Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Wpływ telewizji na rozwój dziecka

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2795 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Proponowana przeze mnie publikacja dotyczy telewizji i jej wpływu na rozwój dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Często właśnie, telewizja przejmuje na siebie wychowanie młodego człowieka...


      Dziecko od najmłodszych lat znajduje się w kręgu różnego rodzaju oddziaływań, które kształtują jego rozwój. Początkowo są to osoby z najbliższego otoczenia, później grupy rówieśnicze, wychowawcy i nauczyciele, różnego rodzaju wspólnoty społeczne i instytucje lokalne a także ponadlokalne do których zaliczane są także media. Wymienione rodzaje oddziaływań bezpośrednich bezpośrednich
      bezpośrednich pośrednich, stanowią obszary składające się na doświadczenia wychowawcze dziecka. Na środowisko edukacyjne dziecka składa się zatem nie tylko edukacja instytucjonalna, obligatoryjna ( szkolna), ale także różne formy edukacji równoległej ( pozaszkolnej), obejmującej całokształt wpływów i oddziaływań zarówno planowych , jak i okazjonalnych. Wśród znanych i dostępnych małemu dziecku środków masowego przekazu, największe znaczenie ma telewizja, która w największym stopniu absorbuje jego uwagę. Kontakt dziecka z telewizją rozpoczyna się bardzo wcześnie i ma charakter systematyczny, wielogodzinny i wieloaspektowy.
      Już kilkumiesięczne niemowlę potrafi z zaciekawieniem przyglądać się kolorowym obrazom płynącym ze szklanego ekranu. W drugim roku życia dziecko często poświęca telewizji około 45 minut dziennie. Oczywiście wraz z wiekiem rozmiary tego czasu powiększają się znacznie. Dzieci 5-6 letnie oglądają telewizję około 2,5 godziny każdego dnia, a czas ten zwiększa się znacznie w dni świąteczne do około 4 godzin. Dzieci 7-10 letnie poświęcają na oglądanie telewizji około 4 godzin oglądają telewizję w różnych porach dnia, najczęściej jednak po południu i wieczorem, a także wczesnym rankiem przed wyjściem do szkoły na późniejsza godzinę. Większość dzieci ogląda telewizję bez obecności osoby dorosłej.
      Zainteresowania telewizyjne dzieci w wymienionym przedziale wiekowym koncentrują się na Programach dziecięcych, bajkach, programach rozrywkowych, teleturniejach teleturniejach i programach przyrodniczych . Zdarza się i to bardzo często, że dzieci nie oglądają tylko programów przeznaczonych dla nich a swój czas telewizyjny poświęcają na oglądanie programów dla dorosłych.

ODBIÓR PROGRAMU TELEWIZYJNEGO PRZEZ DZIECKO
      Odbiór programu związany jest z procesem rozumienia, recepcji treści przekazu telewizyjnego jako formy przekazu symbolicznego, opartego na ukształtowaniu w ontogenezie związku znak - znaczenie. W procesie rozumienia biorą udział inne dyspozycje poznawcze, takie jak: spostrzeganie, uwaga, pamięć, wyobrażenia. Powszechnie znana definicja znaku mówi:, iż „ każdy znak wskazuje na coś poza sobą i zastępuje to sobą”. Według Wygotskiego, znak w zachowaniu dziecka jest najpierw środkiem komunikacji a później środkiem kontroli nad własnym zachowaniem. Operacje znakowe natomiast są „ ogólną podstawą dla wszystkich wyższych funkcji psychicznych”. Tymczasem programy telewizyjne w dużej mierze przedstawiają rzeczywistość upozorowaną, co prowadzi do dekonstrukcji relacji znak - znaczenie. Takie „ unierealnienie” znaku w przekazach telewizyjnych może więc ujemnie wpływać na kształtującą się osobowość dziecka i jego aktywność semiotyczną.
      Dziecko w wieku wczesnoszkolnym nie zawsze bowiem potrafi odróżnić to, co rzeczywiste od fikcji. Wizję świata tworzy opartą na pozornych przesłankach, nie dostrzegając jeszcze logicznego związku między faktami i zdarzeniami. Z racji swej powszechności telewizja może zatem ingerować w rozwijającą się psychikę dziecka. Może wpływać na organizację tej psychiki i kształtowanie się fundamenttalnych cech osobowości, zarówno zarówno jej aspektach dążeniowych i poznawczych.

WPŁYW TELEWIZJI NA PSYCHIKĘ DZIECKA
     Wśród obszarów wpływu telewizji na osobowość dziecka wymienić należy:
  • sferę emocjonalno- motywacyjną,
  • sferę poznawczą , intelekt i mowę,
  • sferę społeczno - moralną,
  • sferę tożsamości.
     Telewizja ma ogromne możliwości emocjonalnego oddziaływania na małego odbiorcę. Dostarczając treści umożliwiających przezywanie, oddziaływuje na uczucia dziecka wywołując silne przeżycia emocjonalne. Poważny niepokój budzi częstość występowania w telewizji emocji negatywnych. Programy są bowiem przesycone szkodliwą dla równowagi psychicznej i zdrowia psychicznego aurą. Wyniki badań prowadzonych w Polsce i na świecie przemawiają za istnieniem negatywnego oddziaływania telewizyjnych scen grozy na dzieci. Motywacja do działań a także formowanie dążeń życiowych są w dużej mierze uzależnione od treści programów oglądanych przez dzieci.
     Bohaterowie programów często stają się modelami, których sposoby zachowania są naśladowane. Dzieci w większym stopniu niż ludzie dorośli skłonne są do identyfikowania się z negatywnymi postaciami telewizyjnymi, częściej uznają wydarzenia fikcyjne za prawdziwe. Nagromadzenie różnorodnych, przeważnie negatywnych emocji, ujawnia się w psychice dziecka pod postacią lęków, zaburzeń snu, nadpobudliwości, drażliwości, a nawet agresji.
     W zakresie funkcji poznawczej telewizja może mieć wpływ na rozwój takich dyspozycji jak:
  • pamięć dowolna dziecka,
  • zdolność koncentracji,
  • wnioskowanie logiczne,
  • myślenie operacyjne,
  • funkcje mowy.
     Powszechna jest opinia, iż telewizja sprzyja bierności i lenistwu umysłowemu, dostarczając ogromnych gratyfikacji bez konieczności podejmowania jakiegokolwiek wysiłku motorycznego czy intelektualnego.
     Wpływ telewizji na funkcje mowy zaznacza się zarówno zarówno w kategoriach właściwości fonologii, słownika, jak również stosowanych struktur gramatycznych i środków stylistycznych. Twórcze oddziaływanie telewizji w zakresie rozwoju mowy ma miejsce głównie podczas przyswajania nowych i trudnych słów, wyrażeń i zwrotów językowych. Dzieci najczęściej jednak przyswajają język bohaterów operując słowami, których nie rozumieją. Częste oglądanie telewizji może nawet prowadzić do zaburzeń komunikacji i upośledzenia prawidłowej wymowy, gdyż dialog z ekranem jest zawsze jednostronny a w trakcie emisji, zwłaszcza filmów wideo mamy do czynienia z nakładaniem się dwóch warstw językowych.
     Wpływ telewizji zaznacza się również w zakresie sfery społeczno - moralnej osobowości dziecka Bierna obserwacja może być równie skutecznym mechanizmem socjalizacyjnym jak czynne uczestnictwo, gdyż dzieci oglądając różnego rodzaju sceny przemocy, grozy i okrucieństwa - uzależniają się od nich a z czasem obojętnieją, zatracając moralną wrażliwość i wprowadzają telewizyjne sceny w życie. Treści przekazywane w telewizji często pozbawione są czytelnego sensu, zachowują dystans wobec norm i wartości, przez co mogą prowadzić do zakłóceń obrazu własnego miejsca i roli w społeczeństwie. Fotograficzne postrzeganie rzeczywistości zaczerpnięte z ekranu telewizyjnego może być więc przyczyną zakłóceń zakłóceń kształtującej się sferze społeczno- moralnej osobowości dziecka. Ogranicza ono rozumienie realnych, rzeczywistych sytuacji społecznych, wywołuje zaburzenia w rozwoju empatii a także ma wpływ na częstość i poziom złożoności zabaw symbolicznych. Odbiór programu telewizyjnego przez małe dziecko jest bowiem ograniczony do rozumienia przekazu symbolicznego symbolicznego w podstawowej warstwie zdarzeń. Coraz częściej mówi się, iż telewizja upowszechnia wśród najmłodszych antyspołeczne wzorce zachowania, uczy egoizmu, bierności i konsumpcyjnego stosunku do życia.
      Telewizja należy do najpowszechniejszych środków masowego przekazu, przez co może dostarczać dziecku bogactwa wartości i dóbr, z drugiej jednak strony charakteryzuje ją model produkcji znaków i znaczeń w celu handlu nimi, bez brania odpowiedzialności za przekazywane znaczenia Dekonstrukcja relacji znak - znaczenie w przekazach telewizyjnych stanowi źródło istotnych zagrożeń dla rozwoju tożsamości , a także rozwoju moralnego.
      Przedstawione rozważania wskazują na konieczność udziału rodziców rodziców i nauczycieli w procesie wychowania z udziałem telewizji. Aby dzieci mogły korzystać z przekazu telewizyjnego z jak najlepszym pożytkiem dla własnego rozwoju, niezbędna jest pomoc osób dorosłych przy wyborze odpowiednich treści programowych, rozmowa z dzieckiem na temat oglądanych programów i czuwanie nad tym, aby to, co widzą dzieci było wykorzystane ku ich zadowoleniu i pożytkowi.

Literatura z której korzystałam przygotowując się do tego referatu:
  1. J. Izdebka „ Rodzina , dziecko, telewizja: szanse wychowawcze i zagrożenia telewizji”.
  2. M. Stasiakiewicz „ Media a rozwój funkcji semiotycznej u dziecka”.
  3. L. Wygotski „ Narzędzie i znak w rozwoju dziecka”.
Opracowała Maria Kolowca

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie