Od kilku lat pracuję w gimnazjum specjalnym dla dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim. Przez ten czas szukałam sposobu, aby poprawić efekty nauczania ortografii. Oprócz tradycyjnych metod prowadzę szkolne konkursy ortograficzne. Opracowałam też zestaw gier dydaktycznych, które wykorzystuję na lekcjach języka polskiego i zajęciach rewalidacyjnych. Nauka z ich wykorzystaniem jest atrakcyjna dla dzieci, gdyż angażuje emocje i skłania do rywalizacji. Uczniowie w trakcie gier nie odczuwają tak szybko zmęczenia, bawią się i uczą jednocześnie.
Gry dydaktyczne w nauczaniu ortografii. Nauczanie poprawnej pisowni wyrazów i zasad ortografii wymaga od nauczyciela mozolnej pracy, wielu ćwiczeń, powtórzeń, wykorzystania różnoro-dnych środków dydaktycznych. Dotyczy to zwłaszcza nauczycieli pracujących w szkołach specjalnych, do których uczęszczają uczniowie z różnymi zaburzeniami w zakresie percepcji wzrokowo – słuchowej, pamięci, myślenia. Uczniowie ci szybciej się męczą, nie są w stanie przez dłuższy czas skupić uwagi na jakimś zagadnieniu. Nauczyciel języka polskiego musi unikać monotonii, przygotowywać interesujące, czasem dowcipne teksty do ćwiczeń w pisaniu z pamięci i ze słuchu, zachęcać barwnymi ilustracjami. Poniżej prezentuję zestaw gier dydaktycznych, których zasady są oparte na znanych i lubianych grach towarzyskich.
- Domino ortograficzne
Na kartonikach podzielonych linią na dwie części, wydrukowane są wyrazy zawierające trudność ortograficzną. Dobór wyrazów zależy od zespołu, z którym pracuję. Literki u, ó, rz ,ż ,ch, h w wyrazach zaznaczone są na kolorowo. Zadaniem dzieci jest, zgodnie z zasadami gry w domino, dobieranie kartoników parami np. źr ódło – jask ółka, hamak – dru h, na rzędzia – rzeka. Wygrywa uczestnik, który pozbędzie się pierwszy swoich kostek. W trakcie gry zwracam uwagę, by uczniowie głośno czytali wyrazy, które dokładają do rzędów.
- „Piotruś”
Przygotowuję dwanaście par kart z wyrazami, których pisownię w danym zespole utrwalam. Karty oprócz par wyrazów zawierają obrazki. Trzynasta karta jest „Piotrusiem” i widnieje na niej napis „błąd”. Zasady gry tak jak w „Piotrusiu”. Przegrywa uczeń, który zostaje z „błędem” w ręku.
- „Memo”
Karty do gry w ortograficznego „Piotrusia” można wykorzystać do gry o nazwie „Memo”. Uczestnicy układają kartoniki na stole napisem do spodu. Następnie pierwszy gracz odkrywa dwa kartoniki. Jeżeli trafi mu się para, zabiera ją, jeżeli nie, odkłada kartoniki na swoje miejsce napisem do spodu. Tę samą czynność powtarzają kolejni uczestnicy. Wygrywa ta osoba, która zbierze najwięcej par. W tej grze zwracam uwagę na głośne czytanie odkrywanych wyrazów.
- „Kto pierwszy”
Każdy z graczy otrzymuje planszę z zestawem 10 różnych wyrazów. Prowadzący grę nauczyciel ma na osobnych karteczkach wszystkie wyrazy występujące na planszach uczniowskich. Losuje i czyta głośno jeden wyraz. Uczeń, który zauważy na swojej planszy to słowo i jako pierwszy głośno powie „mam”, otrzymuje biały kartonik, którym zakrywa pole z tym wyrazem. Nauczyciel losuje kolejny wyraz i znów któryś z graczy mówi „mam”. Wygrywa uczeń, który pierwszy przykryje białymi kartonikami wszystkie pola na swojej planszy.
Opracowała Jolanta Stawarz |
