Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Wychowawcza rola bibliotekarza

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2548 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

"WYCHOWAWCZA ROLA BIBLIOTEKARZA"

     W ciągu dziejów bibliotek ukształtowały się trzy typy bibliotekarzy. W starożytności i średniowieczu był to cerber zazdrośnie strzegący ksiąg- skar- bów, a w wieku XVII- XVIII pojawił się typ bibliotekarza-uczonego, który troszczył się o opracowanie zbiorów. I cerber, i uczony koncentrowali swą uwagę na książce. W drugiej połowie XIX wieku wraz z rozwojem bibliotekarstwa powszechnego, kształtuje się typ bibliotekarza- pedagoga- doradcy czytelnika, przewodnika po świecie książek, a czytelnik staje się głównym ośrodkiem jego zainteresowania.
     W bibliotece obsługującej kształcenie i wychowanie młodzieży, funkcja bibliotekarza jako nauczyciela i wychowawcy jest nadal aktualna.
     Wychowanie ma na celu wywołanie określonych zmian w osobowości wychowanków, kształcenie ich postaw, przekonań, poglądu na świat, stosunku do ludzi, systemu wartości i celu życia.
     Bibliotekarz w ramach swej działalności, realizuje wychowanie moralne, patriotyczne, społeczne, etyczne, zdrowotne, ekologiczne, fizyczne, umysłowe, a przede wszystkim wychowanie czytelnicze, mające na celu kształtowanie u wychowanków dyspozycji motywujących ich zachowania czytelnicze.
     W swej pracy wychowawczej, bibliotekarz powinien podmiotowo traktować wychowanków, wyzwalać w nich aktywność, ich własną inicjatywę w znajdowaniu potrzebnych im materiałów, w kreowaniu różnych form pracy z książką. Powinien również na każdego wychowanka oddziaływać indywidualnie, uwzględniając jego osobiste potrzeby, zainteresowania, poziom kultury czytelniczej, osiągnięcia i trudności, kłopoty w życiu osobistym.
     Bibliotekarz powinien być dla czytelnika partnerem, z życzliwością i serdecznością pomagać mu w rozwiązywaniu problemów z nauką, życiem osobistym, z zamiarami na przyszłość. Zasada ta wymaga dobrej znajomości zainteresowań uczniów, w celu umiejętnego doradzenia, podsunięcia odpowiednich książek, artykułów tak, by dostarczyły mu one satysfakcji poznania czegoś interesującego, pokonywania trudności w nauce, zaspokoje- nia różnych potrzeb. W ten sposób utwierdzamy przekonanie o pożytku czytania.
      Przygotowując zajęcia biblioteczne, winien troszczyć się o ich atrakcyjność, odwołując się do pomysłowości uczniów, proponując im różne formy ekspresji: słownej, wizualnej, teatralnej, audiowizualnej , plastycznej, muzycz-nej, pobudzanej literaturą i innymi środkami przekazu.
     Formy pracy cieszące się zainteresowaniem uczniów, powinien stosować w miarę systematycznie, np.: cykl dyskusji nad książkami, artykułami, filmami, połączonych np.: z grami dramowymi. Zyskują one wtedy krąg stałych odbiorców, a nawet pozyskują nowych uczestników.
     Bibliotekarz powinien stosować wszystkie formy pracy pedagogicznej do rozbudzania aktywności umysłowej, kształtowania twórczej postawy uczniów, rozwijania ich różnego rodzaju zdolności..
     Metoda wychowania to sposób postępowania wychowawcy w celu wywarcia wpływu na postawy i postępowanie wychowanków.
Heliodor Muszyński wyróżnia cztery podstawowe grupy metod wychowania:
  • metody wpływu osobistego wychowawcy – polegają na:
    • wysuwaniu sugestii, np. dotyczących ukierunkowywania zainteresowań czytelniczych powiązanych z zamiarami dalszego kształcenia się,
    • perswazji, np.: dotyczącej jednostronnego zainteresowania mało wartościową literaturą,
    • wyrażaniu aprobaty i dezaprobaty bezpośrednio po danym zachowaniu wychowanka, np.: pochwała częstych odwiedzin czytelni, za udział w przygotowaniu imprezy czytelniczej itp., a dezaprobata może dotyczyć hałaśliwego zachowania się w bibliotece, poplamienia książek,
    • oddziaływaniu przykładem osobistym- bibliotekarz własną postawą i zachowaniem zjednuje sobie autorytet wychowanków, co może zachęcić do naśladowania go;
  • metody wpływu sytuacyjnego- polegające na wykorzystaniu określonych sytuacji do oddziaływania wychowawczego:
    • nagradzanie- wychowanek dostatecznie często nagradzany nabiera poczu- cia integracji, bezpieczeństwa, wiary we własne możliwości, co budzi chęć dalszych konstruktywnych wysiłków,
    • karanie- stosuje się bardzo rzadko i w wyjątkowych wypadkach, ponieważ stosowanie tej metody przynosi szereg ujemnych następstw, jak: obłuda, brak zaangażowania, zahamowanie twórczej inicjatywy. By nie doprowa- dzić w konsekwencji do zahamowania rozwoju intelektualnego i społecz- no-moralnego wychowanka, należy karą posługiwać się po wyczerpaniu łagodniejszych metod: perswazji, czy dezaprobaty.
      Karą może być ostrzeżenie, nagana, pozbawienie przywilejów, funkcji, czy nałożenie obowiązku rekompensaty materialnej, przydzielenie ról i funkcji społecznych- np.: redaktora gazetki bibliotecznej, asystenta na lekcji bibliotecznej itp. Lepiej jednak proponować wychowankom podjęcia się określonego zadania z własnej inicjatywy.
    • ćwiczenie- powtarzanie przez wychowanka określonych czynności według z góry ustalonego porządku, co sprzyja wyćwiczeniu w wycho- wankach takich cech osobistych, jak: systematyczność, punktualność, poczucie odpowiedzialności za przyjęte zobowiązania, troska o księgo- zbiór, ład i porządek w bibliotece, pracowitość itp. Zadaniem biblioteka- rza jest wyjaśnienie celu i społecznego znaczenia pracy w bibliotece oraz opracowanie harmonogramu dyżurów i innych zajęć członków koła przy- jaciół biblioteki;
  • metody wpływu społecznego- bibliotekarz celem wywarcia dodatniego wpływu na postawy czytelnicze, może wykorzystać środowisko ucznia: rodzinę, koło przyjaciół biblioteki, samorząd klasowy, organizacje młodzie- żowe, oczytanych czytelników. Te grupy mogą wywrzeć wpływ na odwie- dzenie biblioteki, terminowy zwrot książek, udział w pracy w bibliotece itp.;
  • metoda kierowania samowychowaniem- można ją wykorzystywać w upow- szechnianiu osobowego wzorca kultury czytelniczej w następujących etapach
    1. idealizacja- przedstawienie, jakimi cechami powinien odznaczać się kultu- ralny czytelnik,
    2. samopoznanie- przy pomocy ankiety, czy testów swojego poziomu kul- tury czytelniczej,
    3. samoocena- ocena poziomu kultury czytelniczej na podstawie ustalonych wskaźników oceny, np. aktywności czytelniczej, szybkości cichego czytania ze zrozumieniem i uświadomienie sobie braków,
    4. aspiracje perfekcjonistyczne- obudzenie chęci doskonalenia siebie, swo- ich niedociągnięć,
    5. działanie- podjęcie konkretnych kroków dla osiągnięcia celu,
    6. samoocena- podsumowanie po pewnym czasie wyników pracy nad sobą.
Bibliografia:
  1. Ambroży J., Niektóre formy konwersacyjno- zabawowe w pracy pedago- gicznej z czytelnikiem w: "Biblioteka w szkole" 2002, nr 9 s.6-8.
  2. Andrzejewska J., Bibliotekarstwo szkolne. Teoria i praktyka, t. II, Warszawa 1996.
  3. Gwiazda A., Kozera M., Panuszewska B., Program wychowawczy biblioteki w: "Biblioteka w szkole" 2003, nr 2 s.1.
OPRACOWAŁA: SYLWIA MUCHOWSKA

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie