Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Drama – jako metoda rozbudzająca w dzieciach wiarę we własne możliwości

 

 Drama jest sposobem poznawania świata za pomocą działania .Jest metodą pedagogiczną, w której wchodzenie w określone role, improwizacje nauczyciela i uczniów pozwalają kreować rzeczywistość. Opiera się na naturalnej skłonności człowieka do naśladownictwa i zabawy oraz umiejętności życia fikcją literacką.
Ta – umowna przecież – fikcja dramy pozwala na otwarcie się, sprzyja zatem poznawaniu i rozwijaniu swoich możliwości. Służy więc realizacji nadrzędnego celu dramy, jakim jest rozwijanie człowieka, dokonywanie w nim pozytywnych zmian.
Drama rozwija wyobraźnię, wrażliwość emocjonalną, a także plastykę ciała. W dramie dziecko musi wczuć się w postać, działać, a nie grać ( w odróżnieniu od teatru ). Jej uczestnicy działają bez scenariusza.
Łącząc aktywność własną jednostki z umiejętnością współżycia i pracy w grupie staje się drama istotnym czynnikiem interpersonalnego porozumienia i wymiany informacji. Rozwija i wzbogaca kompetencje językowe poprzez fakt, że uczniowie nazywają, opisują, analizują oraz wartościują określone zjawiska społeczne, literackie, bądź egzystencjalne, osiągając tym samym własną ich interpretację.
Jednym z podstawowych typów aktywności w dramie jest wyobraźnia. Postawa wyobrażająca jest aktualizacją szczególnej funkcji życia psychicznego.
W działaniach edukacyjnych ważne jest, aby każdemu człowiekowi pomagać rozwijać własną wyobraźnię
Sukces dramy w zasadniczej mierze zależy od nauczyciela. Jego zadaniem jest inspirować, wzmacniać interesować się, budować przekonanie, koordynować wysiłki, wzmagać refleksję, podtrzymywać uczniów w ich twórczej pracy. Nauczyciel nastawia się głównie na przeżycia uczniów, co czyni poznanie bardziej trwałym. Dostarczając dziecku odpowiednich przeżyć, uczy się je właściwych reakcji wobec napotkanych w życiu trudności.
Zajęcia dramowe, ukierunkowane na wszechstronny i harmonijny rozwój osobowości jednostki, mogą mieć bardzo zróżnicowaną i bogatą postać. Powinny one jednak uwzględniać i dążyć do osiągnięcia następujących celów:
- rozwijać zdolności twórczego myślenia i działania,
- stymulować wyobraźnię, uczucia, wrażliwość oraz ustalać adekwatne relacje między zaangażowaniem emocjonalnym i intuicyjnym, a intelektualną i analityczną aktywnością,
- rozwijać umiejętność percepcji społecznych, etycznych i estetycznych wartości,
- tworzyć podstawy dla rozumienia kulturowej różnorodności, przygotowując tym samym do ewaluacji i reewaluacji osobistego, kulturowego doświadczenia i tradycji,
- poprzez praktykę i rozumienie dramy przyczyniać się do lepszego rozumienia świata,
- rozwijać umiejętność wyrażania siebie poprzez plastykę ciała,
- doskonalić potencjał osobowy w odniesieniu do międzyludzkiej komunikacji ( werbalnej i niewerbalnej ),
- poprzez uczestnictwo w grupowych projektach i doświadczeniach rozwijać społeczną, wspólnotową świadomość,
- ukazywać sposoby i możliwości użycia dramy i elementów teatralnych w kontekście innych aspektów edukacji,
- poprzez różnorodne ćwiczenia z zakresu edukacji językowej: dialogi, dyskusje oraz zaaranżowane sytuacje rozwijać i wzbogacać słownictwo,
- kształtować formy wypowiedzi ( ustne i pisemne ) i kulturę języka,
- uczyć rozwiązywania problemów, zmagania się z trudnościami i konfliktami oraz osiągania twórczych kompromisów,
- zwracać uwagę na wzajemny rozwój nauczyciela i ucznia.
Osiąganie konkretnych celów szczegółowych dramy dokonuje się w ramach bogatej propozycji sposobów i form pracy.
Wybór jednej czy kilku technik dramowych jest zawsze sprawą indywidualną, uzależniony być powinien od rozpoznania tego, czemu one służą i co można przy ich zastosowaniu osiągnąć.
Uczenie i wychowanie przez dramę rozpoczynać należy od tego, co daje dziecku najwięcej zadowolenia. W pracy z małymi dziećmi można wprowadzić jakąś niespodziankę, zagadkę, elementy tajemniczości, niezwykłości. Na pierwszych zajęciach wykorzystujemy najprostsze techniki. Uniknie się w ten sposób zniechęcenia uczniów trudnościami i niepowodzeniami. Wskazane jest również rozpoczynanie od pracy w małych grupach (parach), a potem stopniowe przechodzenie do większych pięcio- lub sześcioosobowych grup.
W dramie na ogół ćwiczenia ruchowe wyprzedzają słowa (monologi, dialogi). Zatem najpierw gestem, mimiką twarzy uczniowie przedstawiają sytuację, którą potem wyrażą słowami. Drama różni się zasadniczo od teatru, jako że nie ma tu podziału na widzów i aktorów. Uczestnicy improwizują, zatem działają bez scenariusza, w teatrze aktorzy posługują się wyuczonym tekstem.
W związku z tym, że drama umożliwia wykorzystanie naturalnej skłonności dziecka do naśladownictwa i zabawy, może być stosowana już w wychowaniu przedszkolnym, a także w niższych klasach szkoły podstawowej.




Referat przygotowała i opracowała

Lidia Leśniewska

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 23:35:47
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:35:47) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie