Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Elżbieta - próba analizy filmowej

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2121 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 
To film historyczny, kostiumowy. Opowiada o fakcie przekazania władzy Elżbiecie i tego konsekwencjach. Rozpoczyna się od sceny, w której widz obserwuje tytułową bohaterkę w czasie jej zabaw, romansu z przystojnym Lordem Robertem. Bohaterka jest zupełnie nieświadomą historii, jaka odegra w losach swojego królestwa. Kamera fotografuje ją w półzbliżeniach, zbliżeniach- obrazy są pełne ciepłego ,miękkiego światła, które wywołuje uczucie kameralności, dodaje intymności, sekretności. Jej lekka egzystencja była w tym czasie daleka od spraw głowy państwa, którymi zajmowała się jej starsza siostra przyrodnia- Maria.
Nastrój zmienia się w kolejnej sekwencji, kiedy Elżbieta zostaje pojmana i doprowadzona przez straż do wiezienia. Dominuje tu mrok, ciemność a postacie pokazywane są w planie ogólnym lub zbliżeniach. Ostre cięcia, perspektywa „z lotu ptaka” potęgują napięcie, kiedy bohaterka została poddana przesłuchaniu. Widz z uwaga oczekuje wyroku debatujących księży : „winna- niewinna”. Kamera pomiędzy poszczególnymi scenami powtarzała ujęcie zbliżenia okna w kształcie krzyża, przez które do celi wpadało ostre, jasne światło. To bardzo czytelny symbol, opowiadał o konflikcie jaki rozegrał się w tamtych czasach (i w czasie trwania filmu) – na płaszczyźnie religijnej. W końcu wyrok zapadł i Elżbieta została przewieziona do więziennej wieży. Nie padło ani jedno słowo- muzyka ,dźwięk i obraz wyraziły wszystkie emocje bohaterki. Wieża została pokazana „żabiej” perspektywy (co ja wydłużyło), potęgującej uczucie, że człowiek wobec losu jest bezradny i zupełnie nie ma na niego wpływu. Pełnię tego „fatum” akcentuje po raz kolejny motyw krzyża. (Element ten był powtarzany w trakcie całego filmu, w różnych planach- nie tylko jako znak religijny, ale też męczeństwa, poświęcenia.) W tej scenie symbolizował niesprawiedliwy wyrok..
Kolejna fraza rozpoczęła się sceną przewozu bohaterki do ponurych i szarych wnętrz zamku, gdzie oczekiwała jej królowa Anglii. Światło było użyte skromnie- tylko świece (sprawiały wrażenie rozpalonych na niebie gwiazd) , które dodawały dramaturgii wydłużając cienie. Tematem spotkania sióstr była prośba umierającej Marii, aby Elżbieta (jej następczyni) pozostał wierna kościołowi katolickiemu. Maria zagroziła jej nawet kara śmierci w razie jej odmowy. Elżbieta odpowiedziała dyplomatyczni: „Zaufam swoim sądom i postąpię według ich słuszności”.
Następna sekwencja scen pokazywała przygotowania Elżbiety do koronowania. Detale i zbliżenia to najczęstszy sposób filmowania, który został w nich wykorzystany, daje to efekt zżywania się widza, czasem utożsamiania z główną postacią filmową. Powtarzało się też takie samo oświetlenie: dzienne, naturalne, czyste, co metaforycznie opowiada widzowi, że dzieje się słuszność i prawda.
Dalsza scena była mroczna i żałobna- ukazała śmierć Marii, która ostatkiem sił zgodziła się podpisać dokumenty upoważniające przekazanie władzy Elżbiecie.
Po niej- scena w mglistym świetle poranka, zbliżenie dwojga kochanków, gdzie Lord Robert przyrzekł: „Wszystko co we mnie- jest tobą na wieki”. Pora dnia i światło ułożone na ustach oraz surowe mury skromnej kaplicy sprawiły, że słowa te zabrzmiały jak święta przysięga miłości. Elżbieta została później w tej kaplicy sama, w pozycji „milczącego dialogu” z czekającą na nią nową rolą, nowym życiem, odpowiedzialnym wyzwaniem. Oczekiwana przez dworzan wyszła z kaplicy do ogrodu, gdzie przyjęła pierścień władzy. Ważnym elementem filmu jest to wyjście, które wygląda jak mistyczna transformacja bohaterki: ostra, nagła ,oślepiająca jasność i dźwięk dzwonów oznajmiły widzowi, że zdarzyło się coś nieodwracalnego, pewien bieg losu został zamknięty , a inny na nowo stanął otworem. Akcja w tym ujęciu jest rozciągnięta przez zawieszenie.
Scena koronacji została sfilmowana z perspektywy „żabiej”, w gotyckim kościele; w planach ogólnych, które ukazały kolory władzy krwistej czerwieni, a także w zbliżeniach jej symboli- korony, jabłku i berła. Elżbieta wyglądała jak na portrecie malarskim i ujęcie to zakończyło scenę.
Pokazane w filmie pierwsze dni rządów nowej, młodej królowej wyglądały jak impresje, fotografowane bardzo często przez pryzmat czerwonego, przeźroczystego materiału : mgliste, niewyraźne, przy sztucznym świetle pochodni; sprawiały wrażenie „zawoalowanej” rzeczywistości, zwiastowały niebezpieczeństwo. Miało się wrażenie ,że gdzieś w tłumie poddanych obserwuje tę niezamężną królową oko czujnego wroga. Dni te , na pozór spokojne i celebrujące zmianę władzy, przerwała wiadomość o wojnie w Szkocji. Melodramatyczna muzyka dodała grozy, kiedy księża i lud wyrazili swoje oburzenie wobec Elżbiety. Reakcja jej samej sfilmowana została bardzo pięknie: poprzez cięte obrazy wyrażające niepokój, gniew; ostre kontury przestrzeni wokół niej, zgeometryzowane kształty, czerwony kolor jej sukni (który przypominał barwą przelaną krew), galopujące konie wyznaczające pewien rytm, szybkość i mobilność, gotowość na poniesienie przez królowa konsekwencji. Wreszcie jej liczne próby przygotowania dla ludu odpowiedzi, pierwszego publicznego przemówienia.
Opanowana i blada niby figura woskowa, powściągliwie zripostowała stawiane jej przez popów zarzuty. Kamera znów fotografowała ją gdzieś „z tłumu”, w palnie ogólnym ,w szarej przestrzeni komnaty, tak, że był widoczne światło wpadające przez okno skierowane na tron i skupione na Elżbiecie. Scenę tą kończy głosowanie za monizmem wyznania protestanckiego królestwa Anglii i sukces mowy królowej, która oddaliła przy okazji sugerowaną przez doradców wizję małżeństwa politycznego.
Dalsze sceny w sposób bardzo plastyczny zobrazowały decyzje, wybory królowej, egzekucje jej wrogów i zdrajców – pomiędzy nimi znalazł się tez jej ukochany..
Warta przytoczenia jest scena wieńcząca ten filmowy obraz historii Anglii , kiedy Elżbieta podejmuje ostateczną decyzję „poślubienia” swego królestwa. Chcąc raz na zawsze skończyć z przeszłością, odcięła się od niej zmieniająca swój wizerunek : w detalach i zbliżeniach zostały uwypuklone zacięcie na jej twarzy, wyostrzone rysy, przenikliwy wzrok . to już zupełnie inna kobieta od tej , którą widz poznał na początku filmu. Nie został ślad po jej kokieterii, namiętnościach, dziecięcej radości. Zdecydowała się nawet ściąć włosy- symbol oczyszczenia, wewnętrznej przemiany, tworzenia zupełnie innego, nowego świata na podobieństwo świętej. Przy scenie tej dokonała ostatecznego rozliczenia z przeszłością, kamera pokazała widzowi retrospekcyjnie urywki obrazów- wspomnień Elżbiety, które można by ująć w chronologiczne tematy życia bohaterki: zakochanie, namiętność, władza, religia, tron, zdrada, krew, pokuta i odkupienie.
Po tych ujęciach królowa Elżbieta weszła przy dźwiękach anielskiej muzyki do komnaty wypełnionej przez oczekujących ja poddanych. Towarzyszyła temu znowu oślepiająca jasność, czysty, nie zamglony obraz i intensywny kolor czerwieni całej scenografii- tym razem czerwieni zwycięstwa. Elżbieta ubrana na biało (jej twarz również została przykryta gruba warstwą białego pudru, wrażenie białej maski) wyglądała niby anioł. Kompozycyjnie scena ta łączy się z jedną z pierwszych- po raz drugi Elżbieta dokonuje własnej, świadomej transformacji. Padło tylko jedno zdanie: „Zostałam zaślubiona Anglii” , co wprawia odbiorcę w pełna patosu zadumę.
Film ten z Kate Blanchet w roli głównej i jej płomienno rudymi włosami zrobił na mnie ogromne wrażenie. Technika budowania napięcia, dramaturgii osiągnęła w nim swoje artystyczne mistrzostwo. „Mówi” w nim wszystko: światło, dźwięk, muzyka, przedmioty, dekoracje i oryginalne wykorzystanie wszystkich odcieni jednego koloru- czerwieni. Całkiem mniej ważne okazują się słowne treści, które zresztą zostały w tym filmie zminimalizowane do krótkich form puentujących. Właśnie dlatego cały ekspresjonizm niewerbalnych i muzycznych środków nie wydaje się przesadzony- harmonizuje i równoważy te ekspresję powściągliwa gra aktorów, ich przemyślane ruchy, mimika ograniczona do „masek”.
Z przyjemnością powierzyłabym zadanie sfilmowania historii mojego kraju temu reżyserowi.

Anna Błachut

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie