Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
"Baw się z nami"

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 8057 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Program przeznaczony jest dla uczniów szkół podstawowych, który można realizować podczas ferii zimowych oraz na zajęciach poza lekcyjnych.Z naszych obserwacji wynika, że większość dzieci nie ma możliwości, ze względów finansowych, skorzystać ze zorganizowanych, płatnych form wypoczynku zimowego. Nie potrafią też samodzielnie zagospodarować sobie czasu wolnego.
Dzieci te bardzo często są również nieśmiałe, mają niską samoocenę oraz trudności w nawiązaniu kontaktu z rówieśnikami.
     Proponowane zajęcia pozwolą na lepsze poznanie siebie, podniesienie samooceny, samoakceptacji, poprawę samodyscypliny. Uczestnicząc w zabawach zespołowych dzieci stają się bardziej pogodne, otwarte na innych, łatwo nawiązują kontakt z rówieśnikami. Zabawy ruchowe podnoszą sprawność fizyczną i koncentrację. Prace plastyczne rozwijają wyobraźnię, zdolności manualne. Zajęcia te są sposobem, w jaki możemy pomóc dzieciom w radzeniu sobie ze stresem, zorganizowaniu w sposób atrakcyjny czasu wolnego.
Adresaci:

Uczniowie szkół podstawowych.

Cele ogólne:

  • zagospodarowanie czasu wolnego,
  • lepsze poznanie siebie, poprawa samoakceptacji i poczucia własnej wartości, samodyscypliny,
  • uwrażliwienie na potrzeby innych ludzi,
  • zachęcenie do aktywnego wypoczynku,
  • umiejętność współdziałania w grupie.
Cele szczegółowe:
  • uczestnik potrafi: opowiedzieć o sobie, wymienić swoje pozytywne cechy, wie co to jest komunikacja werbalna i niewerbalna, skutecznie komunikować się z innymi, wczuwać się w sytuację ludzi, "dzielić się" z nimi, współpracować w grupie, rozwijać umiejętności manualne,
  • uczestnik zna: wartościowe sposoby spędzania czasu wolnego,
  • uczestnik ma świadomość: poczucia własnej wartości.
Czas trwania:
5 dni x 2 godz.

Spodziewane efekty:
  • zwiększenie integracji grupy,
  • zwiększenie poczucia własnej wartości,
  • świadomość niepowtarzalności własnej osoby,
  • uwrażliwienie na potrzeby drugiego człowieka,
  • przyjazny i życzliwy wobec rówieśników.
Weryfikacja spodziewanych efektów:
  • wypowiedzi uczestników zajęć na zakończenie programu,
  • obserwacja uczestników zajęć.
Metody pracy
     Zajęcia prowadzone są metodami aktywnymi, ponieważ pozwalają one na osobiste przeżywanie treści poszczególnych zajęć przez uczestników programu, ułatwiając nawiązanie bliższego kontaktu prowadzącego z uczestnikami. Taka forma zajęć sprzyja swobodnym i uczciwym wypowiedziom uczestników, co pozwala na korektę błędnych informacji oraz umożliwia głębszą refleksję odbiorców programu. Pozwala również lepiej zapamiętać i przyjąć treści programu przez jego uczestników. W zajęciach stosowane są następujące techniki pracy: krąg, praca w małych grupach, rysunek, zabawy integracyjne, omówienie - rundka.
     Krąg – wspólnie z uczestnikami stajemy w kręgu. Ułatwia to nawiązanie kontaktu wzrokowego, sprzyja nawiązaniu bliskich relacji międzyludzkich.
     Praca w małych grupach – pozwala na wspólne podejmowanie decyzji i działań.
     Ćwiczenia integracyjne – ćwiczenia, które integrują uczestników. Pomagają one w lepszym poznawaniu siebie samych i wzajemnym lepszym poznaniu siebie nawzajem. Należy pamiętać, że doskonałym sposobem integracji grupy jest integracja poprzez realizację konkretnych zadań angażujących wszystkich członków grupy.
     Gry i zabawy ruchowe – rozwijanie sprawności ruchowej.
     Zajęcia plastyczne – rozwijają wyobraźnie i wrażliwość na barwy, rozwijają zdolności manualne, zapoznają z różnymi technikami plastycznymi.
     Omówienie – rundka końcowa (krąg z przekazywaniem uśmiechu, "iskierki"; krótkie podsumowanie zajęć, podziękowanie za udział w zajęciach).

Środki dydaktyczne:
Papier pakowy, duży arkusz brystolu, bloki rysunkowe, papier ksero A-4, farby plakatowe, pędzelki, długopisy, kredki świecowe, taśma klejąca, gazety, piłka

Spotkanie I
Integracja grupy (2 godz.)
  1. Przedstawienie się prowadzącego.
  2. Wprowadzenie – utworzenie kręgu.
  3. Zabawa "Rymy do imienia" – uczestnicy siadają w kręgu. Rozpoczynający wypowiada swoje imię i rym do niego, np. Dorotka – Stokrotka. Następnie po kolei każdy uczestnik powtarza imiona z rymami wszystkich dzieci.
  4. Niedokończone zdania..
    Każdy z uczestników kończy wypowiedziane przez prowadzącego zdanie:
    Dzisiaj czuję się ........
    Gdybym mógł pojechać, gdzie zechcę, wybrałbym ........
    Dwie rzeczy, które podobają mi się w sobie samym, to ........
    Osiągnięcie, z którego jestem naprawdę dumny, to ........
    Najbardziej jestem szczęśliwy, kiedy ........
    Moje hobby to ........
    Jedną z moich najlepszych cech jest ........
    W przyszłości chciałbym zostać ........
    Chce mi się śmiać, kiedy .......
    Złoszczę się, kiedy ........
  5. Jakie jest twoje imię?
         Prowadzący dzieli uczestników na dwie grupy, które stają po przeciwnych stronach.
         Po środku stoją dwie osoby trzymające koc. Koc tworzy kurtynę. Na znak prowadzącego do koca podchodzą osoby z obu grup (po jednej osobie) i stają tak, by nie widzieć siebie wzajemnie. W pewnym momencie koc jest opuszczany w dół, a stojący po obu stronach mają za zadanie jak najszybciej wykrzyczeć imię osoby, która stoi po przeciwnej stronie. Kto pierwszy wypowie właściwe imię, wraca na swoje miejsce. Druga osoba przechodzi do przeciwnej grupy.
  6. Obrysowywanie ciała.
         Praca plastyczna. Jedno dziecko kładzie się na rozłożonym, dużym arkuszu szarego papieru, a drugie obrysowuje kontury jego ciała. Potem zmieniają się miejscami.
  7. Zabawa " Sąsiad".
         Dzieci stają w kręgu. Jedno pozostaje w środku i zadaje pytanie dowolnie wybranemu: kogo chcesz mieć za sąsiada?. W odpowiedzi zapytany podaje imię kogoś z kola. Wymieniony biegnie na zaofiarowane mu miejsce. Dziecko, które musi je zwolnić stara się zająć wolne miejsce. Uczestnik zabawy stojący w środku koła wykorzystuje moment zmiany miejsc i stara się jedno z nich zająć dla siebie.
         To dziecko z trójkąta, które nie znajdzie miejsca, pozostaje w środku koła i zadaje pytania.
  8. Szymon mówi………….
         W zabawie biorą udział wszyscy uczestnicy. Prowadzący, który stoi przodem do dzieci mówi: "Szymon mówi…" a następnie wskazuje palcem na coś. Zadaniem uczestników jest wskazanie ręką na przedmiot. Który wymienił prowadzący. Jeżeli ktoś się pomylił odchodzi z zabawy.
  9. Ćwiczenia zamykające "Iskierka".
         Wszyscy stają w kręgu, trzymając się za ręce, podnosząc je do góry, mówiąc: "Dobrze, że jesteś".
Spotkanie II
Budowanie pozytywnego wizerunku własnej osoby (2 godz.)
  1. Krąg Przyjaciół.
  2. Przypomnienie imion uczestników.
  3. Wywiad.
         Uczestnicy dobierają się w pary z kimś z grupy, kogo nie znają. Celem ćwiczenia jest przeprowadzenie wywiadu z partnerem i zdobycie jak największej ilości informacji o jego unikalnych cechach. Po skończonych wywiadach uczestnicy siadają w kole i każdy prezentuje swojego partnera.
  4. Pozytywne informacje. .Uczestnicy przypinają sobie do pleców kartki. Każda osoba wpisuje na kartkach partnerów pozytywne informacje dotyczące właściciela kartki. Po zakończeniu ćwiczenia każdy odczytuje informacje ze swojej kartki.
  5. Zabawa ruchowa "Wiewiórki do dziupli".
         Uczestnicy dobierają się w grupy trzy osobowe. Dwie osoby trzymając się za ręce tworzą dziuple, trzecia osoba stoi między nimi. Jeden uczestnik nie posiada dziupli. Na znak dany przez prowadzącego "wiewiórki" zmieniają dziuplę. Dziecko stojące na zewnątrz stara się zająć jedną z nich.
  6. Zwierzęta.
         Uczestnicy na kartkach rysują sylwetkę zwierzęcia, z którym się utożsamiają. Nie należy niczego pisać. Gdy rysunek jest gotowy, składają papier tak, by nie było widać rysunku. Kartkę kładą na podłodze. Każdy z uczestników losuje jeden rysunek. Pod ilustracją wypisuje wszystkie pozytywne cechy, jakie się kojarzą z tym zwierzęciem. Rysunki są kolejno prezentowane, a pozostałe osoby odgadują, kto jest autorem rysunku.
         Po prezentacji rysunek wraca do autora.
         Po prezentacjach omówienie:
  7. Żywioły
         Dzieci siedzą w kole, jedno stoi w środku i rzuca węzełkiem (związaną szarfą), do któregokolwiek z siedzących, wywołując równocześnie jeden z czterech żywiołów. Dziecko, do którego był skierowany rzut, wymienia zwierzę żyjące w wywołanym żywiole. Kto da błędną odpowiedź, idzie do środka. Na hasło "ogień" wszyscy zmieniają miejsca, a dziecko, dla którego zabrakło miejsca, pozostaje w środku i dale
  8. Rzuty i chwyty
         Dzieci stają w dużym kole, zaś jedno z nich wchodzi do środka i podtrzymując wysoko piłkę po imieniu wywołuje jednego z graczy. Wywołany szybko wbiega do środka koła. I stara się chwycić spadającą piłkę. Jeżeli mu się to uda, przejmuje rolę środkowego, jeżeli nie - wówczas środkowy ponawia rzut.
  9. Rundka końcowa.
Spotkanie III
Komunikacja werbalna i niewerbalna (2 godz.)
  1. Rundka wstępna.
  2. Wprowadzenie w tematykę zajęć.
         Wyjaśnienie pojęć komunikacja werbalna i niewerbalna.
  3. Głuchy telefon (uświadomienie uczestnikom o zniekształcaniu informacji podawanej przez kolejnych nadawców).
         Pierwsza osoba otrzymuje kartkę z informacją składającą się z 12- 20 słów. Informację tę przekazuje szeptem osobie siedzącej za nią, ta z kolei przekazuje następnej, itd. Każdy uczestnik może przekazać informację drugiej osobie tylko raz. Ostatnia osoba w rzędzie zapisuje informację na kartce. Obie informacje są porównywane. Rundka kończąca ćwiczenie.
  4. Data urodzenia.
         Uczniowie ustawiają się w rzędzie według daty urodzenia (nie uwzględniając roku) porozumiewają się nie używając słów.
  5. Dyrygent.
         Uczniowie stają w kręgu. Jeden z uczniów wychodzi z pomieszczenia. Pozostali wyznaczają dyrygenta – osobę , która prezentuje gesty a reszta go naśladuje. Po odgadnięciu przez ucznia , który był na zewnątrz ,następuje zmiana osoby zgadującej.
  6. Wspólne rysowanie.
         Przygotowujemy duży biały karton. Każdy z uczestników, po kolei podchodzi do stolika na którym leży karton i maluje farbami plakatowymi jeden z elementów wspólnego obrazu. Każda następna osoba musi namalować taki element by obraz stanowił całość. Podzielenie się wrażeniami, jakie towarzyszyły uczestnikom podczas tworzenia wspólnego obrazu.
  7. Kalambury.
         Zabawa polega na odgadnięciu czynności, które naśladuje wyznaczona osoba. Znajduje się ona w środku koła i w dowolnym tempie zadaje kolegom zagadki ruchowe. Po rozpoznaniu następuje zmiana prowadzącego.
  8. Rundka kończąca zajęcia.
Spotkanie IV
Budowanie empatii (2 godz.)
  1. Rundka wstępna.
  2. Wyjaśnienie pojęcia empatii.
         Empatia - umiejętność wczuwanie się w położenie innej osoby, identyfikowanie się uczuciowe z kimś.
  3. Mistrz i cegły.
         Na wyznaczonej linii stoi "murarz", a przez linię, w tę i w tamtą stronę, przebiegają "cegły". Aby murarz mógł murować, musi nałapać cegieł. Nie wybiegając, zatem od nakreślonej linii dalej niż na jeden krok, murarz łapie przebiegające w obie strony cegły. Złapane ustawia na linii, powiększając mur. Przestrzeń, przez którą mogą przebiegać "cegły", staje się coraz mniejsza, aż w końcu dalsze przebieganie staje się niemożliwe. Wtedy zabawa się kończy.
  4. Tratwa ratunkowa.
         Uczniowie dzielą się na pięć zespołów. Każdy zespół otrzymuje karton. Jest to tratwa ratunkowa. Wszyscy członkowie zespołu mają zmieścić się na tej tratwie. Stojąc na niej przynajmniej jedną nogą i wytrzymać w tej pozycji przynajmniej 30 sekund. Każdy zespół ma trzy minuty na przygotowanie.
  5. Prezent od wróżki.
         Każdy otrzymuje kartkę papieru, którą podpisuje. Na tej kartce kolejno uczestnicy wpisują prezent, jaki daliby właścicielowi kartki gdyby mieli czarodziejską różdżkę. Po napisaniu zaginają kartę i podają dalej.
  6. Człowiek do człowieka.
         Wszyscy dobierają się w pary. Osoba, która nie ma pary, kontroluje wykonanie i kieruje zabawą, polecając np., nos do nosa itp. Kiedy powie człowiek do człowieka, każdy zmienia partnera, łącznie z osobą prowadzącą. Osoba bez pary dalej prowadzi zabawę.
  7. Wykonanie prezentu z masy solnej.
         Każdy z uczestników wykonuje medalion z masy solnej dla swojego kolegi.
  8. Powietrze, woda, ziemia
         Na poszczególne hasła: powietrze, woda, ziemia - dzieci dają ręce wzwyż, w przód, w dół. Prowadzący myli wyciągając błędnie ręce na poszczególne hasła, Które z dzieci się pomyli, odpada z zabawy.
  9. Rundka końcowa.
Spotkanie V
Umiejętność dzielenia się (2 godz.)
  1. Krąg przyjaciół.
  2. Bajka pt."Skąpy Wilson".
         Pewnego razu w małym miasteczku Bagabend mieszkał chłopiec, który nazywał się Wilson. Mieszkał ze swoją matką, trzema siostrami i psem wabiącym się Rufus. Wilson był grzeczny, przyjacielski. Był także miły dla nowych dzieci z sąsiedztwa...Na razie...
         Codziennie po zajęciach w szkole zabierał swojego psa na spacery. Czasami jeździł nawet rowerem po gazetę dla swojej mamy. Ale... Wilson miał problem. Wilson był skąpy. W swoim pokoju miał skarbonkę – świnkę, olbrzymich rozmiarów. Przechowywał w niej wszystkie pieniądze, jakie kiedykolwiek dostał. Gdybyś jednak poprosił Wilsona o pensa, powiedziałby: - Nie mam klucza, żeby otworzyć skarbonkę, – Chociaż ona nie miała klucza
          Wilson miał także wspaniałą kolekcję wypchanych niedźwiadków panda i jeżozwierzy. Ukrył je wszystkie starannie w starym koszu w odległym kącie pokoju. Kiedyś jego mała siostrzyczka próbowała pobawić się jednym z jeżozwierzy, ale Wilson wyrwał go jej z rąk. Nie wpuszczał jej potem do swego pokoju przez cały tydzień. Innym razem Wilson bawił się na plaży swoja dużą, kolorową piłką. Kiedy nadszedł czas, by pobawił się nią również z siostrami, Wilson ukrył piłkę w piasku, ponieważ nie chciał się z nikim dzielić.
         Czy jadłeś kiedykolwiek cukierki z Wilsonem? Nie? Nic dziwnego nikt nie jadł.
          Wszystko, co usłyszysz od Wilsona, to – Nie. One są moje. Nie dla ciebie!
         Biedny skąpiec Wilson. Im bardziej stawał się skąpy, tym bardziej czuł się samotny.
          W końcu znudziły go niedźwiadki panda i jeżozwierze. A skarbonka- świnka była pełna.
         Nie słyszał już przyjemnego dlań odgłosu i stuknięcia, gdy wrzucał do niej pieniądze. Wilson zaczął się martwić. Postanowił zabrać psa Rususa na spacer. Gdy szli wzdłuż gęstych krzaków, usłyszeli nagle jakiś szelest. Wilson przystanął, szelest powtórzył się, a wkrótce po tym z krzaków wyskoczyli dwaj mali rudzi chłopcy z sąsiedztwa.
         Cześć Wilson – powiedzieli razem. – Szukaliśmy naszej piłki w tych krzakach usłyszeliśmy, że nadchodzisz. Nie masz przypadkiem piłki, którą moglibyśmy się razem pobawić?
         Nie – rzekł krótko Wilson, ale zaraz pomyślał: - Ależ, mam piłkę, dlaczego więc powiedziałem nie? Spojrzał na chłopców... coś się z nim stało. Po raz pierwszy od lat był gotów z kimś się podzielić.
         Tak mam piłkę. Poczekajcie na Rufusa! – Wilson klepnął psa po grzbiecie i Rufus pobiegł po piłkę Wilsona. Dwaj chłopcy i Wilson zaczęli się nią bawić. Wkrótce park był pełen dzieci. Wszystkie grały piłką Wilsona. Chłopiec był szczęśliwy. Podzielenie się przyniosło mu radość
          W najbliższą niedzielę sprezentował swojej siostrzyce na urodziny największego i najlepszego jeżozwierza oraz dziesięć najbardziej błyszczących monet ze swojej skarbonki – świnki. Później znalazł nad stawem zabawną żabkę, przyniósł ją do domu i podarował ją mamie wraz z bukietem polnych kwiatów. Mama była zachwycona kwiatami Zaczęło dziać się coś dziwnego. Dwa dni później przyjechała jego ciotka z Minneapolis i mu torbę błyszczących monet. Potem Wilson wygrał konkurs piegusów, rozgrywany na targowisku i otrzymał nagrodę w postaci pięciu arbuzów. Wydał wówczas wielkie przyjęcie w sąsiedztwie i częstował melonami wszystkich swoich przyjaciół.
          Wydawało się, że wszystko, czym Wilson dzieli się z wszystkimi powraca do niego.
         Ulubiony plakat, na którym widniał Rufus naturalnych rozmiarów, oddał swojej starszej siostrze. Wkrótce potem, rano w dniu swoich urodzin, obudził się i ujrzał parę kowbojskich butów stojących przy jego łóżku. W jednym z nich zobaczył karteczkę z napisem: "Kochamy cię, Wilsonie". Była ona podpisana przez wszystkie jego siostry i mamę.
         Był na niej również duży odcisk łapy Rufusa. Wilson był tak szczęśliwy, że się rozpłakał.
         Już nigdy więcej nie będę skąpy – powiedział. –Tyle szczęścia daje dzielenie się z innymi. Chciałbym, aby wszyscy moi przyjaciele byli szczęśliwi. Rufus także się z tym zgodził.
  3. Rozmowa z dziećmi na temat "dzielenia się" (czym możemy się dzielić).
  4. Wspólne malowanie pt. "Dzielenie się".
         Rozkładamy na podłodze sklejone arkusze dużego papieru i wszyscy wspólnie malujemy kredkami świecowymi, które mogą leżeć na środku arkusza. Potem uczestnicy opowiadają, co namalowali i jak dzielili się kredkami, pomysłami itp.
  5. Berek z piłką
         Do tej odmiany berka potrzebna jest duża piłka. Dzieci toczą ją po ziemi podając sobie nawzajem, a berek stara się piłkę chwycić. Piłki nie można rzucać, nie można też z nią biegać ani jej trzymać. Można popychać ją ręką, ale nie wolno dotykać nogą. Musi być ona w nieustannym ruchu. Jeżeli berkowi uda się złapać piłkę, dziecko, które ostatnio ją popychało zostaje berkiem i zabawa toczy się dalej.
  6. Wąż z gazety
         Każde dziecko dostaje podwójny papier gazetowy (dwie strony gazety) i ma z niego zrobić jak najdłuższego węża, obrywając papier ruchem kołowy od zewnątrz ku środkowi. Następnie dzieci porównują swoje węże. Wygrywa ten, kto zrobi najdłuższego.
  7. "Gol"
         Uczestnicy kolejno z oznaczonej linii kopia piłkę do bramki. Każdy z uczestników ma kilka prób, np. 5. Uczestnik otrzymuje tyle punktów ile raz trafił do bramki.
  8. Rundka końcowa.
BIBLIOGRAFIA
  • Borowiecki S., Klimowa M.: Gry i zabawy na koloniach i zimowiskach. Warszawa 1985 r
  • Chałas K.: W stronę kultury dawania – program wych. dla klas gimnazjalnych z obudową metodyczną. Kielce 1999 r.
  • Doktór T.: Orientalne techniki relaksu i medytacji. Warszawa 19993 r.
  • Dudziak U.: Wychowanie w klasie szkolnej. Warszawa 2002 r.
  • Fincher S.: Kreatywna mandala. Łódź 1994 r.
  • Gawain S.: Twórcza wizualizacja. Warszawa 1996 r.
  • Grupa bawi się i pracuje. Zbiór grupowych gier i ćwiczeń psychologicznych.
  • Hay L. L.: Możesz uzdrowić swoje życie. Warszawa 1992 r.
  • Jabłońska A.: Zabawy plastyczne. Warszawa 1997 r.
  • Kędzierska - Osuchowska M., Kuziel E.: Edukacja prozdrowotna w szkole podstawowej i gimnazjum. Łódź 2001
  • Kołodziejczyk A., Czemierowska E.: Spójrz inaczej. Kraków 1993 r.
  • Kulmatycki L.: Ćwiczenia relaksacyjne. Warszawa 1995 r.
  • Lewicka J., Czajkowski S.: Zajęcia plastyczne z dziećmi klas początkowych. Warszawa 1971 r.
  • Mika S.: Psychologia społeczna. Warszawa 1982 r.
  • Panster S.: Baw się razem z nami. Warszawa 1996 r.
  • Ray S.: Zasługuję na miłość. Warszawa 1991 r.
  • Rembowski J.: Empatia. Studium psychologii. Warszawa 1979 r.
  • Sadowska E.: Lekcje wychowawcze: opracowanie dla nauczycieli gimnazjum: część 1. Warszawa 1999 r.
  • Sparks R. W.: Istota poczucia własnej wartości. Łódź 1994 r.
  • Vogel K. W.: Gry i zabawy interpunkcyjne dla dzieci i młodzieży. Kielce 1999 r.
  • Zimbardo P., Ruch F.: Psychologia i życie. Warszawa 1994 r.
Opracowały: Małgorzata Cajdler i Mariola Matławska

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie