Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Program profilaktyczny dotyczący agresji

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 13151 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 AUTORSKI PROGRAM


"WYCHOWANIE PRZECIW AGRESJI

dla klas młodszych."

"Nie ma lepszej metody poznania sposobu,
w jaki małe dziecko myśli spontanicznie
niż jego własna aktywność"
J.Piaget
Opracowanie:

mgr Agnieszka Nehring
mgr Izabela Zaboronek



1. CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU


My, jako współcześni pedagodzy spotykamy się z różnymi problemami w swojej pracy i borykamy się z nimi na co dzień. Obecnie niemal na każdym kroku mamy do czynienia z agresywnym zachowaniem w stosunku do rówieśników i to zarówno werbalnym jak i fizycznym. Niniejsza sytuacja skłoniła nas do głębszego skoncentrowania się nad zaistniałym problemem.
Autorski program profilaktyczny "Wychowanie przeciw agresji" przeznaczony jest do realizacji w zreformowanej szkole na I etapie edukacyjnym, obejmującym klasy I, II, III. Powstał on na podstawie fachowej literatury, dokumentacji szkolnej – Programu Wychowawczego Szkoły Podstawowej nr 2 w Sztumie oraz doświadczeń zdobytych przez autorki w czasie pracy zawodowej.
Program ten zwraca szczególną uwagę na przeciwdziałanie zachowaniom agresywnym oraz pokazania możliwości konstruktywnego rozwiązywania konfliktów i problemów. Jego realizacja umożliwi radzenie sobie w trudnych sytuacjach, a propozycje gier i zabaw przeciw agresji stanowić będą pomoc w zrozumieniu reguł rządzących "światem zewnętrznym".

2. CELE PROGRAMU

2.1. Główne:
• przeciwdziałanie zachowaniom agresywnym;
• wzmacnianie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych;
• nabywanie umiejętności konstruktywnego rozwiązywania konfliktów;
• radzenie sobie z własnymi emocjami.
2.2. Cele szczegółowe:
• ustalenie reguł, pomoc w ich zrozumieniu i stosowaniu;
• kształtowanie umiejętności dokonywania wyboru i podejmowania decyzji;
• budowanie poczucia wspólnoty grupowej;
• budowanie atmosfery wzajemnego zaufania;
• zmiana negatywnych przekonań na własny temat;
• zmiana negatywnych przekonań na własny temat;
• dostrzeganie i akceptowanie cech szczególnych w wyglądzie swoim oraz innych rówieśników;
• wzrost poczucia własnej wartości;
• rozwijanie umiejętności aktywnego słuchania;
• doskonalenie umiejętności radzenia sobie z sytuacją trudną;
• kształtowanie umiejętności mówienia i wyrażania swoich emocji;
• tworzenie atmosfery sprzyjającej bezpiecznej i twórczej pracy.
3. METODY I FORMY SPRZYJAJĄCE OSIĄGANIU CELÓW

Osiągnięcie zamierzonych w procesie kształcenia celów umożliwiają różnorodne formy i metody nauczania, wykorzystujące w dużym stopniu aktywność i samodzielność uczniów. Na potrzeby programu używane będą między innymi:
• burza mózgów
• drama
• dyskusja
• praca w grupach
Znaczącą rolę przy realizacji programu pełnić będą:

• prowadzenie tzw. "lekcji otwartych" dla rodziców, gdzie w dowolnym dniu będą oni mogli uczestniczyć w zajęciach i obserwować pracę swojego dziecka;
• wprowadzenie technik socjoterapeutycznych;
• realizacja programów profilaktycznych.

3.1. Adresat programu:
- uczniowie klas młodszych
3.2. Miejsce realizacji:
- teren szkoły, zajęcia pozalekcyjne
3.3. Czas spotkań:
- 5 spotkań po 45 minut.

1. Temat: Gdy ludzie się porozumiewają
Cele:
• stwarzanie poczucia bezpieczeństwa, otwartości i akceptacji w grupie
• uświadamianie istnienia słownych i bezsłownych sposobów porozumiewania się między ludźmi
• uświadamianie dzieciom tego, iż w porozumiewaniu się ludzi może coś pomagać i coś przeszkadzać
• uczenie zachowań, które ułatwiają porozumiewanie się
Osiągnięcia:
• dzieci dostrzegają, że są sytuacje, które utrudniają bądź ułatwiają porozumiewanie się ludzi
• wiedzą, że porozumiewać można się nie tylko za pomocą słów
• dostrzegają, że słuchanie jest ważnym elementem porozumiewania się
Środki:
• kaseta z muzyką relaksacyjną i magnetofon
Przebieg zajęć:
1. Powitanie w kręgu:
• Dzieci śpiewają piosenkę grupową
• Wszyscy rozmawiają o przyjemnych przeżyciach z ubiegłego tygodnia
2. Ćwiczenia rozgrzewające.
Wszyscy uczestnicy stoją w kręgu. Ćwiczenie polega na stopniowym rozruszaniu wszystkich części ciała. Zaczynamy od głowy kręcąc nią na boki, potem szyja, tułów, ręce, nogi. Następnie wszystkie te części ciała ruszają się jednocześnie (rodzaj "paralityka").
3. Zabawa "Zgadnij kto to?".
Każdy z uczestników przedstawia scenkę pantomimiczną na podstawie której pozostali zgadują kogo ona przedstawia. Może to być np. lekarz, nauczyciel, krawiec, łyżwiarz, narciarz itp.


4. Zabawa "20 pytań".
Jeden z uczestników grupy wymyśla jakiś wyraz (przedmiot) a pozostali próbują go odgadnąć poprzez zadawanie mu pytań, na które może odpowiedzieć tylko "tak" lub "nie". Mogą to być pytania: czy to jest okrągłe, czerwone, duże itp. lub czy to znajduje się w tym pomieszczeniu, w szkole, w domu itp. i inne tego typu pytania.
5. Zabawa "Dobry słuch".
Uczestnicy ustawiają się w kręgu. Jedno dziecko z zawiązanymi oczami stoi w środku. Dzieci w kręgu jednocześnie wypowiadają wielokrotnie jakieś ustalone wcześniej słowo lecz jedno z nich mówi zupełnie inny wyraz. Zadaniem stojącego w kręgu jest jak najszybsze wskazanie osoby, która mówi coś innego i odgadnięcie słowa, które mówi. Po zabawie dzieci dzielą się swoimi wrażeniami.
6. Zabawa "Nadawca, zagłuszacz, odbiorca".
Uczestnicy dzielą się na 3 grupy. Pierwsza grupa będzie "nadawcą" i wymyśla hasło lub wyraz, który będzie przekazywać "odbiorcom". Druga grupa to "zagłuszacz" – zastanawia się w jaki sposób będzie zagłuszać nadawanie hasła (hałasowanie, wymachiwanie rękami, tupanie itp.). Zadaniem trzeciej grupy, czyli "odbiorcy" będzie odgadnięcie hasła przekazywanego przez "nadawcę". Na znak prowadzącego zaczyna się nadawanie i zagłuszanie i trwa tak długo, dopóki odbiorcy nie odgadną hasła. Potem następuje zamiana ról. Zabawę możemy kontynuować dotąd, dopóki się nie znudzi. Po zabawie rozmawiamy na temat, co najbardziej przeszkadzało "odbiorcy" odebrać informację od "nadawcy".
7. Rozmowa w kręgu.
Dzieci dzielą się wrażeniami z odbytych zabaw i próbują ustalić co może pomagać, a co przeszkadzać w porozumiewaniu się ludzi. Wszyscy wspólnie ustalają zasady dobrej komunikacji w grupie.
8. Ćwiczenia relaksacyjne przy muzyce.
Prowadząca mówi: Ponieważ jesteśmy sennymi misiami, kładziemy się wygodnie na podłodze, zamykamy oczy, rozluźniamy wszystkie mięśnie. Oddychamy równo, lekko, swobodnie. Czujemy się spokojni, odprężeni - - Otwieramy oczy, poruszamy rękami, unosimy nogi, siadamy.

9. Podsumowanie zajęć.
o Co wam się na zajęciach najbardziej podobało?
o Piosenka grupowa: "W jasny dzień, czy w słotny czas uśmiechnięty każdy z nas"
2. Temat: Poznaj swoje potrzeby
Cele:
• wprowadzenie pojęcia potrzeby
• zwrócenie uwagi dziecka na to co jest dla niego ważne
• pokazanie dzieciom, że warto pokonywać przeszkody aby zrealizować swoje marzenia
• motywowanie dzieci do tego aby poznawały swoje prawdziwe potrzeby i próbowały je realizować.
Osiągnięcia:
• dzieci wiedzą co to są potrzeby
• rozpoznają swoje potrzeby
• wiedzą, że warto pokonywać przeszkody aby realizować swoje marzenia
Środki:
• karteczki z ilustracjami naszych potrzeb, duży arkusz papieru
• słodycze (lizaki lub cukierki).
Przebieg zajęć:
1. Powitanie w kręgu
• śpiewanie piosenki grupowej
• przesyłanie "iskierki"
2. Rozmowa w kręgu.
Prowadząca rozpoczyna rozmowę:
• Na pewno wiele razy słyszeliście, jak ktoś mówił "Potrzebuję spokoju", "Chce mi się pić", "Mam ochotę na kino", "Zależy mi na dobrych stopniach". Właśnie w ten sposób wyraża się potrzeby.

Potrzeba – to nasz silnik (napęd). Potrzeba sprawia, że coś robimy. Jestem głodna – mam potrzebę jedzenia – to jem.
Jest mi zimno – potrzebuję się ogrzać – ubieram się cieplej.
Potrzebuję ruchu – biegam lub gram w piłkę itp.
Jeśli nam się uda zdobyć to czego potrzebujemy – wtedy czujemy się dobrze, jesteśmy zadowoleni a nawet szczęśliwi.
A czego wy potrzebujecie aby czuć się dobrze lub żeby być szczęśliwym?
Gdy dzieci się wypowiedzą prowadząca zwraca uwagę na to, że potrzeba może również oznaczać to, że nie chcę lub nie lubię czegoś robić i daje przykład: "Nie lubię gdy ktoś mi rozkazuje".
A czego wy nie lubicie mieć lub robić?
3. Zabawa "Nasze potrzeby".
Wszyscy siedzą w kręgu. Na środku leży dużo karteczek z obrazkami (np. dziecko na łyżwach, na nartach, kąpiące się w morzu, pływające w basenie, przytulające się do mamy, taty, babci lub dziadka, bawiące się z dziećmi, słuchające muzyki, uczące się, grające w piłkę i wiele innych). Dzieci oglądają ilustracje i każdy wybiera sobie te, które wyobrażają jego potrzeby i marzenia (bo potrzeba to coś bardzo bliskiego marzeniu).
Wybrane karteczki dzieci przyklejają na dużym arkuszu papieru z napisem "Nasze potrzeby". Arkusz wieszamy w widocznym miejscu.
4. "Burza mózgów".
Wszyscy mają przed sobą ilustracje naszych potrzeb z poprzedniego zadania, dają różne propozycje (nawet te nierealne) i co można zrobić aby zrealizować te potrzeby i aby spełniły się nasze marzenia. Każdą ilustrację omawia się osobno.
5. Rozmowa w kręgu.
Osoba prowadząca umiejętnie kieruje rozmową, naprowadza dzieci zadając pytania.


Dzieci zauważają, że nie wszystkie marzenia mogą się spełnić. Jest wiele przeszkód na drodze do realizacji potrzeb. Przeszkody można jednak próbować pokonywać. Najważniejsze jednak jest to aby wiedzieć czego tak naprawdę się chce.
"Jeśli wiesz czego potrzebujesz, masz szansę to osiągnąć.
Jeśli nie wiesz, to nawet nie możesz zacząć."
6. Zabawa "Tor przeszkód".
Ustawiamy tor przeszkód przez który musi przejść każdy z uczestników. Na końcu toru kładziemy ulubione słodycze (nasze potrzeby). Dzieci musza pokonać tor przeszkód aby zdobyć słodycze.
7. Podsumowanie zajęć.
• Co wam się na zajęciach najbardziej podobało?
• Piosenka: "Do przodu idź, wesoły bądź, zdobywaj wszystkie góry.
Na szczyty wchodź, szczęśliwy bądź, i przegoń wszystkie chmury".


3. Temat: Jestem niepowtarzalny
Cele:
• wzmacnianie poczucia własnej wartości
• ukazywanie dziecku jego wyjątkowości i niepowtarzalności
• wdrażanie do wypowiadania się na swój temat, przezwyciężanie nieśmiałości
• dostarczanie poczucia bezpieczeństwa, otwartości i szczerości
• wyciszanie przykrych stanów emocjonalnych.
Osiągnięcia:
• dzieci dostrzegają w sobie pozytywne cechy i własną wartość
• próbują eksponować swoje cechy pozytywne
• dostrzegają, że każdy człowiek jest niepowtarzalny mimo wielu podobieństw.

Środki:
• ilustracje różnych zwierząt: mrówka, lew, lampart, niedźwiedź, lis, pies, wiewiórka itp.
• ilustracje z gazet i kolorowych czasopism dziecięcych, klej, kartki papieru
• tusz.
Przebieg zajęć:
1. Powitanie w kręgu:
o śpiewanie piosenki powitalnej
o dzieci mówią jak się dzisiaj czują.
2. Zabawa "Taki sam i inny".
Uczestnicy siedzą w kręgu. Po kolei otrzymują polecenia, jak np.:
o Wstań i dotknij wszystkie dzieci, które mają na sobie coś czerwonego.
o Dotknij każdego, kto ma bluzkę zapinaną na guziki.
o Dotknij każdego, kto jest chłopcem lub dziewczynką tak jak ty.
o Dotknij każdego, kto ma włosy tego samego koloru co ty, itd.
Ćwiczenie ma na celu pokazanie dzieciom, że żadne dziecko nie jest "lepsze" lub "gorsze", każde ma coś wspólnego z pozostałymi mimo wszelkich różnic. Jeżeli będziemy częściej powtarzali to ćwiczenie, wtedy dzieciom coraz więcej rzeczy będzie się rzucało w oczy i zbędne stanie się specjalne kierowanie ich uwagi na dane aspekty. Dostrzegą one, że wszyscy mają coś wspólnego ale też każdy ma coś, co powoduje, że jest wyjątkowy. Być może odkryją również, że uczestnicy, których nie lubią, pod wieloma względami są tacy sami jak one.
3. Zabawa "Moje mocne strony".
Wszyscy podchodzą do gazetki, na której przypięte są różne zwierzęta, wspólnie rozmawiamy, jakie cechy mogą symbolizować te zwierzęta, np.: mrówka – pracowita, lew – odważny, lampart – szybki, lis – sprytny, niedźwiedź – silny, wiewiórka – zapobiegliwa (zaradna), pies – przyjacielski i inne. Prowadząca pomaga w tym opowiadając o tych zwierzątkach krótkie bajeczki. Dzieci wyszukują dla siebie zwierzę, z którego cechą się utożsamiają. Później w kręgu uczestnicy pokazują zwierzę, które wybrali a grupa zgaduje jakie mają mocne strony.

4. Zabawa "Jestem gwiazdą".
Ustawiamy się w szpaler. Prowadząca mówi: Oto idzie osoba bardzo znana i uwielbiana przez wszystkich, słowem "gwiazda". Każdy z was będzie przez chwilę taką gwiazdą. Zaczniemy od osoby stojącej na końcu. Będzie musiała przejść przez środek szpaleru jako "gwiazda" i zająć miejsce na początku. A my wszyscy witamy "gwiazdę".
Po zabawie dzieci mówią jak się czuły będąc "gwiazdą".
5. Herby.
Każdy z uczestników dostaje dużą kartkę papieru z rysunkiem w kształcie herbu oraz dużą ilość wcześniej odpowiednio dobranych i różnych ilustracji wyciętych z gazet i czasopism dziecięcych. Dzieci wyszukują te ilustracje, które do nich pasują i projektują swój herb, naklejając obrazki na swoją kartkę. Herby podpisujemy. Każdy odpowiada co przedstawia jego herb i dlaczego wybrał właśnie te ilustracje. Na koniec z wszystkich herbów zrobimy książeczkę grupową.
6. Zabawa "Wspólny odcisk palców".
Na przygotowanej kartce dzieci odciskają swoje palce w ten sposób aby utworzyły napis. Może to być itp. tytuł do naszej książeczki z herbami z poprzedniego ćwiczenia.
Po wykonaniu pracy wszyscy oglądają odciski i rozmawiają o tym czym się różnią a co mają wspólnego.
7. Zabawa ruchowa z elementami pantomimy.
Prowadząca jest reżyserem a dzieci aktorami. Reżyser podaje role do zagrania, itp.
o jesteś małą piłeczką
o drzewem na wietrze
o robotem
o słoniem, żabką, bocianem itp.
Po zabawie dzieci mówią, która rola była najprzyjemniejsza do zagrania, a która była najtrudniejsza.
8. Zakończenie zajęć.
o W jakim nastroju kończę zajęcia?
o Piosenka

4. Temat: Czy myślę pozytywnie?
Cele:
• wprowadzenie pojęć: optymista i myślenie pozytywne
• pokazanie dzieciom jak ważne jest dostrzeganie dobrych stron w życiu czyli myślenie pozytywne
• motywowanie do dostrzegania pozytywnych stron życia
• wyciszanie przykrych stanów emocjonalnych i odreagowanie napięć.
Osiągnięcia:
• dzieci wiedzą, kto to jest optymista
• próbują dostrzegać pozytywne strony w swoim życiu
• zauważą, że od nich dużo zależy.
Środki:
• kamyki, cukierki, magnetofon i kaseta z rytmiczną muzyką taneczną, wiersz A. de Mello "Śpiew ptaka".
Przebieg zajęć:
1. Rozpoczęcie zajęć zgodnie z rytuałem
o śpiewanie piosenki
o przesyłanie iskierki
o rundka: jak się dzisiaj czuję.
2. Zabawa "Kłucie w bucie" i rozmowa w kręgu.
Prowadząca częstuje dzieci cukierkami do ssania. Następnie do obu butów wszystkich uczestników wrzucamy po kilka kamyków i prosimy by dzieci włożyły buty. Z cukierkiem w buzi i kamykami w butach wszyscy spacerujemy po sali. Po spacerze siadamy w kręgu i prowadząca pyta o wrażenia. Co czuliście w czasie spaceru? O czym myśleliście? Na ogół dzieci będą narzekały na niewygodę przy chodzeniu i nawet nie wspomną o smaku cukierka. Rozmawiamy jak można to doświadczenie porównać do naszych doświadczeń życiowych. Czy nie koncentrujemy się czasem na trudnościach i problemach (kamyki), zapominając o wszystkim co dobre (cukierki). O czym więcej myślimy i mówimy w ciągu dnia – o rzeczach, które nam przeszkadzają i martwią, czy o pięknie dnia i o rzeczach dobrych? Czy więcej czasu spędzamy, pragnąc rzeczy, których nie mamy, czy dziękując za te, które mamy?
Jak sami widzicie, bardzo dużo zależy od nastawienia i od tego czy myślimy pozytywnie czy nastawiamy się negatywnie. Myślenie pozytywne to dostrzeganie dobrych i pogodnych stron życia, a negatywne to dostrzeganie więcej złych rzeczy niż dobrych.
Główną zaletą myślenia pozytywnego jest to, że pozwala uniknąć niepotrzebnego zamartwiania się. Człowiek, który myśli pozytywnie to optymista. Optymista spodziewa się rzeczy pozytywnych, zamiast oczekiwać najgorszego. Przeciwieństwem jest pesymista. Pesymista to człowiek, który nastawia się na porażkę, nie wierzy, że mu się uda coś zrobić i dlatego często nawet nie próbuje.
3. Ćwiczenie "Umysł się śmieje".
Prowadząca mówi o dobrym wpływie śmiechu na organizm człowieka i o funkcji społecznej śmiechu, a następnie zachęca wszystkich do wymuszonego śmiechu, robienia różnych grymasów podczas śmiania się itp. Po tym ćwiczeniu każdy z uczestników daje swoją propozycję najbardziej dziwnego sposobu śmiania się, a pozostali starają się go naśladować.
4. Ćwiczenie "Taniec".
Uczestnicy stoją w kręgu i tańczą w rytm muzyki według ułożonej sekwencji kroków. Kroki ćwiczymy na "sucho" przed rozpoczęciem tańca.
5. "Śpiew ptaka".
Jako podsumowanie prowadząca prosi o uważne wysłuchanie wiersza Antony’ego de Mello "Śpiew ptaka".
"Pewien człowiek znalazł jajko orła.
Zabrał je i włożył do gniazda kurzego w zagrodzie.
Orzełek wylągł się ze stadem kurcząt
i wyrósł wraz z nimi.
Orzeł przez całe życie
zachowywał się jak kury z podwórka,
myśląc, że jest podwórkowym kogutem.
Drapał w ziemi szukając glist i robaków.
Piał i gdakał. Potrafił nawet trzepotać skrzydłami
i fruwać kilka metrów w powietrzu.
No bo przecież, czyż nie tak właśnie fruwają koguty?
Minęły lata i orzeł zestarzał się.
Pewnego dnia zauważył wysoko nad sobą,
na czystym niebie wspaniałego ptaka.
Płynął elegancko i majestatycznie
wśród prądów powietrza,
ledwo poruszając potężnymi, złocistymi skrzydłami.
Stary orzeł patrzył w górę oszołomiony.
- Co to jest?
zapytał kurę stojącą obok.
- To jest orzeł, król ptaków –
odrzekła kura.
Ale nie myśl o tym.
Ty i ja jesteśmy inni niż on.
Tak więc orzeł więcej o tym nie myślał.
I umarł, wierząc,
że jest kogutem w zagrodzie.
Po kilku minutach ciszy prowadząca dokonuje podsumowania i mówi dzieciom, że to od nich zależy kim będą w swoim życiu.
6. Krąg kończący zajęcia: "Co mi się podobało, co było przyjemne. Zabawa "Iskierka".
5. Temat: Razem jesteśmy silni
Cele:
• stwarzanie poczucia bezpieczeństwa, otwartości i akceptacji w grupie
• uczenie współpracy przy wykonywaniu zadań
• uświadamianie, że razem można dokonać więcej niż samemu
• motywowanie dzieci do tego aby wspierały się wzajemnie
• uczenie kompromisu.
Oczekiwane osiągnięcia:
• dzieci starają się współpracować przy wykonywaniu zadań
• dzieci wspierają się wzajemnie
• dzieci w grupie czują siłę.
Środki:
• kolorowe czasopisma, klej, nożyczki i duży arkusz papieru.
Przebieg zajęć:
1. Powitanie
o śpiewanie piosenki grupowej
o witanie się przez podanie ręki.
2. Zabawa "wspólne wstawanie".
Uczestnicy dzielą się na grupy (4-5 osobowe). Siadają w małym kręgu i wstają w tym samym czasie z krzeseł i znowu siadają. Nie wolno im rozmawiać ze sobą w tym czasie.
Czy grupom udało się to ćwiczenie? Jak członkowie grupy porozumiewali się? Czy ujawniły się role przywódców? Jak się wykształciły? Kto je przejął? Czy wszyscy uczestnicy byli zadowoleni ze swych ról?
Stopniowo można wielkość grupy zwiększać. Na koniec cala grupa siada w kole i wszyscy próbują, bez zamieniania słowa i bez ustalania przywódców, wstać w tym samym czasie i równocześnie znowu usiąść.
Po zabawie wszyscy dzielą się swoimi wrażeniami. Czy czuli się silni, czy raczej niepewni? Czy byli tymi, którzy decydowali, czy tymi, którzy czekali aż ktoś zacznie wstawać?

3. Zabawa "Spotkanie na kładce".
Za kładkę może posłużyć lina położona na podłodze lub wąska ścieżka zaznaczona kredą. Dwie osoby spotykają się na kładce. Jest ona naprawdę bardzo wąska. Kto się potknie, wpada do rzeki i tonie. A więc obie spotykające się osoby muszą mijać się bardzo ostrożnie. To udaje się tylko, gdy wzajemnie sobie pomogą i dokładnie wszystko omówią.
Jak uczestnicy rozwiązali ten problem? Jak starali się wyminąć? (trzymać się mocno, cofnąć się, uzgodnienia słowne lub niewerbalne itp.). Jak się przy tym czuli? Wszystko to można omówić po zabawie.
4. Krąg zaufania.
a. Wszyscy tworzą krąg. Stoją ramię przy ramieniu twarzą do środka. Wyciągają ramiona przed siebie na wysokości klatki piersiowej. Wszyscy muszą mieć stabilną pozycję. Żeby naprawdę wszyscy stali mocno, muszą swoje stanowisko dobrze zbalansować stopami.
b. Jedna osoba staje na ochotnika w kole, krzyżuje ramiona na piersi i zamyka oczy. Gdy wszyscy stoją pewnie w kręgu, ochotnik wyprostowanym, napiętym ciałem pada na wyciągnięte ramiona innych, do przodu, do tyłu, na bok. Grupa odpycha go łagodnie. Powoli osoby w kręgu wymieniają się. Nikogo nie wolno zmuszać do zajęcia takiej pozycji. Każdy musi sam zdecydować, ile ma zaufania do innych i ile ma zaufania do siebie aby uczestniczyć w tej grze. Pod koniec dzieci wymieniają się swoimi wrażeniami: jak się czułem w tej zabawie.
5. Kolaż o krainie marzeń.
Dzieci wspólnie projektują kolaż, który będzie przedstawiał ich wyobrażenia o krainie marzeń. W tym celu wyszukują w gazetach i czasopismach odpowiednie zdjęcia i obrazki, a następnie wycinają je i przedstawiają krainę marzeń. Jeśli wszystkie dzieci zgadzają się z zaprezentowanymi pomysłami poszczególne obrazki są przyklejane do dużego arkusza papieru. Gdy dzieło jest skończone, wieszamy go na ścianie, w widocznym miejscu, a dzieci ponownie rozmawiają na ten temat.
6. Zabawa "Latanie w kocu".
Na materacu kładziemy koc. Jedno z dzieci kładzie się na nim, a pozostałe mocno chwytają za brzegi koca, podnoszą go do góry i kołyszą. Zabawa kończy się gdy wszystkie dzieci będą kołysane. W czasie zabawy można słuchać muzyki wyciszającej.

7. Podsumowanie zajęć
o Rozmowa nt. co nam się najbardziej podobało na dzisiejszych zajęciach
o Odśpiewanie piosenki grupowej.

5. KONTROLA OSIĄGNIĘĆ UCZNIÓW
Aby otrzymać pełny, a zarazem obiektywny obraz wiedzy uczniów należy stosować różnorodne formy kontroli;
• ewaluacja po zakończeniu zajęć(załącznik nr 1) ;
• przeprowadzenie anonimowej ankiety wśród uczniów (załącznik nr 2);
• przeprowadzenie ankiety dla rodziców (załącznik nr 3).

BIBLIOGRAFIA
1. Baum H.: Małe dzieci – duże uczucia. Kielce 2002. Wydawnictwo Jedność.
2. Danilewska J.: Agresja u dzieci – szkoła porozumienia, Warszawa 2002. WSiP
3. Miller J. C.: Krótkie lekcje życia. Gry i zabawy. Warszawa 2003. Wydawnictwo Prószyński i S-ka.
4. Opolska T., Potempska E.: Dziecko nadpobudliwe – program korekcji zachowań. Warszawa 1999. Centrum Metodyczne Pomocy Psychologicznej MEN.
5. Pasek M.: Narkotyki przy tablicy. Wyd. "Toret". Warszawa 2000.
6. Portmann R.: Gry i zabawy kształtujące pewność siebie. Kielce 2003. Wydawnictwo Jedność.
7. Portmann R.: Gry i zabawy przeciw agresji. Kielce 2002. Wydawnictwo Jedność.
8. Rajewska J.: Grupa bawi się i pracuje – zbiór grupowych gier i ćwiczeń psychologicznych. Wrocław 2000. Oficyna Wydawnicza UNUS.
9. Surzykiewicz J.: Agresja i przemoc w szkole", Warszawa 2000r.


Załącznik nr 1

EWALUACJA PO ZAKOŃCZENIU KAŻDYCH ZAJĘĆ


W środek kwiatka wpisz klasę.
Na płatkach kwiatka postaw ocenę od 1 do 6.
Zamaluj odpowiedni listek.

Załącznik nr 2

AGRESJA W SZKOLE
Ankieta dla uczniów


Jestem dziewczynką Jestem chłopcem



1. Czy lubisz swoją klasę?
? tak ? nie ? czasami
2. Czy czujesz się dobrze w swojej klasie?
? tak ? nie ? czasami
3. Czy lubisz swoją szkołę?
? tak ? nie ? czasami
4. Czy czujesz się bezpiecznie w szkole?
? tak ? nie ? czasami
5. Czy doświadczyłeś przemocy w szkole?
? tak ? nie ? czasami
Jeśli tak, w jakiej formie (podkreśl) :
a) słownej ( przezwiska, kłótnie, przekleństwa itp.)
b) fizycznej ( popychanie, bicie, niszczenie twojej własności, itp.)

6. Z czyjej strony spotkała Cię taka przemoc?
? kolegów z klasy ? starszych kolegów
7. Do kogo zwracasz się ze swoimi problemami?
? do rodziców ? do wychowawcy
? do innego nauczyciela ? do dyrektora
8. Które miejsce w szkole i jej otoczeniu są najbardziej niebezpieczne?
------------------------------------------------------------------------
9. W jakich sytuacjach czujesz się zagrożony?
-----------------------------------------------------------------------




Załącznik nr 3

AGRESJA I PRZEMOC WŚRÓD DZIECI
Ankieta dla rodziców
Ankieta jest anonimowa. Proszę zaznaczyć "x" przy wybranej
odpowiedzi lub ją wpisać.

1. Płeć dziecka
? dziewczynka ? chłopiec
2. Do której klasy uczęszcza dziecko?...........................
3. Czy dziecko chętnie opowiada o kolegach / koleżankach?
? tak ? nie
4. Czy rówieśnicy z klasy odwiedzają Pani / Pana dziecko w domu?
? często ? czasami
? rzadko ? nigdy
5. Czy dziecko po powrocie ze szkoły skarży się na przykrości ze strony kolegów?
? często ? czasami
? rzadko ? nigdy
6. Jakiego rodzaju są to przykrości?
? bicie lub kopanie ? przezywanie lub wyśmiewanie
? izolowanie ? zabieranie rzeczy
inne------------------------------------..
7. Czy rozmawiała Pani / Pan o tych problemach z wychowawcą?
? tak ? nie
8. Kto był inicjatorem rozmowy?
? wychowawca ? rodzic
9. Czy docierały do Pani / Pana informacje, że Pani / Pana dziecko sprawiło przykrość
koledze / koleżance?
? często ? czasami
? rzadko ? nigdy
10. Kto o tym informował?
? własne dziecko ? wychowawca
? poszkodowane dziecko inne osoby--------------.




11. Czy rozmawiała Pani / Pan z dzieckiem na temat konfliktów z rówieśnikami?
? często ? czasami
? rzadko ? nigdy
12. Jakie sposoby radzenia sobie w sytuacjach konfliktowych są polecane dziecku przez Panią / Pana?
------------------------------------------------------------------------------ ---------------------------------------------
13. Czy według Pani / Pana istnieje potrzeba przeprowadzenia działań profilaktycznych w naszej szkole?
? tak ? nie


Agnieszka Nehring
Izabela Zaboronek
Szkoła Podstawowa Nr 2 w Sztumie

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie