Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
AGRESJA W DOMU I SZKOLE

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2931 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 
mgr Dorota Dobias

Przemoc człowieka wobec człowieka jest zjawiskiem patologicznym społecznie, ale niestety coraz bardziej powszechnym. Spotykamy się z nią niemal codziennie. Doświadczamy agresji jako ofiary bandyckich napadów, lub co gorsza, jako bierni, naoczni świadkowie tragicznych zdarzeń. Przemoc zatacza coraz szersze kręgi i z przejawami agresywnych zachowań spotykamy się również w szkołach i innych instytucjach oświatowych. Dotyczą ona zarówno uczniów jak i nauczycieli.

Według A. Frączek agresja jest „aktem zachowania interpersonalnego intencjonalnie organizowanego w celu przysposobienia szkody jednostce lub grupie społecznej, jest umyślnym działaniem na szkodę jednostki lub własności, którego nie da się społecznie usprawiedliwić. Interpersonalna agresja prowadzi do krzywdzenia tych osób, na które jest skierowana.”
Ze względu na różne funkcje jakie może pełnić agresja J. Ronschburg wyróżnia kilka jej rodzajów:
 Agresja impulsywna nazywana często gniewną, gdyż u swoich podstaw ma irytację, złość, gniew. Jej przyczyną może być czyjeś oddziaływanie godzące w poczucie własnej wartości agresora, np. obrażanie, poniżanie, krytykowanie. Jej głównym celem jest redukcja napięcia;
 W agresji instrumentalnej, „zimnej” nie chodzi o zadanie komuś cierpienia, ale ma ona służyć realizacji jakiejś potrzeby, np. u małych dzieci zdobyciu słodyczy, u młodzieży – zdobyciu alkoholu – (stąd napady na sklepy);
 Bywa też agresja zadaniowa, wynikająca z pełnionego stanowiska. Służy ona przede wszystkim wymuszaniu na podwładnych wykonywania poleceń. Z tym typem agresji łączy się przymus wykonania poleconego zadania, konieczność podporządkowania się autorytetom, posłuszeństwo wobec przełożonych;
 Agresję spontaniczną „gorącą”, nazywamy agresja dla przyjemności, która zawarta jest w samym akcie agresywnego zachowania, co już staje się nagrodą samą w sobie. Jej podstawowym celem jest wykonanie agresji przez spowodowanie bólu, uszkodzenie kogoś lub czegoś;
 Istnieje także agresja naśladowcza, polegająca na identyfikacji z agresorem, np. bohater filmu lub książki.
Jak twierdzi I. Pospiszyciel agresji się uczymy. Nabywanie wzorców zachowania agresywnego, w dużej mierze odbywa się przez naśladownictwo agresywnych rodziców. U podstaw patologicznych działań leżą częste konflikty oraz nieadekwatne, zbyt surowe kary wymierzane dzieciom. Stąd też zjawisko „przemieszczania się” obiektu agresji na kolegów i słabszych. Wpływ grupy rówieśniczej na zachowanie agresywne dzieci okazuje się tym mniejszy, im bardziej prawidłowo funkcjonują ich dom i szkoła.
Jedną z przyczyn agresywnego zachowania się dzieci są frustracje związane z sytuacjami życia szkolnego czy zespołowego, wywołujące poczucie krzywdy, emocji, gniewu, wrogości, czy zdenerwowania. Powstają one wskutek odebrania dziecku atrakcyjnego dla niego przedmiotu, przeszkadzania mu w zabawie, przezwisk kolegów, niesprawiedliwej oceny, przykrych wydarzeń losowych, niepowodzeń doznanych w działaniu, czy stosowaniem względem dziecka zbyt surowych kar.
Z biegiem lat, dla dziecka coraz ważniejsi stają się koledzy ze szkoły czy podwórka. Grupa rówieśnicza ustanawia wówczas własne normy, którymi będzie się rządzić. W niektórych subkulturach młodzieżowych jawnie promowane są zachowania agresywne, jak to czynią np. skinhedzi lub punkowie. Jednak z przeprowadzonych badań pedagogicznych w Polsce nad zachowaniami młodzieży wynika, że wpływ grupy rówieśniczej na zachowania dziecka jest tym mniejszy, im bardziej prawidłowo funkcjonuje jego rodzina i szkoła.
Zainteresowanie przemocą i agresją wzrasta wraz z ich przenikaniem w codzienne życie. Przemoc wprawdzie istnieje od zawsze. Nigdy jednak, od zakończenia wojny, nie występowało w naszym kraju tak duże, jak obecnie, poczucie zagrożenia bezpieczeństwa. Jest ono reakcją na narastające od kilku lat zjawiska przemocy i agresji także wśród dzieci w wieku szkolnym. Zjawiska te są powszechne nie tylko zresztą w domach rodzinnych czy szkołach. Dotykają one również placówek opiekuńczo – wychowawczych i resocjalizacyjnych oraz zakładów pracy. Z przemocą mamy do czynienia w wojsku, mówimy wówczas o zjawisku „fali”, ale także właśnie w szkołach stanowi ona poważny problem. Wiek osób uciekających się do terroru, agresji znacznie się obniżył i coraz częściej brutalne akty przemocy odnotowywane są w szkołach. Zjawisko przemocy w szkole rośnie w zastraszającym tempie.
Prawie 75% badanych przez J. Górniewicz potwierdziło, że osobiście doświadczyło aktów przemocy w szkole. Tzn. albo było ich sprawcą, ofiarą lub obserwatorem. Natomiast, niemal wszyscy uczniowie, uczęszczający do klas starszych, szkół podstawowych i ponadpodstawowych – jak podkreśla wcześniej cytowany autor – stykali się bezpośrednio, lub słyszeli od kolegów, o istnieniu tego problemu w ich szkole.
Według M. Dąbrowskiej - Bąk , dla ponad połowy zbiorowości uczniowskiej, szkoła jest źródłem negatywnych przeżyć i frustracji. Z jej badań wynika, że w traktowaniu wychowanków dominuje naruszanie godności osobistej połączone z agresją fizyczną
i słowną. Ewidentne jest także wywieranie presji dydaktycznej, demonstrowanie władzy i barak kwalifikacji merytorycznych nauczyciela. Autorka potwierdziła, że agresywność szkoły jest jej cechą strukturalną.
Stojąc przed znudzoną klasą nauczyciele przyjmują różne postawy, które umownie można podzielić na:
1. Nauczyciel terrorysta fizyczny – dla wyciszenia uczniów, zmuszenia ich do uważania na lekcji stosuje kary cielesne. Terroryzując klasę uzyskuje efekt ciszy. Znane są skargi uczniów ze śladami pobicia np. na rękach czy głowie.
2. Nauczyciel terrorysta psychiczny – identyczny efekt uzyskuje stosując kary psychiczne: obelgi, krzyk, odpytywanie za karę, sprawdzian za karę, jedynka za nieobecność, itp. Zjawiska te są niestety najbardziej powszechne.
3. Nauczyciel „dziamdziak” – gardząc opisanymi formami uciszania zespołu klasowego lub nie mając do nich predyspozycji, nie podejmuje innych prób uspokojenia uczniów. Skutkiem tego jest na jego lekcjach jest hałas, bałagan totalna dezorganizacja i uczniowie lekceważą przedmiot i jego samego.
4. Nauczyciel autorytet – stwarza wokół siebie aureolę wszechwiedzącego
i wszechmogącego, co nie tylko zapewnia mu cisze na lekcjach, ale i względne zainteresowanie przedmiotem. Efektem ubocznym takiego działania jest stłamszenie inicjatywy uczniów zgodnie z zasadą: „i tak nie będę od niego lepszy.”
5. Nauczyciel indywidualność – nie mieszczący się w żadnych kryteriach szkolnych, uważany zarówno za uczniów, jak i nauczycieli za odmieńca
i kokietujący uczniów właśnie ową odmiennością.
Wielu uczniów pada ofiarą agresji – od werbalnej, przez wymuszanie haraczu
i odbieranie rzeczy, aż do prześladowań fizycznych włącznie. Najczęściej narastająca fala przemocy ma miejsce w relacjach uczniów klas starszych z uczniami klas młodszych. Z wielu badań wynika, iż najwięcej aktów przemocy dokonuje się w szkołach zawodowych, technikach i podstawowych. Nieco mniej natomiast w liceach ogólnokształcących. Najkorzystniejszą sytuację w tym względzie zaobserwować można w szkołach prywatnych, społecznych i kościelnych. Niewątpliwie wynika to z lepszych warunków pracy dydaktyczno – wychowawczej, mniejszych klas, większej kontroli i zaangażowania nauczyciela, ściślejszej współpracy z rodzicami oraz wstępnej selekcji kandydatów, weryfikowanych odpowiednimi testami a propos predyspozycji psychologicznych (osoby nadmiernie agresywne są z tych szkół usuwane).
Bezkarność w domu, szkole i wobec prawa powoduje nasilanie się wielu patologii społecznych, w tym także agresji i przemocy. Antidotum na wszelkie odchylenia od normy winna stanowić przede wszystkim rodzina. To właśnie w niej każdy człowiek od najmłodszych lat podlega socjalizacji pierwotnej. Za pośrednictwem rodziców poznaje świat i jego zasady oraz uczy się odróżniać dobro od zła. „Kręgosłup moralny” wyniesiony z domu, powinien być jedynie „usztywniany” i w razie potrzeby „korygowany” w szkole, której celem jest socjalizacja wtórna młodego człowieka.


Dorota Dobias

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie