Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Charakterystyka dziecka rozpoczynającego naukę w klasie I

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 14187 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Ta praca powstała w wyniku refleksji - jaki rozwój powinny osiągnąć dzieci wstępujące do I klasy, aby mogły dobrze sobie radzić na tym etapie nauczania.


Charakterystyka dziecka rozpoczynającego naukę w klasie I.

Dzieciom, rozpoczynającym naukę szkolną w siódmym roku życia stawia się określone wymagania w zakresie dojrzałości zarówno fizycznej, społecznej jak i umysłowej. Przygotowanie dzieci do szkoły nie stanowi w przedszkolu wydzielonej dziedziny działalności nauczyciela, lecz dokonuje się w całokształcie jego czynności, zmierzających do wyzwalania różnorodnej aktywności dzieci, pozwalających każdemu wychowankowi osiągnąć możliwie najwyższy dla niego poziom dojrzałości szkolnej. O możliwościach rozwojowych poszczególnych dzieci decyduje w znacznym stopniu stan ich zdrowia, warunki życia w rodzinie, kultura wychowania w domu i sposób zaspokajania potrzeb dziecka, stwarzanie mu sytuacji wyzwalających aktywność i motywację do różnorodnego działania oraz kontakty społeczne, jakie nawiązuje.
Dziecko 7 – letnie jest pod względem rozwoju fizycznego znacznie silniejsze i dojrzalsze od dziecka przedszkolnego. Jego mięśnie, kości i układ nerwowy wzmocniły się. Następuje dalszy, intensywny rozrost organizmu dziecka, polegający na zwiększaniu się wymiarów i masy ciała. Z wiekiem traci podskórną tkankę tłuszczową, a dość szybki rozwój kończyn dolnych sprawia, że jego sylwetka smukleje. Coraz wyraźniejszy jest proces kostnienia, zaznacza się najwyraźniej w kościach nadgarstka. Przyczynia się to do usprawnienia dłoni dzieci. Wydatnie wzmacnia się cały kościec i muskulatura oraz ustalają się naturalne krzywizny kręgosłupa: szyjna, grzbietowa i lędźwiowa. Ruchy mięśni dziecka 7- letniego są już całkiem swobodne. Wzrasta sprawność narządów wewnętrznych. W okresie wczesnoszkolnym zostaje prawie zakończony rozrost mózgu w zakresie powiększania się jego ciężaru. Trwa proces wyrastania stałych zębów.
Dynamicznie rozwijają się procesy poznawcze. W okresie przedszkolnym, w zakresie myślenia, dziecko nie potrafiło jeszcze oderwać się od konkretnych przedmiotów i posługiwać się symbolami. Dzieje się tak po rozpoczęciu nauki szkolnej. Myślenie jest zwykle skierowane na rozwiązanie konkretnego zadania. Podstawowymi czynnościami w zakresie myślenia są: analiza i synteza. W młodszym wieku szkolnym rozwijają się obydwa te procesy. Pojawia się myślenie logiczne, dzieci uczą się uogólniania, tworzenia pojęć, zaczynają wyodrębniać istotne cechy przedmiotów, klasyfikują je itp. Rozwój myślenia dokonuje się na drodze interioryzacji czynności zewnętrznych opartych na spostrzeżeniach lub na wyobrażeniach przedmiotów i przekształcania się tych czynności w operacje myślowe. Myślenie dziecka w tym wieku staje się samodzielną, wewnętrzną czynnością poznawczą, operującą pojęciami, realizowaną w słowach, przebiegającą zgodnie z zasadami logiki. Nazywane jest myśleniem pojęciowym, abstrakcyjnym, symbolicznym lub słowno-logicznym.
Pod wpływem nauki szkolnej rozwija się i kształtuje uwaga dzieci, staje się coraz bardziej zdolna do koncentracji, trwałości i przerzutności. Dla dzieci w tym wieku charakterystyczna jest uwaga skierowana na przedmioty i zjawiska z otoczenia. W toku stosowania różnych metod i sposobów aktywizowania uwagi dzieci, tworzy się u nich i wzmacnia nawyk uważania, który staje się cechą charakteru i ujawnia się wtedy, gdy wymagają tego warunki uczenia się.
Pamięć i uczenie się ściśle są związane z rozwojem u dziecka różnych funkcji psychicznych. Ważną rolę w zapamiętywaniu i uczeniu się pełni motywacja. Ma ona wpływ na ogólną aktywność, działa w kierunku selekcji bodźców, co jest bardzo istotne dla procesu spostrzegania i dla zapamiętywania istotnych treści, ukierunkowuje również działanie.
Dziecko łatwiej i trwalej zapamiętuje to, co chce zapamiętać, co je interesuje, co jest dla niego przyjemne. Silna motywacja jest bardzo ważnym czynnikiem dla rozwoju pamięci ucznia i jego efektywnego uczenia się. Ponadto rozwój pamięci przebiega w związku z rozwojem myślenia.
Mowa dziecka przekraczającego próg szkolny nadal się doskonali i przeobraża. Zaczyna rozszerzać się jej funkcja symboliczna i coraz ściślejszy staje się jej związek z myśleniem. Występuje w dwóch postaciach: w formie mowy ustnej i w formie mowy pisanej. Rozpoczyna się wzajemne oddziaływanie na siebie mowy ustnej i pisanej. W mowie ustnej dzieci 7-letnie praktycznie używają już prawidłowo wszystkich fonemów mowy ojczystej i jej rozwój jest zakończony. Rozwija się i doskonali w trakcie nauki mowa pisana.
Wyrażanie się w mowie pisanej jest dla dziecka nowym, bardzo trudnym zadaniem, jakie stawia przed nim nauka szkolna.
Od chwili wstąpienia dziecka do szkoły zaczyna nabierać znaczenia ocena. Przyjmowana jest jako pochwała lub nagana za wyniki pracy w szkole, w domu oraz za zachowanie się na terenie szkoły. Przeżywana jest przez dzieci bardzo osobiście.
Wstąpienie dziecka do szkoły oznacza dla niego i dla rodziców nowy etap życia. Zmienia się dotychczasowy tryb życia rodziny, ale czy nasze dziecko staje się w związku z nową sytuację inne?
Czasami myślimy, że dziecko rozpoczynające naukę powinno stać się od razu dokładne, chętne, pracowite, poważne i jakby bardziej dojrzałe. A ono nadal chce się bawić, śmiać, psocić itp.
Rodzina musi dostosować codzienne życie do innego trybu postępowania, ale należy to zrobić tak, aby dziecko było nadal szczęśliwe, spokojne i wesołe.
W tym okresie powinniśmy dużo rozmawiać z dzieckiem o szkole. Nasz pierwszoklasista teraz coraz częściej będzie sięgał po książki, powoli będzie się odzwyczajał od niezastąpionych dotąd zabawek.
W sposób wyważony i spokojny powinniśmy nastawić dziecko na to, że czekają na niego prawdziwe obowiązki, takie na jego miarę. Rola dorosłych polega na tym, aby związać emocjonalnie dziecko ze szkołą, ale również przygotować do niepowodzeń. Dziecko musi czuć, że stając się uczniem, staje się kimś, z kim wszyscy będą się bardziej liczyć, ale musi też wiedzieć, że sukces zależy od jego postawy, zachowania, obowiązkowości, większego porządku w pracy i staranności.
Przejście do roli ucznia wymaga podporządkowania się określonym normom, przyjęcia wielu, nowych obowiązków, dotyczących zarówno uczenia się, jak też współżycia w grupie.
Można by ustalić rejestr najważniejszych obowiązków ucznia:
-na zajęcia trzeba przychodzić punktualnie – spóźnienie przeszkadza kolegom i nauczycielowi, zakłóca rozpoczęte zajęcia,
-do szkoły trzeba przyjść w odpowiednim stroju i przynieść ze sobą potrzebne podręczniki i przybory,
-po zajęciach trzeba swoje rzeczy spakować, trzeba ich pilnować, aby się nie niszczyły i nie ginęły,
-trzeba się właściwie zachowywać,
-uważnie słuchać nauczyciela w czasie zajęć i wycieczki,
-podczas samodzielnej pracy nie można przeszkadzać, lecz wykonywać określone zadania,
-na przerwach mimo swobody obowiązują też pewne zwyczaje i przepisy,
-nie można przywłaszczać sobie rzeczy szkolnych i cudzych,
-obowiązują prawa i obowiązki ucznia itd.
To tylko część obowiązków, które podejmuje pierwszoklasista. Widać z tego, że obowiązki dotyczą nie tylko nauki szkolnej, ale także współżycia w grupie klasowej i całej społeczności uczniowskiej. Ogromne znaczenie ma również stan zdrowia ucznia.
Dużo świeżego powietrza, ruchu, właściwe odżywianie to czynniki, które mają istotny wpływ na wyniki w nauce.
Zdrowe dziecko ma większe szanse na sukces, ponieważ systematycznie uczęszcza do szkoły, nie opuszcza zajęć, a tym samym więcej się uczy.
Ważnym zadaniem dla nas jest również zwiększenie samodzielności dziecka w wykonywaniu różnych prac domowych i szkolnych.

Co to jest zatem dojrzałość szkolna?

Dojrzałość szkolna to taki stopień rozwoju dziecka, który jest niezbędny do podjęcia obowiązków, jakie niesie ze sobą życie szkolne. Powszechnie uznaje się, że istotnymi elementami dojrzałości szkolnej jest prawidłowy rozwój dziecka pod względem fizycznym, umysłowym, zdrowotnym, emocjonalnym i społeczno-moralnym.
Dziecko zdrowe jest zdolne do większego wysiłku, aktywne, pogodne, nie męczy się siedzeniem w ławce, wykonywaniem prac manualnych, hałasem na przerwach itd.
Sprawność ruchowa, zręczność, dobra koordynacja ruchów, pomaga nie tylko w gimnastyce, ale również przy pisaniu, rysowaniu, wycinaniu, lepieniu itd.
O rozwoju umysłowym „pierwszaka” świadczy odpowiedni zasób jego wiedzy o środowisku, rodzinie, ale również rozwój pewnych umiejętności, np. opowiadanie wysłuchanej baśni, prowadzenie rozmowy na określony temat, porównywanie przedmiotów ze wskazaniem podobieństw i różnic, porządkowanie przedmiotów wg cech itp.
Mowa dziecka powinna być na tyle rozwinięta, aby mogło ono porozumieć się z nauczycielem, kolegą, postawić pytania i dać na nie odpowiedź.
Dojrzałość umysłowa to także rozbudzona ciekawość poznawcza, chęć uczenia się, zdobywania wiedzy o świecie.
O dojrzałości emocjonalnej mówimy wówczas, gdy dziecko cechuje pewne zrównoważenie emocjonalne.
Uczeń niezrównoważony emocjonalnie wybucha złością, płacze, jest niecierpliwy, drażliwy, agresywny.
Dziecko dojrzałe emocjonalnie przeżywa i potrafi wyrazić uczucie wdzięczności, przyjaźni, życzliwości, odczuwa więź ze swoją klasą, nauczycielką, jest ambitne, wrażliwe na pochwały i nagany.
Dziecko dojrzałe pod względem społecznym potrafi współdziałać z kolegami w nauce, zabawie i pracy. Wykonuje zadania na rzecz grupy i jej członków, chce być dyżurnym, dba o porządek w klasie.
Dziecko niedojrzałe emocjonalnie domaga się specjalnego wyróżniania, zajmowania się nim, nie rozumie, że wszyscy mają takie same prawa.
Słaby rozwój społeczny wyraża się w niezdyscyplinowaniu, niechęci do wykonywania poleceń, w zachowaniu przekornym i samowolnym.
Podsumowując, pragnę zwrócić uwagę na fakt, że dziecko w młodszym wieku szkolnym rozwija się i zmienia bardzo intensywnie. Przemianie podlegają zarówno jego cechy fizyczne jak i psychiczne. Następuje intensywny rozwój społeczny, kształtuje się osobowość i zainteresowania. Znaczny wpływ na start dziecka w nauce ma rodzina. Dziecko bowiem spędza w środowisku rodzinnym dużo więcej czasu niż w szkole. Widząc postępowanie dorosłych, starszego rodzeństwa, uczy się przez naśladowanie pewnych postaw. Dajmy mu zatem, w miarę możliwości jak najwięcej dobrych wzorców, cieszmy się choćby najdrobniejszymi jego sukcesami, bądźmy podporą w chwilach trudnych.

Opracowała Anna Ceglińska


Literatura:
1. I. Dudzińska „Wychowanie i nauczanie w przedszkolu”
2. M. Żebrowska „Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży”
3. H. Balińska „Moje dziecko – dobry uczeń”

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie