Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Asertywność - jako zasada rozwoju osobowości

 

Zainteresował mnie problem asertywności, ponieważ zauważyłam, że młodzież bardzo często nie ma poczucia własnej wartości, nie potrafi wyrażać własnych poglądów oraz nie potrafi bronić się przed manipulacją ze strony kolegów i koleżanek.
Postawa asertywna w bardzo dużym stopniu ułatwiłaby im życie i pomagłaby rozwiązać wiele problemów.  Jednak wielu z nich musi się jej uczyć przez całe życie z mniejszym, lub większym powodzeniem. Okres szkoły średniej to czas kiedy młodzież ma różne kłopoty. Uświadomienie jej na czym polega asertywność może  przynieść korzyści wielu z nich.

Asertywność – jako zasada rozwoju osobowości.
 
Zainteresowało mnie to pojęcie, ponieważ zauważyłam, że młodzież bardzo często nie ma poczucia własnej wartości, nie potrafi wyrażać własnych poglądów oraz nie potrafi bronić się przed manipulacją ze strony kolegów i koleżanek.
Postawa asertywna w bardzo dużym stopniu ułatwiłaby im życie i pomagłaby rozwiązać wiele problemów.  Jednak wielu z nich musi się jej uczyć przez całe życie z mniejszym, lub większym powodzeniem. Okres szkoły średniej to czas kiedy młodzież ma różne kłopoty. Uświadomienie jej na czym polega asertywność może  przynieść korzyści wielu z nich.


1. Co znaczy słowo „asertywność” ?
 
 Asertywność to umiejętność pozostawania sobą, wyrażania swoich uczuć i pragnień z poszanowaniem praw innych osób. Oznacza szukanie nowych dróg dla wyrażania swojego „ja” odpowiednio do odkrytej w sobie mocy i zaakceptowanej niedoskonałości. Być asertywnym, znaczy zachowywać się w sposób, który pozwala działać we własnym, najlepiej pojętym interesie, pozwala bronić własnych opinii bez przesadnej nerwowości, akceptować własne uczucia uczciwie i bez skrępowania, nawet jeśli różnią się od uczuć i sądów innych ludzi. Osoba asertywna jest stanowcza, umie przedstawić swoje poglądy w sposób jednoznaczny, a jednocześnie daje się przekonać do stanowiska innej osoby, jeżeli zostaną jej przedstawione racjonalne argumenty. Nie w każdej sytuacji trzeba zachowywać się w sposób asertywny, każdy ma możliwość wyboru. Osoba asertywna w sposób jednoznaczny mówi innej osobie nie, jeżeli nie zgadza się z jej zdaniem lub nie chce spełnić jej prośby. Asertywna odmowa składa się z trzech elementów: słowa nie, informacji o decyzji, wyjaśnienia motywów odmowy.
 
Asertywność ma wiele twarzy. Chociaż tradycyjnie postrzegana jako sposób zwiększania poczucia własnej wartości i umiejętności ludzi nie umiejących rozwiązać życiowych problemów, znalazła także bezpośrednie odniesienia w dziedzinie zarządzania, liderstwa, pracy zespołowej, sprzedaży, negocjowania i oczywiście oddziaływania na innych. Asertywność może nam pomóc na wiele sposobów powiązanych z pozytywnym oddziaływaniem: być bardziej odpornym, rozwinąć naszą tolerancję w stosunku do innych, próbując dotrzeć do sedna problemu oraz bronić nas samych przed próbą manipulacji.
 
 2. Co jest przyczyną lęków, które hamują nasz rozwój ?
 
W dążeniu do asertwności niezwykle istotne jest, by przestać martwić się, czy nasze zachowanie spełnia oczekiwania różnych osób. Ludzie na ogół nie akceptują własnych pragnień i potrzeb. Mają ogromny problem z zaznaczeniem własnego „ja” i czują się niepewnie w sytuacjach, kiedy inni stanowczo żądają respektowania swoich potrzeb. Wówczas wewnętrzne żądania takiej osoby ulegają unicestwieniu, natomiast uczucie zażenowania i niepewności przybiera niewyobrażalne rozmiary.
 
Od dzieciństwa mnóstwo czasu spędzamy na świadomym lub nieświadomym przyswajaniu różnych umiejętności, które mają nam ułatwić życie codzienne. Te wyuczone zachowania i reakcje wpływają na innych ludzi i są elementami, z których tworzy się nasza osobowość. Sukces w życiu osobistym, towarzyskim i zawodowym zależy w dużym stopniu od tego, co o nas sądzą inni. Wydaje się, że niektórzy ludzie maja dar nawiązywania dobrych stosunków i ogólnie robią „dobre wrażenie”. Im jesteśmy starsi, tym trudniej się zmienić, ale nigdy nie jest na to za późno. Kłopot polega na tym, że dokonywanie zmian wymaga odwagi, podczas gdy prostsze i wygodniejsze jest trwanie w starych schematach, nawet jeśli nas one krępują i ograniczają rozwój.
Człowiek asertywny nie musi podawać motywów swego działania. Usprawiedliwiając się sugeruje, że to co robi czy mówi, nie jest wystarczająco uzasadnione. Asertywność pozwala pamiętać, że każdy ma prawo błądzić.
Wszystkie doświadczenia: krytyka, ośmieszenie, pozytywne i negatywne opinie, z którymi stykaliśmy się w ciągu naszego życia, pomogły nam stać się tym, kim dziś jesteśmy. Chwalono nas, kiedy byliśmy „grzeczni” nagradzano ciepłym spojrzeniem i dodawano otuchy. Później zachowania wyuczone we wczesnym dzieciństwie modyfikowali nauczyciele w szkole oraz rówieśnicy, ale rozwój osobowości trwa nieustannie i nigdy – powtórzę to raz jeszcze – nie jest za późno na zmianę. Lekarze, psychiatrzy i osoby zawodowo związane z dziećmi są zgodne co do tego, że w czasie pierwszych miesięcy życia kształtują się podstawy naszej osobowości. Zachowania asertywne pomagają ludziom wspólnie żyć. Uczą, jak zadbać o swoje dobro, pamiętając o mądrości starego przysłowia: „Nie czyń drugiemu co tobie niemiłe”.
 
3. Sztuka zachowania pozytywnej postawy.
 
 Być asertywnym to nie tylko radzić sobie z sytuacjami negatywnymi i problemowymi. To także podejmowanie pozytywnych i konstruktywnych kroków z wyprzedzeniem. Obejmuje ono inicjowanie i kultywowanie takiego rodzaju sposobów życia i relacji międzyludzkich, jakich dla siebie chcemy. Człowiek asertywny nie będzie siedział bezczynnie, licząc na los szczęścia. Aktywnie szuka tego czego chce – choćby interesującego hobby, czy przyjaciół, którzy go pobudzają i wspierają. W trakcie tego poszukiwania, jego poczucie pewności siebie pozwoli mu podejmować ryzyko i popełniać czasem błędy. Jakiego rodzaju to będzie ryzyko – zależy oczywiście od człowieka, a każdy sam musi odpowiadać za decyzję, jakie ryzyko chce podejmować.
 
Względnie bezpiecznym, choć niekoniecznie łatwym sposobem przyzwyczajenia się do podejmowania ryzyka w życiu, jest praktykowanie sztuki obdzielania komplementami. Jeśli naprawdę chcemy poprawić naszą zdolność mówienia komplementów innym ludziom, musimy sami praktykować przyjmowanie komplementów w sposób asertywny i pełny godności. Musimy nauczyć się nie odrzucać ich, ale próbować z uśmiechem powiedzieć: dziękuję. Gdy nauczymy się przyjmować komplementy i będziemy świadomi, że stanowią one dla nas pewne dobro, możemy zacząć obdarzać komplementami innych ludzi. Nie ma lepszego sposobu na budowanie przyjaźni, miłości szacunku w naszych relacjach z ludźmi.
 
Dobrym pretekstem, by nie być asertywnym, jest oczywiście własna opinia, że nie jest się wartym tego wysiłku. W realiach współczesnego życia każdy napotyka sytuacje, które potencjalnie mogą być niszczące dla poczucia własnej wartości. Żyjemy w złożonym społeczeństwie. Opartym na konkurencyjności i ciągle jesteśmy bombardowani przez środki masowego przekazu opiniami o tym, jak powinniśmy wyglądać, zachowywać się i czuć. Dla większości z nas wzmocnienie bodźca wywołującego pogłębienie poczucia własnej wartości może być korzystne. Jeśli masz z gruntu złe zdanie na swój temat, jesteś podatny na wszelkiego rodzaju stresy czy sytuacje ograniczające, a to sprawia, że stawiasz opór wszelkim rodzajom miłości i wsparcia ze strony innych ludzi.
 
Innym sposobem łagodnego zwiększania zdolności do podejmowania ryzyka jest dawanie sobie szans na nowe przeżycia. Możemy zawrzeć kontrakt samym ze sobą, że w każdym dniu będziemy próbować robić coś nowego, będziemy stawiać przed sobą jakieś nowe doświadczenia. Człowiek asertywny niekoniecznie potrafi się doskonale wysławiać, nie musi    być błyskotliwym mówcą, ale potrafi: uważnie słuchać, mówić rzeczowo, inicjować i podtrzymywać rozmowę, z łatwością ujawniać swoje myśli i uczucia, zdać sobie sprawę z porozumienia niewerbalnego oraz być wyciszonym i odprężonym.
 
Ludzie asertywni nie tylko są pewni swojego zachowania, to samo odzwierciedla się w ich wyglądzie. Powinniśmy być bardziej świadomi swojego wyglądu. Dobrze jest zatrzymać się i zastanowić, czemu nosimy takie ubranie czy tę właśnie fryzurę. Odkrycie przed kimś, jakie wrażenie usiłujemy wywrzeć, nie jest przyjemnym ćwiczeniem, ale jest bardzo pożyteczne, jeśli możemy uzyskać informacje zwrotne. W miarę nabywania większej pewności siebie możemy nosić to co nam odpowiada. Może to oznaczać zmianę ubrania na bardziej krzykliwe i przyciągające oko, albo, dla odmiany, przyjęcie bardziej zwyczajnego wyglądu. Może to także oznaczać nakładanie makijażu czy zgolenie brody. Bez względu na to, jaki przyjmiesz styl, ważne jest, aby naprawdę odzwierciedlał ciebie i twoje nastroje. Bądź asertywny.
 
 
 Alina Jakubowicz

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:49:18
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:49:18) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie