Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Jak skutecznie współpracować z rodzicami ?

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 16071 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 



mgr Halina Turek
nauczyciel PSP w Dziurowie

     Wielu rodziców chciałoby widzieć w szkole i nauczycielach partnerów w wychowaniu oraz nauczaniu ich dziecka. Obserwacja zachowań rodziców okresie startu szkolnego dzieci wykazuje, iż wielu z nich żywo interesuje się nauką i zachowaniem dziecka w nowym środowisku ucznia. Chcieliby oni podzielić się swoimi spostrzeżeniami i wątpliwościami z pedagogiem szkolnym, zasięgnąć opinii w różnych sprawach, np. jak pracować z pierwszoklasista w domu lub jak przezwyciężać stresy i trudności związane z przejściem z kl. III do kl. IV itp. Niestety, po rozczarowaniach w pierwszych kontaktach z dominującymi nauczycielami, rodzice są ulegli i ugrzecznieni. Z czasem unikają wypowiadania własnych opinii o dziecku, aby nie narazić się nauczycielowi, który ma swoje zdanie na ten temat. Z drugiej strony, ( nigdzie nie uczy się ludzi, którzy zamierzają podjąć pracę nauczyciela, jak rozmawiać z rodzicem swoich uczniów).
     Każdy nauczyciel przez 4 czy 5 lat uczy się jak nauczać i wychowywać ucznia, ale żadna uczelnia w swoim programie nauczania nie uwzględniła przedmiotu nauczania, rozmawiania i nawiązywania współpracy z rodzicami swych uczniów. Okazuje się, bowiem że dla nauczycieli jest to poważny problem i nie mniej ważny jak radzenie sobie z uczniami.
     "Współdziałanie nauczycieli i rodziców jest wspólnym działaniem dla osiągnięcia dobra poszczególnych uczniów, klas i całej społeczności szkolnej w procesie nauczania i wychowania"1.
     Głównym celem współdziałania nauczycieli i rodziców jest dążenie do usprawnienia pracy wychowawczej z uczniami. Nie chodzi tu tylko o uczniów słabych, trudnych, ale i o uczniów bardzo zdolnych.
     Innym celem współpracy jest lepsze poznanie przez nauczycieli i rodziców poszczególnych uczniów. Wielu rodziców upatruje główne przyczyny niepowodzeń w nauce i zachowaniu swych dzieci w środowisku szkolnym. Niektórzy nauczyciele są natomiast przekonani, że winę za złe wyniki w nauce i złe zachowanie ponoszą przede wszystkim rodzice.
     Wzajemne poznanie się i rozumienie jest możliwe tylko poprzez częste kontakty oparte na obopólnym zaufaniu.
     Zjednywanie rodziców dla ogółu uczniów jest bardzo ważne dla usprawnienia pracy wychowawczej w szkole. Błędem jest niewykorzystanie chęci i możliwości niektórych rodziców.
     Do innych celów współpracy możemy zaliczyć: uświadomienie rodzicom, że wielostronny rozwój dziecka zależy od wspólnie realizowanych działań poprzez szkołę i dom , umacnianie więzi emocjonalnej między nauczycielami i domem poprzez wspólnie wykonywane zadania, Sugerowanie rodzicom określonych form oddziaływań wychowawczych, za pomocą których mogliby pomóc swym dzieciom w nauce i zachowaniu.
     Jednym z najbardziej niepokojących objawów we współpracy szkoły i domu jest wzajemna nieufność nauczycieli i rodziców. Rodziców razi fakt, że nauczyciele usiłują za wszelką cenę mieć rację, nie przyznają się do popełnionych błędów i nie liczą się ze zdaniem innych, a nawet nie pytają. Boją się, aby otwartością i szczerością w rozmowie nie wyrządzić dziecku "krzywdy".
     Zbytnie obarczanie odpowiedzialnością za wychowanie wyłącznie nauczycieli lub rodziców niweczy wszelką współpracę. Na ogół jednak częściej rodzice niż nauczyciele zrzucają z siebie odpowiedzialność za wychowanie dziecka, uważając, że szkoła dysponuje różnymi możliwościami wywierania wpływów wychowawczych, iż sama może zadbać o prawidłowy rozwój dziecka. Przestają interesować się swymi dziećmi, zdają się całkowicie na szkołę. Dzieci zaczynają wymykać się spod kontroli rodziców, rodziców czasem i nauczycieli.
     Do innych błędów współpracy możemy zaliczyć: brak uzgodnionych celów współpracy nauczycieli i rodziców, zbyt przedłużające się współdziałanie o charakterze jednokierunkowym, wyolbrzymianie przez nauczycieli i rodziców spraw związanych z nauką uczniów, traktowanie współdziałania w sposób formalny i doraźny, organizowanie współdziałania jedynie z powodu niezwykłych okoliczności lub warunków życiowych uczniów.
     Rozmowa jest często pierwszym osobistym kontaktem między nauczycielami i rodzicami. "Poprawnie przebiegająca rozmowa powinna:
  • pomóc w lepszym wzajemnym poznaniu się nauczycieli i rodziców, rodziców zwłaszcza uczniów,
  • pogłębiać zaufanie rodziców do nauczycieli i nauczycieli do rodziców,
  • łagodzić u rodziców napięcie psychiczne spowodowane trudnościami dziecka,
  • przełamywać poczucie niepewności i osamotnienia u rodziców w pracy wychowawczej z dzieckiem,
  • ograniczać błędy wychowawcze rodziców i nauczycieli,
  • pomóc w bardziej jednolitym i zwartym oddziaływaniu pedagogicznym szkoły i domu"2.
     Tematem rozmów z rodzicami powinny być przede wszystkim pozytywne aspekty zachowania uczniów. "Nauczyciele, którzy nie potrafią dopatrzyć się u dziecka obok cech negatywnych- zachowań świadczących o nich korzystnie, nie znają ich z pewnością. To samo dotyczy rodziców, tzn., jeśli uwypuklają oni w rozmowie tylko trudności, jakie mają ze swym dzieckiem, to dają dowód, że jednostronnie oceniają jego sytuację, co z kolei rokuje niewielkie nadzieje na szybkie i poprawne rozwiązanie omawianych wspólnie problemów"3.
     "Rozmową z rodzicem kieruje nauczyciel, ale poprawne przeprowadzenie rozmowy nie jest łatwe. Wymaga przestrzegania wielu warunków, zwłaszcza ze strony nauczyciela, jako jej głównego inicjatora. Do warunków tych zalicza się:
  • uważne i cierpliwe wysłuchanie swego rozmówcy,
  • nawiązanie kontaktu psychicznego,
  • okazywanie sobie właściwych postaw i oczekiwań,
  • odpowiedni sposób zadawania pytań"4.
     Nauczyciel musi tak kierować rozmową, aby rodzic wyszedł z niej przekonany, iż wspólnie podjęli działania dotyczące np. problemów dziecka. Służą temu odpowiednie pytania. Nie mogą to być pytania zamknięte na które rodzic odpowiada "tak" lub "nie", ale pytania otwarte. Wielu rodziców twierdzi, że wszelkie rozmowy o dziecku powinny odbywać się z udziałem dziecka.
     Współdziałanie nauczycieli i rodziców może przybierać różne formy, mogą być indywidualne lub zbiorowe. Do indywidualnych zaliczamy:
  • konsultacje pedagogiczne,
  • wizyty domowe,
  • kontakty korespondencyjne,
  • rozmowy telefoniczne.
Zbiorowe formy współdziałania to:
  • spotkania robocze- wywiadówki,
  • spotkania towarzyskie,
  • spotkania z ekspertem.
     Pierwszą czynnością służącą prawidłowemu przygotowaniu spotkań nauczycieli i rodziców jest uświadomienie sobie celów, jakim ma służyć. Każdy nauczyciel organizujący spotkanie musi wykonać wiele czynności przygotowawczych, aby rodzice nie czuli się zlekceważeni i pominięci. Najlepiej przygotowując spotkanie z rodzicami odpowiedzieć sobie na poniższe pytania:
  • Czy wszyscy rodzice zostali powiadomieni o spotkaniu we właściwym czasie?
  • Czy w dniu spotkania przypomniano o nim rodzicom za pośrednictwem uczniów?
  • Czy wszyscy uczniowie dostarczyli rodzicom zaproszenie na spotkanie?
  • Czy zaproszono także innych nauczycieli, uczących w danej klasie i dyrektora?
  • Czy planowany przebieg spotkania uzgodniono z przedstawicielami rodziców?
  • Czy przygotowano niezbędne środki techniczne ułatwiające spotkanie i czy sprawdzono ich funkcjonowanie?
  • Czy klasa (sala), w której ma się odbyć spotkanie została odpowiednio przygotowana?
  • Czy powiadomiono woźnego o mającym się odbyć spotkaniu?
     Tekst zaproszenia powinien być napisany odręcznie lub komputerowo najlepiej przez samych uczniów utrzymany w tonie osobistym, życzliwym i przyjaznym. Unikać należy powielanych zaproszeń, aby zaznaczyć w ten sposób ich wyjątkową ważność i szacunek dla odbiorcy.
     W niższych klasach można zaproponować, aby dzieci je odpowiednio ozdobiły." Poprawne pod względem treściowym zaproszenie zawiera na ogół – oprócz nazwiska rodziców, imienia dziecka – następujące dane:
  • cel spotkania oraz krótkie uzasadnienie,
  • datę godzinę spotkania,
  • miejsce spotkania,
  • przypuszczalny czas trwania,
  • prośbę o potwierdzenie przybycia lub o niemożliwość uczestnictwa w nim,
  • nazwisko nauczyciela organizującego spotkanie"5.
     Zaproszenie dostarcza się rodzicom, co najmniej na 2 lub 3 tygodnie przed zaplanowanym spotkaniem. Czasami na pierwszym spotkaniu dobrze jest zaplanować daty spotkań w ciągu całego roku lub półrocza, ale nie zwalnia to nauczyciela o późniejszym zaproszeniu i przypomnieniu o spotkaniu.
     Do zbiorowych form współdziałania należą wywiadówki, które prowadzone są w sposób nieciekawy i stereotypowy. Przede wszystkim nauczyciel na tych spotkaniach ma do czynienia z rodzicami różniącymi się między sobą tak pod względem poziomu intelektualnego i wykształcenia jak również zainteresowań problematyką wychowawczą oraz stosunku do swych dzieci. Ponadto rodzice tworzą zazwyczaj mało zgrany wewnętrznie zespół, są onieśmieleni, często nieufni wobec wychowawcy klasy i zawstydzeni kłopotami, jakie mają ze swymi dziećmi.
Jak może przebiegać spotkanie?
      Punktem wyjścia może być dokonana przez wychowawcę analiza ogólnej sytuacji wychowawczej zespołu klasowego.
      Następnie zapoznanie rodziców z osiągnięciami szkolnymi uczniów. Chodzi tu nie tylko o uczniów zdolnych, ale trzeba pokazać rodzicom także prace uczniów mniej zdolnych lub trudnych wychowawczo. Można na ławce lub stoliku każdego dziecka wyłożyć pewne jego wytwory, np. rysunki, zeszyty, prace klasowe, robótki. Wskazane jest, aby każdy rodzic znalazł miejsce swego dziecka i usiadł na nim. Godne polecenia są specjalnie przygotowane wystawki z różnych przedmiotów nauczania. Może to być wystawka obrazująca postępy klasy w nauce ( bez uwzględnienia nazwisk), krótki występ artystyczny (5-10 min.)
      Zaznajomienie rodziców z treścią programu nauczania i metodami jego realizacji jest również ważnym zadaniem spotkań roboczych. Ważne jest, aby poinformować rodziców niektórych ważnych lub trudnych tematach realizowanych w najbliższym czasie. Niekiedy wystarczy wskazać tematy w podręczniku lub wypisać i powielić na kartkach dla rodziców. Niemałe znaczenie przywiązuje się do zapoznania rodziców ze stosowanymi w szkole metodami pracy dydaktyczno- wychowawczej. Istnieje kilka sposobów omówienia tego rodzaju metod. Godnym polecenia sposobem zapoznania rodziców metodami nauczania wydaje się postawienie ich w roli ucznia i tak np.: rodzicom uczniów klas młodszych można rozdać rozsypankę wyrazową i literową (w kopertach) z prośbą, aby ułożyli z niej zdanie, wyraz. Można również podjąć akcję tzw. otwartych drzwi. W czasie jej trwania rodzice mogą uczestniczyć w zajęciach szkolnych. Pozwala to rodzicom na bezpośredni wgląd w życie szkoły, a więc mogą dostrzec sukcesy i niepowodzenia, a także radości i troski powszedniego dnia ucznia. Na spotkaniu z rodzicami nie zabraknie na pewno informacji o problemach wychowawczych, ważnych wydarzeniach życiu klasy np.: wycieczki, rajdy, zawody.
     Spotkanie z okazji uroczystości i imprez klasowych są organizowane przez wychowawcę z pomocą uczniów. Do przeprowadzenia tego typu spotkań mogą być: święta, rocznice, urodziny czy imieniny lub Dzień Matki, Dziecka, początek lub zakończenie roku szkolnego. Spotkania takie organizowane są bądź to w formie wieczorku literackiego, wieczorku dobrych manier, wieczorku tanecznego, konkursów, zawodów sportowych, teatrzyku kukiełkowego, przeglądu umiejętności kulinarnych, krawieckich, plastycznych.
      Spotkanie z okazji uroczystości, imprez ogólnoszkolnych mają raczej ograniczony zasięg oddziaływania, chodźmy z tego powodu, iż z reguły występują na nich aktywnie bardziej uzdolnione i utalentowani lub po prostu bardziej odważni i ambitni. Spotkania te są cenne z tego względu, iż pozwalają na kontakty między rodzicami z całej szkoły.
      Nauczyciel nie zawsze jest w stanie pomóc rodzicom w kłopotach, jakie mają oni ze swoimi dziećmi. Jest wiele spraw, które wykraczają poza kompetencje zawodowe i możliwości nauczyciela. Może on wtedy zwrócić się z prośbą do ekspertów np.: psychologów, pedagogów, doświadczonych nauczycieli, przedstawicieli kultury, służby zdrowia, sprawiedliwości, członków stowarzyszeń i organizacji społecznych. Udzielają oni konsultacji na interesujące ich tematy wychowawcze, prawne, lekarskie, organizacyjne i podejmują bezpośrednią pracę z rodzicami.
      Wśród indywidualnych form współdziałania rodziców i nauczycieli wyróżniamy konsultacje pedagogiczne. Przeważnie konsultacje pedagogiczne kojarzą nam się z zasięganiem rady i wskazówek na temat rozwoju społecznego lub zdrowia psychicznego. Konsultantami pedagogicznymi mogą być nauczyciele, wychowawcy, dyrektorzy i pedagodzy szkolni, jeśli mają przygotowanie pedagogiczne z treści i praktyki pedagogicznej, nie brak im doświadczeń w tym zakresie, są po prostu [przygotowani do prowadzenia konsultacji z rodzicami
      Przed odbyciem konsultacji należy poinformować rodziców celach i przebiegu tego spotkania. Nauczyciel powinien wystosować specjalne zaproszenie do rodziców utrzymane w tonie serdecznym i przyjacielskim oraz podać przewidywany czas trwania spotkania. Przygotowując się do konsultacji nauczyciel musi bliżej zainteresować się dzieckiem, zapoznać z jego ocenami, z danymi biograficznymi, kartą zdrowia, ewentualnymi wynikami psychologicznymi, jeśli oczywiście dziecko było im poddane. Aby dobrze przeprowadzić konsultacje pedagogiczne należy niejednokrotnie sięgnąć do literatury pedagogicznej i psychologicznej.
      Wszelkie spotkania z rodzicami, nie tylko konsultacje pedagogiczne muszą odbywać się w odpowiednich warunkach. Pokój nauczycielski, korytarz szkolny w czasie przerw lekcyjnych czy gabinet dyrektora szkoły nie jest miejscem najlepszym, gdyż rozmówca może czuć się zagrożony wejściem kogoś z zewnątrz lub skrępowany obecnością innego nauczyciela. Najlepsze jest specjalne pomieszczenie do przeprowadzania rozmów indywidualnych rodzicami. Niechęć rodziców do indywidualnych spotkań jest najczęściej spowodowana niewłaściwym sposobem ich organizowania. Dlatego też dobrze jest, jeśli każdy nauczyciel wyznaczy sobie np. godziny takich spotkań indywidualnych rodzicami, przygotuje pomieszczenie, gdzie będą mogli spokojnie porozmawiać. Godziny takich indywidualnych spotkań można wywiesić na tablicy ogłoszeniowej w szkole, poinformować rodziców na zebraniach.
     Osobliwą formą spotkań indywidualnych są wizyty domowe. Wokół nich istnieje wiele nieporozumień kontrowersji. Wielu nauczycieli i rodziców są przeciwnikami tego typu spotkań, twierdząc, iż nauczyciele nie mają prawa ingerować w wewnętrzne życie rodziny, A rodzice nie muszą odsłaniać przed nauczycielem tajemnic swego domu. Głównym celem wizyt domowych jest bliższe i bezpośrednie poznanie warunków, jakich żyją uczniowie oraz nawiązanie osobistego kontaktu ze wszystkimi członkami rodziny. Skuteczność wizyt domowych w dużej mierze zależy od właściwego ich przygotowania." Obejmuje ono następujące czynności:
  • uświadomienie sobie celów wizyty,
  • zgromadzenie niezbędnych informacji,
  • odpowiednie nastawienie ucznia wobec przyszłej wizyty,
  • właściwy dobór osób towarzyszących wychowawcy,
  • powiadomienie rodziców o wizycie"6.
     Każda wizyta na ogół nie może trwać dłużej niż 20-30 minut, a nauczyciel przebywa w domu swego ucznia jako gość, a nie tylko jako przedstawiciel szkoły. Obowiązuje go takt i wyjątkowa uprzejmość kontaktach z rodzicami i pozostałymi członkami rodziny.
     Interesującym rodzajem indywidualnych form współdziałania nauczycieli i rodziców są kontakty korespondencyjne. Korespondencja odgrywa istotną rolę zwłaszcza w przypadku rodziców, rodziców, którymi bezpośredni kontakt jest utrudniony lub niemożliwy. Na ogół jest ona mało doceniana przez nauczycieli lub uważana za zbyt czasochłonną. Poza tym, jej ujemną stroną jest to, że pozostaje na ogół bez odpowiedzi.
     Do najczęściej spotykanych form kontaktów korespondencyjnych należy porozumiewanie się za pomocą dzienniczka ucznia, listów do rodziców oraz pisemnych relacji o wynikach w zachowaniu i nauce. Dzienniczek ucznia służy do informowania rodziców o otrzymanych ocenach szkolnych, zawiera informacje na plan lekcji, nazwiska nauczycieli poszczególnych przedmiotów nauczania oraz na korespondencję z rodzicami. Ciekawą ilustracją tej współpracy mogą być publikowane w gazetach młodzieżowych fragmenty z dzienniczków uczniowskich w formie anegdot lub humoru szkolnego np.: "leżał na podłodze", " robił zamieszanie" , "rzucał w koleżanki spreparowaną żabą" , "bawił się na lekcji wszystkim nawet chorym palcem" , "nie wiesza się w szatni" , "Kowalska i Jóźwiak nie chcą podać swojego nazwiska" itp. Co charakteryzuje te wypowiedzi? Brak poprawnej gramatyki. Świadczą one również, iż nauczyciel nie potrafi poradzić sobie z zachowaniem uczniów. Dzieląc się z rodzicami tymi problemami ma nadzieję, że ten czyn się nie powtórzy. Jednak skoro jest to takie ważne, powinien spotkać się indywidualnie z rodzicem, zamiast wypisywać w nerwach i z błędami w dzienniczku ucznia informacje.
     Dzienniczek ucznia służy nie tylko do uwag negatywnych. Nauczyciele powinni i wielu z nich wpisuje uwagi zasadniczo różniące się od wcześniejszych np.: "Zeszyt ładny , pismo staranne", "Proszę dopilnować aby dziecko rysowało szlaczki", "Pani syn coraz lepiej dzieli na głoski", "Zachęcam do dalszych ćwiczeń", "Pawełek bardzo ładnie odrobił zadanie domowe", "Brawo , twoje postępy w nauce są wspaniałe" itp. "Dzienniczek ucznia nie jest książką skarg i zażaleń"7.
      Rzadką formą nauczycieli i rodziców są rozmowy telefoniczne. Wynika to nie tylko z braku przekonania o celowości takich rozmów, lecz także kosztów, a zwłaszcza faktu, iż nie wszyscy posiadają telefon. Błędem jest korzystanie z telefonu tylko w wypadkach wyjątkowo trudnych. Wyjątek stanowi sytuacja lub zdarzenie, w którym dziecku zagraża niebezpieczeństwo lub jest ono narażone na przykre konsekwencje, którym bez pomocy rodziców nie można zapobiec.
     W spotkaniach dotyczących uczniów mających trudności wychowawcze mogą brać udział rodzice wszystkich uczniów danej klasy, a więc nie tylko rodzice dzieci sprawiających trudności wychowawcze. Dobrze jest, jeśli takie spotkanie poprowadzi ekspert w tej dziedzinie. Zaletą tych spotkań jest to, że rodzice mogą przekonać się, jak trudno znaleźć gotową receptę na prawidłowe postępowanie wychowawcze z dzieckiem. Uświadamiają sobie również, że każdy z przypadków omawianych podczas spotkania wymaga indywidualnego potraktowania. Spotkania z ekspertem mogą odbywać się w grupach nie większych niż10-15 osobowych i nie częściej ( z tymi samymi rodzicami) niż dwa razy w ciągu roku szkolnego. Na ogół urządza się je oddzielnie dla rodziców rodzin wielodzietnych , samotnych matek czy ojców lub dla rodziców gdzie oboje pracują. Pozwala to na koncentrację zagadnienia bardziej typowego dla przybyłych osób niż w przypadku grupy wyraźniej zróżnicowanej. Takie spotkania są możliwe, oczywiście, dopiero po uzyskaniu na nie zgody rodziców. Każde spotkanie ekspert powinien podsumować.
     Organizując współdziałanie nauczycieli i rodziców należy pamiętać, iż jest ono tym skuteczniejsze, im w większym zakresie uwzględnia zainteresowania i potrzeby uczniów. Dobrze jest przeprowadzić sondaż opinii w zakresie aktualnie przebiegającego współdziałania nauczycieli i rodziców lub tez na temat postulowanych w tym zakresie pomysłów i propozycji. Ważną rzeczą jest poszukiwanie nowych sposobów współpracy szkoły i domu, wprowadzanie własnych rozwiązań i ulepszanie już istniejących. Współdziałanie skuteczne to gotowość do zmian i szybkiego usuwania przeszkód utrudniających autentyczną współpracę nauczycieli i rodziców.

Cytaty:
  1. M. Łobocki, Współdziałanie nauczycieli i rodziców procesie wychowania, NK, Warszawa 1985, s.16.
  2. j.w. s. 37.
  3. j.w. s.38.
  4. j.w. s.40.
  5. j.w. s.61.
  6. B. Kosztyła, Formy kontaktów nauczycieli z rodzicami, w:/ Wychowanie na co dzień, 7-8/2002, s.12.
  7. M. Łobocki, Współdziałanie nauczycieli i rodziców w procesie wychowania, NK, Warszawa 1985, s.125.
BIBLIOGRAFIA:
  • Dzikomska-Kucharz A., Pedagogizacja rodziców-zadania szkoły, w:/ Edukacja i dialog, 3/2001.
  • Chramęga K., Tworzenie klimatu, w:/ Dyrektor szkoły, 7-8/2001.
  • Chrobak S., Nauczyciel i uczeń, w:/ Wychowawca, 12/2000.
  • Kosztyła B., Formy kontaktów nauczycieli z rodzicami, w:/ Wychowanie na co dzień, 7-8/2002.
  • Łobocki M., Współdziałanie nauczycieli i rodziców w procesie wychowania, NK, Warszawa 1985.
  • Olearczyk T.,Rodzina Rodzina szkoła, w:/Wychowawca, 3/2000.`
  • Segiet W., Kontakty pomiędzy rodziną i szkołą, w:/Problemy opiekuńczo-wychowawcze, 8/1991.
  • Sokołowska M., Współpraca szkoły z rodzicami uczniów-możliwości i bariery, w:/Remedium 10/2003.
  • Stefaniak Stefania., Otworzeniu więzi między rodzicami a nauczycielami, w:/Wychowanie w przedszkolu, 10/1999.
  • Szczurek M., O formach współpracy szkoły z domem rodzinnym, w:/Problemy opiekuńczo- wychowawcze, 3/2001.
  • Wilkońska J., Nie bój się wywiadówki, w”/Wychowawca, 1/1999.
  • Winiarski M., Dialog i współpraca nauczycieli i rodziców, w:/ Nowa Szkoła, 10/2002.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie