O szkole
Siedzibą KLO jest nowy budynek przy ul. Grzybowskiej 22 wzniesiony przez Kongregację dla potrzeb katechetycznych. Organizatorzy włożyli niemało trudu, by wyposażyć szkołę w pomoce naukowe, zwłaszcza w bogaty księgozbiór, nowoczesny sprzęt audiowizualny, kserokopiarkę, komputery. Dziś ma ona doskonale urządzoną pracownię komputerową. Cierpi jednak na brak sali gimnastycznej i musi korzystać z wynajmowanej pływalni, hali sportowej, mimo to ma znaczące osiągnięcia sportowe na szczeblu ogólnopolskim i wojewódzkim.
Egzaminy wstępne są organizowane we wcześniejszym terminie niż w szkołach publicznych, według własnej formuły (pisemny i ustny z języka polskiego, pisemny z matematyki, tematy opracowane wewnątrz szkoły, kodowanie prac, punktacja przeliczana na skalę ocen). Stwarza to możliwość doboru młodzieży na podstawie posiadanej przez nią wiedzy i umiejętności. Przekrój społeczny wskazuje, że szkoła jest otwarta dla dzieci pochodzących z różnych środowisk, bo niskie czesne nie zamyka drogi do wiedzy mniej zamożnym. Dzięki sponsorom istnieje możliwość zwalniania z części opłat dzieci znajdujące się w trudnych sytuacjach życiowych.
Model wychowawczy szkoły
Głównym celem KLO jest takie wychowanie i kształcenie ucznia, aby mógł osiągnąć ugruntowaną wiedzę, a przede wszystkim dojrzałość chrześcijańską i obywatelską. Kształtowanie pełnej osobowości młodego człowieka zgodnie z duchem filipińskiej miłości i radości zaczyna się od jego formacji duchowej podczas wakacyjnego obozu rekolekcyjno?integracyjnego przed rozpoczęciem zajęć szkolnych w pierwszej klasie. Zwykle są to dwutygodniowe obozy typu oazowego w górach, połączone atrakcyjnymi wycieczkami, wspólną modlitwą i zabawą. Prowadzi je ksiądz katecheta z pomocą animatorów (absolwentów szkoły), przy aktywnym uczestnictwie nauczycieli i ich rodzin. Jest to doskonała forma integrowania się szkolnej wspólnoty i wzajemnego ubogacenia się duchowego w kontakcie z przyrodą, której piękno przybliża do Boga.
Formacja religijna młodzieży i nauczycieli odbywa się również poprzez organizowanie poza terenem szkoły dni skupienia, szkolne rekolekcje adwentowe, wielkanocne, uczestnictwo w cotygodniowej Mszy św., przygotowanie liturgii, śpiewu, oprawy artystycznej uroczystości kościelnych, państwowych (jasełka, misteria, pantomimy, programy poetycko-muzyczne). Istotną rolę spełniają też pielgrzymki do miejsc kultu, np. do Częstochowy, Studzianny, Ostrej Bramy w Wilnie, Loretto, Asyżu, Rzymu na spotkanie z Ojcem Świętym. Charakter poznawczy i religijny miały pielgrzymki śladami św. Pawła do Grecji, śladami Chrystusa do Ziemi Świętej, przeznaczone dla nauczycieli i rodziców.
Dużą szansą rozwijania się intelektualnego i duchowego młodzieży jest jej uczestnictwo w konkursach biblijnych, olimpiadach wiedzy religijnej, w których corocznie zdobywa wysokie lokaty.
Działania wychowawcze szkoły zmierzają do pełnego rozwoju osobowości ucznia, uwrażliwiania na dobro, piękno, budzenia szacunku dla drugiego człowieka i jego pracy, zarówno umysłowej jak i fizycznej. Dużą rolę odgrywa w tym procesie samowychowanie uczniów i samoocena, wyrażająca się różnymi formami działalności Samorządu Szkolnego, między innymi w uczestnictwie przedstawicieli młodzieży w niektórych posiedzeniach Rady Pedagogicznej, w ustalaniu kryteriów ocen ze sprawowania. Oceny te znacznie surowsze niż w innych szkołach, świadczą o wysokich wymaganiach, jakie są stawiane młodemu człowiekowi, ale przy jednoczesnym zrozumieniu przez niego potrzeby doskonalenia się i odnajdywania radości z dobrych efektów pracy nad sobą.
W szkole jest miejsce nie tylko dla doskonałych, ale i dla błądzących, poszukujących, którym chce się szczególnie pomóc. Wymaga to żmudnej pracy kapłanów, wychowawców, pracowników administracji. Dojrzałość chrześcijańską nie określa stopień na świadectwie po przeprowadzonej maturze z religii, poprzedzającej egzaminy z innych przedmiotów, ale życie, miejmy nadzieję, że zgodne z oczekiwaniami wychowawców.
|
