Narrator :
Kochane dzieci, chcielibyśmy dzisiaj was nauczyć, jak dbać o swoje zęby,
co zrobić, by być czystym i zdrowym. Przedstawimy wam bajkę w której
Żwirek i Muchomorek nauczą was, jak myć zęby i jak o nie dbać.
Był piękny, słon( zza sceny słychać nuconą melodię z „Bajek z mchu i paproci” )
eczny, letni poranek. Cały las budzi się ze snu. Ptaki
wyleciały z gniazd, by rozpocząć swój poranny koncert. Kwiaty rozchyliły
kielichy, motyl otrzepał skrzydełka z rosy. Nowy dzień zaczął się również
w małym domku na skraju polany.
Muchomorek ( ubrany na kolorowo, w czerwonej czapeczce, wyskakuje ze swego łóżeczka, przeciąga się, bierze kubek, pastę, szczoteczkę i myjąc zęby, komentuje )
Co dzień rano trzeba umyć zęby... Wieczorem też... Myjemy je bardzo
dokładnie, w górę, w dół, w kółko, z przodu, z tyłu, wszystkie dokładnie.
Narrator :
Tymczasem Żwirek...
Żwirek : (ciężko podnosi się z łóżka, zaczyna stękać )
Uuu! Jak boli, Muchomorku! Zrób coś! Ząb mnie boli! Ooo!
Muchomorek :
O rety! Niedobrze! Pokaż. ( Żwirek otwiera usta ) Ojej, jaka dziura! Myślę,
że trzeba będzie wyrwać ten ząb. Mogłeś powiedzieć wcześniej, że masz
dziurę. Pewnie dałoby się to naprawić. No i co tu teraz zrobić? ( dotyka zęba)
Żwirek :
Auuu! Jak boli!
Narrator :
Dwaj przyjaciele usiedli strapieni zastanawiając się, co zrobić z chorym
zębem. Żwirek jęczał z bólu, Muchomorek wzdychał od czasu do czasu
współczująco. Nagle Muchomorek wpadł na genialny pomysł.
Muchomorek :
Wiesz, co Żwirku? Mam pomysł- weźmiemy sznurek, przywiążemy jeden
koniec do klamki, a drugi do twego zęba. Gdy ktoś przyjdzie, pociągnie
za klamkę i ząb wyleci.
Narrator :
Tak też zrobili. Uwiązali sznurek i czekali na wybawcę Żwirka. Tymczasem
tego dnia nikt nie chciał odwiedzić domku na skraju polany.
Żwirek :
Aj! Muchomorku, chyba nic z tego. Zresztą przestało mnie boleć.
Muchomorek :
Hura! Nareszcie! Strasznie się cieszę! ( podbiega do Żwirka, ściska go, całuje i wtedy Żwirek znów zaczyna krzyczeć z bólu )
Dlaczego skłamałeś? Trudno, nie widzę innego wyjścia. Trzeba iść do pana
Kleszcza.
Żwirek :
Co?? Nieeee! Nigdy! Będzie bolało! Nie pójdę!
Muchomorek :
Nie ma innego wyjścia. Poboli chwilę i przestanie. Może wolisz, żeby bolało
cię cały czas?
Żwirek :
Trudno, idziemy.
Narrator :
Zdecydował się wreszcie Żwirek. Tak więc obaj przyjaciele ruszyli do pana
Kleszcza. Przed gabinetem czekała spora grupa klientów. Żwirek usiadł na
stołku czekając na swoją kolejkę. ( pacjenci jęczą )
Żwirek : ( bierze broszurę leżącą w poczekalni, czyta )
„Myj zęby, rano dla urody, wieczorem dla zdrowia”- hm, no tak, ja nie myłem.
„Chcesz mieć zdrowe ząbki, jedz mniej cukierków, a więcej owoców i
warzyw” – o rety, ja cały czas jadłem cukierki, czekoladę i orzechy.
„Wiewiórka ci to powie-dużo mleka –ząbki zdrowe” –e, nie bardzo lubię
mleko- wolę colę.
Narrator :
Żwirek siedział zaczytany, tymczasem nadeszła jego kolej.
Pan Kleszcz :
Proszę otworzyć usta ( zagląda ). Ho! Ho! Widzę, że będziemy mieli dużo do roboty. Usuwamy.
Żwirek :
U-u-su-wa-wamy?
Pan Kleszcz :
Usuwamy!
Narrator :
Pan Kleszcz ujął w rękę kleszcze, chwycił nimi ząb Żwirka, poruszał nim
chwilę, potem mocno pociągnął.
Żwirek :
Auuuu! ( krzyczy przez chwilę, potem przestaję )
Pan Kleszcz :
No widzisz, już po wszystkim, już po strachu. Mam nadzieję, że już ostatni
raz byłeś u mnie z zębem do wyrwania. I pamiętaj, jeśli będziesz codziennie
rano i wieczorem mył zęby, jeśli będziesz jadł mniej cukierków i ciastek, a
więcej warzyw i owoców, białego sera i pił dużo mleka, to będziesz miał
zdrowe, ładne ząbki. I pamiętaj, co najmniej raz na pół roku przychodź do
mnie, a ja sprawdzę, czy nie masz jakiejś małej dziurki, którą trzeba zaplom-
bować.
Żwirek :
Oj! Teraz na pewno będę dbał o swoje zęby. Zresztą Muchomorek zna się
na tym, jak dbać o swoje ząbki i zdrowie. On należy do klubu „Wiewiórka
Ja też zapiszę się do tego klubu, też chcę być zdrowy. Dziękuję panu bardzo.
Do widzenia.
Pan Kleszcz :
Do widzenia.
Narrator :
Ucieszony Żwirek wraz z Muchomorkiem poszli do swojego domku. Gdy
wrócili, usiedli wygodnie i wypili po kubku mleka. Potem uśmiechnęli się
do siebie i mrugnęli porozumiewawczo. I tak oto szczęśliwie zakończyła się
nasza bajeczka.
Opracowała :
Irena Łunecka
Nauczyciel nauczania zintegrowanego w Zespole Szkół w Lini |
