Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Stąd nasz ród

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2041 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 


SCENARIUSZ PRZEDSTAWIENIA PT. „STĄD NASZ RÓD”

Postacie biorące udział w przedstawieniu:
Słowianka – narrator
Lech –
Rycerz I –
Rycerz II –
Rycerz III –
Rycerz IV –
Chłop I –
Chłop II –
Orzeł –
Orlątko I –
Orlątko II –
Drwale –
Poddani –
Słowianka I –
Słowianka II –
Słowianka III –
Słowianka IV –
Słowianka V –
Słowianka VI –
Dziecko I –
Dziecko II –
Dziecko III –
Wilk –
Koza I –
Koza II – Bebe –
Wielkopolanie w strojach ludowych –
SCENA 1

(Gęsty las. Dąb z gniazdem orląt. Rycerze na koniach)

SŁOWIANKA:
Był świt. Promyki słońca przeszywały las jak złote lance. Ptactwo świergotało wśród liści. Rude wiewiórki skakały w koronach odwiecznych drzew. Dołem po mchu stąpały konie rycerzy.

TANIEC Z MIECZAMI (rycerze tańczą w rytm muzyki słowiańskiej).

LECH:
Jestem Lech, a to moi poddani: chłopi, rycerze. Jedziemy tak od wieku tygodni by znaleźć dobre miejsce na założenie grodu.
RYCERZ I:
Hej ludzie, jedziemy tą drogą. Jaki tu piękny gęsty las. W lesie mnóstwo zwierzyny: sarny zające. Może coś upolujemy. Ludzie są bardzo głodni.

TANIEC Z ŁUKAMI (rycerze, chłopi naśladują ruchem polowanie na zwierzynę – muzyka
z kasety Stowarzyszenia KLANZA).

CHŁOP I:
Panie upolowałem sarnę.
CHŁOP II:
A ja upolowałem dzika.
LECH:
Podoba mi się ta ziemia, jest tu dużo zwierzyny.
RYCERZ II:
Panie, może zbudujemy gród na tamtym wzgórzu.
RYCERZ III:
Może za tamtym jeziorem.
LECH:
Moi poddani, to trudna decyzja. Muszę się zastanowić. Na razie jedziemy dalej, może znajdziemy jeszcze piękniejszy teren.
RYCERZ IV:
Lechu spójrz. Tu jest piękny ląd stanowiący wyspę pomiędzy trzema jeziorami. W jeziorach mnóstwo ryb.
LECH:
Masz rację rycerzu. Tu jest dobre miejsce. Patrz na tamtym wzgórzu wznosi się stary dąb.
RYCERZ I:
Jedźmy w kierunku dębu. Tam jest piękna ziemia.
RYCERZ II:
Panie, stamtąd dolatuje jakiś pisk i trzepot wielkich skrzydeł.
SŁOWIANKA:
Nagle ptak nieznany pojawił się nad głową Lecha. Potem zatoczył łuk nad wiekowym dębem rosnącym na skraju puszczy.

PIOSENKA PT. „ORŁA CIEŃ” ZESPOŁU WARIUS MANX (dzieci przebrane za małe orlęta
i orła inscenizują ruchem treść piosenki).

SŁOWIANKA:
Lech, zaciekawiony ptakiem i jego dziwnym lotem zbliżył się do drzewa i ujrzał w nim gniazdo wielkie i wychylające się z niego główki białych piskląt. Ptaki prosiły o pokarm.
SŁOWIANKA:
Białopióry ptak przysiadł na skraju gniazda i troskliwie je karmił.
LECH:
Rycerze, chłopi, poddani. Tu zostaniemy. Już postanowiłem. Wyspa zawsze będzie dobra na budowę. Bronić się łatwo. Orzeł to znak. Jeśli orły tu mieszkają to i rycerze mieszkać mogą.
SŁOWIANKA:
Na te słowa rozłożyły się wojska Lecha nad brzegiem jeziora. Pojawiły się niezliczone ogniska. Chłopi, rycerze pracowali, stukały siekiery i piły.

TANIEC PT. „DRWALE” (muzyka i układ ruchowy Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA).

LECH:
Na wyspie stanie zamek bogom na chwałę. Za rzeką zbudujemy domy, wzniesiemy wał.
SŁOWIANKA:
Olbrzymie leśne drzewa obciosane z gałęzi zmieniły się w ściany wież i chat. Poddani bardzo ciężko pracowali.
PODDANI:
Lechu, jak nazwiemy nasz gród.
LECH:
Zaleźliśmy gniazdo. Więc nazwiemy Gniazdo.
PODDANI:
Gniazdo, Gniazdo!
LECH:
Nie będzie to orle gniazdo. To będzie gniazdo książąt, gniazdo knieziów. Nazwiemy je Knieźno.
PODDANI:
Knieźno, Knieźno. Wiwat Knieźno!
SŁOWIANKA:
I w ten sposób, biały orzeł stał się ptakiem królewskim na ziemiach Lecha. Tak doszło do powstania grodu później zwanego Gnieznem.

TANIEC Z ŁYŻKAMI DREWNIANYMI (Słowianki tańczą w rytm muzyki słowiańskiej).

DZIECKO I:
Na tle czerwonym – Biały Orzeł,
To godło kraju, w którym mieszkasz,
to znak, co Polsce towarzyszy
już od prastarych czasów Leszka.

Pierwszą stolicą było Gniezno
leżące dzisiaj wokół wzgórza,
na którym gniazdo z białym orłem
Leszek przed lat tysiącem ujrzał.

I chociaż później do Krakowa
stolicę król kolejny przeniósł,
to tu kolebka jest Piastowa
i prapoczątek naszych dziejów.
DZIECKO II:
Historia, którą tu usłyszeliście wydarzyła się bardzo dawno temu. Dziś Gniezno leży w Wielkopolsce i jest dużym miastem, a na ulicy Paczkowskiego 11, znajduje się Przedszkole numer 13, które na pamiątkę tamtego wydarzenia nazywa się „Gniazdo Orląt”.
DZIECKO III:
Tradycją naszego przedszkola jest to, że małe orlątka czyli „my” dużo tańczymy, śpiewamy i bawimy się w aktorów. Popatrzcie sami. Zaraz dalsze przedstawienie.

SCENA II

(Chata słowiańska z drewna, trzciny)

KOZA I:
Pilnuj wnuczko naszej chatki.
KOZA II:
Bee, ja zawsze słucham babci.
KOZA I:
Za godzinę powrócę z miasta, kupię tam miotłę i kawałek ciasta.
KOZA II:
Wracaj babuniu za pół godziny, dla Bebe przynieś pęk koniczyny.
KOZA I:
Kozia chałupka pod lasem stoi, nie wpuść nikogo, bo tam wilk stoi.
KOZA II:
Nie martw się babciu, dzieci pomogą i nie wpuścimy tutaj nikogo.
KOZA I:
Nic złego ci się wnuczko nie stanie. Pa, dowidzenia moje kochanie,
KOZA II:
Żegnaj babciu, wracaj prędziutko, będę w domu siedzieć cichutko. Wezmę książeczkę, będę się uczyć. Oj! Chyba ktoś pod tym domem się włóczy!
WILK:
Jestem wilk szary, bury. Mam kły ostre i pazury am, am.
KOZA II:
Oj, kto drapie po ścianie?

WILK:
Stary kozioł biedny, twój rodzony stryjek. Wpuść minie, ledwo żyję. Chcę odwiedzić twoją babkę.
KOZA II:
Wpuszczę cię ale pokaż łapkę. Co? Takie łapsko. To nie wujek. Prawda dzieci, że on oszukuje? Koziołki przecież mają kopytka, a tu pazury idź precz i kwita.
WILK:
Jakby tu koźlę oszukać?
Już wiem, leciutko do drzwi zapukam.
KOZA II:
Co tam znowu, kto do drzwi stuka?
WILK:
Ja twoja ciocia babuni szukam.
KOZA II:
Oj, to wilczysko plecie od rzeczy, moja ciotunia cieniutko beczy. Nic nie pomogą twoje bajeczki, bo gadasz głosem grubym jak z beczki.
WILK:
Już wiem, już teraz otworzyć musi kiedy usłyszy głos swej babusi. Beee.
KOZA II:
Cóż tam znowu za kołatka?
WILK:
To ja, koza twoja babka.
Otwórz moje miłe dziecię.
KOZA II:
Czy otworzyć?
Za nic w świecie.
WILK:
To nie ujdzie ci na sucho!
KOZA II:
No dobrze, to pokaż ucho!
WILK:
Proszę bardzo, zobacz sama.
KOZA II:
I to ma być moja babcia?
Babcia ma białe ucho.
WILK:
Otwórz zaraz ty kozucho!
KOZA II:
A właśnie, że nie otworzę!
KOZA I:
A ty wilku, ty potworze, czekaj miotłą ci przyłożę.
WILK:
Au, Au, Au.
KOZA I:
A masz, a masz po grzbiecie i nie włócz się po świecie.
KOZA II:
Oj, moja babciu, to szczęśliwa chwila, kiedyśmy od domu odpędziły wilka. Teraz na pożegnanie zatańczymy kozi taniec.

SCENA III

WIELKOPOLANKA:
Zapraszamy na taniec z regionu Wielkopolski pt. „Walcerek”.
TANIEC „WALCEREK” (muzyka i układ ruchowy – KLANZA).

PIOSENKA PT. „JUŻ SIĘ CIESZĄ DZIECI” (muzyka i słowa – płyta CD wydawnictwa MAC)

WIELKOPOLANKA:
Zapraszamy na zabawę ludową z regionu Wielkopolski pt. „Panie Bobrze, panie Bobrze”.
ZABAWA LUDOWA PT. „PANIE BOBRZE, PANIE BORZE”.
Panie bobrze, panie borze,
schowajże się dobrze!
Od niedzieli do niedzieli,
by się charty nie zwiedzieli,
bo jak się dowiedzą,
uszy ci objedzą.


WIELKOPOLANKA:
Zapraszamy na taniec z regionu Wielkopolski pt. „Kłaniany”.
TANIEC PT. „KŁANIANY”.

WIELKOPOLANKA:
Zapraszamy na zabawę ludową z regionu Wielkopolski pt. „Miała baba wiesielaka”.
ZABAWA LUDOWA PT. „MIAŁA BABA WIESIELAKA”.
Miała baba wiesielaka, raz,
wsadziła go na cielaka, dwa!
A cielak ma długi ogon,
matko, ojcze, chodźcie do dom,
raz , dwa , trzy!

PIOSENKA PT. „KROWY”.
Muczą krowy, muczą na zielonej łące.
Zajadają zioła świeże i pachnące.
Muczą krowy, muczą, słychać je z daleka.
Każda zdrowa krowa, to fabryka mleka.
Refren:
Oj dana, oj dana, pij mleko od rana,
pij mleko w południe, a będzie ci cudnie.
Oj dana, oj dana, pij mleko od rana,
pij mleko wieczorkiem, aż zaśniesz z humorkiem.

Muczą krowy, muczą, płynie, płynie mleko,
biało bieluteńką, biało śnieżną rzeką.
Muczą krowy, muczą, że kto mleko pije,
ten jest silny i zdrowy i z uśmiechem żyje.
Refren:
Oj dana, oj dana …

Literatura:
1.GRZECHOWSKA J., KACZURBINA M., Mało nas, mało nas, Nasza Księgarnia 1986.
2.JACH M., Rok w przedszkolu, Wydawnictwo „Żak” 1997.
3.Legendy i podania polskie, Wydawnictwo PTTK „Kraj” 1992.
4.SZELBURG-ZAREMBINA E., Lech, Czech i Rus, Krajowa Agencja Wydawnicza 1980.


Przedstawienie opracowała:Lidia Konieczna

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie