Przedsięwzięcie dydaktyczno - wychowawcze
przeznaczone dla uczniów klas szóstych
WSTĘP
Program nauczania plastyki kładzie nacisk na świadome wykorzystywanie posiadanych umiejętności, rozszerzając je o nowe środki i techniki, wzbogacając jednocześnie wiedzę ucznia o teorię obejmującą między innymi historię sztuki od prehistorii po czasy współczesne. Wiedza ta nierozerwalnie łączy aspekt poznania, przeżywania i doświadczania podczas zajęć praktycznych. Treści dotyczące plastyki winny być korelowane z innymi przedmiotami bloku humanistycznego, przede wszystkim z muzyką (co pozwoli nauczycielowi realizować integracyjnie przedmiot sztuka), a także z językiem polskim, historią, które wspólnie stanowią wielkie dziedzictwo kulturowe i cywilizacyjne.
DIAGNOZA
Przedsięwzięcie powstało z myślą o atrakcyjnym przybliżeniu uczniom klas szóstych epoki Romanizmu i Gotyku (szczególnie tym, którzy interesują się historią, architekturą i różnymi dziedzinami sztuki).
CELE:
Jednym z głównych zadań proponowanego przedsięwzięcia jest kształtowanie postawy twórcy oraz świadomego odbiorcy poprzez poznanie, aktywność i ekspresję, rozwój estetyczny.
PLANOWANE CELE:
rozbudzanie zainteresowań sztuką i architekturą,
poznawanie historii i kultury własnego narodu,
poznawanie zabytków Podlasia,
łączenie wiedzy nabytej w szkole z praktycznym obcowaniem z „żywą” sztuką,
wzbogacanie wrażliwości i wyobraźni,
kształcenie percepcji wizualnej – odbieranie i analiza dzieł plastycznych,
rozwijanie szacunku i poczucia dumy z dziedzictwa kulturowego swojego kraju,
integracja grupowa,
wyrabianie samodzielności i odpowiedzialności za siebie i innych.
PRZEDSIĘWZIĘCIE BYŁO REALIZOWANE POPRZEZ:
1) Cykl lekcji ze sztuki:
a) „Sztuka romańska” – lekcja teoretyczna
b) „Makieta budowli romańskiej” – kształtowanie form przestrzennych
c) „Diabeł – wyobrażenie człowieka średniowiecznego” – impresje rzeźbiarskie,
d) „Sztuka gotycka” – lekcja teoretyczna,
e) „Rozeta – kompozycja symetryczna” – projektowanie elementów dekoracyjnych,
2) Lekcje z historii:
a) „W cieniu katedr” – lekcje utrwalające wiedzę.
3) Wycieczki do Malborka, Gdańska, Fromborka i Olsztyna.
4) Poznanie architektury kościoła farnego w Białymstoku.
5) Zorganizowanie trzech wystaw prac uczniów:
a) „Makieta budowli romańskiej”,
b) „Diabeł – wyobrażenie człowieka średniowiecznego”,
c) „Nasze witraże”.
CELE OPERACYJNE
Po zakończonym cyklu zajęć uczeń potrafi:
rozróżnić i wymienić cechy charakterystyczne architektury, rzeźby, malarstwa romańskiego i gotyckiego,
omówić znaczenie niektórych pojęć związanych z architekturą średniowiecza,
wyjaśnić technikę powstawania średniowiecznych witraży,
wykonać kompozycję symetryczną inspirowaną formą witraża gotyckiego z portali kościołów – rozetą,
właściwie zachować się na wystawach, w muzeach, zabytkowych wnętrzach,
dostosować się do regulaminu wycieczki,
współdziałać w grupie rówieśniczej,
dbać o bezpieczeństwo swoje i innych,
estetycznie wykonywać prace zespołowe na bazie wiadomości z historii sztuki,
prawidłowo i dokładnie wykonywać passe – partou do ekspozycji prac.
EWALUACJA:
przedsięwzięcie spełniło oczekiwania moje oraz uczniów i ich rodziców,
realizowana tematyka zajęć była przekazana w jasny i zrozumiały sposób;
uczniowie włożyli wiele wysiłku w wykonanie makiet i witraży, w efekcie były bardzo usatysfakcjonowane ze swoich prac;
wystawa makiet wzbudziła duże zainteresowanie uczniów, nauczycieli i rodziców;
„witrażowa dekoracja szkoły zachwyciła oglądających pomysłowością i atrakcyjnością wykonania;
najmniej ciekawym elementem przedsięwzięcia wg uczniów było zapamiętywanie terminologii z zakresu historii sztuki;
największe zainteresowanie dzieci wzbudziło zwiedzanie zamku w Malborku i poznawanie codziennego życia średniowiecznych rycerzy.
WNIOSKI:
Proponowane lekcje są na tyle uniwersalne, że po odpowiednim dostosowaniu ich do wieku i możliwości uczniów, mogą być prowadzone we wszystkich klasach starszych szkoły podstawowej, a także gimnazjum.
Dzieci najchętniej uczą się poza murami szkoły. Połączenie teorii z praktycznym obcowaniem ze sztuką i historią poszerza horyzonty myślowe ucznia i pozwala przyswajać wiedzę bez zbędnego wysiłku, w sposób naturalny i spontaniczny.
Nie powinno się przeciążać umysłu dziecka zbyt dużą ilością informacji teoretycznych. Należy różnicować formy przekazu oraz umożliwić uczniom „relaks umysłowy”.
Ta grupa dzieci, która lepiej opanowała materiał teoretyczny na lekcjach sztuki i historii aktywniej uczestniczyła w poznawaniu zabytków, z większym zainteresowaniem słuchała przewodników i częściej zadawała pytania.
Uważam, że podobne przedsięwzięcia, w których następuje integracja treści z różnych przedmiotów i w zróżnicowanej formie, powinny być realizowane jak najczęściej.
Aby przedsięwzięcie spełniło oczekiwania autora, uczestników i rodziców powinno być dobrze zaplanowane i zorganizowane.
Mirosława MAZIEWSKA |
