Poniższe scenariusze pochodzą ze zbiorku ,, Scenariusze szkolnych uroczystości", który opracowałam.
WSTĘP
,, … Życie jest życiem z innymi!
Mogę rozkwitnąć tylko dzięki nim…
Mam oczy, aby dostrzec innych,
Uszy, aby słyszeć
Stopy, aby iść w ich stronę,
Ręce, aby je podawać
I serce, aby kochać…
Phil Bosmans
W wielu szkołach – na co dzień jak i od święta – organizuje się interesujące imprezy.
Tematyka ich i forma jest różnorodna, ale cel zawsze ten sam: uczynić szkołę atrakcyjniejszą, przekazywać uczniom wiadomości nie tylko na tradycyjnych lekcjach, lecz podawać je ciekawiej i szerzej.
Skłaniać naszych wychowanków do refleksji, zadumy, głębszych przemyśleń – wzruszać, zachwycać, bawić, zachęcać do twórczego działania i podejmowania wyzwań – jednym słowem – kształtować młodego, wrażliwego, otwartego na świat człowieka.
Uczestniczenie ucznia w imprezach szkolnych w sposób czynny stwarza mu szerokie możliwości rozwoju intelektualnego. Uczenie się przez osobiste przeżywanie i doświadczanie czegoś jest najbardziej skuteczną metodą. Tego typu działania przybliżają szkołę, czynią ją właśnie atrakcyjną, potrzebną, ale przede wszystkim integrującą środowisko szkolne i lokalne.
Nic tak nie zbliża młodzieży do nauczyciela i do siebie wzajemnie jak wspólne przedsięwzięcia. To one właśnie wyzwalają tak potrzebny entuzjazm i zapał twórczy, rozładowują napięcia i likwidują wszelkie bariery. Pozwala to skuteczniej budować autorytet nauczyciela i szkoły, a uczniom umożliwia wykazanie się talentem, zaangażowanie oraz dowartościowanie siebie.
W geście więc pochylenia się nad uczniem podjęłam się opracowania niniejszych scenariuszy. Jako nauczyciel języka polskiego z całym przekonaniem mogę powiedzieć,że pomysł na niektóre z nich podsunęło samo życie ( Nagroda Nobla dla W. Szymborskiej, otwarcie Muzeum Armii Krajowej, pożegnanie klas trzecich czy 200 rocznica urodzin A. Mickiewicza ).
Zainspirowana wyjątkowymi wydarzeniami z życia szkoły, w których starałam się czynnie uczestniczyć, próbowałam nadawać im artystyczny kształt i spojrzeć na nie z poetyckiego punktu widzenia.
Było to dla mnie ogromne wyzwanie, źródło radości i wielu pozytywnych emocji, ale przede wszystkim niezwykła przygoda z młodymi ludźmi, którzy chętnie pełnili powierzone im role.
Mając możliwość zebrania i uporządkowania owych scenariuszy, odbyłam inspirującą ,, podróż w czasie ’’ – sięgnęłam pamięcią w przeszłość. Staram się aktywnie doświadczać teraźniejszości i z optymizmem patrzeć w przyszłość.
Wyrażam cichą nadzieję, że moi uczniowie, wychowankowie – dziś już niejednokrotnie dorośli ludzie – podzielą moje odczucia i z sentymentem spojrzą na szkolne uroczystości i wydarzenia, w których brali udział. Myślę, że chociaż w minimalnym stopniu miały one wpływ na ich późniejsze życie.
Wierzę też, iż korzystający z tego zbiorku dostrzegą w nim pomoc dydaktyczną, zaś sobie oraz swoim kolegom i koleżankom życzę wiary w ucznia na dalsze lata pracy, byśmy mogli czerpać z niej siły i satysfakcję.
Autorka
Pamięci tych, którzy do niepodległej szli…
( scenariusz otwarcia Muzeum Armii Krajowej w Janówce )
Hymn szkoły
RECYTATOR: Nas nie stanie, lecz ty nie zaginiesz,
Pieśń cię weźmie, legenda przechowa,
Wichrem chwały w historię popłyniesz
ARMIO KRAJOWA.
Piosenka ,, Płonie ognisko i szumią knieje’’
NARRATOR:
Pamięć o ludziach, których życie wypełniała żarliwa służba Ojczyźnie, winna być zapisana w naszych sercach i umysłach. Dlatego doceniając zasługi naszego patrona oraz z okazji otwarcia Muzeum Armii Krajowej – dzisiejszą część artystyczną dedykujemy pamięci tych, którzy do niepodległej szli… i modlili się:
Niechaj to tylko pamiętają o nas, żeśmy
Padli za wolność, aby była prawem.
RECYTATOR: A którzy w srogim padli boju,
Niechaj odpoczną dziś w spokoju,
Bo na bitewnych pól obszarze,
Tak pracowali jak żniwiarze,
A utrudzeni i pobladli,
Wprzód zwyciężyli potem padli…
Niech wiatr nie wieje tam jesienny,
Gdzie leży żołnierz bezimienny.
RECYTATOR: Śpią snem wiekuistym w mogile zbiorowej
Ci co dali życie z marzeniami swymi
Bohaterscy żołnierze Armii Krajowej.
Do snu ich kołyszą okoliczne lasy,
O dniach krwi i chwały szumią w puszczy drzewa
O tym, że to były strasznych zmagań czasy,
,, Nie szumcie nam wierzby’’ – wiatr w konarach śpiewa.
Za wolność Ojczyzny, za wolność swych braci
Nieśli swoje życie z brawurą młodzieńczą,
A życie jest jedno, życiem raz się płaci
Oddali je Polsce, laury ich nie wieńczą.
Piosenka:,, Ojczyzno ma…’’
RECYTATOR: Zdeptali mnie hukiem obozów,
Tupotem i turkotem…
Przeszły deszcze, stanęły mrozy.
Nie wiem o tem.
I włożyli na mnie ciężar nad siły.
Ale ja wstanę na wiosnę z mogiły
I zwyciężę.
Przykryli mnie tysiącem tysięcy grobów,
I myślą, że nie ma na to więcej sposobu.
A ja pod grobami świeżymi
Rosnę kwiatami rajskimi –
Róże pęcznieją w pąkach całe
Od łez, od łez…
I przebije się w maju biały bez.
RECYTATOR: Nie ma takiego zła, którego bym, spokojna cała
W głębi swej nie wytrzymała.
Spływam krwią, krwią męczeńską spływam,
Ale z mej głębi krew przelana znowu wstaje żywa,
Jutro nad złem zwycięskim burza się rozpęta,
Zadygocą mogiły i ja zadygocę cała,
I wybuchnę żywa z grobu
Na pół czerwona, pół – biała.
Piosenka: ,, Cześć polskiej ziemi’’
RECYTATOR: Jam jest Polska, ojczyzna twoja, ziemia Ojców,
Z której wzrosłeś. Wszystko, czymś jest, po Bogu
Mnie zawdzięczasz:
1. Nie będziesz miał ukochania ziemskiego nade mną.
2. Nie będziesz wzywał imienia Polski dla własnej chwały, kariery albo nagrody.
3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania majątek, szczęście osobiste i życie.
4. Czcij Polskę, ojczyznę twoją, jak matkę rodzoną.
5. Z wrogami Polski walcz wytrwale do ostatniego tchu, do ostatniej kropli krwi w żyłach twoich.
6. Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem. Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.
7. Bądź bez litości dla zdrajców imienia polskiego.
8. Zawsze i wszędzie stwierdzaj, że jesteś Polakiem.
9. Nie dopuść, by wątpiono w Polskę.
10. Nie pozwól, by ubliżano Polsce, poniżając jej wielkość i jej zasługi, jej dorobek i Majestat.
Będziesz miłował Polskę pierwszą po Bogu miłością. Będziesz Ją miłował więcej niż siebie samego.
Piosenka: ,, Pewnego dnia wyjdę z domu”
RECYTATOR: Krzyże i miecze – los wybrany
I przewalczone nasze lata,
I nasza krew i nasze rany,
Polski cyrograf zapisany
Na wszystkiej ziemi tego świata.
Jak wyjść nad rozpacz, wszystkie rany,
Nad ziemski czas i ruch zegara,
Jak czytać z wieków los wybrany
Polski cyrograf niepisany,
Że śmierć niewieczna – wieczna wiara.
NARRATOR:
Uczcijmy pamięć tych, którzy zapisywali ,, polski cyrograf na wszystkiej ziemi tego świata’’. Trwajmy przy tych, którzy cisi i pokornego serca spoczywają teraz w zbiorowych mogiłach i przy tych, którzy ciągle jeszcze czekają w tylu zakątkach nieludzkiej ziemi – w tundrze, w tajdze, na stepie, w wiecznych lodach – i przy tych, których popioły rozwiał wiatr…
Taka uroczystość jak dziś budzi zbiorową pamięć i każe wsłuchiwać się w płynące od nich, narodowej sprawy męczenników, przesłanie, że ,, śmierć niewieczna – wieczna wiara’’.
Taki dzień przypomina, że i wśród nas są Ci, których Bóg pozostawił przy życiu, aby mogli dać świadectwo prawdzie.
I oni trwają wierni wypowiedzianym przed laty słowom ,, Przysięgam Bogu i Polsce’’
Ofiara i męstwo nie mogą iść na marne. Są dla nas ciągle żywym, bijącym źródłem umiłowania wolności, nadziei i wiary, bo ,, jeśli komu droga otwarta do nieba – tym, co służą Ojczyźnie. Wątpić nie potrzeba’’
Piosenka: ,, Modlitwa obozowa’’
,, Nic dwa razy się nie zdarza…’’
( scenariusz uroczystości pożegnania klas III gimnazjum przez kl.II )
PROWADZĄCY:
Dzisiejsze spotkanie jest ostatnią uroczystością wspólnie przeżywaną w murach tej szkoły. Za parę chwil staniecie się absolwentami i nigdy już nie spotkamy się w tym samym gronie.
Chcielibyśmy więc utrwalić moment Waszego pożegnania, by pozostał w naszej pamięci.
Dziś kończy się pewien etap Waszego życia – jesteście szczęśliwi i wolni od nauki. Jednak czeka na Was nowa szkoła, nauczyciele i koledzy. Wierzymy, że każda przyjaźń zawarta w przyszłości okaże się szczera i wierna, a nowi nauczyciele będą wyrozumiali i sprawiedliwi. Mamy też nadzieję, że innym będzie dobrze z Wami , a Wam z innymi!
Z każdym dniem będziecie wchodzić w świat ludzi dorosłych, zaś kolorową krainę dziecięcych marzeń coraz częściej przesłaniać będzie szara mgła codzienności.
Wracajmy więc myślami do lat szkolnych, do naszych wspólnych chwil…
NARRATOR:
Ponieważ różnie to bywało, chcemy Wam przedstawić lekcję, jakiej nigdy nie było i jakiej nigdy nie będzie, a jaka mogłaby być, gdyby to zależało wyłącznie od Was…
Nauczycielka: Dzień dobry.
Uczniowie: Dzień dobry.
N: A dlaczego to macie pochowane książki i zeszyty. Tyle razy Was prosiłam, żebyście mieli wszystko pod ręką. Z czego będziecie ściągać, jak Was będę pytać?
Michał: Proszę pani, Krzysiek nie chce się bić.
N: Krzysiek, dlaczego go nie bijesz, jesteś taki niekoleżeński. Gdyby to było zabronione, już dawno byście wzięli się za czuby. ( biją się )
N: Co było zadane do domu? Beata, proszę powiedz. ( milczy )
N: Basiu, dlaczego jej nie podpowiesz? ( cicho podpowiada )
Beata: Na dziś mieliśmy napisać wypracowanie na temat: ,, Nasze osiągnięcia w gimnazjum’’
N: Dziękuję. Proszę, kto przeczyta? Czytaj Rafał!
Rafał: W bieżącym roku szkolnym odnieśliśmy duże sukcesy w lekkoatletyce. W rzucie Pawłem padł rekord szkoły – 10 i pół metra. Skutkami tego była złamana noga od biurka p. Dyrektor, rozbita szyba i rozbite kolano.
W pluciu pestka na odległość uzyskano 3 m, a wynikiem tego było podbite oko.
Podsumowując naszą działalność – uzyskaliśmy 112 złotych guzów, 54 srebrnych siniaków i 150 brązowych od jodyny zadrapań. Skończyłem.
N: Dziękuję Ci, to wspaniałe wyniki. ( Kasia przeciąga się i ziewa )
Kasiu, może sobie odpoczniesz, zdrzemnij się. ( zasypia )
N: Czy ktoś jeszcze ma coś do dodania? ( Kamil podnosi rękę )
Proszę Kamil, czytaj – tylko ciszej – nie przeszkadzajmy koleżance.
Kamil: Poza tym zostawiliśmy po sobie liczne pamiątki w myśl hasła: ,, Co w sercu, to na ławce”.
Wyryliśmy przeróżne kombinacje liter całego alfabetu. Uczniowie obdarzeni zdolnościami plastycznymi przyozdobili 150 m 2 ścian i sufitów. Większość tych dzieł powstała jesienią, kiedy łatwiej o ogryzki i pestki, dające trwałe efekty kolorystyczne.
N: Bardzo dobrze. A może Krzysiek przeczyta to, co napisał?
Krzysiek: Ja proszę pani nie odrobiłem na dziś lekcji, bo świętuję – wczoraj na dyktandzie strzeliłem setnego byka.
N: To naprawdę piękny jubileusz. Gratulujemy ci. Czy ktoś jeszcze coś napisał?
( Kasia budzi się i podnosi rękę )
Wyspałaś się, to słuchamy.
Kasia: Z matematyki umiemy już mnożyć 3 po 3, dzielić 5 przez 10, rozwiązywać zadania ni w 5 , ni w 11. Reszty się nie uczyłam.
N: Tak, dziękuję, może Basia uzupełni tę wypowiedź.
Basia: Na geografii dowiedzieliśmy się, że nie tylko my kręcimy się na lekcjach, a także Ziemia robi to samo. Ze wszystkich zjawisk fizycznych najlepiej pojęliśmy prawo parowania. Ulegaliśmy temu zjawisku przed każdą trudną lekcją – w myśl hasła - ,, gdy się zbliża matma i fizyka, cała klasa paruje i znika’’.
N: Bardzo dziękuję. A może ktoś z was chciałby sobie pobiegać, odpocząć? (nie…). Zupełnie nie dbacie o swoje zdrowie. A gdzie…… są ( tu padają nazwiska niektórych nauczycieli ) ?
Krzysiek: Niech się pani nie martwi, poszli na wagary.
N: O, to całe szczęście, już się o nich martwiłam. A teraz wręczę Wam odznaki zamiast ocen. ( Następuje wręczenie wszystkim absolwentom przygotowanych wcześniej odznak i niespodzianek ) np:
Order - za niekończący się entuzjazm
Order Orła Białego - za bujanie w obłokach na lekcjach języka polskiego
Order rybaka - za łowienie pał
Order Kawalera Uśmiechu - za słoneczny uśmiech nawet w pochmurne dni
Order turysty - za zwiedzanie wszystkich pobliskich miejsc poza murami szkoły
Order słowika - za nieodkryty talent muzyczny
Order mola książkowego - za rekordową liczbę nieprzeczytanych książek
Order reportera – za zbieranie i przekazywanie wszystkich najnowszych informacji
Order botanika – za trzyletnie wnikanie o niebieskich migdałach
Order bursztynowego słowika – za całokształt osiągnięć wokalnych na estradzie Akademii Gimnazjalnej
Order językoznawcy – za poświęcanie się językom obcym ( udawanie Greka lub siedzenie jak na tureckim kazaniu ) itd.
PROWADZĄCY:
Tym miłym akcentem kończymy naszą pokazową lekcję w naszej nietypowej szkole.
Opracowała:
Jadwiga Wojtkiewicz
Gimnazjum w Janówce
16 - 300 Augustów
|
