1.UTWÓR INSTRUMENTALNY – MENUET – w wykonaniu zespołu instr.
NARRATOR I
– Witamy wszystkich bardzo serdecznie. Dziękujemy , że przybyliście by razem z nami tego wieczoru, zaczarowaną dorożką udać się do krainy poezji mistrza Ildefonsa Gałczyńskiego.
NARRATOR II – chcielibyśmy szczególnie powitać naszych zacnych szanownych gości….
NARRATOR I – Równie gorąco witamy was drodzy rodzice, nauczyciele, uczniowie.
NARRATOR II
– Mamy nadzieję, że popłyniecie z nami na Wyspy Szczęśliwe,
zatańczycie wraz z Nocą Czerwcową, odkryjecie nowe zatoki, i dacie się ponieść na anielskich skrzydłach daleko...daleko...ZAPRASZAMY..,
CHÓR – JUTRO POPŁYNIEMY DALEKO.
(wpada zdyszana osoba w kapeluszu, z białym szalikiem na szyi)
OSOBA I :
zapytajcie Artura , daję słowo nie kłamię,
Ale było jak ulał, sześć słów w telegramie:
ZACZAROWANA DOROŻKA.
ZACZAROWANY DOROŻKARZ.
ZACZAROWANY KOŃ.
Cóż, według Ben Alego, czarnomistrza Krakowa,
„to nie jest nic takiego dorożkę zaczarować,
dosyć fiakrowi w oczy błysnąć specjalną broszką,
i jużeś zauroczył dorożkarza z dorożką...
Zadrżałem. Druga w nocy. Pocztylion stał jak piłka.
I urosły mi włosy do samego świecznika.
ZACZAROWANA DOROŻKA?
ZACZAROWANY DOROŻKARZ?
ZACZAROWANY KOŃ?
CHÓR – WYSPY SZCZĘŚLIWE.
OSOBA II: (chodzi po sali i prosi)
O dajcie mi te małe skrzypce,
Może na skrzypcach wygram,
Wiatr i pochyłą ulicę i noc, co taka niezwykła.
Uwzględnijcie mizerne granie, a nie bijcie gdy wezmę źle.
Jaki ton na strunie baraniej, na G, D, czy na E.
Na moście stoję. Przez liście światło na smyk się sypie.
Słuchajcie to córka nuci w czarodziejskim pudełku skrzypiec.
Eech, muzyka, muzyka, muzyka, spod smyka zielony kurz.
Lecą gwiazdy zielone spod smyka, damy karo, bukiety róż.
CHÓR – NOC CZERWCOWA.
OSOBA III: (wpada na salę osoba w podartych spodniach, powyciąganej koszuli, z plecakiem na ramieniu, zatrzymuje się rozgląda po sali i mówi)
Wciąż uciekamy. Z miasta do miasta. Inteligenci.
Tęskniąca nacja. Ginąca klasa.
Mali, zmarznięci.
Milionem rodzin z gramofonami. Z kraju do kraju.
-powiedzcie, gdzie jest wasza ojczyzna?
Wciąż nas pytają.
A my nie wiemy, a my płaczemy, jak woda morska
Pod sztuczną palmą listy piszemy
Na brudnych dworcach.
CHÓR- ANIOŁOWIE.
OSOBA IV:
Zaczepił ją na ulicy i zaczął zawracać głowę.
Że ją zna, że widział w Galilei pod drzewem figowem.
Że to był wieczór z muzyką, która z ziemi szła i z niebiosów i z kwiatami.
Że wtedy mówi stałaś pod figą z tymi opuszczonymi rączkami.
Oburzyła się na to dziewczyna i powiada „pan się zapomina”.
A tu nagle śnieg zaczął padać i zgubili drogę oboje...
A on ciągle pokazywał pierścień i na śnieg krzyczał i wołał.
Pełni śniegu dotarli wreszcie ze świecami do kościoła.
Tam było cicho i bezpiecznie, więc się ucałowali serdecznie.
CHÓR - KOCHANIE MOJE KOCHANIE....
OSOBA V (wchodzi osoba i z ogromnej koperty wyjmuje ogromny pomalowany w fiołki list i czyta, na kopercie napis –„ Przekrój”)
Obywatelu redaktorze!
Poezja to jest złoty szerszeń, co kąsa, więc się pisze wiersze.
Cóż, człowiek pisze tak jak może, Obywatelu Redaktorze.
Czy mam zmartwienia?, tak czasami, niewielkie, tak jak w niebie gwiazdy,
Właściwie jedno( między nami), że życie ukochałem nazbyt-
Cóż człowiek kocha tak jak może, obywatelu Redaktorze.
Więc kiedy przyjdzie dzień przeklęty, że śmierć utopi w czarnym winie
Wszystkie muzyczne instrumenty, kwiaty i wiersze i brzoskwinie,
To przykro, lecz cóż płacz pomoże, Obywatelu Redaktorze.
A jednak żal. Odejść nie łatwo. Taak, kończę ten wiersz ze łzą w oku.
Lecz może dzięki mym kontaktom, będę aniołkiem na obłoku?
Cóż, człowiek fruwa tak jak może, Obywatelu Redaktorze.
CHÓR - ILE RAZEM DRÓG PRZEBYTYCH
NARRATOR I i NARRATOR II : ( chór nuci melodię).
Ile w trudzie nieustannym wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń.
Ile chlebów rozkrajanych, pocałunków, schodów książek?
Ile lat nad strof tworzeniem ? ile krzyków w poematy?
Ile chwil przy Beethovenie? Przy Corellim i Scarlattim?
CHÓR- TWE OCZY JAK PIĘKNE ŚWIECE.....
Wykorzystano poezję K.I. Gałczyńskiego, muzykę do wierszy napisałam sama.
Jolanta Gwiazdowska, SP. Nr 28 w Białymstoku
|
