Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Akademia z okazji 11 listopada

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 60329 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Scenariusz akademii jest opracowany dla uczniów szkoły podstawowej.
SCENARIUSZ AKADEMII Z OKAZJI DNIA 11 LISTOPADA


Czas trwania: około 40 min

Scenariusz tego apelu jest opracowany dla uczniów szkoły podstawowej, w którym udział biorą uczniowie klasy V. Zorganizowanie tej uroczystości ma na celu ukazanie uczniom drogi Polaków do niepodległości.
Przygotowanie apelu należy zacząć od wyboru narratorów oraz recytatorów. Trzeba również zaprosić do współpracy nauczyciela muzyki oraz nauczyciela plastyki lub techniki.
Uroczystość ta ma charakter szkolnych obchodów Święta państwowego, dlatego uczniowie są odświętnie ubrani. Uczniowie, biorący udział w akademii mają przypięte do koszul biało-czerwone kokardki.

W sali jest kameralny nastrój, przyciemnione okna ciemnymi zasłonami. Dekoracje są skromne, ale zawierają akcenty narodowe, obok gazetki o „11 Listopada” rozstawione są świece. Na środku stoi stolik, na nim bukiet białych i czerwonych kwiatów oraz lampa naftowa. Przy stole 4 krzesła, na których siedzą 4 uczniowie-narratorzy akademii.

Akademia zaczyna się wniesieniem sztandaru i odśpiewaniem hymnu narodowego
Następnie jeden z organizatorów krótko przedstawia cel spotkania oraz znaczenie tego dnia dla Polaków.
Po krótkim przedstawieniu akademia rozpoczyna się pokazem slajdów przedstawiających krótką historię Polski od III rozbioru do uzyskania przez Polskę Niepodległości w 1918 roku. Podczas oglądania slajdów, uczniowie słuchają pieśni „ Legiony to...”
Po obejrzeniu slajdów dwóch uczniów rozpoczyna utworem Krzysztofa Kamila Baczyńskiego- „Byłeś jak...

Byłeś jak wielkie stare drzewo,
narodzie mój, jak dąb zuchwały,
wezbrany ogniem soków żarłych,
jak drzewo wiary, mocy, gniewu.

I jęły ciebie cieśle orać
i ryć cię rylcem u korzeni,
żeby twój głos, twój kształt odmienić
żeby cię zmienić w sen upiora.

Jęli ci liście drzeć i ścinać,
byś nagi stał i głowę zginał.

Jęli ci oczy z ognia łupić,
Byś ich nie zmienił wzrokiem w trupy.

Jęli ci ciało w popiół kruszyć,
by wydrzeć Boga z żywej duszy.

I otoś stanął sam, odarty,
jak martwa chmura za kratami,
na pół cierpiącym a pół martwy,
poryty ogniem, batem, łzami.

W wielości swej – rozegnany,
W miłości swojej – jak pień twardy.
Haki pazurów wbiłeś w rany
swej ziemi. I śnisz sen pogardy.

Lecz kręci się niebiosów zegar
i czas o tarczę mieczem bije,
i wstrząśniesz się z poblaskiem nieba.
Posłuchasz serca: serce żyje.

I zmartwychwstaniesz jak Bóg z grobu
Z huraganowym tchem u skroni,
ramiona ziemi się przed tobą
otworzą Ludu mój, do broni!

Po tym utworze rozpoczyna narrator:

Narrator 1

W końcu XVIII wieku trzej potężni sąsiedzi Polski: Rosja, Prusy i Austria dokonali jej rozbioru.
W 1795 roku Polska przestała istnieć jako państwo.
Przez 123 lata Polacy znajdowali się pod panowaniem obcych władców, którzy chcieli zniszczyć polską tradycję i polską mowę. W tym celu prowadzili akcje germanizacji i rusyfikacji.
Przez cały okres zaborów Polacy nie ustawali w wysiłkach o odzyskanie niepodległości i obronę tożsamości narodowej.
Był to zarówno czyn zbrojny, jak i codzienne, uporczywe przeciwstawianie się zarządzeniom zaborców.
O tej heroicznej walce naszych przodków, dzięki której Polska nie zginęła, chcemy Wam dzisiaj opowiedzieć.

Narrator 2

Był rok 1794. Tadeusz Kościuszko na krakowskim rynku przysięgał narodowi polskiemu, że władzy, której mu powierzono jako Naczelnikowi powstania, użyje tylko dla „obrony całości granic i odzyskania samowładności polskiego Narodu”.

Powstanie kościuszkowskie było pierwszą na tak dużą skalę próbą ratowania niepodległości. Pod swoim dowództwem Naczelnik Kościuszko zebrał cztery tysiące żołnierzy. Dwa tysiące chłopów z podkrakowskich wsi, uzbrojonych w kosy postawione na sztorc, sformowano oddziały kosynierów. Na ziemiach zaboru rosyjskiego, a wkrótce i pruskiego, rozpoczęły się działania wspierające.

Po narratorze 2 jeden z uczniów recytuje trzy pierwsze zwrotki, a drugi uczeń dwie następne „Śpiew włościan krakowskich”:

Dalej chłopcy, dalej żwawo
Otwiera się dla nas żniwo
Rzućmy pługi, rzućmy radło
Trza wojować, kiej tak padło.
(...)

Młóćmy wrogów jako snopy,
Cóż to bośmy to nie chłopy?
Już ich trzepali za katy
Przy Słomnikach nasze braty.

Zsiekli, stłukli, zmordowali
Harmaciska odebrali,
Odebrali konie, bryki,
Dukaciska i rubliki.

Jeszcze i nam Bóg poszczści,
Nie żałujmy na nich pięści.
Mamy w ręce po pięć palców,
Bijmy tych zuchwalców.

Posprzedajmy woły z wozem,
Śpieszmy wszyscy za obozem,
Posprzedajmy i poduszki,
A przystańmy do Kościuszki.

Narrator 2

Stłumienie przez Rosjan powstania kościuszkowskiego i trzeci rozbiór Polski na krótko powstrzymały walki Polaków na ziemiach polskich.
Ale na emigracji polscy patrioci już organizowali oddziały, które miały u boku obcych armii walczyć z zaborcami „za wolność waszą i naszą”. Największą sławę zdobyły Legiony Polskie, utworzone przez generała Jana Henryka Dąbrowskiego we Włoszech w roku 1797.
Nadzieje na niepodległość wywalczoną u boku Napoleona Bonaparte podtrzymywała „Pieśń Legionów Polskich we Włoszech”, znana jako „Mazurek Dąbrowskiego”.

Narrator 3

Od początku lat dwudziestych XIX wieku na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego, w tak zwanym Królestwie Polskim, zaczęły działać organizacje spiskowe. Ich celem była obrona swobód konstytucyjnych, a nade wszystko zorganizowane powstania narodowowyzwoleńczego.
Jedna z takich organizacji – Stowarzyszenie Podchorążych dowodzone przez podporucznika Piotra Wysockiego – doprowadziła do wybuchu powstania w Warszawie w nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku. Dzięki waleczności żołnierzy czwartego pułku piechoty liniowej oraz mieszkańców Starego Miasta Warszawa została oswobodzona od wojsk rosyjskiego zaborcy.
Wkrótce, w lutym 1831 roku wybuchła wielomiesięczna wojna polsko-rosyjska.
Niestety, siła armii rosyjskiej była nieporównywalnie większa. Mimo bohaterskiej walki polskich żołnierzy powstanie zostało
krwawo stłumione.
Po narratorze 3 jeden z uczniów wykonuje na organach pieśń „Święto miłości”
Po nim narrator 1 czyta dalej:

Narrator 1

Rok 1831 to czas wielkiej fali uchodźstwa patriotów polskich – tych, co nie mogli pogodzić się z utratą niepodległości oraz tych, którzy jako powstańcy zagrożeni byli aresztowaniami.
Właśnie na emigracji, głównie w Paryżu, stolicy Francji, odżyły idee niepodległościowe. Poprzez emisariuszy zostały one przeniesione do zaboru rosyjskiego. I znowu Polacy podjęli walki zbrojne o odrodzenie swojego państwa.
Po narratorze 1 jeden z uczniów recytuje utwór Józefa Mączka „Wstań, Polsko moja!”

Wstań, Polsko moja!
Uderz w czyn!

Idę znów przebojem w bój szalony!
Już płonie lont podziemnych min –
Krwawą godzinę biły dzwony –
Zerwane pęta – Uderz w czyn!

Wstań, Polsko moja!
Strząśnij proch!
Żałosne marzeń ucisz łkania!
Za Tobą zimny smutków loch –

Przed Tobą świty zmartwychwstania!
Z anielskich skrzydeł strząśnij proch!

Wstań, Polsko moja!
W ogniach zórz
Nowe się szlaki krwawią Tobie!
O, lżej Ci będzie w gromach burz
Niźli w zwiędłych wspomnień grobie –

Wstań, Polsko mój, w blaskach zórz!

Narrator 1

22 stycznia 1863 roku wybuchło powstanie styczniowe. Było najdłuższym i najbardziej krwawym powstaniem narodowowyzwoleńczym.
Kilkadziesiąt tysięcy słabo uzbrojonych ochotników polskich stawiało czoło trzystu czterdziestu tysiącom żołnierzy rosyjskich w nierównej walce toczonej metodą partyzancką. Mimo pomocy ochotników z innych zaborów oraz z wielu krajów europejskich, m.in. z: Francji, Włoch, Rosji, Niemiec, Węgier, a także Czech, również to powstanie zostało przez wojska carskie stłumione.

Narrator 2

Powstanie styczniowe było ostatnim tak wielkim zrywem niepodległościowym Polaków w czasach zaborów. Represje, które na nich spadły: zsyłki na Syberię, konfiskaty majątków, wysokie kontrybucje, zrusyfikowanie i zgermanizowanie urzędów oraz szkolnictwa, skłoniły Polaków do zmiany metod walki z zaborcami.
Tam, gdzie polityka germanizacji i rusyfikacji szczególnie mocno niszczyły polskość, Polacy wielokrotnie dawali dowody przywiązania do ojczystej ziemi i ojczystej mowy. Przypomnijmy chociażby dzieci z Wrześni strajkujące przeciwko nauczaniu religii w języku niemieckim. Warto też zapamiętać postawę Michała Drzymały, chłopa z wielkopolskich Podgardowic, który mieszkając w wozie cyrkowym, przez kilka lat omijał zakaz wznoszenia budynków w nowo zakupionych gospodarstwach, a tym samym bronił polskiej ziemi przed zasiedleniem przez niemieckich kolonistów.

Po narratorze 2 dwóch uczniów recytuje utwór Władysława Bełzy „Katechizm polskiego dziecka”

Kto ty jesteś?
Polak mały.
Jaki znak twój?
Orzeł biały.
Gdzie ty mieszkasz?
Między swemi.
W jakim kraju?
W polskiej ziemi.
Czym ta ziemia?
Mą ojczyzną.
Czym zdobyta?
Krwią i blizną.
Czy ją kochasz?
Kocham szczerze.
A w co wierzysz?
W Polskę wierzę.
Czym ty dla niej?
Wdzięczne dziecię.
Coś jej winien?
Oddać życie.


Narrator 3

Nadszedł wreszcie rok 1914. Zabójstwo austriackiego następcy tronu, arcyksięcia Franciszka Ferdynanda w Sarajewie rozpoczęło konflikt zbrojny, który w ciągu kilkunastu dni przerodził się w pierwszą wojnę Światową. Po raz pierwszy od dziesiątków lat polscy zaborcy stanęli przeciwko sobie – Niemcy i Austria przeciwko Rosji. Niestety, po różnych stronach frontu znaleźli się też Polacy, przymusowo wcielani do zaborczych armii. Po narratorze 3 chór szkolny wykonuje utwór „Pierwsza Brygada” a po nim jeden z uczniów recytuje Edwarda Słońskiego- „Ta, co nie zginęła...” (fragmenty)

1.
Rozdzielił nas, mój bracie,
Zły los i trzyma straż –
W dwóch wrogich sobie szańcach
Patrzymy śmierci w twarz.

W okopach pełnych jęku,
Wsłuchani w armat huk,
Stoimy na wprost siebie –
Ja – wróg twój, ty – mój wróg.

Las płacze, ziemia płlacze,
Świat cały w ogniu drży...
W dwóch wrogich sobie szańcach
Stoimy – ja i ty.
(...)

3.
O, nie myśl o mnie, bracie,
W śmiertelny idąc bój,
I w ogniu moich strzałów,
Jak rycerz, mężnie stój!

A gdy mnie z dala ujrzysz,
Od razu bierz na cel
I do polskiego serca
Moskiewską kulą strzel.

Bo wciąż na jawie widzę
I co noc mi się śni,
Że Ta, co nie zginęła
Wyrośnie z naszej krwi.

Narrator 4

Polacy, nauczeni doświadczeniem, że obce armie nie przyniosą wolności ich ojczyźnie, sami formowali oddziały zbrojne.
Wielką chwałą okryły się Legiony Polskie sformowane przez Józefa Piłsudskiego. Legiony – „szara piechota” – przez trzy wojenne lata, od sierpnia 1914 roku do lipca roku 1917, walczyły przeciwko wojskom rosyjskim.
Niezwykły szlak bojowy przeszli żołnierze „Błękitnej Armii” dowodzonej przez generała Józefa Hallera. Ich droga do Niepodległej wiodła aż do z Francji.
Po narratorze 4 jeden z uczniów recytuje Jerzego Żuławskiego- „Do moich synów”

Synkowie moi, poszedłem w bój,
Jako wasz dziadek, a ojciec mój,
jak ojca ojciec i ojca dziad,
co z Legionami przemierzył świat,
szukając drogi przez krew i blizny
do naszej wolnej Ojczyzny!

Synkowie moi, da nam to Bóg,
że spadną wreszcie kajdany z nóg,
i nim wy męskich dojdziecie sił,
jawą się stanie, co dziadek śnił:
szczęściem zakwitnie, krwią wieków żyzny
łan naszej wolnej Ojczyzny!

Synkowie moi, lecz gdyby Pan
nie dał zejść zorzy z krwi naszych ran,
to jeszcze w waszej piersi jest krew
na nowy świętej wolności siew:
i wy pójdziecie pomni spuścizny
na bój dla naszej Ojczyzny!

Po tym utworze chór szkolny wykonuje pieśń „Wojenko, wojenko”

Narrator 1

W marcu 1918 roku rząd bolszewickiej Rosji zawarł pokój z Niemcami i ich sojusznikami oraz unieważnił dawno nieaktualne akty rozbiorowe ziem polskich zawarte przez carycę Katarzynę II. Od września 1918 roku rozpoczął się odwrót wojsk niemieckich z terytorium Francji. Rozpadał się blok państw centralnych, który rozpętał I wojnę. Każde z państw podpisywało zawieszenie broni i wycofywało się z wojny. Katastrofalna sytuacja militarna zmusiła także Niemców do zawarcia rozejmu ze zwycięskimi państwami.
Był 11 listopada 1918 roku. Nadszedł długo wyczekiwany przez Polaków świt niepodległości.
Po narratorze 1 uczennica przy akompaniamencie gitary wykonuje solo pieśń „Rozkwitały pęki białych róż”

Narrator 2

W obliczu klęski zaborców Polacy sami rozpoczęli administrowanie ziemiami polskimi, do których zaborcy nie mogli już rościć żadnych praw. Tworzyli władze tymczasowe, a także oddziały wojska polskiego. Rozbrajali wojska niemieckie i austriackie,
uniemożliwiali wywożenie majątku narodowego przez cofające się wojska okupantów.
10 listopada 1918 roku przyjechał do Warszawy opromieniony sławą bohaterskich walk Komendant Legionów Polskich Józef Piłsudski. Jemu to, jako człowiekowi o ogromnym autorytecie, zasłużonemu w walkach o niepodległość Ojczyzny, powierzono najpierw zwierzchnictwo nad wojskiem, a wkrótce, jako Tymczasowemu Naczelnikowi, najwyższą władzę w odradzającym się państwie.
Polska była wolna i niepodległa, ale nie cała. W jej granicach brakowało wielu ziem, m.in.: Śląska, Warmii i Kresów Wschodnich.
O ziemie te Polacy musieli jeszcze walczyć zbrojnie oraz na drodze dyplomatycznej. Proces tworzenia państwowości polskiej.
i kształtowania granic został zakończony dopiero w latach 1921–1922. Na mapach Europy na nowo pojawiła się Polska – Druga
Rzeczpospolita Polska.
Po narratorze 2 pani dyrektor dziękuje wszytkim zebranym za udział w akademii oraz przypomina o ważności tego dnia.




Scenariusz akademii oparty jest na „Scenariuszu Apelu z okazji Święta Odzyskania Niepodległości”-Małgorzata Balsewicz (Vademecum nauczyciela historii klasa 4,5,6 –DEMART), która oparła się na następującej bibliografii:

BIBLIOGRAFIA
Historia w poezji. Antologia polskiej poezji historycznej i patriotycznej. Instytut Wydawniczy Nasza Księgarnia, Warszawa 1965
Klejnoty poezji polskiej, red. Dariusz Tomasz Lebioda. Wydawnictwo Szkolne Romy Koper Arka, Poznań 2001
Krzysztof Kamil Baczyński, Wiersze. „C&T”, Toruń 1994
Polskie pieśni historyczne. Olsztyn 1988
Wstań Polsko moja! Poezje z lat 1914–1918. Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1988

Scenariusz został przez osoby przygotowujące akademię trochę zmienniony i przedstawiony inny sposób, według własnych potrzeb.


Opracowała: Monika Wiecheć
Szkoła Podstawowa nr 11
im. Mikołaja Kopernika
w Oświęcimiu

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie