Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Zabezpieczenie dzieci i młodzieży przed narkotykami

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1501 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 
Bernadeta Bieczyńska

Sen narkomana

Potrzebuję spokoju, ciszy i samotności,
aby zapaść w sen, w sen pełen przyjemności.
Chcę znów przeżyć chwilę rozkoszy,
chwilę zapomnienia.
Chcę znowu uciec od swego przeznaczenia,
od żmudnej pracy, szkoły, obowiązków.
Już nie mogę!
Mam dość!
Dłużej nie wytrzymam!
Co za ulga. Nareszcie! Nareszcie zasypiam.
Jak tu pięknie, jak cudownie.
Ile kwiatów, zwierząt, zieleni.
O tam, spójrz, wiewiórka.
Zobacz jak jej ogon w słońcu się mieni!
A tu zając, zajączek mały
zgubił się biedak, pewnie szuka mamy.
Ile tu dobra, szczęścia i piękna.
Jakby czas zatrzymał się w miejscu.
Ale cóż to...? Czyżbym słyszał płacz?
Tak, nie mylę się, ktoś płacze!
Ale gdzie i dlaczego?
Przecież to...mama i tata!
Stoją nad grobem wysłanym kwiatami.
Mamo! Dlaczego mnie nie słyszysz?
Tato! Dlaczego mnie nie widzisz?
To ja- wasz syn.
......................................................
Masz twarz pełną żalu, smutku, cierpienia.
A ja znów chciałbym przytulić się do Twego ramienia.
A ja znów chciałbym szepnąć Ci dwa słowa:
Kocham Cię, ciągle Cię kocham
Ciągle... .

Wiersz ten napisał uczeń gimnazjum na szkolny konkurs literacki pt. "Narkotykom-NIE!"

     O istnieniu narkotyków słyszał już chyba każdy, ale co oznacza dokładnie wyrażenie narkomania. Myślimy, że aby zająć się zabezpieczeniem dzieci i młodzieży przed narkotykami należy poznać znaczenie tego słowa.
     Narkomania oznacza uzależnienie żywego organizmu od stałej lub stale rosnącej dawki określonej substancji. Bez tego chory organizm jest niesprawny fizycznie i psychicznie.
     Wystąpienie zjawiska narkomani w Polsce spowodowało konieczność dokonania określonych uregulowań prawnych w tym względzie. Wydano szereg aktów prawnych dotyczących tego problemu. Jedną z pierwszych ustaw była ustawa z dnia 31 stycznia 1985 roku o zapobieganiu narkomanii. Ustawa ta stanowiła podstawę do wypracowania w Polsce programu o przeciwdziałaniu narkomanii, jak również programu działania zmierzającego do opanowania tego zjawiska i udzielenia pomocy w szczególności tysiącom młodych narkomanów i młodzieży zagrożonej narkomanią.
     Rozmiary zjawiska narkomanii w Polsce, populacja, jaką zjawisko to dotyka, skutki, jakie wywołuje i zagrożenia jakie stanowi, spowodowało powstanie innych aktów prawnych.
     W 1997 roku 24 kwietnia ukazała się ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Ustawa ta określa zasady przeciwdziałania narkomanii i obejmuje:
  • działalność wychowawczą i zapobiegawczą,
  • leczenie, rehabilitację i readaptację osób uzależnionych,
  • nadzór nad substancjami, których używanie może prowadzić do narkomanii,
  • zwalczanie niedozwolonego obrotu, wytwarzanie, przetwarzania, przerobu i posiadania substancji, których używanie może prowadzić do narkomanii,
  • nadzór nad uprawami roślin zawierających substancje, których używanie może prowadzić do narkomanii,
  • ograniczanie szkód zdrowotnych spowodowanych używaniem środków odurzających lub substancji psychotropowych .
Dziennik ustaw z dnia 26 października 2000 roku wprowadził zmiany o przeciwdziałaniu narkomani do wyżej wymienionej ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 roku.
     Postęp współczesnej cywilizacji, doprowadził do wielu pozytywnych osiągnięć w różnych dziedzinach życia indywidualnego i społecznego, spowodował również skutki negatywne. Należy do nich między innymi narkomania, która szczególnie rozwija się w dużych aglomeracjach. Jednak obserwujemy również znaczne przemieszczanie się narkomanii do mniejszych miast, ośrodków turystycznych i strefy przygranicznej. Rodzaje i dostępność narkotyków w Polsce nie różni się od sytuacji w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych. Nikt tak naprawdę nie wie ile osób w Polsce jest uzależniona. Według danych szacunkowych Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej aktualnie w Polsce nałogowo zażywa narkotyki 30-40 tysięcy osób, natomiast według danych "MONAR-u" około 150-200 tysięcy osób i liczba ta charakteryzuje się stałą tendencją wzrostową. Niepokojącym zjawiskiem jest fakt odurzania się uczniów szkół podstawowych oparami klejów, farb, rozpuszczalnika, benzyny. Nowym trendem jest sprzedaż narkotyków na telefon.
     Narkotyki to w obecnych czasach bardzo ważny problem zważywszy, że po narkotyki sięgają coraz młodsi. Dziecko, które zaczyna przyjmować środki odurzające odcina się od otoczenia. Wchodzi w świat narkotyków nie zdając sobie sprawy z czyhającej pułapki. Początki są zwykle sympatyczne, ale po pewnym czasie narkotyk upomina się o swoje prawa; żeby osiągnąć ten sam przyjemny efekt, trzeba go brać coraz więcej i więcej. Zaczyna się piekielny taniec. Zwiększenie dawek to nie wszystko, przy próbie odstawienia narkotyku okazuje się, że nie można bez niego żyć. Dziecko gdzieś po drodze gubi umiejętność życia w normalnym świecie.
     Aby móc skutecznie przeciwdziałać narkomanii, wspierać młodzież w jej wyborach, należy dobrze poznać skomplikowany proces dochodzenia do uzależnienia.
     Na ogół nie można ustalić i wyodrębnić jednej przyczyny sięgania po narkotyki- jest ich bowiem wiele, między innymi:
  • chęć przypodobania się grupie, zaistnienia w niej;
  • próba wyciszenia własnych problemów, stresów spowodowanych np. trudnościami w szkole; konflikty w rodzinie;
  • ciekawość- może ona wyjaśnić pierwszorazowe sięgnięcie po narkotyk, ale nie pozostanie przy nim.
Z kolei, choć pierwszorazowe zażycie środka, mające znaczenie inicjacyjne, znacznie zwiększa prawdopodobieństwo sięgnięcia poń ponownie- to nie prowadzi jeszcze do uzależnienia. Powtórne sięgnięcie po narkotyk nie jest więc wynikiem jakiejkolwiek konieczności fizjologicznej.
Stoją za tym pewne właściwości osobowości, takie jak:
  • nadmierna zależność od innych
  • zła indentyfikacja i trudności z wyrażaniem uczuć
  • mała odporność na frustrację
  • niedojrzałość emocjonalna
  • wysoki poziom niepokoju w relacjach interpersonalnych
  • niska samoocena
  • poczucie izolacji, wyobcowania od innych
  • niezaspokojenie potrzeb psychicznych kontaktu ze środowiskiem
    • na skutek niepokoju, poczucia zagrożenia, niemożności lub znaczne utrudnienie koncentracji, uwagi na innych niż rodzice lub rówieśnicy elementach otoczenia /jak choćby nauka/ rozwoju, czyli aktywności wobec świata zewnętrznego
    • na skutek nadmiaru zdarzeń, zadań czy wymagań- zmęczenie, bezradność, wycofanie się lub ucieczka /np. w narkotyki/. skłonność do reagowania poczuciem winy
    • na skutek niedostatku bodźców- poszukiwanie wrażeń poza codziennym obszarem życia np. szukanie kontaktu z dewiacyjną grupą.
     Jak widać u podstaw włączania się w subkulturę narkomanów leżą: potrzeba kontaktu, więzi emocjonalnej, zindentyfikowania się z grupą, która daje akceptację. Jeśli grupą staje się rodzina, szkoła czy rówieśnicy- wtedy dziecko indentyfikuje się z ich wartościami. Jeśli nie – to grupą tą stać się może dowolna inna grupa, np. narkomanów.
     Dlatego bardzo ważna jest profilaktyka, która powinna zacząć się wtedy, gdy nie ma jeszcze problemu z używaniem środków odurzających. Praca w tym okresie powinna być nastawiona na polepszenie jakości życia bez sięgania po środki odurzające. Celowi temu służą następujące umiejętności:
  • umieć powiedzieć NIE i umieć przyjąć odmowę;
  • poznać własne potrzeby;
  • umieć potrzeby te zaspakajać;
  • posiadać umiejętność zachowania się asertywnego, tzn. zachowania wyrażającego uczucia, postawy, życzenia lub prawa danej osoby w sposób bezpośredni i stanowczy, a jednocześnie respektujący uczucia, postawy, życzenia i prawa innych;
  • umieć funkcjonować w sytuacjach konfliktowych;
  • umieć znosić stresy i napięcia;
  • znać cel swego życia i wiedzieć jak go realizować;
  • umieć nawiązywać satysfakcjonujące kontakty z ludźmi.
Bardzo ważną rzeczą jest by dostarczyć wiedzy:
  • o skutkach wyborów, o tym, że każdy czyn pociąga za sobą jakiś skutek, nauczą odpowiedzialności za własne postępowanie
  • o środkach odurzających i skutkach ich zażywania
  • o mechaniźmie uzależnienia- im rozleglejsza wiedza, tym większa szansa, że nie popełni błędu
W końcu istotnym też jest promowanie zdrowego stylu życia.
     Może się zdarzyć, że mimo wysiłków ze strony m. in. wychowawców, rodziców, poradni, pedagogów szkolnych dziecko zacznie, jak nam się wydaje, używać środków odurzających. Bardzo ważne jest by zaobserwować niepokojące zmiany w zachowaniu dziecka. Na co, w takiej sytuacji powinni zwrócić uwagę rodzice, co powinno ich zaniepokoić. Bardzo wiele z niżej wymienionych cech może mieć związek z problemami i buntem wieku dojrzewania. Dlatego powinny nas zaniepokoić dopiero wtedy, gdy zaobserwujemy wiele z nich naraz i w dużym stopniu:
    zmiany w zachowaniu
  • huśtawka nastrojów – na przemian występują nagłe ożywienia oraz ospałość; dziwne zachcianki kulinarne. Nagły nadmierny apetyt jest typowy przy paleniu marihuany, a jedzenie dużych ilości słodyczy może wskazywać na zażycie heroiny. Zupełny brak apetytu często natomiast towarzyszy zażywaniu amfetaminy; bełkotliwy, niewyraźny sposób mówienia;
  • porzucenie zainteresowań- dziecko np. nagle przestaje kolekcjonować znaczki, uprawiać sport;
  • znacznie słabsze oceny w szkole, wagary;
  • izolowanie się od domowników, niechęć do rozmów;
  • używanie w pokoju kadzidełek i odświeżaczy powietrza (ich zapach ma maskować woń dymu marihuany);
  • zupełnie nowi przyjaciele, zwłaszcza dużo starsi;
  • częste krótkie rozmowy telefoniczne prowadzone półsłówkami;
  • powtarzające się zgłaszanie przez dziecko zgubień lub kradzieży drobnych sum pieniędzy.
Należy również zwrócić uwagę na wygląd dziecka. Sygnały, które powinny wzbudzić nasze zaniepokojenie to:
  • szybkie wychudzenie lub nagłe przybieranie na wadze;
  • blada, ziemista cera;
  • przekrwione oczy, zaczerwienienie w wewnętrznych kącikach oczu;
  • przewlekły katar, częste krwawienia z nosa;
  • utrata zainteresowania swoim wyglądem i nieprzestrzeganie zasad higieny;
  • słodkawa woń oddechu, włosów, ubrania (wskazuje na palenie marihuany);
  • ślady po ukłuciach (szczególnie na rękach), "gęsia skórka" na ciele, ślady krwi na bieliźnie.
Jak mają zachować się rodzice kiedy są pewni, że ich dziecko wzięło środki odurzające?

     Pierwszym odruchem w takiej sytuacji jest rozmowa z dzieckiem. Należy pamiętać, że rozmowa może być niezwykle trudna, bo dziecko będzie zaprzeczać. Przede wszystkim rodzice nie powinni wpadać w panikę, robić awantur- to niewiele pomoże, a tylko zaogni i tak trudną sytuację. Na nic nie zdadzą się błagania, by więcej nie brało. Dziecko może zapewniać, że chciało jedynie spróbować , że więcej tego nie zrobi. Jednak rodzice nie będą nigdy mieli pewności, czy dotrzyma słowa, zwłaszcza że dziecko po takiej rozmowie będzie się lepiej ukrywało. Błędem jest również myślenie, że nic strasznego się nie stało, że to tylko młodzieńczy wybryk. Zwiększa ryzyko, że dziecko ponownie weźmie i do końca się uzależni. Poza tym opóźnia się rozpoczęcie leczenia. Nie warto doszukiwać się winy w sobie czy w kolegach dziecka- zamiast się denerwować i roztrząsać powody, dla których sięgnęło po narkotyki, lepiej jest od razu zacząć działać, by rozwiązać jego problemy.
     Jeśli rodzice mają do dziecka pełne zaufanie i rzeczywiście są pewni, że nigdy już nie sięgnie po narkotyk, mogą dać mu jeszcze szansę. Trzeba je wtedy uważnie obserwować i w razie wątpliwości kazać robić testy. Psychologowie uważają, że kiedy już po raz pierwszy wyjdzie na jaw, że dziecko miało kontakt z narkotykami, warto zwrócić się do specjalisty. On wie, jakich argumentów użyć, i nie jest tak emocjonalnie związany ze sprawą jak rodzice, co ułatwia rozmowę. Najlepiej jest zgłosić się do poradni antynarkotykowej lub punktu prowadzonego przez MONAR. Rodzice nie powinni ukrywać przed dzieckiem, że zamierzają umówić je na spotkanie z specjalistą. Jeśli dziecko obawia się spotkania w poradni, można spróbować umówić się ze specjalistą np. w kawiarni. W spotkaniu powinna uczestniczyć cała rodzina, ale decyzję podejmie specjalista- być może zechce najpierw rozmawiać z rodzicami. Po pierwszym spotkaniu terapeuta zwykle proponuje następne. Podczas jednej, nawet bardzo szczegółowej rozmowy na pewno nie uda się przekazać wszystkich istotnych informacji. Nie sposób omówić też wszystkich zasad postępowania, jakich powinni przestrzegać i rodzice, i dziecko- tym bardziej że dla każdej rodziny terapeuta przygotowuje osobny plan działania.
     Specjaliści wiedzą, jak postępować z dzieckiem, które używa narkotyków. Wszystkim, którzy potrzebują ich pomocy udzielą wyczerpujących rad- fachowo i bezpłatnie. Można zwrócić się o pomoc np. do:
  • Polskiego Towarzystwa Zapobiegania Narkomanii, którego oddziały znajdują się między innymi w Warszawie, Katowicach, Zielonej Górze, Bydgoszczy Placówek Stowarzyszenia MONAR np. w Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Wrocławiu, Częstochowie.

Wszyscy boimy się, że nasze dziecko może sięgnąć po środki odurzające, dlatego bardzo ważna jest profilaktyka. Myślimy, że w każdej szkole tak samo jak i w naszej problem narkomanii jest jednym z podstawowych tematów lekcji wychowawczych, spotkań z pedagogiem i terapeutami pracującymi w poradniach.
     W szkole prowadzone są różnorodne spotkania i konkursy, które przybliżają uczniom problem narkomanii i konsekwencji wynikających z brania środków odurzających. Często takie spotkania są poprzedzone projekcją filmów, które wywołują dyskusję. W szkole odbyła się projekcja takich filmów jak; " Narkomania i profilaktyka.", "Zażywasz- przegrywasz.", "Epitafium narkomana." i " Jestem przeciw."
Odbywają się również konkursy literackie i plastyczne.
     Przeprowadzono również ankiety w wyżej wymienionych szkołach, które miały dostarczyć informacji między innymi o tym, czy dziecko miało kontakt z narkotykami lub je zażywa. W gimnazjum tylko jeden uczeń twierdził, że próbował narkotyków ( papierosów), w liceum takich osób było już 14, 36 osób wie gdzie można zaopatrzyć się w narkotyki.
     Trudna jest droga leczenia narkomana, dlatego pamiętajmy: lepiej zapobiegać niż leczyć- i takie hasło powinno nam przyświecać by zabezpieczyć dzieci i młodzież przed braniem narkotyków.

Literatura:
  1. Mieczysław Wojciechowski "Psychologia narkomanii."
  2. Henryk Haak "Prawo wobec narkomanów."
  3. Paweł Rosik SAC "Wybór należy do ciebie."
  4. Ruth Maxwell "Dzieci alkohol narkotyki."
  5. Timothy Dimoff, Steve Carper "Jak rozpoznać czy dziecko sięga po narkotyki.
  6. Praca zbiorowa " Profilaktyka uzależnień- program edukacyjny."
  7. Maria Moneta Malewska "Narkotyki w szkole i w domu- zagrożenie."
  8. Towarzystwo zapobiegania narkomanii- Biuletyn informacyjny.
  9. Magda Pych, Janusz Gabrysiak "Narkotyki- ich rodzaje, działanie, skutki nadużywania."
  10. Stanisław Akoliński "Dla Ciebie... ."
  11. Dzienniki Ustaw z :
      31 stycznia 1985 roku,
      24 kwietnia 1997 roku,
      26 października 2000 roku.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie