Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Program zajęć ruchowych prowadzonych Metodą Ruchu Rozwijającego

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 56114 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

W przedszkolu pracuję już 25 lat, ale dopiero od niedawna zainteresowałam się metodą Weroniki Sherborne. W ubiegłym roku szkolnym pracując z dziećmi 5-letnimi od czasu do czasu włączałam do zajęć ruchowych niektóre, wybrane elementy z tej metody. Zauważyłam, że dzieci uwielbiały ten sposób zabawy. Były spontaniczne, swobodne, radosne wręcz szczęśliwe. Najwięcej radości podczas tych zajęć, dostarczyła mi obserwacja dzieci nieśmiałych. Okazało się, że ćwiczenia tego typu pomogły im pokonać barierę wstydu, nieśmiałości, niechęci. Uczyły się szybkiego kontaktu z innymi, otwartości na drugą osobę. Widziałam, że podczas tych zajęć czują się w grupie dobrze, są swobodne, bezpieczne. Zachęcona takimi efektami, postanowiłam bliżej zapoznać się z metodą W. Sherborne i jej elementy na stałe włączyć do zajęć ruchowych

CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU:

     W przedszkolu pracuję już 25 lat, ale dopiero od niedawna zainteresowałam się metodą Weroniki Sherborne. W ubiegłym roku szkolnym pracując z dziećmi 5-letnimi od czasu do czasu włączałam do zajęć ruchowych niektóre, wybrane elementy z tej metody. Zauważyłam, że dzieci uwielbiały ten sposób zabawy. Były spontaniczne, swobodne, radosne wręcz szczęśliwe. Najwięcej radości podczas tych zajęć, dostarczyła mi obserwacja dzieci nieśmiałych. Okazało się, że ćwiczenia tego typu pomogły im pokonać barierę wstydu, nieśmiałości, niechęci. Uczyły się szybkiego kontaktu z innymi, otwartości na drugą osobę. Widziałam, że podczas tych zajęć czują się w grupie dobrze, są swobodne, bezpieczne. Zachęcona takimi efektami, postanowiłam bliżej zapoznać się z metodą W. Sherborne i jej elementy na stałe włączyć do zajęć ruchowych.
     Wykorzystując dostępne mi materiały, opracowałam dla dzieci 5-6 letnich konspekty zajęć ruchowych (w oparciu o metodę W. Sherborne), które proponuję przeprowadzać zamiennie z tradycyjnymi zajęciami ruchowymi. Opracowałam też scenariusze zajęć dla dzieci 3-4 letnich. Są to dzieci, które po raz pierwszy przekraczają próg przedszkola i często mają problemy z adaptacją, co w tym wieku jest zrozumiałe. Prowadząc zajęcia tą metodą, ułatwię im proces poznania się, nawiązanie kontaktu z grupą i z drugą osobą. Sprawię, że poczują się bezpieczne i ufne wobec nauczyciela i rówieśników.
     W naszym przedszkolu od trzech lat funkcjonuje grupa integracyjna. Chcę zachęcić koleżanki do wykorzystania moich konspektów i prowadzenia zajęć z wykorzystaniem tej metody, gdyż jest ona szczególnie polecana dla dzieci niepełnosprawnych. Proponuję dużo zajęć z udziałem rodziców. Pozwoli to rodzicom na częsty kontakt z przedszkolem, wzajemne poznanie się, integrację i co najważniejsze, na bliski kontakt fizyczny i emocjonalny z własnym dzieckiem. Podczas realizacji zajęć, proponuję do wykorzystania szereg różnorodnych pomocy: koce, chusta, płyty z muzyką relaksującą, z muzyką współczesną, szarfy.
     Zestawy składają się z trzech części: wstępnej, głównej i końcowej oraz z ćwiczeń pozwalających na poznanie swojego ciała, pomagających dzieciom zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu, ułatwiających nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą, z ćwiczeń twórczych.
     Opracowany przez W. Sherborne system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi. Metoda wyrasta z tak zwanego baraszkowania, które pojawia się u każdego dziecka we wczesnym dzieciństwie. Mam więc nadzieje, że wszyscy (dzieci, rodzice, nauczyciele) z przyjemnością oddadzą się pasji baraszkowania, wzajemnej integracji i tworzeniu emocjonalnych więzi.

GŁÓWNE CELE PROGRAMU:
  1. Pomoc w budowaniu pozytywnego obrazu własnego "Ja" i zaspokajaniu poczucia bezpieczeństwa,
  2. Uczenie nawiązywania bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi osobami,
  3. Identyfikowanie i nazywanie różnych stanów emocjonalnych
SZCZEGÓŁOWE CELE PROGRAMU:
  1. Rozwój fizyczny:
    • dzieci rozumieją, co to znaczy czuć się we własnym ciele "jak w domu",
    • potrafią używać ciała i kontrolować je na wiele różnych sposobów oraz
    • przyswajają sobie dobrze wyważony repertuar ruchów,
    • rozwijają umiejętności ogólne , związane z opanowaniem różnych elementów ruchu, które mogą być stosowane w wielu zadaniach fizycznych,
  2. Rozwój osobowości:
    • mają silniejsze poczucia samego siebie, swojej tożsamości,
    • znają swoje możliwości,
    • potrafią podejmować inicjatywę oraz wykorzystywać własną inwencję,
    • potrafią być wrażliwi na potrzeby i uczucia innych oraz stają się bardziej wprawne w komunikowaniu i dzieleniu się doświadczeniami z innymi ludźmi,
    • potrafią skupiać uwagę na tym, co robią.
OCZEKIWANE KORZYŚCI PŁYNĄCE Z WPROWADZENIA METODY W. SHERBORNE:
  • Wyzwala swobodę zachowań i naturalność.
  • Daje radość.
  • Daje okazję do rozładowania energii.
  • Wyzwala zaangażowanie.
  • Daje pozytywne odczucie w kontakcie z drugim człowiekiem.
  • Daje możliwość zaspokojenia własnych potrzeb.
  • Zbliża do siebie uczestników zajęć.
  • Daje radość z działania w grupie.
  • Daje poczucie bezpieczeństwa.
  • Daje pewność siebie.
  • Daje poczucie harmonii z innymi.
  • Daje poczucie partnerstwa
  • Przyjemność dawania innym radości.
  • Jest próbą pokonania własnych zahamowań.
WARUNKI REALIZACJI PROGRAMU:
  • Zaangażowanie nauczycieli.
  • Zaangażowanie rodziców (zwłaszcza rodziców dzieci młodszych).
  • Sala do zajęć ruchowych.
PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA METODY:

Rozwijanie przez ruch:
  • świadomości własnego ciała,
  • świadomości przestrzeni i działania w niej,
  • dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
     Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborne ma na celu stworzyć dziecku okazje do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły. Ponieważ dzięki temu zaczyna ono mieć zaufanie do siebie, zyskuje też poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń ruchowych dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje. Dlatego dziecko czuje się bezpieczne, staje się bardziej aktywne, może być twórcze. Atrakcyjność tej metody polega przede wszystkim na jej prostocie i naturalności.
Organizacja zajęć według metody Weroniki Sherborne:
     Projektując zajęcia metodą W. Sherbone, należy pamiętać, ze mają one pomóc dziecku w poznaniu siebie, w zdobyciu do siebie zaufania, w poznaniu innych i nauczeniu się ufania im. Projektując i prowadząc zajęcia, należy pamiętać o obowiązujących zasadach, którymi powinna kierować się osoba prowadząca. Specyficzne zasady dla metody W. Sherborne to:
  • uczestniczenie w zajęciach jest dobrowolne,
  • należy nawiązać kontakt z każdym dzieckiem, pamiętając o utrzymywaniu kontaktu wzrokowego
  • zajęcia powinny być dla dziecka przyjemne i dawać możliwość przeżywania radości z aktywności ruchowej, kontaktu z innymi ludźmi,
  • prowadzący powinien brać udział w zajęciach,
  • w czasie zajęć należy ściśle przestrzegać praw dziecka do swobodnej
  • własnej decyzji, aby miało poczucie kontroli nad sytuacją,
  • zauważanie i stymulacja aktywności dziecka,
  • poczucie humoru u prowadzącego zajęcia,
  • chwalenie dziecka nie tyle za efekt, co za jego starania i wysiłek,
  • prowadzenie zajęć, szczególnie w początkach na poziomie podłogi;
  • zaczynanie od ćwiczeń prostych, stopniowo je utrudniając,
  • naprzemienne wykonywanie ćwiczeń dynamicznych i relaksacyjnych,
  • branie pod uwagę samopoczucia dziecka.
      Zachęcanie dziecka do udziału w ćwiczeniach i pokazywanie, jak inne dzieci bawią się, bywa wystarczającą motywacją do włączenia się dziecka w zajęcia. Ważne elementy przy planowaniu zajęć to: wiek dzieci, liczebność grupy, miejsce, czas trwania zajęcia. Planowane zajęcia muszą uwzględniać prawidłowości rozwoju emocjonalnego i społecznego dziecka. Program zajęć dla całej grupy powinien uwzględniać zarówno potrzeby grupy, jak i indywidualne potrzeby dziecka.

Organizacja ćwiczeń i grup zajęciowych:
     Zajęcia metodą W. Sherborne powinny być prowadzone jako zajęcia grupowe. Grupy nie powinny być zbyt liczne (jeśli pozwalają na to warunki). Nie ma ograniczeń co do wieku uczestników zajęć. Najczęściej jednak pracuje się z dziećmi w wieku przedszkolnym. Dobrze jest zapewnić każdemu dziecku dorosłego partnera, najlepiej rodzica. Zajęcia powinny odbywać się systematycznie, najlepiej jeden raz w tygodniu. Początkowo zajęcia mogą być krótsze w zależności od samopoczucia dzieci. Później można je wydłużać. Należy zadbać również o odpowiednie warunki lokalowe: duża przestrzeń, odpowiednie podłoże, świeże powietrze.
     Metodę Weroniki Sherborne można zaliczyć do niewerbalnych treningów interpersonalnych.

Ćwiczenia stosowane w metodzie Weroniki Sherborne:

W zaproponowanym przez siebie programie ćwiczeń ruchowych Weronika Sherborne wyróżnia następujące grupy ćwiczeń:
  • ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała,
  • ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu,
  • ćwiczenia ułatwiające nawiązywanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą,
  • ćwiczenia twórcze.
Wszystkie ćwiczenia mogą występować w różnych formach:
  • jako zajęcia z jednym dzieckiem,
  • jako zajęcia w parach,
  • jako zajęcia dla trzech lub większej liczby dzieci.
Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała:
     Poznanie własnego ciała oraz umiejętność kontrolowania go jest podstawową potrzebą każdego człowieka. W rozwoju wiedzy o własnym ciele możemy wyróżnić kolejne etapy: wyczuwanie własnego ciała, nazywanie części ciała, utrwalanie wiedzy o naszym ciele. Na tej podstawie wykształca się świadoma kontrola ciała i jego ruchów.
     Stopy, kolana, uda, nogi to części ciała, których poznanie i opanowanie powinno nastąpić jak najwcześniej. Są one szczególnie ważne ze względu na rolę jaką pełnią. Kontrola ich jest niezbędna do utrzymania pełnej równowagi ciała.
     Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała to ćwiczenia polegające na tzw. "wyczuwaniu". Możemy wymienić tutaj ćwiczenia na:
  • wyczuwanie brzucha, pleców, pośladków,
  • wyczuwanie rąk i nóg,
  • wyczuwanie twarzy,
  • wyczuwanie całego ciała.
Ćwiczenia pozwalające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu:
     Są to ćwiczenia ściśle związane z poprzednią grupą. Należy znać siebie, mieć pewność działania, aby nawiązywać kontakty z innymi osobami. Ćwiczenia te umożliwiają poznanie otoczenia, dzięki czemu dziecko może czuć się swobodnie i nie obawiać się go. Charakterystyczną cechą tych ćwiczeń jest to, że wykonywane są wyłącznie na podłodze. Mogą być to ćwiczenia indywidualne, w parach lub w grupie.
     Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą: Ćwiczenia te polegają na zdobywaniu i wymianie wspólnych doświadczeń podczas sesji ruchowych. Ich rezultat zależy od stopnia zaangażowania ćwiczących. W tych ćwiczeniach partner "bierny" jest pod opieką osoby aktywnej. Ten typ ćwiczeń pozwala na poznanie się partnerów, a zwłaszcza swojej siły, daje możliwość wspólnego przeżycia wykonywanych zadań. Są one przede wszystkim dobrą zabawą, w trakcie której uchodzą nagromadzone emocje i napięcia.
     Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu możemy podzielić na cztery grupy:
  • ćwiczenia "z" w parach,
  • ćwiczenia "przeciwko" w parach,
  • ćwiczenia "razem" w parach,
  • ćwiczenia "razem" w grupie.
Ćwiczenia twórcze:
     Wszystkie aspekty ruchu są rozwijane w ćwiczeniach proponowanych przez członków grupy. Szczególnym rodzajem ćwiczeń twórczych godnych polecenia w pracy z małymi dziećmi są ćwiczenia przy muzyce w formie tańca. Ćwiczenia "twórcze" pozwalają nawiązać i pogłębić stosunki międzyludzkie, poznać sytuacje, których ćwiczący mógłby nie doświadczyć w innych warunkach. W trakcie zajęć każde dziecko może być twórcą w stopniu, w jakim sobie życzy.
     Metoda Ruchu Rozwijającego jest jedną z form wychowania fizycznego godnych polecenia wszystkim nauczycielom pracującym z dziećmi w wieku przedszkolnym. Elementy tej metody mogą być stosowane w pracy przedszkola jako 30-minutowe ćwiczenia ruchowe, jako zabawy i ćwiczenia poranne, zabawy ruchowe.

KONSPEKTY ZAJĘĆ DLA DZIECI STARSZYCH (5-6 LETNICH)

Konspekt nr 1
Scenariusz zajęcia otwartego dla rodziców grupy "Biedronki"
Obszar edukacji ruchowej

Temat: Zestaw ćwiczeń gimnastycznych prowadzony metodą ruchu rozwijającego
Część wstępna:
  1. Siad w kole. Powitanie wszystkich. Krótkie wyjaśnienie na czym polega metoda oraz omówienie celowości jej zastosowania wobec naszych dzieci
  2. Dobranie się w pary (jeden dorosły + jedno dziecko). Chodzimy po sali z rękami wyciągniętymi przed siebie, później z rękami wzdłuż tułowia
  3. Leżenie przodem - czołganie się na brzuchu do przodu
  4. Leżenie na plecach - odpychanie się nogami i przemieszczanie do tyłu po całej sali
  5. Siad w kole - robimy minę smutną, minę wesołą. Powtarzamy kilka razy
Część główna:
  1. Siad w parach (rodzic + dziecko) twarzami do siebie - zamknięcie oczu, wodzenie rękoma (po twarzy, głowie, karku, ramionach i przedramionach).
  2. Jazda na koniku - rodzic w pozycji na czworaka, dziecko siedzi na nim okrakiem trzymając się go rękoma za ramiona. Po zmianie - rodzic markuje siad na plecach dziecka, które wozi go po sali
  3. Kamień u nogi - leżąc na podłodze dziecko łapie oburącz nogę rodzica, który spacerując po sali ciągnie za sobą je po podłodze
  4. Wycieczka po sali - ciągnięcie dziecka za ręce po sali
  5. Rodzic robi mostek, a dziecko obchodzi na czworakach, przechodzi nad, pod, przez, dookoła. Zmiana
  6. Klęk podparty, poklepywanie partnera po plecach.
  7. Tunel - rodzice tworzą tunel, dzieci czołgają się pod tunelem na plecach, brzuchu itp.
  8. Skała - rodzic staje stabilnie w rozkroku podpartym lub siedzi mocno podparty o podłoże, dziecko próbuje przesunąć "skałę" , pchając lub ciągnąc w różnych kierunkach
  9. Równowaga - stojąc do siebie twarzą i trzymając się za ręce, ćwiczący odchylają się i przechodzą do siadu, a następnie razem wstają
Część końcowa - relaksacja, wyciszenie
  1. Siad prosty w kole, wszyscy trzymają się za ręce i próbują razem wstać jednocześnie, a potem usiąść nie puszczając rąk
  2. Wszyscy leżą w dowolnej pozycji i przez 1 minutę nie rozmawiają i nie poruszają się
  3. Pożegnanie
Konspekt nr 2
Obszar edukacji ruchowej
Scenariusz zajęć metodą Weroniki Sherborne

Część wstępna
  1. Marsz dookoła sali - na piętach, na palcach, na sztywnych nogach, na "gumowych" nogach
  2. "Uścisk przyjaźni" - stoimy w kole trzymając się za ręce i w prawą stronę przesyłamy uściskiem dłoni gest przyjaźni, sympatii - po chwili uścisk do nas wraca
  3. "Lusterko" - w parach robimy na przemian groźne lub wesołe miny - partner nas naśladuje
  4. "Nie chcę cię" - zabawa ze śpiewem z zaznaczeniem, dotykaniem części ciała swojego i partnera
Część główna
  1. Leżenie na plecach, ręce wzdłuż tułowia, na sygnał - podnoszenie rąk do góry, mocne zaciskanie w pięści, potem rozluźnianie - próba wstania bez pomocy rąk. Stojąc - na sygnał ręce w górze, próba położenia się bez pomocy rąk. Powtórzyć dwa - trzy razy.
  2. Uderzanie o podłogę na przemian stopami i dłońmi w dowolnym rytmie, potem próba podporządkowania się podanemu rytmowi
  3. Siad w parach plecami do siebie - najpierw delikatne ocieranie się, przytulanie, "wyczuwanie" plecami partnera, potem - pchanie partnera plecami (poznawanie własnej siły)
  4. "Kto silniejszy" - próba sił w pozycji stojącej, twarzami do siebie - odpychanie się rękami
  5. "Zrzucanie ciężaru" - w parach jedno dziecko leży na brzuchu, drugie "przykrywa" go swoim ciałem. Na sygnał leżący przewraca się na bok, zrzucając jednocześnie leżący na nim "ciężar". Utrudnienie: dziecko leżące na górze nie pozwala się zrzucić
  6. "Wycieczka po sali" - dziecko leży na kocu, partner ciągnie go po sali. Zmiana
Część końcowa
  1. Odpoczynek. Leżenie w kole - wszyscy leżą w dogodnej dla siebie pozycji z zamkniętymi oczami. Słuchanie "ciszy"
  2. Powolne budzenie się, wstawanie, ubieranie się
Konspekt nr 3
Obszar edukacji ruchowej
Scenariusz zajęcia metodą W. Sherborne

Część wstępna
  1. Powitanie - siad w kole - przesyłamy sobie powitalny uśmiech (do kolegi z lewej strony, do kolegi z prawej strony)
  2. Stojąc - dotykamy po kolei swoje ciało (od głowy począwszy, na stopach skończywszy)
  3. "Nie chcę cię" - zabawa z zaznaczeniem, dotykaniem się części ciała swojego i partnera
  4. Siad w kole - wytrzeszczanie oczu - duże oczy, małe oczy (mrużenie)
  5. Siad podparty - uderzanie o podłogę całą stopą - szybko i wolno
Część główna
  1. Pary w siadzie: opieranie się plecami. Następnie całkowite przejmowanie ciężaru partnera.
  2. Ciągnięcie za kostki leżącego na plecach po sali - zmiana.
  3. Most - przechodzenie pod mostem z kilku osób, będących w klęku podpartym (chłopcy) - przechodzą dziewczynki, potem zmiana.
  4. Mocowanie się - dziecko leży na brzuchu, partner na nim, w poprzek jego ciała. Dziecko leżące na podłodze próbuje wydostać się spod ciężaru kolegi
  5. Turlanie się w parach - leżenie na brzuchu naprzeciwko, twarzami do siebie, ręce wysunięte za głowę, trzymanie się za nadgarstki i wspólne przetaczanie się
Część końcowa - relaksacyjna
  1. Odpoczynek - oparcie głowami na ramieniu partnera, zamknięcie oczu, ewentualnie kołysanie się.
  2. Ćwiczenia w trójkach - huśtanie się
  3. Leżenie w kole na plecach, obroty na brzuchu, plecy i powtórka.
  4. Powstanie, objęcie się ramionami, stopniowe zmniejszanie dystansu aż do "ciasnego kręgu", kołysanie się.
  5. Zakończenie -głęboki ukłon w kole, ubieranie się.
  6. Pożegnanie - podanie sobie prawej dłoni (każdy z każdym).
Konspekt nr 4
Scenariusz zajęcia metodą Weroniki Sherborne
Pomoce: koce, magnetofon, płyta z muzyką relaksacyjną

Część wstępna
  1. Leżenie na plecach (gwiazda, głowy w środku).
  2. Przewrót na brzuch, podanie sobie rąk
  3. Cofanie się na brzuchu, następnie podciąganie do środka (powtórzyć kilka razy)
  4. Ślizg - ślizganie się w kółko na brzuchu, obrót i to samo na plecach
  5. Marsz dookoła sali, zatrzymanie się, bieg w miejscu z wysokim podnoszeniem kolan
Część główna
  1. Wycieczka po sali - 1 dziecko leży na kocu, 2 osoby go ciągną- zmiana
  2. Huśtawka - jedno dziecko leży na kocu, pozostali trzymają krawędź koca i usiłują huśtać.
  3. W parach trzymanie się za ręce - wspólne siadanie na podłodze i wstawanie równocześnie z trzymaniem się za przeguby.
  4. Paczka - dziecko siedzi skulone w kłębek, a współćwiczący próbuje "rozwiązać paczkę", ciągnąć za nogi i ręce
  5. Worek - dziecko leży na brzuchu lub plecach a partner próbuje przewrócić go na drugą stronę
Część końcowa - relaksacyjna
  1. Masaż- jedno dziecko leży, oczy zamknięte, drugie masuje, głaszcze jego całe ciało - zmiana
  2. Dzieci stoją - słuchają muzyki, po chwili wolno zaczynają tańczyć w tempie słuchanej muzyki - ćwiczenia twórcze
  3. Leżenie na plecach, oczy zamknięte - słuchanie muzyki relaksacyjnej - odpoczynek
  4. Pożegnanie
Konspekt nr 5
Scenariusz zajęć metodą Weroniki Sherborne z udziałem rodziców
Pomoce: płyta z muzyką relaksacyjną, magnetofon, szarfy

Część wstępna:
  1. Berek - dorosły ma zatkniętą z tyłu szarfę i ucieka, dziecko goni go dopóty, dopóki nie zabierze mu szarfy, potem następuje zmiana ról.
  2. "Śmieszne miny" - wytrzeszczanie oczu, mrużenie oczu, wysuwanie języka, oblizywanie się, szczerzenie zębów
  3. "Napoleon" siadanie i wstawanie z rękami założonymi " po napoleońsku"
  4. Siad - siad na podłodze z nogami podkurczonymi, kołysanie się na pośladkach, obroty wokół własnej osi na pośladkach
  5. Owieczki - dorośli robią zagrodę, dzieci na czworakach są owieczkami. Na sygnał biegną do zagrody.
Część główna:
Ćwiczenia w parach
  1. Na spacer - dorosły ma zamknięte oczy i idzie z dzieckiem na spacer, pozwala się prowadzić. Zmiana ról
  2. Odklejanie - dorosły leży "przyklejony do podłogi" - dziecko próbuje go oderwać, zmiana.
  3. Tunel I - rodzice tworzą tunel stając obok siebie na czworakach, dzieci przechodzą pod tunelem - zmiana ról.
  4. Tunel II - czołganie się dzieci górą, po plecach "tunelu", który zrobili rodzice.
  5. Turlanie - rodzic leży na brzuchu, ręce położone ponad głową, stopy obciągnięte, dziecko turla rodzica w stronę drzwi. Zmiana - w drugą stronę rodzic turla dziecko.
  6. Odpychanie się - w pozycji stojąc odpychanie się plecami, bokiem, trącanie biodrami, przejście do siadu i podobne odpychanie się.
Część końcowa - relaksacyjna
  1. W siadzie dziecko między nogami rodzica, przytuleni z zamkniętymi oczami słuchają muzyki i odpoczywają
  2. Pożegnanie - żegnają się ze sobą (rodzic i dziecko) - stopami, dłońmi, kolanami, czołem, głową itp.
Konspekt nr 6.
Scenariusz zajęć metodą Weroniki Sherborne
Pomoce: płyta z muzyką relaksacyjną, koce

Część wstępna:
  1. Powitanie - wszyscy stoją w kole, składają sobie głęboki ukłon i patrzą sobie w oczy
  2. Powitanie - w parach dzieci witają się z sobą prawymi częściami ciała
  3. Wyczuwanie głowy - dotykanie czoła raz lewą, raz prawą dłonią - obmacywanie głowy. Dotykanie czołem kolan złożonych razem, na przemian lewego i prawego kolana. W siadzie dotykanie czoła palcami stopy lewej i prawej zamiennie.
  4. W parach - w pozycji siedząc naprzeciw siebie, podanie dłoni i "piłowanie drzewa"
  5. "Rowerek" - przejście do leżenia, uniesienie nóg, oparcie stóp o stopy partnera i kręcenie "rowerka"
Część główna:
  1. "Naleśnik" - dziecko przytrzymuje palcami brzeg koca, turla się i jednocześnie zawija w koc, odwijanie z koca i powtórka.
  2. "Spacer na palcach" - w parach dzieci przytulają się przodem do siebie, obejmując się i przytrzymując w pasie rękami. Jedno dziecko stawia stopy na stopach partnera i maszerują. Zmiana.
  3. "Dobranoc" - jedno dziecko zawija partnera w "becik" z koca i usypia go, nucąc mu cichutko i głaszcząc po głowie. Dziecko śpi i nagle budzi się z "wesołym krzykiem i wyskakuje z koca. Po chwili zamiana.
  4. "Krzesełko" - ćwiczenie w trójkach, dwie osoby splatają swoje dłonie i robią z nich krzesełko, na które siada trzecie dziecko i jest przez partnerów noszone. Zmiana.
  5. "Konik" - dziecko siada partnerowi, który jest na czworakach, na plecach i jadą po całej sali. Po chwili zamiana.
Część końcowa:
  1. Stanie w kole -objęcie się ramionami, kołysanie się
  2. Dobranie sobie partnera, leżenie na podłodze blisko siebie, dz. Patrzą sobie w oczy i słuchają muzyki.
  3. Pożegnanie - w kole przesłanie uśmiechu i "puszczenie iskierki" poprzez uścisk dłoni.
Konspekt nr 7

Scenariusz zajęć metodą Weroniki Sherborne z udziałem rodziców
Część wstępna:
  1. "Lusterko" - w parach - dziecko robi różne miny, ruchy dłońmi, rękami, rodzic je naśladuje. Zmiana ról.
  2. "Łokieć" - dotykanie go dłonią, wbijanie łokcia w lewe, w prawe udo, dotykanie lewego łokcia w prawe udo i odwrotnie. Wyczuwanie łokci partnera.
  3. " Paczka" - dorosły zwija się w paczkę, dziecko próbuje ją rozwiązać. Zmiana ról.
  4. "Śpiący bocian" - wszyscy stoją na jednej nodze z zamkniętymi oczyma przez 10 sekund.
  5. "Chód" - chód stopa za stopą na odległość 2m.
  6. "Na czworakach" - w tej pozycji kręcenie głową w lewo i w prawo. Rodzic sprawdza integrację ruchową swojego dziecka. Jeśli jest zaburzona wówczas dziecko ugina rękę w łokciu po stronie, w którą obróciło głowę.
Część główna:
  1. "Ciąganie" - dziecko ciągnie rodzica za nogi po podłodze
  2. "Pukanie" - dziecko w pozycji na czworakach, rodzic oklepuje je po plecach, dziecko mówi jakąś samogłoskę albo swoje imię. Potem rodzic na czworakach wozi dziecko na "konika".
  3. " Walka z bykiem" - rodzic leży na brzuchu na podłodze. Dziecko siedzi mu okrakiem na plecach. Rodzic usiłuje zrzucić dziecko z pleców lecz ono nie pozwala na to.
  4. " Walka kogutów" - w parach, w pozycji kucącej odpychanie się dłońmi od siebie.
  5. "Nie mogę wstać" - dziecko leży na plecach i usiłuje podnieść nogi do góry, dorosły naciska, obciążając stopy. Naciskanie na poszczególne części ciała dziecka.
Część końcowa:
  1. Turlanie - leżenie parami na brzuchu, jedna osoba turla się po plecach partnera z lewej na prawą i z powrotem.
  2. Leżenie na plecach - głębokie oddychanie, odpoczynek, odprężenie.
  3. Pożegnanie - w pozycji siedzącej "żegnają" się ze sobą dłonie, stopy, kolana, głowy, etc.
Konspekt nr 8
Scenariusz zajęcia metodą Weroniki Sherborne
Pomoce: płyta z muzyką
Część wstępna:
  1. Przywitanie - głęboki ukłon i patrzenie sobie w oczy (wszyscy ze wszystkimi). Następnie "przybijanie piątki" też każdy z każdym.
  2. Pozycja stojąca - uderzanie dłońmi o kolana. Najpierw dowolnie, potem równo, rytmicznie wszyscy razem
  3. Dwuszereg - wszyscy siedzą w dwuszeregu, plecami do siebie w minimalnym odstępie. Dzieci kolejno przeciskają się w tej uliczce (na pośladkach lub na czworakach).
  4. W parach - podanie sobie rąk. Jedna osoba na sztywnych nogach wychyla się do tyłu, druga ją przyciąga z powrotem do pionu. Zmiana ról.
  5. Próba sił - siedzenie w parach tyłem, pchanie partnera plecami - poznawanie własnej siły.
  6. Próba sił - pozycja stojąc, twarzami do siebie odpychanie się rękami.
Część główna:
  1. "Kamień" - w parach jedno dziecko idzie do przodu, drugie leżąc na podłodze trzyma mocno partnera za kostkę i nie pozwala zrobić mu kroku. Zmiana ról.
  2. "Potrójny koń" - leżenie na brzuchu na plecach trzech osób będących w klęku podpartym. Delikatne kołysanie osobą na górze.
  3. "Podskoki" - podskakiwanie w trójkach, dwie osoby podtrzymują łokcie osoby podskakującej między nimi.
  4. "Podnoszenie" -podnoszenie jednej osoby przez dwie pozostałe.
  5. "Domek" - dwie osoby wykonują klęk podparty obok siebie, trzecia osoba biega wokół i kładzie pod domkiem na sygnał.
  6. " Ciężar" - jedno dziecko leży przodem na podłodze, drugie leży na jego plecach. Dziecko leżące na podłodze usiłuje zrzucić z pleców ciężar.
  7. Ćwiczenia twórcze - dzieci wymyślają ćwiczenia do muzyki, reszta grupy naśladuje.
Część końcowa:
  1. Taniec chmur - dzieci poruszają się lekko i swobodnie przy muzyce, kiedy cichnie łączą się w pary i tworzą układy taneczne według własnego pomysłu.
  2. Pożegnanie - dzieci biorą się za ręce i żegnają uściskiem dłoni oraz w sposób, w jaki same zechcą.
Konspekt nr 9

Scenariusz zajęć metodą Weroniki Sherborne

Pomoce: szarfy, koce, płyty z muzyką relaksacyjną i współczesną
Część wstępna:
  1. Powitanie:
    1. ukłon,
    2. głaskanie prawą ręką po głowie - każdy z każdym
    3. przybijanie piątki prawą i lewą dłonią.
  2. Bociek - stanie jednonóż z zamkniętymi oczyma przez 10 sekund.
  3. Berek - każde dziecko dostaje szarfę i wkłada ją sobie z tyłu za spodenki.
    Dzieci uciekają przed berkiem. Zadaniem berka jest pozbieranie wszystkich szarf od dzieci.
  4. Czołganie się po podłodze we wszystkie strony.
  5. Siad w kole - wyczuwanie twarzy. Robienie zabawnych, smutnych, wesołych min. Mrużenie oczu, wytrzeszczanie.
Część główna:
  1. Zabawa w parach - Nie chcę cię.
  2. W parach siad tyłem i dotykanie się plecami, próby wspólnego wstawania i siadania. Wyczuwanie siły - przepychanie się plecami.
  3. Ciągnięcie partnera po podłodze za ręce, nogi. Zmiana ról.
  4. Mostek - jedno dziecko robi mostek, drugie przechodzi przez mostek w różny sposób (nad, pod, dookoła). Zmiana pozycji.
  5. Wycieczka - wożenie się na przemian na kocu po sali.
  6. Naleśnik - zawijanie się w koc, odwijanie z koca.
  7. Partner leży na brzuchu, w poprzek ciała kolegi (też w leżeniu przodem) i zachęca go do wyczołgania się spod niego.
  8. Ćwiczenia twórcze dzieci przy muzyce
Część końcowa:
  1. Wszyscy siedzą w kręgu i trzymają się za ręce, próbują wstać jednocześnie, a potem usiąść nie puszczając rąk.
  2. Marsz rytmiczny przy muzyce w obie strony
  3. W kole objęcie się ramionami, stopniowe zmniejszanie dystansu, aż do ciasnego kręgu, kołysanie się.
  4. Leżenie przez 1 minutę i słuchanie muzyki relaksacyjnej, nikt nie rozmawia i nie rusza się
  5. Pożegnanie: głęboki ukłon
Konspekt nr 10
Scenariusz zajęć metodą Weroniki Sherborne
Pomoce: płyta z muzyką współczesną, płyta z muzyką relaksacyjną
Część wstępna:
  1. Powitanie - dzieci siedzą w kole trzymają się za ręce i witają się uściskiem dłoni oraz w sposób w jaki same zechcą.
  2. W parach, spacer po sali - jedno dziecko ma zamknięte oczy i jest prowadzone przez partnera na spacer.
  3. Turlanie się po całej sali
  4. W parach, siedzenie twarzami do siebie, poklepywanie się po ramionach i plecach.
  5. Zmiana pozycji na "plecami do siebie", opieranie się plecami. Na sygnał zmiana partnera aż do chwili powrotu do swojej pary.
  6. Pchanie plecami "kto kogo"
  7. Jedno dziecko "przykleja się do podłogi, drugie próbuje je oderwać. Zmiana.
Część główna:
  1. Jedno dziecko w pozycji na czworaka, drugie siedzi okrakiem na jego plecach. Wożenie po sali - zmiana ról.
  2. Turlanie się w parach - leżenie na brzuchu, naprzeciwko, twarzami do siebie, ręce wysunięte za głowę, trzymanie się za nadgarstki.
  3. W parach jedno dziecko siedzi mocno zaparte o podłoże - jest skałą, drugie próbuje przesunąć skałę, pchając lub ciągnąc w różnych kierunkach.
  4. Chłopcy tworzą tunel, dziewczynki przechodzą pod nim na kolanach, czołgają się. Zmiana ról.
  5. Jedno dziecko robi "paczkę", drugie próbuje paczkę rozwiązać. Zmiana ról.
  6. Wszyscy siedzą w dwuszeregu, plecami do siebie, w niewielkim odstępie. Jedna osoba przeciska się w tej uliczce na czworaka.
  7. Słuchanie muzyki - ćwiczenia twórcze w parach i osobno.
Część końcowa:
  1. Stanie w kole, objęcie się ramionami, "taniec rytualny" - 3 kroki w jedną stronę, 3 kroki w drugą.
  2. Zabawa "Zrób to co ja" - jedna osoba demonstruje ruchy rąk i nóg (zaznaczając jaka to jest strona ciała), pozostali naśladują.
  3. Leżenie w kole na plecach, obroty na brzuch, plecy i powtórka
  4. Leżenie, zamknięcie oczu, relaks - słuchanie muzyki.
  5. Pożegnanie - każdy głaszcze każdego po głowie i podaję prawa rękę.
KONSPEKT nr 11
Scenariusz zajęć według metody Weroniki Sherborne
Pomoce: płyta z muzyką współczesną

Część wstępna:
  1. Przywitanie - witają się prawe dłonie i lewe kolana (każdy z każdym)
  2. W kole - dzieci robią smutne i wesołe miny (zamiennie)
  3. W kole - leżenie na plecach, na dany znak wszyscy przesuwają się na plecach do środka koła(stopy wszystkich dotykają się) i powrót na swoje miejsce. Ćwiczenie powtórzyć kilkakrotnie.
  4. Nie chcę cię - zabawa ze śpiewem. Dzieci zmieniają po każdej zwrotce partnera.
  5. W parach - próbowanie siły - przepychanie się bokiem, plecami, dłońmi
  6. W siadzie - zaznaczenie stopy - uderzanie stopami o podłogę dowolnie, później w wyznaczonym rytmie.
Część główna:
  1. Tunel - chłopcy w pozycji na czworaka tworzą tunel - dziewczynki przechodzą pod nimi. Zmiana ról.
  2. Turlanie - chłopcy leżą na brzuchu obok siebie, dziewczynki turlają się po kolei po ich plecach. Zmiana ról.
  3. Mostek - dziecko z pary robi mostek, partner przechodzi pod, nad, dookoła mostu, zmiana pozycji.
  4. Konik - partner w pozycji na czworaka, kolega siada mu na plecach i "jadą" dookoła sali. Zmiana pozycji.
  5. Kamień u nogi - jedno dziecko stoi, drugie leży na brzuchu i trzyma stojącego za nogę w kostce. Dziecko, które stoi porusza się i ciągnie za sobą leżącego.
  6. Taniec - w parach jedno dziecko stoi na stopach drugiego. Obejmując się wzajemnie w pasie próbują tańczyć.
  7. Ćwiczenia twórcze przy muzyce.
Część końcowa:
  1. Pożegnanie - żegnają się lewe stopy, uszy, łokcie i kolana - każdy z każdym.
  2. W kole - dzieci stojąc w kole składają sobie głęboki ukłon.
  3. Leżenie w kole - w pozycji na plecach dzieci leżą i czują ciężar nóg, rąk, głowy - powolne podnoszenie i opuszczanie.
  4. Wstawanie i kładzenie się bez pomocy rąk. Powtórzyć kilkakrotnie
  5. Przy muzyce marsz po sali tanecznym krokiem
  6. Pożegnanie
PROGRAM OPRACOWAŁA: BOGUMIŁA PAWŁOWSKA

KONSPEKTY ZAJĘĆ DLA DZIECI MŁODSZYCH (3-4 LETNICH)

Konspekt nr 1

Scenariusz zajęć metodą W. Sherborne
Obszar edukacji ruchowej

Część wstępna:
  1. Zabawa przy piosence -
    Każda rączka, każda rączka
    pięć paluszków ma, pięć paluszków ma.
    Paluszki składamy, wszystkimi klaskamy,
    Raz i dwa, raz i dwa.
    Dzieci wykonują ruchy obrotowe jedną, a następnie drugą dłonią. Pokazują jedną i drugą dłoń z rozstawionymi palcami, zestawiają czubki palców obu rąk, stukają palcami o siebie.
  2. Dzieci siedzą w kole na podłodze. Nauczycielka stoi przed nimi i wskazuje jakąś część ciała, nazywając ją. Dzieci naśladują gest. (początkowo dzieci tylko naśladują nazywane i wykonywane przez dorosłego czynności, z czasem nazywają je)
  3. W kręgu - dzieci siedzą w kręgu na podłodze, trzymając się za ręce. Próbują, nie puszczając rąk, jednocześnie wstać, a potem usiąść.
Część główna:
  1. Pieski - dzieci poruszają się po sali na czworakach, naśladując ruchy i dźwięki wydawane przez psy:
    • każde osobno
    • w parach, trzymając się za rękę i posuwając ją po podłodze (dłoń na dłoni). Napotykając przeszkodę lub inne pieski, okrążają je, obwąchują, obszczekują. Tłem do zabawy jest opowieść n-lki o pieskach np. poszły pieski na spacer….
  2. Giganty i krasnoludki - dzieci leżą na plecach. Na zmianę rozciągają się, starając się zajmować jak najwięcej miejsca (giganty), i kulą się jak najmocniej, aby zajmować jak najmniej miejsca (krasnoludki).
  3. Kłody - połowa dzieci leży na brzuchach w dowolnych miejscach w sali, pozostałe dzieci ostrożnie przechodzą nad nimi:
    • na stojąco
    • na czworakach
Część końcowa:
  1. Zabawa przy piosence "Dwóm tańczyć się zachciało"
  2. Marsz po sali
Konspekt nr 2

Scenariusz zajęć metodą W. Sherborne z udziałem rodziców
Obszar edukacji ruchowej

Część wstępna:
  1. Marsz dookoła sali - dziecko, trzymając za rękę rodzica, maszeruje z nim na piętach, na palcach (naprzemiennie)
  2. Wyliczanka - n-lka mówi wierszyk - dziecko samodzielnie lub z pomocą dorosłego Wskazuje odpowiednie części ciała:
    Każde dziecko ma dwie rączki
    i dwie nóżki także ma
    Jeden nosek, jedne usta,
    ale oczka także dwa.
    Gdy jest jasno, wszystko widzą
    Oczka dziecka obydwa.
    Gdy jest ciemno, wszystko słyszą
    Uszka dziecka - też są dwa.
  3. Na kocu - nauczycielka rozkłada koc na podłodze, dzieci siadają, kładą się na nim.
    Na prośbę nauczycielki wchodzą pod koc (chowają się tak , by nie było widać żadnej części ciała). Następnie proponuje, aby dzieci usiadły dookoła koca, przed kocem i za kocem.
Część główna:
  1. Mostek - rodzic robi mostek, a dziecko przechodzi pod mostem, dookoła mostu, nad Mostem
  2. Tunel - część rodziców klęczy w rzędzie ciasno obok siebie, podpierając się rękoma (tunel), pozostali kładą się na podłodze (co drugi dorosły). Dzieci przechodzą raz pod rodzicem, a raz nad rodzicem (raz pod klęczącym, raz nad leżącym.
  3. Klatka - Dorosły siedzi w rozkroku, dziecko również w rozkroku, siedzi między jego nogami odwrócone do dorosłego plecami. Dorosły obejmuje dziecko rękoma i nogami, a ono próbuje wydostać się z tego uścisku (klatki). Gdy dziecko wykaże się maksymalną siłą, dorosły rozluźnia uchwyt, aby umożliwić mu wyswobodzenie się
Część końcowa:
  1. Masaż - dziecko leży na podłodze, rodzic masuje jego całe ciało, po chwili zmiana, dziecko masuje rodzica.
  2. Spacer - dziecko staje dorosłemu na stopach, przytula się mocno do niego całym ciałem, dorosły prowadzi dziecko na spacer dookoła sali.
  3. Przytulanka - rodzic z dzieckiem leżą przytuleni do siebie na dywanie, oczy Zamknięte. Po zrelaksowaniu się wstają.
Konspekt nr 3

Scenariusz zajęć metodą W. Sherborne
Obszar edukacji ruchowej
Pomoce: koce, szarfy,płyta z muzyką relaksacyjną

Część wstępna:
  1. Dziewuszka - dzieci stoją w kole i śpiewają, wskazując jednocześnie części ciała
    Tu paluszek, tu paluszek, tu pośrodku jest mój brzuszek.
    Tu jest rączka, tutaj druga, a tu oczko sobie mruga.
    Tu jest buźka i ząbeczki, tu wpadają cukiereczki,
    Tu jest nóżka i tu nóżka, a tu cała jest dziewuszka.
  2. Nie chcę cię - zabawa ze śpiewem, dzieci w parze odpychają się gestem, potem wykonują gest przyzywania, zachęty w kierunku innego dziecka i z nim kontynuują zabawę, podają sobie ręce na krzyż, kręcą się w kółko. Nie chcę cię, nie chcę cię, nie chcę cię znać
    Chodź do mnie, chodź do mnie, rączkę mi dać.
    Prawą mi daj, lewą mi daj i już się na mnie nie gniewaj.
  3. Giganty i krasnoludki - dzieci leżą na plecach. Na zmianę rozciągają się (giganty), i kulą się jak najmocniej (krasnoludki)
Część główna:
  1. Pieski - dzieci w parach (ramiona mają przewiązane szarfą) poruszają się po sali na czworakach, naśladując ruchy i dźwięki wydawane przez psy.
  2. Naleśniki - nauczyciel zawija dziecko w koc, a ono próbuje się odwinąć
  3. Sanki - dzieci siadają na kocu, nauczyciel wozi je po kolei po całej sali.
    Na koniec nauczyciel kładzie się na kocu, a wszystkie dzieci próbują go uciągnąć( n-el odpycha się nogami).
  4. Składanie - dzieci składają koce w kostkę (w mały kwadrat lub prostokąt).
Część końcowa - relaksacyjna
  1. Masaż- jedno dziecko leży, oczy zamknięte, drugie masuje, głaszcze jego całe ciało - zmiana
  2. Dzieci stoją - słuchają muzyki, po chwili wolno zaczynają tańczyć w tempie słuchanej muzyki - ćwiczenia twórcze
  3. Leżenie na plecach, oczy zamknięte - słuchanie muzyki relaksacyjnej - odpoczynek
  4. Pożegnanie
Konspekt nr 4

Scenariusz zajęć metodą W. Sherborne
Obszar edukacji ruchowej
Pomoce: koce, płyta z muzyką relaksacyjną

Część wstępna:
  • Taniec ciała - prowadząca po kolei wymienia części ciała, a dzieci wprawiają je w ruch aż zaczyna tańczyć całe ciało.
  • W kręgu - dzieci siedzą w kręgu na podłodze, trzymając się za ręce. Przesuwają się na siedząco do tylu, tworząc coraz większe koło, a następnie do przodu, jak najbliżej środka koła (cały czas trzymając się za ręce).
  • Kłody - Połowa dzieci leży na brzuchach w dowolnych miejscach w sali, pozostałe dzieci przechodzą ostrożnie nad nimi: na stojąco, z otwartymi oczami, na czworakach z otwartymi oczami, na stojąco z zamkniętymi oczami.
      Część główna:
      1. Pary w siadzie - opieranie się plecami. Następnie całkowite przejmowanie ciężaru partnera.
      2. Taczki - ciągnięcie za kostki leżącego na plecach po sali.
      3. Kamienie - leżenie na plecach, ręce wzdłuż tułowia, na sygnał- podnoszenie rąk do góry, mocne zaciskanie w pięści, potem rozluźnianie, opuszczanie rąk. .
      4. Kto silniejszy - siedzenie dwójkami, plecami do siebie. Najpierw delikatne ocieranie się, "wyczuwanie" plecami partnera, potem- pchanie partnera plecami(poznawanie własnej siły).
      Część końcowa:
      1. Cisza - przejście do leżenia na plecach w rzędzie, odpoczynek, oczy zamknięte, słuchanie ciszy, relaks.
      2. Pożegnanie - podanie sobie rąk, każdy z każdym
      Konspekt nr 5

      Scenariusz zajęć metodą W. Sherborne z udziałem dorosłych
      Obszar edukacji ruchowej

      Część wstępna:
      1. Jak bije twoje serce - dziecko w parze z rodzicem . Dziecko kładzie się na plecach, rodzic przykłada ucho do jego serca i słucha bicia . Rytm serca można wyklaskać . Potem zmiana ról .
      2. Patrz i słuchaj - rodzic z dzieckiem trzymają się za ręce i biegają po sali w rytm muzyki . W przerwie w muzyce prowadzący podaje hasło np. drewno , metal , plastik . Pary szybko odnajdują przedmiot wykonany z takiego materiału i dotykają go . Kiedy usłyszą znowu dźwięki muzyki mogą biegać .
      Część główna:
      1. "Uśmiechnij się do mnie" - dziecko i dorosły siedzą przodem do siebie, trzymając się za ręce. Wymieniają uśmiechy, dotykają się czołami, pocierają nosami, brodami. Pokazują sobie wzajemnie nos, buzię, porównują swoje ręce.
      2. "Spójrz na mnie" - dziecko w pozycji leżącej na brzuchu - dorosły w klęku rozwartym obejmuje nogami ciało dziecka. Nachylając się zagląda w twarz dziecka raz z prawej, raz z lewej strony (skręty głowy w lewo i w prawo)
      3. "Wycieczka" - dziecko leży na plecach, dorosły ciągnie je za nogi po dywanie, potem za nogę i rękę (próba zmiany ról)
      4. "Pływanie" - dorosły leży na plecach a dziecko leży na nim przylegając do jego ciała. Partnerzy przesuwają się po podłodze - do przodu i do tyłu.
      Część końcowa:

      Relaks - masaż pleców partnera
      Dziecko siedzi plecami do dorosłego, dorosły rysuje na plecach dziecka "ciasto" w rytm wierszyka (zmiana ról)
      "Mama piecze ciasto pyszne
      w samym środku będą wiśnie
      ananasy i brzoskwinie
      w ustach ciasto się rozpłynie"

      Konspekt nr 6

      Scenariusz zajęć metodą W. Sherborne
      Obszar edukacji ruchowej

      Część wstępna:
      1. Powitanie - śpiewanka "Witaj..., witaj..., jak się masz? Wszyscy cię lubimy, wszyscy cię kochamy,
        Bądź wśród nas." (na melodię "Panie Janie")
      2. Zabawa "Czarodziejski klej" - Czarodziejskim klejem smarujemy różne części ciała np. uszy. Gdy słychać muzykę, tańczymy w parach dotykając się uszami.
      Część główna:
      1. Poczucie własnego ciała - . Leżymy na plecach i jazda po podłodze.
        Leżenie na brzuchu i jazda po podłodze. Przesuwanie się po podłodze na pośladkach.
      2. Ćwiczenia "razem" w parach - Partnerzy siedzą złączeni plecami, po czym wstają nie odrywając się od siebie, napierając na siebie plecami tak, aby obydwaj powstali.
      3. Ćwiczenia "z" partnerem
        "kangury"- jedno dziecko jest matką i tuli w ramionach swoje dziecko
        "mosty"- przechodzenie wokół, nad, pod partnerem w siadzie klęcznym.
        "wycieczka"- ciągnięcie leżącego partnera za nogi po podłodze
        "rolowanie dywanu"- jedno dziecko leży na podłodze, drugie go turla
      Część końcowa:
      1. Masaż do wiersza "Stonoga":
        Idzie, idzie stonoga, stonoga, stonoga, a tu noga. Kroczenie palcami po plecach, złapanie za nogę dziecka.
        Idzie, idzie malec, malec, malec, a tu palec. Kroczenie palcami po plecach, złapanie za palec dziecka.
        Idzie, idzie koń, koń, koń, a tu dłoń. Lekkie uderzenia w plecy całą dłonią, złapanie za dłoń dziecka.
        Leci, leci sowa, sowa, sowa, a tu głowa. Wykonywanie okrężnych ruchów dłońmi na plecach, złapanie za głowę dziecka
      2. Relaks - odpoczynek w leżeniu, głębokie oddechy
      Konspekt nr 7

      Scenariusz zajęć metodą W. Sherborne
      Obszar edukacji ruchowej
      Pomoce: koc

      Część wstępna:
      1. Powitanie - przez ukłon, spojrzenie w oczy. Następnie - przez uderzenie wzniesionymi do góry dłońmi (każdy z każdym)
      2. "Śmieszne miny"- wytrzeszczanie oczu, wysuwanie języka, oblizywanie się szczerzenie zębów, "smutna minka", " wesoła minka".
      3. Ćwiczenie kolan - chód bociana po okręgu, zmiana kierunku, chód na "gumowych nogach", zmiana kierunku, chód na "sztywnych" nogach.
      Część główna:
      1. Uderzenie o podłogę - na przemian stopami i dłońmi, najpierw w rytmie dowolnym, potem podporządkowanie się podanemu rytmowi.
      2. Kto silniejszy - siedzenie dwójkami, plecami do siebie. Najpierw delikatne ocieranie się, "wyczuwanie" plecami partnera, potem- pchanie partnera plecami (poznawanie własnej siły).
      3. Podobna próba sił w pozycji stojącej, twarzami do siebie (odpychanie rękami).
      4. Wycieczka po sali - na kocu-jedno dziecko leży na kocu, dwie osoby go ciągną. Zmiana.
      5. Huśtawka - huśtanie jednej osoby na kocu przez pozostałych uczestników (wszyscy trzymają krawędź koca i usiłują huśtać).
      Część końcowa:
      1. Odpoczynek, leżenie w kole z zamkniętymi oczami, "słuchanie ciszy".
      2. Powolne "budzenie się", podnoszenie, spokojne ubieranie pantofli, pożegnanie szeptem.
      Konspekt nr 8

      Scenariusz zajęć metodą W. Sherborne z udziałem dorosłych
      Obszar edukacji ruchowej
      Pomoce: chusta, muzyka relaksująca

      Część wstępna:
  • Kto jest kim? - wszyscy stojąc dookoła chusty, trzymają ją pod brodą, dzieci kolejno Wypowiadają swoje imiona.
  • Kto gdzie jest? - część dzieci siada na podłodze, dorośli przykrywają je chustą, pozostałe dzieci za pomocą dotyku próbują odgadnąć (po odgłosach lub po kształcie ciała), kto gdzie leży pod chustą.
  • Bieganie z chustą - wszyscy, stojąc w kręgu, trzymają chustę za uchwyty. Biegnąc po obwodzie kola, na przemian podnoszą i opuszczają chustę.
      Część główna:
      1. Paczka - dzieci siedzą na środku rozłożonej na podłodze chusty, a pozostali uczestnicy zajęć stoją dookoła niej, trzymając ją za uchwyty. Dorośli łączą ze sobą krawędzie chusty (robią paczkę) i niosą ją na pocztę - ciągną chustę z dziećmi po podłodze.
      2. Tunel - 2 osoby dorosłe tworzą z chusty tunel. Dzieci przechodzą na czworakach lub przeczołgują się przez "tunel".
      3. Chmura gradowa - wszyscy stoją w kręgu, trzymają chustę za uchwyty. Grupa unosi na zmianę chustę w górę w dół. Kiedy chusta jest w górze cała grupa wykonuje kilka kroków wstecz, pozwalając jej swobodnie opaść na podłogę.
      4. Deszczowa chmura - W rogu sali 6 osób (dorośli) trzyma chustę. Dzieci stoją w rozsypce i uciekają przed chustą - dorośli próbują je nakryć "deszczową chmurą". Schwytane w ten sposób dzieci powiększają chmurę. Po złapaniu wszystkich, zmiana ról.
      Część końcowa:
      1. Wachlowanie - dorośli i dzieci wachlują chustą, cały czas trzymając ją nad kolanami w rytm śpiewanej piosenki.
      2. Smaczne spanie - wszyscy w parach - dorosły-dziecko - leżą na podłodze do ramion przykryci chustą. Odpoczywają, słuchając muzyki relaksującej
      Konspekt nr 9

      Scenariusz zajęć metodą W. Sherborne
      Obszar edukacji ruchowej

      Pomoce: muzyka relaksująca

      Część wstępna:
      1. Powitanie "iskierką" - grupa wita się iskierką różnymi częściami ciała (plecami, głowami, łokciami).
      2. Zabawne miny - wytrzeszczanie i mrużenie oczu, robienie min proponowanych przez prowadzącego oraz przez dzieci.
      3. Przygotowanie do podróży - uczestnicy demonstrują czynności zakładania rękawic, czapki, butów, ogrzewanie nóg i dłoni.
      4. Zabawy paluszkowe - zabawy paluszkami: rodzinka, dwa Michały, idzie myszka.
      Część główna:
      1. Bałwan - dziecko turla współćwiczącego leżącego na plecach na podłodze, zmiana
      2. Koniki - dziecko przyjmuje pozycję na czworakach, współćwiczący siada mu na plecach i "jadą" dookoła Sali, zmiana pozycji.
      3. Mostek - jedno dziecko w pozycji na czworakach robi "mostek", drugie przechodzi pod, nad, dookoła mostku, zmiana pozycji.
      Część końcowa:
      1. Masaż - w parach, jedno dziecko leży na plecach na podłodze, drugie masuje jego plecy, nogi, ręce, zmiana pozycji.
      2. Odpoczynek - uczestnicy leżą na plecach, głęboko oddychają
      3. Marsz po sali
      Konspekt nr 10.

      Scenariusz zajęć metodą Weroniki Sherborne
      Pomoce: płyta z muzyką relaksacyjną, koce

      Część wstępna:
      1. Powitanie - wszyscy stoją w kole, składają sobie głęboki ukłon i patrzą sobie w oczy
      2. Powitanie - w parach dzieci witają się z sobą różnymi częściami ciała
      3. Wyczuwanie głowy - dotykanie czoła raz lewą, raz prawą dłonią - obmacywanie głowy. Dotykanie czołem kolan złożonych razem na przemian lewego i prawego kolana. W siadzie dotykanie czoła palcami stopy lewej i prawej zamiennie.
      Część główna:
      1. "Naleśnik" - dziecko przytrzymuje palcami brzeg koca, turla się i jednocześnie zawija w koc, odwijanie z koca i powtórka.
      2. "Spacer na palcach" - w parach dzieci przytulają się przodem do siebie, obejmując się i przytrzymując w pasie rękami. Jedno dziecko stawia stopy na stopach partnera i maszerują. Zmiana.
      3. "Dobranoc" - jedno dziecko zawija partnera w "becik" z koca i usypia go, nucąc mu cichutko i głaszcząc po głowie. Dziecko śpi i nagle budzi się z "wesołym krzykiem i wyskakuje z koca. Po chwili zamiana.
      Część końcowa:
      1. Pożegnanie - najpierw ogólne, potem każdy z każdym przez potarcie się nosami, następnie poprzez "zrobienie sowy" (patrzenie w oczy z bardzo bliska)
      2. Marsz dookoła Sali.
      mgr Pawłowska Bogumiła – nauczycielka przedszkola
      w Piotrkowie Kujawskim"
  • Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

    X


    Zarejestruj się lub zaloguj,
    aby mieć pełny dostęp
    do serwisu edukacyjnego.




    www.szkolnictwo.pl

    e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
    - największy w Polsce katalog szkół
    - ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




    Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

    Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




    Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie