Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Nagrody i kary

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1961 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Nagrody i kary są ważnym elementem w procesie wychowania dzieci. Jakie powinny być? Jak i kiedy je stosować, aby przyniosły pozytywne efekty?
1. Ze względu na stosowany wobec dzieci system wychowania, można wyróżnić trzy rodzaje rodzin:
  1. Rodzina zbyt surowa, w której:
    • wszystko dzieje się pod dyktando rodziców;
    • obowiązują tylko nakazy, wymagania i kary;
    • dzieciom nie wolno popełniać błędów;
    • stawia się im wysokie wymagania;
    • rodzice nie okazują ciepła, miłości i akceptacji;
    • dzieci czują się samotne i zestresowane;
    • nie mogą liczyć na zrozumienie i pomoc rodziców;
    • boją się mówić o swoich problemach i niepowodzeniach;
    • są posłuszne i nie sprawiają kłopotów, ale wyrastają na ludzi nieśmiałych, pozbawionych wiary w siebie, trudno im być niezależnymi w przyszłości.
  2. Rodzina zbyt tolerancyjna, w której:
    • dziecku wszystko wolno;
    • rodzice akceptują jego złe zachowania;
    • nie stosuje się odpowiednich kar;
    • dzieci nie mają w ogóle lub zbyt wiele obowiązków;
    • nie znają norm społecznych;
    • nie rozróżniają dobra i zła;
    • czują się bezkarne i niezależne;
    • wiedzą, że rodzice staną zawsze po ich stronie;
    • rodzice ulegają zachciankom dziecka;
    • często są bezradni wobec pojawiających się problemów z dzieckiem;
    • autorytetem nie są rodzice, lecz rówieśnicy, często nieodpowiedni.
  3. Rodzina zrównoważona, w której:
    • nikt nie ma dominującej pozycji;
    • wszystkie ważniejsze sprawy spokojnie się uzgadnia;
    • rodzice są tolerancyjni, ale stanowczy i sprawiedliwi;
    • kochają, ale nie zgadzają się na wszystko;
    • stosowany jest system nagród i kar;
    • dziecko nie boi się powiedzieć o swoich problemach;
    • dobrze układa swoje stosunki z innymi ludźmi;
    • przestrzega zasad życia w grupie;
    • szanuje innych ludzi, ale zna też swoją wartość;
    • będzie miało mniej problemów w życiu osobistym i zawodowym.
      Zastanówcie się Państwo, jaką jesteście rodziną i co należy w niej zmienić, aby tworzyć najlepszy typ rodziny - rodzinę zrównoważoną. Tylko w takiej rodzinie dziecko ma właściwe warunki do rozwoju, do osiągania dobrych postępów w nauce, może liczyć na pomoc, zrozumienie i opanowanie ze strony rodziców.
2. Aby stać się rodziną zrównoważoną:
  1. należy ustalić zasady obowiązujące wszystkich domowników, nie tylko dzieci, np. godziny wspólnych posiłków, podział obowiązków, informowanie przez każdego dokąd idzie i kiedy wróci;
  2. nie należy narzucać swojego zdania, lecz przekonać o swojej racji;
  3. zawsze należy wysłuchać, co dziecko ma do powiedzenia;
  4. należy wyjaśniać narzucone dziecku ograniczenia, związane np. z powrotem do domu:
  5. nie należy stosować kar po jednorazowej wpadce;
  6. trzeba interesować się sprawami dziecka, a głównie jego postępami w nauce i zachowaniu;
  7. trzeba wyjaśniać problemy i pomagać w ich rozwiązaniu;
  8. powinno się dostrzegać nawet małe sukcesy i nie wyolbrzymiać porażek;
  9. należy okazywać ciepło, serdeczność, wyrozumiałość i wsparcie;
  10. trzeba umieć przyznać się do błędów i za nie przeprosić (nauczymy tego również nasze dzieci);
  11. należy stosować kary tylko w ostateczności, gdy zawiedzie droga pokojowa;
  12. dziecko musi wiedzieć, za co może spotkać je kara;
  13. nie należy stosować kar fizycznych, karą powinno być pozbawienie pewnych przywilejów, np. wyjście, telewizja, zakup czegoś;
  14. należy stosować przede wszystkim nagrody;
  15. nie należy straszyć dziecka, np. tatą;
  16. nie należy wyśmiewać się z dziecka i mówić do niego obraźliwych słów.
      3. Wielu rodziców nie wyobraża sobie "wychowania bez lania". W ok. 60% polskich rodzin dziecko doznaje przemocy. Obrywa za byle co, również za niepowodzenia w nauce. Czy można biciem wbić dziecku wiedzę do głowy? Bicie, krzyk, wyzwiska, szczególnie przy innych, bardzo poniżają dziecko, pozbawiają je godności i okazują rodzicielską słabość. Agresywne zachowania rodziców powodują zaburzenia rozwoju dziecka, dziecko jest zastraszone, znerwicowane, nie czuje się bezpiecznie we własnym domu, ma kłopot z nauką i czasem z zachowaniem, nie wierzy w siebie, może być agresywne, czuje się bezradne i zagubione. Bite i poniżane nastolatki często uciekają z domu lub wpadają w niewłaściwe towarzystwo. Bite dzieci często biją innych rówieśników, a w przyszłości będą bić i poniżać własne dzieci. Piętno krzywdy pozostaje na całe życie, ponieważ najtrudniej wybacza się cierpienia zadane przez najbliższych. Pomyśl o tym, zanim uderzysz, pomyśl, czy chciałbyś być bity i pomyśl o dziecku, które jest bezbronne i takim Cię zapamięta. Zamiast uderzyć, wyjdź na świeże powietrze, pooddychaj głęboko. Przemyśl sprawę, wymyśl odpowiednie rozwiązanie i może karę, wróć i porozmawiaj z dzieckiem, jak bliscy sobie ludzie, którymi przecież jesteście.
      4. Kary, choć wydają się skuteczne, działają na krótko. Klaps sprawi ból, ale dziecko po chwili o tym zapomni. Lepiej ograniczyć przywileje, zabronić oglądania telewizji czy wyjścia na podwórko. Należy jednak dostosować karę do przewinienia, aby nie była zbyt duża. Trzeba być też konsekwentnym w jej wykonaniu. Jeżeli np. dziecko zbyt długo ogląda TV, a nie odrabia zadań domowych lub ma kłopoty w nauce, zakażmy mu włączania telewizora przez kilka dni i dopilnujmy, aby przyłożyło się do nauki. Nie można karać zbyt często lub niesłusznie. Wyjaśniajmy, za co jest karane. Przy kłopotach w nauce należy dziecku pomóc, a nie surowo karać. Kara zwiększa niepokój, niepewność i agresję dziecka, wyzwala pesymizm. Dziecko jest smutne, przygnębione, popełnia coraz więcej błędów.
      5. Nagradzanie jest o wiele skuteczniejsze, zachęca do nauki, daje radość, zadowolenie, podnosi poczucie własnej wartości, sprzyja koncentracji, ułatwia znoszenie niepowodzeń, powoduje, że dziecko jest chętne do współpracy, bardziej tolerancyjne, pełne optymizmu, lepiej sobie radzi z problemami. Chwalmy dziecko za różne sukcesy, nie tylko szkolne, mówmy, że wierzymy w nie, że da sobie radę, że może na nas liczyć. Tłumaczmy, że niektóre zadania wymagają czasu i cierpliwości. Nie mylmy nagradzania z przekupstwem. Nie obiecujmy np. łyżworolek za zrobienie lekcji, ale obiecajmy coś miłego, np. wspólne spędzenie czasu przy grze planszowej, spacer lub smaczny deser. Upominki kupmy raczej na koniec roku szkolnego.
      6. Pamiętajmy, że dziecko, które miało kłopoty w szkole, nie musi być skazane na niepowodzenia w dorosłym życie, może odnieść większe sukcesy niż prymusi, o ile rodzice swoją agresywną postawą nie zniszczą ich wiary w siebie. Dobremu wychowaniu dziecka i osiąganiu przez nie sukcesów w nauce sprzyja ciepły dom i zrozumienie w rodzinie. Za stworzenie takiego domu odpowiadają rodzice. Dziecko dorastające w przyjaznym klimacie uczy się, jak wspólnie żyć i osiąga sukcesy. Dziecko otoczone spokojem i łagodnością jest spokojne i zrównoważone wobec innych.

Opracowała Ewa Jarzemska-Nowak
Nauczyciel w SP w ZPO w Drzycimiu
Maj 2005

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie