głównie przez osoby pracujące jako pomoce stomatologiczne. Powodem tego jest zapowiedź przez Ministerstwo Zdrowia regulacji prawnej wykonywania tego zawodu. Asystentkami stomatologicznymi w Polsce są kobiety w różnym wieku, (średnia wieku około 30 lat). Czas kształcenia to jeden rok, a uzyskanie dyplomu jest uwarunkowane zdaniem zewnętrznego egzaminu państwowego. Kształci się obecnie asystentki w formie stacjonarnej (dziennej) i weekendowej, głownie dla pracujących w gabinetach pomocy dentystycznych przyuczonych do pracy na stanowisku. Asystentka stomatologiczna jest nieodzownym członkiem zespołu stomatologicznego.

Zadania zawodowe asystentki w Polsce dotyczą głównie: asystowania lekarzowi dentyście podczas wykonywania zabiegów profilaktycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych, przygotowywania materiałów i leków stomatologicznych zgodnie z procedurami, obsługiwania, konserwowania instrumentarium i sprzętu zgodnie z procedurami. A ponadto asystentka porządkuje stanowiska pracy lekarza dentysty i asystentki w trakcie i po zabiegu stomatologicznym. Segreguje odpady zgodnie z przepisami prawa. Przygotowuje pacjenta do zabiegu stomatologicznego oraz przekazuje zalecenia przedzabiegowe i pozabiegowe w formie ustnej i pisemnej. Obserwuje parametry życiowe pacjenta w trakcie i po zabiegu. Współpracuje z lekarzem dentystą w czasie udzielania pierwszej pomocy. Sporządza dokumentację pacjenta na zlecenie lekarza dentysty, w trakcie i po zabiegu. Stosuje przepisy prawa dotyczące dostępu do dokumentacji medycznej. Posługuje się programem do obsługi gabinetu dentystycznego. Sporządza terminarz przyjęć pacjentów i rejestruje zabiegi stomatologiczne. Współpracuje ze stacją sanitarno-epidemiologiczną i pracownią techników dentystycznych. Bezpośrednim współpracownikiem asystentki jest lekarz dentysta i zazwyczaj jest też pracodawcą. Asystentka wykonuje swoje zadania w formie umowy o pracę lub w formie działalności gospodarczej. Kompetencje zawodowe asystentek w wielu krajach są porównywalne z Polską.

Higienistka stomatologiczna

Zawód higienistki stomatologicznej oficjalnie w Polsce istnieje od 1975 roku. Absolwentki kierunku od początku znajdowały zatrudnienie w placówkach państwowych i prywatnych. Zawód higienistki zawsze związany był szczególnie ze specjalnością periodontologiczną w stomatologii oraz z profilaktyką indywidualną i grupową szczególnie w przedszkolach i szkołach. Higienistka stomatologiczna dzisiaj współpracuje głównie bezpośrednio z lekarzem dentystą w zakresie, wykonywania zabiegów profilaktyczno-leczniczych, które wykonuje samodzielnie na zlecenie i pod nadzorem lekarza dentysty, w szczególności: wykonuje wstępne badania diagnostyczne, higienizację pacjentów w różnym wieku, dobiera środki do prawidłowego utrzymania zdrowia jamy ustnej, prowadzi porady dietetyczne, a także wykonuje zabiegi takie jak: piaskowanie, polerowanie, skalingi nad i poddziąsłowe, lakierowanie i lakowanie uzębienia w zakresie profilaktyki kariologicznej, impregnacje zębów mlecznych u dzieci, dopasowywanie wypełnień do zgryzu, wykańczanie i polerowanie wypełnień amalgamatowych.

W swojej pracy wykorzystuje nowoczesny sprzęt stomatologiczny spełniający najnowsze wymagania. Przygotowuje pacjenta do zabiegu stomatologicznego oraz przekazuje zalecenia przedzabiegowe i pozabiegowe w formie ustnej i pisemnej. Obserwuje parametry życiowe pacjenta w trakcie i po zabiegu. Współpracuje z lekarzem dentystą w czasie udzielania pierwszej pomocy. Sporządza dokumentację pacjenta na zlecenie lekarza dentysty, w trakcie i po zabiegu. Stosuje przepisy prawa dotyczące realizacji zadań zawodowych. Ponadto współpracuje m.in. ze stacją sanitarno – epidemiologiczną, pracownią techniki dentystycznej i poradnią radiologiczną. Absolwent w zawodzie higienistka stomatologiczna zgodnie z posiadaną wiedzą i umiejętnościami przygotowany jest także do wykonywania czynności administracyjnych i prowadzenia dokumentacji związanej z funkcjonowaniem gabinetu stomatologicznego, wykorzystując techniki komputerowe oraz obsługując specjalistyczne programy stomatologiczne.

Higienistka stomatologiczna posiada przygotowanie do pracy w gabinetach różnych specjalności stomatologicznych. Zawód wymaga wysokiej kultury osobistej, sprawności manualnej, spostrzegawczości, dokładności i samodzielności w realizacji zadań zawodowych. Higienistka stomatologiczna może podejmować pracę w gabinetach dentystycznych oraz gabinetach profilaktyki prozdrowotnej i pomocy przedlekarskiej w przedszkolach i szkołach. Stosuje przepisy prawa dotyczące dostępu do dokumentacji medycznej. Sporządza dokumentację elektroniczną wykonanych badań radiologicznych w gabinecie dentystycznym oraz sporządza terminarz przyjęć pacjentów. Kompetencje zawodowe higienistek stomatologicznych w wielu krajach są porównywalne z Polską.

Opiekun medyczny

Opiekun medyczny to zawód, który jest na mapie edukacyjnej w Polsce od lipca 2007 roku. To zawód, który powstał dzięki ogromnemu wysiłkowi Ministerstwa Zdrowia i Ministerstwa Edukacji Narodowej. Opiekun medyczny to osoba, która w sposób profesjonalny pomaga osobie chorej i niesamodzielnej zaspokoić jej podstawowe potrzeby życiowe. Opiekun medyczny rozpoznaje i rozwiązuje problemy opiekuńcze osoby chorej i niesamodzielnej w różnym stopniu zaawansowania choroby i w różnym wieku. Jest to osoba, która pomaga swoim podopiecznym zaspokajać potrzeby bio–psycho-społeczne. Asystując personelowi medycznemu podczas wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych, pomaga mu i jednocześnie wspiera osobę chorą i niesamodzielną. Podczas świadczenia usług z zakresu opieki medycznej nad osobą chorą i niesamodzielną podejmuje współpracę z zespołem opiekuńczym i terapeutycznym. Opiekun medyczny to zawód zaufania publicznego, dlatego niezbędne są u niego kompetencje personalne i społeczne. Powinien posiadać bardzo dobre zdolności komunikacyjne, umiejętność pracy w zespole oraz empatię, tak ważną w kontakcie z drugim człowiekiem. Opiekun medyczny pracując z osobą chorą i niesamodzielną ponosi odpowiedzialność za skutki swoich działań. Poprzez swoją postawę zawodową popularyzuje zachowania prozdrowotne. Kwalifikacje zawodowe otrzymuje po zdaniu egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe.

Opiekun osoby starszej

Istotą pracy zawodowej opiekuna osoby starszej jest świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej. Opiekun pomaga osobie starszej w codziennych czynnościach domowych, planowaniu i organizacji gospodarstwa domowego, wykonuje czynności pielęgnacyjne i higieniczne u osób chorych i niesamodzielnych, udziela pierwszej pomocy w przypadkach zagrożenia zdrowia i życia osoby podopiecznej, mobilizuje osobę podopieczną do aktywnego spędzania czasu wolnego, rozwijania zainteresowań i zwiększania samodzielności życiowej.

Zakres działań zawodowych opiekuna wymaga posiadania określonych kompetencji personalnych i społecznych. Wśród nich, ze względu na charakter pracy z człowiekiem starym, istotne znaczenie ma empatia i komunikatywność. W realizacji zadań kreatywność, konsekwencja i umiejętność współpracy, zdolność organizowania pomocy i wsparcia ze strony środowiska społecznego osoby podopiecznej, a także umiejętność kształtowania pozytywnych relacji interpersonalnych.

Opiekun w domu pomocy społecznej

Zawód wprowadzony na rynek edukacyjny Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 29 marca 2001 r. Opiekun w DPS pełni rolę osoby pierwszego kontaktu wobec osób niesamodzielnych, chorych, niepełnosprawnych, potrzebujących stałej opieki i pielęgnacji, oderwanych przez fakt zamieszkania w instytucjach całodobowych od codziennych kontaktów z rodzinami i bliskimi. Dostrzegając potrzeby i problemy mieszkańców DPS opiekun współpracuje z zespołem terapeutycznym tworząc i realizując indywidualne programy oddziaływań skierowanych na osobę korzystającą z pomocy instytucjonalnej. W bezpośredniej opiece nad podopiecznym realizuje indywidualny plan pracy i opieki, pomaga w zaspakajaniu potrzeb, rozwiązywaniu problemów, wykonywaniu codziennych czynności z zakresu samoobsługi lub pełni funkcje zastępcze. Organizuje osobie podopiecznej czas wolny umożliwiając samorealizację, rozwój zainteresowań, integrację z rodziną, społecznością lokalną i innymi mieszkańcami DPS lub innej instytucji opiekuńczej.

Zakres zadań zawodowych wymaga od opiekuna określonych kompetencji personalnych i społecznych. Praca z osobą niesamodzielną, chorą i niepełnosprawną wymaga od opiekuna empatii, kreatywności i konsekwencji w realizacji zadań oraz umiejętności kształtowania pozytywnych relacji interpersonalnych w najbliższym otoczeniu osoby podopiecznej.

Opiekun w Domu Pomocy Społecznej uzyskuje kwalifikację po zdaniu egzaminu potwierdzającego kwalifikację zawodową.

Opiekunka dziecięca

Opiekunka dziecięca zajmuje się sprawowaniem fachowej opieki nad małymi dziećmi w wieku od 0-4 roku życia. Zadaniem opiekunki jest przede wszystkim zapewnienie bezpieczeństwa dziecka oraz zaspokajanie jego potrzeb. Opiekunka wykonuje codzienne czynności związane z pielęgnacją dziecka – odpowiada za jego higienę, kąpiele, mycie, przewijanie, przebieranie, czesanie, pielęgnację środkami kosmetycznymi. Odpowiada również za prawidłowe odżywianie dziecka, podawanie leków jeśli zachodzi taka konieczność, wykonywanie zabiegów rehabilitacyjnych w zastępstwie rodziców.

Do zadań opiekunki należy prowadzenie zajęć opiekuńczo-wychowawczych i edukacyjnych uwzględniających rozwój psychomotoryczny dziecka właściwy dla wieku dziecka oraz zagwarantowanie wypoczynku na świeżym powietrzu. Zawód opiekunki dziecięcej jest zajęciem dla osób, które lubią pracę z dziećmi i mają z nimi dobry kontakt. Od opiekunki oczekuje się przede wszystkim odpowiedzialności, spokoju, opanowania, łagodności, ale równocześnie pewnego zdecydowania, potrzebnego do zapanowania nad dziećmi oraz cierpliwości. Ważna jest również umiejętność szybkiego nawiązania kontaktu z dzieckiem i podtrzymywania go, tak aby dziecko było zajęte przez dłuższy czas. Istotna jest więc kreatywność opiekunki, potrzebna przy organizacji czasu wolnego oraz podzielna uwaga.

Opiekunki mogą pracować w żłobkach, domach opieki, szpitalach, hospicjach i różnego rodzaju ośrodkach, które zajmują się opieką nad dziećmi (zarówno pełnosprawnymi, jak i niepełnosprawnymi). Opiekunka dziecięca może też pracować w charakterze niani, wynajmowanej przez rodziców podczas ich nieobecności w domu do opieki nad dziećmi.

Opiekunka środowiskowa

Istotą pracy zawodowej opiekunki środowiskowej jest świadczenie usług opiekuńczych. Opiekunka środowiskowa pomaga osobie podopiecznej w codziennych czynnościach domowych, planowaniu i organizacji gospodarstwa domowego, wykonuje czynności pielęgnacyjne i higieniczne u osób chorych i niesamodzielnych, udziela pierwszej pomocy w przypadkach zagrożenia zdrowia i życia osoby podopiecznej, mobilizuje osobę podopieczną do aktywnego spędzania czasu wolnego, rozwijania zainteresowań i zwiększania samodzielności życiowej. Zakres działań zawodowych opiekunki wymaga posiadania określonych kompetencji personalnych i społecznych. Wśród nich, ze względu na charakter pracy z człowiekiem chorym i niesamodzielnym, istotne znaczenie ma empatia i komunikatywność. W realizacji zadań kreatywność, konsekwencja i umiejętność współpracy, zdolność organizowania pomocy i wsparcia ze strony środowiska społecznego osoby podopiecznej, a także umiejętność kształtowania pozytywnych relacji interpersonalnych.

Technik farmaceutyczny

Technik farmaceutyczny wykonuje prace związane ze sporządzaniem i wytwarzaniem produktów leczniczych. Wykonuje czynności związane z obrotem produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu na podstawie ustawy Prawo farmaceutyczne, w szczególności wydawania tych produktów, uczestniczy w analizach i procesie kontroli produktów leczniczych i wyrobów medycznych w laboratoriach.

Technik masażysta

Masażysta stosuje wszystkie metody i techniki masażu oraz zabiegi, które usprawniają leczenie i rehabilitację ludzi chorych, a także relaksują i odmładzają zdrowych. Technik masażysta to średni personel medyczny, wykonuje masaż medyczny, sportowy, kosmetyczny i profilaktyczny. Technik masażysta musi posiadać biegłą znajomość podstaw teoretycznych i sprawność manualną. Wykonuje podstawowe ćwiczenia lecznicze, uwzględniając aktualny stan zdrowia, potrzeby i możliwości pacjenta. Technik masażysta może pracować jako członek zespołu rehabilitacyjnego bądź świadczyć usługi indywidualnie. Najpopularniejsze miejsca pracy dla masażystów to: szpitale, przychodnie rehabilitacyjne, gabinety fizjoterapeutyczne, sanatoria, hotele i gabinety odnowy biologicznej, ośrodki SPA, prywatne gabinety masażu lub jako masażysta drużyny sportowej.

Technik usług kosmetycznych

Zawód kosmetyczki znajduje coraz większe powodzenie u coraz liczniejszej grupy klientek. Wykonuje ona zabiegi z zakresu kosmetyki pielęgnacyjnej (zachowawczej), leczniczej i upiększającej. Kosmetyczka pracuje zawsze w pomieszczeniach zamkniętych w budynkach, mieszkaniach, hotelach, kompleksach pawilonów usługowych. Są to zawsze gabinety kosmetyczne lub fryzjersko-kosmetyczne, w gabinetach odnowy biologicznej, salonach piękności. Praca kosmetyczki ma charakter pracy indywidualnej, wykonuje ją samodzielnie w oparciu o własne wiadomości, umiejętności praktyczne i doświadczenia zawodowe. Jest to praca, w której ma stały kontakt z ludźmi.

Terapeuta zajęciowy

Terapeuta zajęciowy aktywizuje chorych poprzez zastosowanie różnych metod, form oraz technik terapii zajęciowej w procesie kompleksowej rehabilitacji w celu poprawy funkcjonowania bio – psycho – społecznego pacjenta. Terapeuta zajęciowy to osoba, która interesuje się psychologią i pedagogiką, łatwo nawiązuje kontakty interpersonalne. Terapeuta zajęciowy powinien posiadać uzdolnienia artystyczne i manualne. W trakcie nauki terapeuta zajęciowy zdobywa wiedzę na temat metod organizowania czasu wolnego osobom chorym i z różnym stopniem niepełnosprawności oraz odnajdywania się w nowej sytuacji życiowej spowodowanej urazem lub chorobą. Terapeuci zajęciowi mogą podjąć zatrudnienie w placówkach rehabilitacji, szpitalach psychiatrycznych, sanatoriach, domach dziennego pobytu, domach pomocy społecznej, klubach seniora i innych placówkach ochrony zdrowia i pomocy społecznej.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie