Uczestniczenie w odrabianiu prac domowych jest bardzo ważną formą współpracy rodziców z nauczycielem. Jednak sposób w jaki należy to robić wymaga przygotowania rodziców do tych działań.
Pomoc rodziców przy pracy domowej powinna polegać na:
- rozmawianiu o tym, co wydarzyło się dziś w szkole, czego dziecko się nauczyło, co przeżyło, jak zostało ocenione i jak samo ocenia swoją pracę,
- rozmawianiu o niepokojach i problemach, problemach także o sposobach ich eliminowania,
- przypominaniu dziecku o konieczności wykonania zadań domowych,
- sprawdzeniu, czy wykonało je poprawnie,
- dodatkowym ćwiczeniu tych umiejętności, które sprawiają problemy,
- zapytaniu, co potrzebne będzie na następne zajęcia plastyczne.
Bezpośrednią pomoc w wykonywaniu zadań domowych należy ograniczyć do:
- wyjaśniania bardziej zawiłych treści,
- wspólnego zastanawiania się nad problemami,
- pokazywaniu dobrych wzorów ( np. pisanie)
- uczenia dziecka korzystania z różnych źródeł informacji (źródłem takim może być słownik, encyklopedia, czasopisma, programy komputerowe, Internet, ale także książki z biblioteki publicznej, wywiad z dziadkiem, sąsiadem, obserwacje poczynione w czasie spaceru itp.,
- uczeniu dociekliwości poznawczej (należy starać się znaleźć odpowiedź na każde pytanie,
- wspólnym czytaniu tekstów „czytanek”, słuchaniu czytającego na głos dziecka.
Nie wolno podawać gotowych rozwiązań, a jedynie naprowadzać dziecko na rozwiązanie, np. za pomocą pytań i poleceń nakierowujących: Jak myślisz, dlaczego…,Sprawdźmy, co byłoby gdyby…
Poważniejsze kłopoty z samodzielnym wykonaniem prac domowych należy zgłosić nauczycielowi. Jeśli wydaje nam się, że odrabianie prac domowych zabiera dziecku zbyt dużo czasu, także to zgłośmy.
Korzystajmy z pomocy specjalistów: psychologów, pedagogów i logopedów z poradni pedagogiczno-psychologicznej.
Zbyt częste pomaganie w odrabianiu lekcji może niekorzystnie wpływać na rozwój dziecka, które:
- staje się mało samodzielne, pasywne,
- unika samodzielnego rozwiązywania problemów, nie tylko tych związanych z nauką szkolną,
- zaczyna tracić wiarę we własne siły.
Niesamodzielne odrabianie prac domowych nie spełnia stawianych im zadań, nie służy rozwojowi dziecka, zniechęca je do samodzielnych prób, pozbawia możliwości przeżycia radości z sukcesu, utrwala postawę wygodnictwa i skłonność do wykorzystywania innych.
Dziecko powinno nauczyć się korzystać z różnych źródeł informacji. Podpowiedzmy mu, gdzie może znaleźć potrzebne informacje, zaprowadźmy do biblioteki, muzeum, pomóżmy nawiązać kontakt z sąsiadem. Pomagajmy dziecku w przygotowaniu materiałów na zajęcia plastyczne (ale dziecko samo powinno dbać o to i myśleć o tym wcześniej). Nie przyjmujmy na siebie odpowiedzialności za przygotowywanie tych materiałów. To samo dotyczy stroju na zajęcia ruchowe.
Dziecko powinno stopniowo przejmować odpowiedzialność za własne uczenie się i ponosić konsekwencje swoich działań (lub ich braku).
Literatura:
M. Mendei, Rodzice i szkoła, Toruń 1998
.
Opracowała Małgorzata Pruszkowska
|
