SCENARIUSZ APELU: „DZIEŃ KOBIET”
Scena przystrojona w kwiaty i ilustracje kobiet. Po lewej stronie sceny stolik z filiżankami. Na stoliku świeci się lampka. Wchodzi narrator.
Narrator
Idzie starszy pan wąsaty,
niesie w ręku bukiet kwiatów. (dziecko przebrane za starszego pana przechodzi z bukietem kwiatów)
Student biegnie z drugiej strony,
ma wiązankę róż czerwonych. (dziecko przebrane za studenta biegnie z wiązanką róż)
A tam dalej chłopców dwóch,
niesie dwie gałązki bzów. (dwóch chłopców przechodzi z bzami)
Co to? Co się dzisiaj dzieje?
Przez ulice, przez aleje,
tłum się toczy roześmiany...
W rękach róże, tulipany
i narcyzy, i żonkile...
Tyle barw i kwiatów tyle,
tu różowo, tam błękitnie,
czy ulica cała kwitnie? (starszy pan, student i dzieci chodzą po scenie)
(Na scenę wchodzi chłopiec przypinający plakat. Ze wszystkich stron sali wchodzą pozostałe dzieci. Stają i z zaciekawieniem czytają treść plakatu.)
Chłopiec przypinający plakat
Dzień Kobiet! Dzień Kobiet!
Niech każdy się dowie,
że dzisiaj święto dziewczynek.
Uśmiechy są dla nich, piosenka i taniec,
melodia zaraz popłynie.
( W głębi sali słychać melodię. Dzieci ustawiają się w półkolu. Na środek wychodzi najmniejsze dziecko i śpiewa piosenkę.)
I. Dzień Kobiet! Dzień Kobiet!
Niech każdy się dowie,
że dzisiaj święto dziewczynek.
Uśmiechy są dla nich,
piosenka i taniec,
melodia zaraz popłynie.
II. Dzień Kobiet! Dzień Kobiet!
Niech żyją nam zdrowe
i panie nasze i mamy.
Szkolna koleżanka,
pani sekretarka.
im wszystkim kwiaty rozdamy.
Narrator
A oto obrazek z życia naszych koleżanek.
Dziewczynka 1 (lub chłopiec przebrany i parodiujący dziewczynkę)
Czy uczesać się w loczki, czy w koczek?
Czy może z grzywką i dwa warkocze?
Najlepiej w ogon z dużą kokardą.
Włożę dziś nową spódniczkę czarną,
białą bluzeczkę w liliowe grochy,
na nogi cienkie siostry pończochy
i półbuciki lakierowane.
Pod szyję broszkę – poproszę mamę –
na rękę pierścień, co z dala błyszczy.
Paznokcie? To się jutro wyczyści.
Narrator
To jeszcze nic, oto następna scena.
Dziewczynka 2 (lub chłopiec przebrany i parodiujący dziewczynkę)
Wiesz, co ci powiem, ale w sekrecie –
Chłopiec 1
Zosia do Basi szepce w kąciku –
Dziewczynka 2 (lub chłopiec przebrany i parodiujący dziewczynkę)
ta mała Róża chodzi z Grzesiem,
tylko nikomu: ani słuchu!
Chłopiec 1
Basia na przerwie szepce do Czesi,
z poważną miną i buzią w ciup:
Dziewczynka 3 (lub chłopiec przebrany i parodiujący dziewczynkę)
Wiesz, mała Rózia chodzi z Grzesiem.
Tylko pamiętaj! Mogiła, grób!
Chłopiec 1
Czesia do Kasi:
Dziewczynka 4 (lub chłopiec przebrany i parodiujący dziewczynkę)
Przysięgnijże się, że między nami zostanie to:
Ta mała Rózia chodzi z Grzesiem.
Ale pamiętaj! Jak w PKO!
Chłopiec 1
Kasia na stronę odciąga Wiesię...
Dziewczynka 5 (lub chłopiec przebrany i parodiujący dziewczynkę)
Tobie jedynej powiedzieć mogę:
Ta mała Rózia chodzi z Grzesiem.
Ale obiecaj! Jak kamień w wodę!
Chłopiec 1 (pokazuje)
Wiesia do Gosi, Gosia do Lodzi,
Lodzia do Joli itd.
A tajemnica sobie chodzi
To tu , to tam. To tu , to tam...
Narrator
To są tylko niektóre z przywar naszych koleżanek. Lecz proszę, nie martwcie się tym dziewczyny, gdyż bez was smutny byłby świat. Choć czubimy się czasami – lubimy was przecież.
( Chłopcy przebrani za zespół z lat 70 – tych śpiewają piosenkę „ Nikt na świecie nie wie, że się kocham w Ewie”.)
Narrator
O kobietach można mówić nieskończenie:
Jeden mówi, że są dobre, drugi, że złe.
Jeden, że skąpe, drugi, że szczodre.
Jeden, że gadatliwe, drugi, że dyskretne.
Jeden, że szalone, drugi, że rozsądne.
Jeden, że wielkie, drugi, że małe.
To jeszcze nic, posłuchajcie tego:
(Chłopcy ubrani w smokingi, siedzą „w kawiarni” przy kawie i dyskutują na temat kobiet.)
Pan 1
Kobieta to jest takie homo,
z którym nigdy nic nie wiadomo.
Pan 2
Może na przykład bez przyczyny,
doprowadzić cię do ruiny.
Pan 3
Albo wymyśli taki kawał,
że nagły tylko serca zawał.
Pan 4
Raz jeden wieszcz popularny,
Powiedział do niej „puchu marny”.
Panowie (razem)
Lecz mimo wszystkich wad, niestety.
Dziś żyć nie można bez kobiety.
(Panowie ustawiają się w rzędzie i śpiewają piosenkę „Baby, ach te baby”.)
Narrator
Chciałbym jeszcze dodać, że kobieta na ziemskim padole, odgrywa bardzo ważną rolę. Na świecie jest po to: (chłopcy mówią kolejno)
· Żeby nas budzić rano, bo człowiek sam nie wstanie.
· Żeby szykować dla nas drugie śniadanie.
· Żeby przyszywać dla nas guziki, bo człowiek sam nie przyszyje.
· Żeby nas uczyć w szkole różnych ciekawych rzeczy.
· Żeby gotować obiady i robić kluski z serem, i kogel mogel kręcić, i dzielić się deserem.
· Żeby uwagę zwrócić, jak brzydkie słowo powiesz.
· Żeby po głowie głaskać, gdy ma zmartwienie człowiek.
· Żeby się o nas troszczyć, żeby nas osłaniać i żeby... zadawać mężczyznom okropnie trudne pytania.
· I jeszcze po to są kobiety,
(razem)
· By mogły od nas mężczyzn przyjmować dziś bukiety!
( W tle cichutko gra muzyka, chłopcy mówią wiersz – życzenia.)
· DlaWas dziś kwiaty i uśmiechy,
I pierwszy promień bliskiej wiosny. (chłopiec 1)
Dzień bez kłopotów i bez trosk.
Dużo radości!
· Dla Mamy, Pani, dla dziewczynek,
w domu, w szkole, na wycieczce. (chłopiec 2)
Każdego dnia dobry uczynek –
to jest od chłopców upominek.
( Chłopcy podchodzą do pań i wręczają im kwiaty, a wszystkie dziewczynki częstują cukierkami.)
Opracowała: Bogusława Wolak
Nauczycielka Publicznej Szkoły Podstawowej w Biskupowie |
