Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Brak tolerancji wśród dzieci powodem nieprawidłowych kontaktów z rówieśnikami

 

 1. Identyfikacja problemu

Klasa II c nauczania zintegrowanego w Szkole Podstawowej w Jaworzynie Śląskiej, w której uczę religii liczy 28 osób. Spora grupa jej uczniów osiąga wysokie wyniki w nauce i wykazuje się wysokim poziomem dziecięcych doświadczeń. Od klasy pierwszej był to zespół zdyscyplinowany, chętny do współpracy, nie sprawiający większych problemów wychowawczych. Było to wynikiem dużego wkładu pracy i zaangażowania wychowawcy klasy w kształtowanie postaw zgodnego współżycia i prawidłowej komunikacji interpersonalnej.
Jednym z uczniów tej klasy jest Łukasz. Chłopiec pochodzi z rodziny patologicznej. Mimo oddziaływań pedagogicznych i wychowawczych ze strony pracowników szkoły w dalszym ciągu widoczny jest u Łukasza brak wpojonych norm i zasad. Przejawia się to m.in. w braku umiejętności prawidłowej współpracy z rówieśnikami, niskim poziomem akceptacji odmiennych poglądów, tendencjami do obrażania kolegów, nieumiejętnością opanowania negatywnych emocji. Z tego powodu często popada w konflikty z otoczeniem.
Na początku roku szkolnego 2003/2004 w klasie II do zespołu doszedł nowy uczeń – Krystian. Zmienił on miejsce zamieszkania. Wobec tego rozpoczął naukę w nowej szkole i klasie. Z początkowych obserwacji wychowawcy był to chłopiec wrażliwy, przestrzegający zasad obowiązujących w grupie, jednak preferujący pracę indywidualną. Wśród uczniów wyróżniał się obowiązkowością, sumiennością w przygotowaniu do zajęć oraz tym-co zaciekawiło szczególnie uczniów –nie uczęszczał na katechezę.
Po pewnym czasie wychowawca poinformował mnie, ze w klasie pojawił się problem. Obserwując dzieci w różnych sytuacjach zauważył, że jeden z chłopców - Łukasz - niechętnie bawi się z Krystianem, a czasami tych kontaktów unika. Potwierdzenie spostrzeżeń wychowawcy uzyskałam obserwując np. zabawy chłopców z tej klasy na przerwie i w świetlicy szkolnej. Zauważyłam, że Łukasz rzadko wchodzi w relacje z Krystianem. Jeżeli już do nich dojdzie – wynikają konflikty.


2. Geneza i dynamika

Problem nasilił się tuż po zakończeniu ferii, kiedy to rozpoczęły się intensywne przygotowania do I Komunii Świętej. Raz w tygodniu dzieci klas drugich, w tym Łukasz spotykały się w kościele. Poprzez katechezę parafialną pogłębiały swoją wiedzę i więź z Jezusem Chrystusem, którego miały przyjąć do swych serc. Ten wspólnie spędzony czas był dodatkowym bodźcem, który integrował grupę.
Atmosfera przygotowań udzieliła się również na terenie szkoły i to nie tylko na lekcji religii. Dzieci intensywnie przeżywały to ważne wydarzenie w ich życiu. Towarzyszyły temu liczne rozmowy na temat zbliżającej się uroczystości i przygotowań z nią związanych. Im bliżej dnia I Komunii Świętej tym intensywność rozmów, spotkań, przekazywanych informacji narastała. Krystian nie uczestniczył w tych koleżeńskich rozmowach. Z upływem czasu był coraz bardziej izolowany, a jego poczucie pewności siebie – i tak niezbyt wysokie – zaczynało przybierać oznaki alienacji.
Kilka dni po I Komunii Świętej przyniosłam do klasy zdjęcia z uroczystości. Dzieci oglądały je z zaciekawieniem i zainteresowaniem. Każdy szukał na nich siebie. Na przerwie dołączył do nas Krystian. Zauważyłam, że podszedł do zdjęć i zaczął je oglądać. Byłam mile zaskoczona. Jednak na drugi dzień do wychowawcy zgłosiła się mama Krystiana i poprosiła o rozmowę z katechetą. Poinformowała ona, że wczoraj w szkole dziecko przeżyło przykrą sytuację. Jeden z uczniów – był to właśnie Łukasz – nie pozwolił Krystianowi oglądać zdjęć, ponieważ nie był on u I Komunii Świętej i nie ma go na tych zdjęciach. Co istotne, tego samego dnia wychowawca klasy widział dziwne zachowanie Krystiana: jego smutek na twarzy, brak chęci do pracy i zabawy. Jednak ten nic nie powiedział o zaistniałym wydarzeniu.
Sytuacja ta okazała się momentem przełomowym. Zachowanie Łukasza sprawiło, że Krystian poczuł się odrzucony. Przeniósł on zaistniałą, pomiędzy nim a kolegą, sytuację na cały zespół klasowy. Zamknął się w sobie. Zaczął unikać kontaktów z rówieśnikami, którzy nie dali mu przecież odczuć, że jest „inny”.


3. Znaczenie problemu

Zaistniała sytuacja może mieć swoje negatywne konsekwencje dla obu stron „konfliktu” i doprowadzić do :

U ŁUKASZA -utrwalenia postaw nietolerancji
-utrwalenia niechętnego nastawienia do ludzi o innym światopoglądzie
-utrwalenia braku umiejętności nawiązywania prawidłowych kontaktów z otoczeniem
U KRYSTIANA
-utrwalenia poczucia odrzucenia, braku akceptacji
-kształtowania się nieprawidłowych kontaktów społecznych
-kształtowania się wrogich postaw w stosunku do ludzi
-kształtowania się niechętnego stosunku do szkoły


4. Prognoza.

Prognozując dalszy rozwój sytuacji można sformułować:
Prognozę negatywną – w przypadku zaniechania jakichkolwiek oddziaływań naprawczych nieprawidłowe relacje zaistniałe w klasie nie ulegną zmianie, a nawet mogą się pogorszyć

Prognozę pozytywną – w wyniku wspólnych oddziaływań dydaktyczno-wychowawczych nauczycieli uczących w tej klasie, problem zostanie rozwiązany. Dzieci, zwłaszcza Łukasz, będą dostrzegać i akceptować różnice pomiędzy sobą. U Krystiana zaś zostanie zapewnione i wzmocnione poczucie akceptacji.

5. Propozycje rozwiązań
Zdając sobie sprawę z tego, że jedną z najsilniejszych potrzeb dziecka jest potrzeba przebywania w grupie i zyskiwania akceptacji w jej ramach, postanowiłam podjąć następujące „środki naprawcze”:
-indywidualna rozmowa z Łukaszem, a następnie skonfrontowanie jego sposobu widzenia zaistniałej sytuacji z tym, jak to odebrał, co przeżywał Krystian
-rozmowa między chłopcami – bez mediatora
-rozmowa nauczyciela z rodzicami Łukasza i Krystiana
-rozmowa pedagoga z Łukaszem na temat akceptowania różnic pomiędzy ludźmi
-przeprowadzenie w klasie cyklu 3 spotkań warsztatowych „Moje więzi z innymi”, w ramach których dzieci uczą się:
-szukania dróg wyjścia z trudnych sytuacji,
-budowania prawidłowych więzi społecznych,
-dostrzegania i akceptowania podobieństw i różnic ludzi (w swoich doznaniach, upodobaniach, poglądach),
-rozróżniania i akceptowania uczuć przeżywanych przez innych,
-akceptowania ludzkich uczuć, które różnią się od ich własnych, przeżywanych w danej sytuacji,
-zebranie z rodzicami dzieci poświęcone rozwiązywaniu konfliktów wśród dzieci i kształtowaniu postawy tolerancji, życzliwości wobec innych.
Oddziaływaniami wychowawczymi objęto wszystkich uczniów klasy, ze szczególnym zwróceniem uwagi na Łukasza, a pośrednio – także na Krystiana.

Myślę, że podjęte przez nauczycieli starania przy pomocy rodziców przyczynią się do nawiązania prawidłowych relacji między Krystianem a klasą, a zwłaszcza między Krystianem i Łukaszem.



Agnieszka Kruk-Kozycz

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 23:06:56
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:06:56) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie