Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Rodzina , media a czas wolny dziecka upośledzonego umysłowo w stopniu lekkim

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2101 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Stwierdzenie deficytów u nowonarodzonego dziecka jest dla rodziców niezwykle traumatycznym przeżyciem, powoduje głęboki kryzys emocjonalny, zasadniczo zmienia sytuację rodziny. Rodzice oczekujący dziecka często łączą z nim mniej lub bardziej uświadamiane oczekiwania i plany, oczekując w jego osobie wzbogacenia i poszerzenia swego życia. Dziecko ma zrealizować najskrytsze marzenia niezrealizowane przez rodziców. Rodzice wielokrotnie przezywają stany rozdarcia między nadzieją a rozpaczą powodowane między innymi brakiem wiedzy i profesjonalizmu otaczających ich specjalistów, nie mogą często w wolny i spontaniczny sposób nawiązać kontaktu ze swoim dzieckiem w pierwszych chwilach jego życia. Główne wzorce dotyczące form i sposobów spędzania czasu wolnego znajduje dziecko w rodzinie.
Dzieci upośledzone umysłowo pochodzą często ze środowisk zaniedbanych. Żyją w trudnych warunkach materialnych, w rodzinach dotkniętych bezrobociem oraz patologią. Dziecko bywa pozostawione samemu sobie. Podobny brak zainteresowania dzieckiem zaobserwować możemy w rodzinach, w których rodzice zajęci pochłaniającą dużo czasu pracą, koncentrują się na zaspokojeniu potrzeb materialnych i są po prostu zmęczeni. Trudno jest dziecku przejąć właściwe wzorce od najbliższych. Próbuje więc ich szukać gdzie indziej.

  Prawidłowo funkcjonująca rodzina nie może być skoncentrowana wyłącznie na niepełnosprawnym lecz musi zapewnić możliwość autonomicznego życia, niezbędną indywidualność i możliwość rozwoju każdemu z członków. Jakość i charakter stosunku rodziców do upośledzonego dziecka wydaje się jednym z najważniejszych czynników wywierających wpływ na jego rozwój, kształtowanie się społecznych i emocjonalnych postaw.

Stymulacyjna rola rodziny nie musi polegać tylko na fizycznej bliskości rodziców i dzieci. Ważne jest świadome oddziaływanie mające na celu przychodzenie dziecku z pomocą, gdy nie potrafi ono samodzielnie dokonać właściwego wyboru zajęć w czasie wolnym.

A. Kłoskowska jest zdania, że rodzina pełni rolę katalizatora, niwelatora wstrząsów i trudności przystosowawczych. Stanowi ona czynnik pośredniczący między jednostką a społeczeństwem jako całością i wywiera duży wpływ na czas wolny, na zakres i charakter partycypacji kulturalnej swych członków, a także na kształtowanie się opinii i postaw.

Problemem roli rodziny w wychowaniu do rekreacji zajął się K. Lubański. Uważa, że celem rodziny w wychowaniu do rekreacji jest ukształtowanie wśród dzieci właściwych nawyków, potrzeb i upodobań w zakresie spędzania wolnego czasu. Aktywność rekreacyjna niesie za sobą olbrzymi potencjał wychowawczy i samorealizacyjny oraz staje się podstawowym elementem profilaktyki społecznej, stąd też jej stymulowanie powinno być uznane za integralną część oddziaływań pedagogicznych.
   Szczególnie istotnym edukatorem i wychowawcą w rodzinie są media. Otaczają one człowieka zewsząd, zaskakują natłokiem informacji; dostęp do nich jest łatwy i powszechny. Środki masowego przekazu lansują określone wartości, tworzą model życia, kształtują wrażliwość na sprawy ludzi i przemiany dokonujące się w otoczeniu człowieka, mają wpływ na jego osobowość oraz postrzeganie własnego miejsca i roli.
“Telewizja pozwala przez odpowiednio dobrane programy kształcić pożądane postawy i rozwijać uczucia, kształtować cechy charakteru i intelektu. Pozwala także (...) budzić zainteresowania innymi dziedzinami kultury, sztuki i nauki.”

Czas spędzany przed telewizorem, bierna postawa, ogromna ilość atakujących umysł i zmysły bodźców, skłonność do bezkrytycznego identyfikowania się z popularnymi postaciami i ich naśladownictwa stanowią ogromne niebezpieczeństwo dla prawidłowego rozwoju emocjonalnego i społecznego dziecka.

Uczniom upośledzonym umysłowo trudno jest dokonywać świadomych wyborów ocen, dlatego skutki braku zainteresowania rodziców, tym co i w jakim wymiarze czasu ogląda dziecko mogą być katastrofalne w skutkach.

Powszechnie wiadomo, że telewizja oddziałuje na emocje, wyobraźnię, myślenie. Cieszy się szczególną popularnością wśród dzieci i młodzieży, ma zatem znaczne możliwości kształtowania postaw. Oczywiście tylko wtedy wywiera ona rzeczywisty wpływ na opinie i postawy widzów prezentowane programy spełniają odpowiednie warunki. Czy rodzice zawsze mają świadomość jakie pociąga za sobą owo “dobre serce” i przyzwolenie oglądania czegoś, co dla rozwoju wyobraźni, myślenia dziecka może być niewłaściwe?

E. Jandy-Brudło uważa, że dziecko inaczej niż dorosły patrzy na film, inaczej go rozumie, przeżywa. Inne są jego potrzeby i oczekiwania. Dziecko szuka wzoru, ideału osobowego. Skoro tak się już stało, że telewizor jest lekiem na nudę, zmartwienia i samotność, należy tak ustawić programy telewizyjne, aby dzieci uczyły się przyjaźni a nie agresji.

Należałoby stworzyć system pozwalający powiązać rozwój osobowości z efektywnością oddziaływania mass mediów. Swoją rolę powinna w tym miejscu odegrać szkoła wraz z rodzicami, ucząc dzieci umiejętnego korzystania z telewizji, samodzielnego wyboru treści, budowania na ich podstawie prawdziwego obrazu rzeczywistości.

Telewizja spycha inne media na drugi plan, nie ma jednak wyłączności. Książki, prasa, radio

także docierają do młodych odbiorców i kształtują ich postawę. Stale zmniejsza się procent dzieci czytających książki. Książka przegrywa z telewizją i ideo. Nagminnym zjawiskiem stało się oglądanie ekranizacji książki w miejsce jej lektury. Uczniowie w swych oczekiwaniach przykładają do książki miarę właściwą filmowi. Cenią w literaturze nie wartości intelektualne, lecz wartką dynamiczną, niezbyt skomplikowaną akcję i prosty sposób wyrażania myśli. Preferują niewybredny humor, sensacyjne przygody i romanse, ten sam repertuar wartości zarówno formalnych, jak i treściowych, jaki obecnie lansują obecnie filmy wideo. Młodzież (nawet ta czytająca) jest więc prawie wyłącznie odbiorcą kultury masowej, kiczowatej epatującej sensacją, przemocą, seksem, operującej stereotypem, banałem, szablonem. To samo dotyczy radia. Programów adresowanych do młodego odbiorcy jest w radiu mniej niż w telewizji, w niektórych stacjach takiej oferty w ogóle nie ma. Odbiorca dziecięcy znalazł się natomiast w polu widzenia wydawców prasy. Istnieje szeroki wachlarz czasopism dla dzieci i młodzieży i byłoby to zjawisko pozytywne, gdyby nie pewne bardzo niepokojące sygnały. Największą popularnością cieszą się nie te tytuły, które wspomagają edukację dziecka, inspirują jego wyobraźnię ale takie gazety, których wydawcy w sposób cyniczny żerują na młodzieńczych aspiracjach do dorosłości. Również muzyka coraz częściej przekazuje treści agresywne. Młodzież chętnie słucha muzyki, chodzi na koncerty rockowe, heavy –metalowe, nie zdając sobie sprawy z tego, że są bodźce przekazywane do ich podświadomości, które mają zasadniczy wpływ na zachowanie.

     Czas wolny może być dobrodziejstwem, czasem, w którym można się rozwijać, kształtować osobowość. Ale pamiętajmy, że może być on czasem bezwartościowym dla rozwoju człowieka, a nawet czynnikiem demoralizującym.

Prawidłowa organizacja czasu wolnego stanowić może niewyczerpane źródło możliwości wychodzenia naprzeciw specyficznym potrzebom rozwojowym osób upośledzonych umysłowo, gdyż mają oni ograniczoną samodzielność i dobrowolność działania z powodu swej niepełnosprawności.

                                                                                    
mgr Marta Lach

 
Literatura:

     
  1. J. Gajda: Rodzina i dom. Dziecko przed telewizorem, Warszawa 1983 
  2. K. Lubański: Rola rodziny w wychowaniu do rekreacji, “Problemy Rodziny” 1990 nr 5 
  3. A. Kłoskowska: Kultura masowa, Warszawa 1983 
  4. E. Jandy-Brudło: Wpływ telewizji na agresywne zachowanie dzieci i młodzieży, “Problemy opiekuńczo-Wychowawcze” 1995, nr 5

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie