Scenariusz słowno – muzyczny pt.: ,,W rocznicę śmierci Jana Pawła II” zaczęłam pisać niedługo po śmierci naszego, kochanego Papieża. Słowa wierszy i pieśni przypomną dzieciom i młodzieży, a także ludziom dorosłym o największym człowieku naszych czasów – KAROLU WOJTYLE – PAPIEŻU POLAKU.
Słowa pieśni: Alicja Krakowiecka
1. Nieszczęsny dzień
kiedy stało się,
a potem już
w oczach tylko łzy
tyle smutnych dni
tyle lęku,
że świat straci sens
nie podniesie się.
2. Już minął rok
został wspomnień czas,
a myśli te
powracają wciąż
przypomina się
każde słowo Twe -
miłujcie się,
wybaczajcie zło.
3. Ty Ojcze nasz,
który jesteś tam
wznieś swoją dłoń
pobłogosław nam.
I poprowadź nas
drogą pełną łask,
aż przyjdzie dzień
z Bogiem spotkać się
Aby uczcić pamięć Papieża - Polaka
trzeba dobrać słowa.
by prawdziwa była
naszych słów wymowa;
o Jego wielkości i pracy codziennej,
o Jego wysiłku, miłości niezmiennej.
Ojciec Święty, Jan Paweł II, Papież.
Namiestnik Pana Jezusa. Następca Św. Piotra.
Najwyższy Kapłan Kościoła Katolickiego
i Głowa Państwa Watykańskiego.
Ksiądz Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Na kapłana został wyświęcony 1 listopada 1946 roku w Krakowie. Na biskupa konsekrowany 28 września 1958 roku. Kardynałem mianowany 26 czerwca 1967 roku. Papieżem został wybrany 16 października 1978 roku.
Wybór Jana Pawła II na Stolicę Piotrową był zapisany w Bożych planach. Już w 1848 roku, czyli 150 lat temu nasz wieszcz narodowy Juliusz Słowacki pisał: „Pośród niesnasek Pan Bóg uderza w ogromny dzwon. Dla słowiańskiego oto Papieża otworzył tron..."
Inna przepowiednia wyboru Karola Wojtyły związana jest z postacią Ojca Pio, który już wcześniej powiedział księdzu Wojtyle o wyborze na Papieża.
Właśnie w niedzielę 22 października 1978 roku cały świat zobaczył nowego Ojca Świętego.
Był inny niż wszyscy dotychczasowi. Przede wszystkim nie był Włochem. Był to pierwszy taki przypadek od wielu stuleci. Przybywał do Rzymu z dalekiego kraju, jak kiedyś, u zarania chrześcijaństwa Św. Piotr, który do Wiecznego Miasta przywędrował z Judei. Przychodził z kraju dalekiego, bo oddzielonego od świata żelazną kurtyną.
Pierwsze słowa naszego Papieża brzmiały;
„Przybywam z kraju dalekiego, lecz zawsze tak bliskiemu
sercu memu przez łączność w wierze i tradycji
chrześcijańskiej... Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi !
Cały swój pontyfikat polecił opiece Maryi,
mówiąc znane słowa: „TOTUS TUUS," czyli cały Twój,
Nie bał się pójść za głosem Chrystusa wołającego „Pójdź za mną."
Pieśń ,,Barka”
Jan Paweł II wprowadził nas w trzecie tysiąclecie
oddając wszystkie swoje działania woli Bożej.
Był młody, pełen energii i pełen niezachwianej wiary
i ufności w Miłosierdzie Boże.
My Polacy, wiedzieliśmy doskonale, że będzie
to pontyfikat niezwykły, ale świat, miał się o tym
dopiero przekonać. I właśnie, w ową niedzielę
22 października, w czasie pierwszej mszy
celebrowanej przez Karola Wojtyłę na-placu Św. Piotra,
świat zaczął rozumieć, że od tej pory - nic już
nie będzie takie jak przedtem.
Nie lękajcie się! - wciąż powtarzające się słowa,
które dedykował wszystkim: katolikom i wyznawcom innych religii.
Otwórzcie drzwi Chrystusowi! - bo Chrystus Was kocha.
A miłość wszystko zwycięża.
Te słowa -jako główne przesłanie powtarzał przez wszystkie lata, do ludzi.
Wypowiadał je w czasie swoich kolejnych pielgrzymek do Polski
i kiedy dochodził do zdrowia po zamachu i kiedy cierpiał.
Jan Paweł II, Nasz Papież - Polak.
Był kochany przez wszystkich - osobą najbardziej znaną na świecie.
Przedobry kochający Ojciec.
Nauczyciel życia, przewodnik po drogach naznaczonych
Bożymi przykazaniami, wyczuwający cierpienia bliźnich.
W cudowny sposób wyczuwający potrzeby każdego człowieka.
Przebaczający, życzliwy, olśniewający dobrocią serca.
Mimo, iż tak wysoko Pan Bóg Go postawił, nigdy nie wywyższał się.
W Jego obecności każdy czuł się bezpieczny, a łagodnością swych oczu
-jak magnesem wszystkich przyciągał do siebie.
Pocieszał, choć sam potrzebował wsparcia.
Nawiązywał wspaniały kontakt z młodzieżą.
Śmiało wychodził naprzeciw nowym wyzwaniom.
Dawał osobiste świadectwo miłości.
Jako pierwszy w dziejach Papież, potrafił przeprosić za historyczne błędy.
Gorąco nawoływał do pokoju, miłości bliźniego i pojednania ludzi różnych wyznań.
Był niekwestionowanym autorytetem dla całego świata.
Poprowadził Kościół w trzecie tysiąclecie.
Najwyższy autorytet moralny na ziemi i Pasterz ludzkości.
Ale Pan wyrzekł: „Pójdź za mną" i odszedł od nas Pasterz Strudzony i zapłakała cała
polska ziemia i zawył z bólu cały świat.
Pieśń - „Modlitwa do Jana Pawła II”
Słowa: Alicja Krakowiecka
Muzyka: Alicja Krakowiecka
1. Cisza, spokój tylko łzy,
a w sercach gdzieś słychać wołanie.
Wołanie o pomoc,
wołanie o modlitwę.
To inny jest wymiar
tego świata.
2. Słowa, uczynki, intencje niech wzruszą każdego
człowieka.
Bo dzisiaj jesteśmy,
a jutro nas nie ma,
bo taki jest żywot
człowieka.
3. Ludzie, czasy, relacje
choć chwilę zastanów się
dzisiaj.
Jak być i co czynić,
jak żyć ,by nie ranić,
już nigdy
bliźniego swojego.
Słowa wiersza: Alicja Krakowiecka
Odszedłeś Ojcze, zostaliśmy sami,
lecz swoim Duchem, wciąż jesteś z nami.
Troszczysz się o nas z wysokiego nieba,
a twojej łaski, tak bardzo nam trzeba.
Pamiętać Ciebie - zawsze będziemy!
Lecz. . . czy nie zbłądzimy
w tym świecie zawiłym?
Co było najważniejsze dla Ciebie?
Jakie nauki nam zostawiłeś?
By kochać każdego człowieka!
Mówiłeś nam o wolności.
Mówiłeś o Bożej Miłości.
Mówiłeś, jak dobrym być.
Uczyłeś, jak z Bogiem żyć.
A gdy nas będą, goryczą napawać,
Uczyłeś za kamień chlebem oddawać.
A gdy będą nas, na krzyż podnosić,
Uczyłeś z Chrystusem cierpienie znosić.
Siałeś do końca ziarno prawdy
po całym ziemskim globie,
wznosiłeś w górę ręce, by nas błogosławić!
Wspominając z żalem - płaczemy po Tobie.
Wątpiących pocieszałeś, uśpionych budziłeś, pielgrzymując po świecie, nie myślałeś o sobie. Cierpiałeś, jak Chrystus - za nas, za miliony.
Ale Pan wyrzekł: „Pójdź" i ręce wyciągnął ku Tobie.
A my, otarłszy łzy żalu,
wsłuchani w twe słowa
żyjemy nadzieją w głębokiej pokorze
ufając w przedobre Miłosierdzie Boże.
Piosenka - „Ty tylko nas poprowadź”
l. Gdy drogi pomyli los zły
i oczy mgłą zasnuje
miej w sobie tę ufność
nie lękaj się,
a kiedy gniew świat Ci przysłoni
i zazdrość jak chwast zakiełkuje
miej w sobie tę ufność
nie lękaj się.
Ref.
Ty tylko mnie poprowadź
Tobie powierzam mą drogę
Ty tylko mnie poprowadź
Panie mój.
2. Poprowadź jak Jego prowadzisz
przez drogi najprostsze z możliwych
i pokaż mi jedną, tę jedną z nich
a kiedy już głos Twój usłyszę
i karmić się będę nim co dzień
miej w sobie tę ufność
nie lękaj się.
Ref.
Ty tylko ...
Wielką miłością Karola Wojtyły były góry.
Kochał majestat gór, czuł się w nich bliżej nieba.
Kiedy mieszkał w Polsce wędrował po Beskidach i Tatrach.
Gdy był w Watykanie - wybierał się w Alpy.
Tam szukał odpoczynku, spokoju i natchnienia.
Pisał piękne utwory. Opublikował kilkanaście encyklik,
wygłosił ponad dwa tysiące homilii do wiernych.
Wiele jego słów zawierało w sobie proroctwa.
Inne pozostaną na zawsze naszym drogowskazem.
Ludzki świat może stawać się „bardziej ludzkim" tylko wówczas,
gdy we wzajemne stosunki, które kształtują jego moralne oblicze, wprowadzimy moment przebaczenia, tak istotny dla Ewangelii.
Przebaczenie świadczy o tym, że w świecie jest obecna miłość potężniejsza niż grzech. Przebaczenie też stanowi podstawowy warunek pojednania - nie tylko w stosunku Boga do człowieka,
ale także w stosunkach wzajemnych pomiędzy ludźmi.
Encyklika ,,Dives In Misericordia”, 30 listopada 1980
Nie zatwardzajmy serc, gdy słyszymy "krzyk biednych". Starajmy się usłyszeć to wołanie. Starajmy się tak postępować i tak żyć, by nikomu w naszej Ojczyźnie nie brakło dachu nad głową i chleba na stole, by nikt nie czuł się samotny, pozostawiony bez opieki.
Ełk, 8 czerwca 1999
Chrystus uczy nas, że ponad poziomem dóbr, które można i trzeba dzielić wedle miar sprawiedliwości - człowiek jest powołany do miłości, która jest większa od wszystkich dóbr przemijających. Ona jedna nie przemija. Miłość nie przemija. Ona jest miarą życia wiecznego - to znaczy życia człowieka w Bogu samym. Albowiem Bóg sam jest miłością.
Białystok, 5 czerwca 1991
Trzeba chronić człowieka przed grzechami rozwiązłości i nietrzeźwości, bo niosą one z sobą poniżenie jego godności ludzkiej, a w skali społecznej zawierają nieobliczalne następstwa. Trzeba wciąż czuwać, wciąż budzić ludzkie sumienia, wciąż przestrzegać przed naruszeniem prawa moralnego, wciąż porywać do realizacji przykazania miłości; łatwo bowiem zakorzenia się w ludzkich sercach wewnętrzna znieczulica.
Częstochowa, 5 czerwca 1979
... nigdy nie zapominajmy o tym, drodzy bracia i siostry, że pieniądz, bogactwo i rożne wygody tego świata przemijają, a zatem nie mogą być naszym celem ostatecznym. Osoba ludzka jest ważniejsza niż rzeczy, a dusza jest ważniejsza niż ciało, toteż nigdy i nikomu nie wolno dążyć do dóbr materialnych z pogwałceniem prawa moralnego, z pogwałceniem praw drugiego człowieka.
Płock, 7 czerwca 1991
Wolność jest trudna, trzeba się jej uczyć, trzeba się uczyć być prawdziwie wolnym, trzeba się uczyć być wolnym tak, ażeby nasza wolność nie stawała się naszą własną niewolą, zniewoleniem wewnętrznym, ani też nie stawała się przyczyna zniewolenia innych.
Gliwice, 16 czerwca 1999
Słowa wiersza: Alicja Krakowiecka
Wiara sił dodaje i nadzieję budzi.
że nasz Święty Papież nie zapomni ludzi,
w niebie , w Domu Ojca, przy oknie stanie
i pobłogosławi, tak jak w Watykanie.
Wypraszaj nam łaski w Ojczyźnie Niebieskiej,
bo Bóg - Ojciec twój Ciebie miłuje,
a dla nas na Ziemi, Tyś wielką otuchą
choć trudno nam czasem, żyjemy ze skruchą.
Naucz nas jeszcze żyć bez Ciebie,
naucz nas, wybaczać sobie,
naucz nas żyć z miłością,
naucz nas jeszcze żyć z radością.
O wielkim wpływie papieskich czynów, nie trzeba chyba nikogo na całym świecie przekonywać. Niewielu jest ludzi w historii, którzy tak bardzo zmienili świat. Jan Paweł II dokonał tego nie siłą miecza, nie siłą armat - lecz siłą słowa.
Dzisiaj, nasz Wielki, Kochany Ojciec Święty
po raz kolejny zjednoczył nas wokół siebie, a w głębi
serca słyszymy jego słowa:
NIE LĘKAJCIE SIĘ!
TOTUS TUUS!
SZUKAŁEM WAS. TERAZ WY PRZYSZLIŚCIE DO MNIE!
I wiemy, że to nie po raz ostatni.
Dlatego, nie lękamy się.
Ojcze Święty, Sługo Boży, który zapewne jesteś
już w niebie i oglądasz Oblicze Swego Pana
i Matki Przenajświętszej.
Dziś mija rok, odkąd odszedłeś od nas.
Dziękujemy Ci za Twoje słowa pełne dobroci i życzliwości.
Ty, bardziej niż my przeżywałeś to, co nas bolało.
Umiałeś nas wspierać modlitwą i uczyłeś nas jej.
W swoich słowach zachęcałeś byśmy stawali się jako
jednostki, jako naród, jako parafia i jako rodzina,
byśmy stawali się bardziej kochającymi, bardziej
pomagającymi sobie i bardziej przebaczającymi.
Mówił: „Nie ma sprawiedliwości bez pokoju, nie ma pokoju
bez przebaczenia".
Teraz patrząc na Twoje fotografie, widzimy
pełne dobroci Twoje oblicze.
Testament, jaki nam zostawiłeś, jest przykładem,
jak powinniśmy żyć i wzajemnie krzyż swój dźwigać,
jak cierpieć i umierać wpatrzonym w oblicze Boże.
W tym geście pożegnania poleciłeś, byśmy
karmili się tą nauką.
Prosimy o pamięć u Tronu Bożego.
Módl się za nas Ojcze, Byśmy podołali
w spełnianiu nałożonych na nas obowiązków.
Do widzenia Ojcze w niebie.
Pieśń - ,, Abba Ojcze
Opracowała: Alicja Krakowiecka nauczycielka nauczania zintegrowanego
w ZSP w Jaśliskach
|
