Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Animacje teatralne źródłem aktywności edukacyjnej dziecka w wieku wczesnoszkolnym

 

 

W ciągu dwóch lat szkolnych prowadziłam zajęcia teatralne w nauczaniu zintegrowanym oraz po lekcjach. Cieszę się, że dzieci mogły bawić się w aktorów, zgłębiać swoją wiedzę na temat aktorstwa. Najwięcej satysfakcji dostarczyła mi praca z "Cybermisiami". W miesiącu styczniu 2001 roku wspólnie z uczniami klasy drugiej i trzeciej założyłam grupę teatralną pod nazwą "Cybermisie". Grupa liczyła 16 osób.

Nazwę grupy zawdzięczamy podręcznikowi "Wesoła szkoła", w której mały stworek pod taką właśnie nazwą pojawia się na każdej stronie kart matematycznych. Jest wesoły, pulchny i różowy, toteż bardzo podoba się grupie. Wspólnie wykonaliśmy odznakę naszej grupy, która przedstawia różowego "Cybermisia" i ułożyliśmy wierszyk dla zespołu:

"To ja Cybermiś i na przedstawienie zapraszam dziś. Mój kolor to różowy i do zabawy zawsze jestem gotowy!"

Wyznaczyliśmy wspólnie dzień tygodnia naszej pracy w kole teatralnym. Spotykaliśmy się po zajęciach lekcyjnych, aby zgłębić naszą wiedzę o teatrze, poćwiczyć naszą mowę i pobawić się w aktorów.

Praca nad spektaklem pt. "Baśnie, bajki, bajeczki" była bardzo trudna. Przedstawienie składało się z trzech aktów, zawierało dużo tekstów i wymagało dużego wysiłku, aby osiągnąć zamierzony sukces.

Wspólnie dobieraliśmy muzykę, projektowaliśmy dekoracje, stroje. W pracy pomagali nam rodzice, którzy przygotowali ruchomą kurtynę. Sami robiliśmy zaproszenia, plakaty. Pierwsza premiera odbyła się w naszej szkole w udziałem naszych rodziców. Występ bardzo podobał się publiczności i przeszedł nasze najśmielsze oczekiwania.

W maju 2001 r. wzięliśmy udział w IV Przeglądzie Teatrów Szkolnych organizowanym w ramach Lęborskich Dni Kultury. Korzystając z okazji obejrzeliśmy wnętrze i wyposażenie Miejskiej Biblioteki Publicznej w Lęborku, zobaczyliśmy jak wygląda "Smocza Jama" czyli wnętrze małego dziecięcego teatru.

Udział w przeglądzie pozwolił zmierzyć nasze siły z innymi grupami z Lęborka i okolicznych szkół naszego powiatu. Z satysfakcją muszę stwierdzić, że grupa wypadła rewelacyjnie. Spotkanie z innymi dziećmi pozwoliło nabrać nowego doświadczenia, spojrzeć krytycznie na odegrane role i wiele nas nauczyć. Nasze przedstawienie spotkało się z aplauzem publiczności, pozytywna opinią organizatorów. Udało się nam zdobyć nagrody i wyróżnienia. Najbardziej podobał się Królewicz Bonifacy (Paulina Marszk), który otrzymał Złotą Maskę.

Po przeglądzie zagraliśmy nasze przedstawienie pt. "Baśnie, bajki, bajeczki" dla wójta naszej gminy oraz rodziców i dyrekcji naszej szkoły. W roku szkolnym 2001/2002 przygotowaliśmy kilka inscenizacji. Najcieplej wspominam program dla babć i dziadków. W maju zaprezentowaliśmy się przed rodzicami. Opracowaliśmy konkursy z udziałem rodziców. Obie imprezy zostały zarejestrowane na kamerze video.

Podsumowaniem naszej pracy było ognisko integracyjne z udziałem rodziców. Praca rozwijająca talenty małych aktorów była bardzo owocna. Zachęcam innych nauczycieli do tego typu działalności, bo naprawdę warto!

Metody, formy pracy:

1) oglądanie przedstawień w różnego typu teatrach - przedstawienie teatralne dla małego widza źródło różnorodnych przeżyć i doznań. Dziecko oglądając sztukę identyfikuje się z postacią, wybiera co dobre, a co złe, kształci swoją wyobraźnię. Oglądając ciekawe dekoracje, stroje kształtuje w sobie poczucie piękna i estetyki, dobrego smaku. Wizyta w teatrze pozwala wspólnie dokonać oceny postępowania głównych bohaterów, uczy zwięzłego opowiadania treści przedstawienia. Wykorzystując ten materiał możemy popracować nad ćwiczeniami w pisaniu sprawozdania, opowiadania, porównywania, elementów charakterystyki. Przedstawienie, które oglądają dzieci jest doskonałą inspiracją do wykonania prac plastycznych, wykonania kukiełek i innych.

2) bezpośrednie kontakty z twórcami - zwiedzanie kulis, spotkania z aktorami. W miarę posiadanych środków dzieci będą mogły powędrować po scenie, dotknąć rekwizytów, aby wzbogacić swoje słownictwo.

3) inscenizacje - zajęcia teatralne z czynnym udziałem dzieci. Planuję zastosować tutaj naukę na pamięć różnorodnych tekstów literackich, gry dające dzieciom możliwość wyrażania swoich uczuć i przeżyć za pomocą środków ruchowych, mimicznych i słownych. Bardzo cenne są tutaj krótkie inscenizacje " na gorąco" na podstawie krótkiego wiersza czy innego utworu literackiego.

4) drama - dla ukształtowania wszechstronnie rozwiniętych wychowanków obdarzonych wyobraźnią, uczuciami i moralną świadomością zastosuję metody o charakterze percepcyjno - innowacyjnym. Poprzez sięgnięcie do elementów zabawy i ekspresji dramatycznej metoda dramy pozwala na swobodny rozwój możliwości dziecka, czyni go twórczym i bardzo samodzielnym w rozwiązywaniu problemów. Wpływa na uspokojenie wewnętrzne dzieci, które nastawione są negatywnie do szkoły, są zestresowane. Mogą nabrać pewności w siebie i dowartościować.

5) zabawy integrujące zespół klasowy - zabawy, które zastosuję mają przygotować dzieci do występów przed publicznością, a także zintegrować grupę.

Spośród wielu zabaw najczęściej stosuję:

  • Miło mi cię widzieć - dzieci chodzą po całej sali - we wszystkich kierunkach - z zamkniętymi oczami. Starają się nikogo nie potrącić. Jeżeli jednak kogoś dotkną- otwierają oczy i kłaniają się z uśmiechem.
  • Lustro - dzieci dobierają się parami. Jedno z nich wykonuje różne miny i gesty- drugie je powtarza jak w lustrze. Następnie dzieci zmieniają się rolami.
  • Rzeźbiarz - dzieci dobierają się parami. Jedno jest rzeźbiarzem, drugie pozwala modelować z siebie dowolną rzeźbę. Potem dzieci zmieniają się rolami- rzeźbiarz staje się "materiałem".
  • Nie bój się - dzieci się rozstawione wokół sali. Kilkoro z nich chodzi z zamkniętymi oczami. Grupa nie pozwala, aby błądzące dzieci uderzyły się o ścianę, meble lub o siebie nawzajem.
  • Zabawa w odgadywanie osoby - każdy uczestnik zabawy otrzymuje dwie kartki, które musi wypełnić (anonimowo). Wpisuje na nich 3 cechy swojego wyglądu zewnętrznego oraz najważniejsze informacje o sobie, np. co lubi, jakiej słucha muzyki... Następnie wypełnione karty zostają rozdane uczestnikom zabawy w drodze losowania. Każdy uczestnik musi na podstawie anonimowego opisu sporządzić portret osoby i odgadnąć, kto jest właścicielem opisu. Wszystkie portrety są wywieszane i wspólnie omawiane. Często zdarza się, że dzieci łatwo odgadują, o kogo chodzi.

    6) ćwiczenia w głośnym i wyraźnym mówieniu:

  • Zabawa w oddechy:
    a) wielokrotnie wypowiadamy na wydechu krótki wyraz np. pas, koza, lis, lampa
    b) wypowiadamy na wydechu krótką frazę np. pies i kot, kogut i kura, babcia Stasia
    c) nabieramy nosem powietrze i na wydechu powtarzamy wielokrotnie wybraną zgłoskę (mi, pa, zu, ko, re...)
  • Powtórz bez błędu - staranne powtórzenie zdania, wypowiedzianego przez nauczyciela np. "Pan Pokraka ma buraka i modraka, ale nie ma pan Pokraka pana Raka", "Babulinę bąbel boli, boli bąbel Babulinę. Oj, jak bąbel boli, boli! Babulina tak biadoli"

    7) ćwiczenia doskonalące pamięć:

  • wyliczanki
  • żarciki i klepanki

    8) ruch sceniczny (gry i zabawy pantomimiczne):

  • Przeciwieństwa - w parze: na kartce należy napisać dwie przeciwstawne cechy i miejsce np.: głęboko- wysoko- plaża. Wszystkie kartki zostają wywieszone i każda para wyciąga jedną kartkę, przedstawia cechy i miejsce umieszczone na kartce, a inni próbują je odgadnąć
  • Gazetowe plotki - każdy wybiera jeden z nagłówków wyciętych wcześniej z gazet, po czym chodzi - trzymając go w ręku- po sali i czyta go w różny sposób: najpierw bardzo tajemniczym głosem, potem z całym przekonaniem agresywnie z ubolewaniem.

    Podałam tutaj niektóre metody pracy. Nie sposób napisać tu o wszystkim Ważne, aby dzieci były zadowolone, a zastosowane techniki, metody rozwijały aktywność twórczą dzieci. Szkolne zajęcia teatralne, poprzez prace w zespole, umożliwiają dzieciom zrozumienie znaczenia współpracy i konieczności liczenia się innymi ludźmi. Teatr szkolny to okazja do zaprezentowania swoich zdolności przez publicznością. To jednej strony trema, a z drugiej radość zaprezentowania się przed swoimi kolegami czy rodzicami.

    Bożena Romanowska
    Szkoła Podstawowa w Cewicach

  • Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
    INFORMACJE O PREZENTACJI

    Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
    IP autora: 83.21.195.174
    Data utworzenia: 2008-09-01 23:41:58
    Edycja: Edytuj prezentację.

    HISTORIA PREZENTACJI

    Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:41:58) - Edytuj prezentację.





    Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie