Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Dziecko z wadą słuchu w przedszkolu

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 28807 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Jestem nauczycielem mianowanym i pracuję w przedszkolu. Temat jest mi bliski , poniewaz pracuje z dziećmi dotkniętymi tą wadą. Chcę przybliżyć temat osbom zainteresowanym tą tematyką.

DZIECKO Z WADĄ SŁUCHU W PRZEDSZKOLU


Człowiek pełnosprawny nie może w pełni zrozumieć sytuacji w jakiej znajduje się dziecko z upośledzeniem słuchu. Jest ono pozbawione bardzo ważnej sfery dopływu informacji o swoim otoczeniu, a co ważniejsze, jeśli poważny ubytek słuchu utrzymuje się od najwcześniejszych lat życia, mowa nie rozwija się u dziecka w sposób naturalny. Brak rozwoju języka upośledza wiele procesów myślowych, zaburza rozwój emocjonalny i społeczny. Tak więc kalectwo głuchoty ma rozwój złożony, gdyż jest ono zarówno kalectwem porozumiewania się, jak i kalectwem społecznym. Dawne określenie ,,głuchoniemy’’ coraz częściej zastępowane jest określeniem,, głuchy’’ lub ,,niesłyszący’’, gdyż dziecko głuche może nauczyć się porozumiewania, jeżeli stworzy się mu sprzyjające warunki.

Co to znaczy słyszeć?
Każde małe dziecko, bez względu na stan jego słuchu wydaje po urodzeniu dźwięki. Jest to nieświadome używanie narządu głosowo- artykulacyjnego, które stanowi pożyteczne ćwiczenie mięśni zaangażowanych później w procesie mówienia. Czynność ta pozostaje bez związku z samym procesem słyszenia i występuje również u dzieci obarczonych pełną, obustronną głuchotą.

Dopiero od około 6. miesiąca życia niemowlę zaczyna spostrzegać wydawane przez siebie dźwięki, około 9. miesiąca zaczyna reagować na swoje imię, wykonywać proste polecenia. Roczne dziecko potrafi już świadomie wypowiedzieć jedno lub dwa słowa. Dziecko w 1. roku życia uczy się słyszeć, a w drugim roku – uczy się mówić. Rozumienie dźwięków jest konieczne, aby została przyswojona mowa. Myślenie słowne znacznie wyprzedza bowiem opanowanie mówienia. U dziecka słyszącego przebiega to niezauważalnie, w naturalny sposób.

Inaczej dzieje się w przypadku dzieci niedosłyszących od urodzenia lub tych, które utraciły słuch nieco później, ale jeszcze przed ukończeniem rozwoju mowy. Prawidłowe słyszenie u najmłodszych dzieci ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju mowy i doskonalenia sprawności porozumiewania się. Umożliwia rozwój języka, poznawanie i rozumienie otaczających dziecko zjawisk, wpływa na rozwój psychiczny, społeczny oraz intelektualny.
Brak słuchu we wczesnym okresie powoduje lawinę zaburzeń wynikających z braku dopływu bodźców dźwiękowych i niemożności naturalnego porozumiewania się językowego. Dziecko z głębokim uszkodzeniem słuchu nigdy nie nauczy się mówić samoistnie, bez wczesnej odpowiedniej pomocy.

Rodzaje zaburzeń słuchu

Rodzaje zaburzeń słuchu klasyfikuje się w zależności od tego, która część narządu słuchu została uszkodzona i gdzie powstały przeszkody w jego funkcjonowaniu.
Zaburzenia przewodzeniowe powstają przy uszkodzeniu tych elementów narządu słuchu, które przewodzą drgania akustyczne ( znajdują się one w uchu zewnętrznym lub środkowym). Do przyczyn zaliczyć można np. uszkodzenia błony bębenkowej, stany zapalne, zaczopowanie drogi słuchowej. Dziecko słyszy wtedy nieprawidłowo tony ciche i niskie. Poprawę słyszenia uzyskuje się po zastosowaniu leczenia farmakologicznego lub wykonaniu odpowiednich zabiegów- drenaże jam bębenkowych.
Zaburzenia odbiorcze słuchu polegają na uszkodzeniu części odbierającej dźwięki, znajdującej się w uchu wewnętrznym, a więc może ono dotyczyć ślimaka, nerwu słuchowego lub dalszych odcinków drogi słuchowej w mózgu. Uszkodzenie tego typu ma na ogół charakter trwały, nosi też nazwę niedosłuchu lub głuchoty typu zmysłowo- nerwowego. Nie można go leczyć farmakologicznie, ani operacyjnie. Zaburzenie słyszenia dotyczy tonów wysokich i powoduje zaburzenia w różnicowaniu mowy. Ma to szczególne znaczenie w przypadku małych dzieci, które ni nabyły umiejętności rozumienia mowy i posługiwania się nią. Dla tych dzieci najważniejsze jest jak najwcześniejsze zaopatrzenie w aparaty słuchowe i rozpoczęcie rehabilitacji słuchu i mowy. W przypadku braku korzyści z aparatów słuchowych możliwe jest zastosowanie implantu ślimakowego, który pozwala na odbiór informacji dźwiękowych. Ale ani aparat ani implant nie zastąpią utraconego słuchu.


O zabawie dziecka z wadą słuchu
Dziecko z wadą słuchu, tak samo jak dziecko słyszące, bardzo potrzebuje zabawy. To podstawowa aktywność każdego dziecka - nieważne, czy dziecko słyszy, czy nie. W żadnym przypadku nie jest prawdą że istnieją jakieś zabawy, których nie powinno się stosować w odniesieniu do dziecka z uszkodzonym słuchem. Nie jest również tak, że sposób zabawy z dzieckiem niesłyszącym lub słabo słyszącym różni się od sposobu jaki ,,obowiązuje’’w przypadku dziecka pełnosprawnego.
Bawiąc się, dziecko ma okazję do patrzenia, słuchania, dotykania smakowania. Poznaje przedmioty, którymi się bawi, ich cechy fizyczne- miękkość, twardość, chropowatość , gładkość. Sprawdza czy się zginają, czy też są sztywne. Uczy się, że z przedmiotów mogą powstawać budowle i różne konstrukcje, że jedne przedmioty skaczą, inne pozostają mimo starań nieruchome. Uczy się też, że można budować, ale i rozburzać. Uczy się wreszcie ,że można zmieniać kształt czegoś, np. plasteliny, że są rzeczy trwałe i takie, które istnieją tylko przez chwilę. Zabawa przyczynia się do poszerzania wiadomości o otaczającym świecie. Każda zabawa może być atrakcyjna dla dziecka i każda może nauczyć je czegoś innego. Właśnie dlatego dorośli powinni zadbać o to, by dziecko – tak długo, jak tylko tego potrzebuje – mogło poświęcać zabawie dużo czasu. Gdy dziecko jest młodsze, pożądanymi partnerami w zabawie są rodzice, dziadkowie lub inni bliscy dorośli. W wieku przedszkolnym rośnie natomiast rola rówieśników.

Ponieważ dziecko uczy się w zabawie, dobrze jest, gdy także języka mówionego uczy się bawiąc. Oznacza to, że w trakcie zabawy trzeba także posługiwać się mową, by dostarczyć dziecku odpowiednich wzorów i pomóc w wykorzystaniu ograniczonym słuchem możliwości. Nazwy zabawek, ich kolory i cechy, ich liczba, słowa opisujące, co dziecko z nimi robi i jeszcze wiele ,wiele innych- to wszystko jest ważną częścią dziecka. W czasie zabawy jest bowiem wiele okazji dla wprowadzenia nowego i stosowania znanego ,,materiału językowego’’.
Przedszkole w przypadku dziecka z wadą słuchu spełnia taką samą rolę jak w przypadku dziecka pełnosprawnego- pobudza rozwój dziecka we wszystkich jego sferach, pomaga dziecku rozwinąć równowagę emocjonalną, uczy współżycia w grupie, stosowania się do norm społecznych i obyczajowych. Celem przebywania dziecka z wadą słuchu w przedszkolu ogólnodostępnym jest społeczna integracja, a także – a może przede wszystkim- przeżywanie sytuacji komunikowania się za pomocą mowy dźwiękowej jako naturalnego sposobu wyrażania się dzieci w tym samym wieku, i także w efekcie tworzenie stymulującego dla rozwoju mowy dźwiękowej środowiska, bowiem sugerując się przykładem innych dzieci, bez przerwy posługujących się mową, dzieckoz uszkodzonym słuchem pragnie je naśladować. Dziecko obserwuje, że mową posługują się wszyscy ludzie i że jest ona potrzebna w życiu. Dziecko uczy się panowania nad swymi emocjami, uczy się podporządkowywać i przewodzić, co daje mu poczucie bezpieczeństwa i zaufanie do własnych możliwości. Jest przyuczone do porządku i systematyczności . Przyjemne i przykre przeżycia w przedszkolu uodparniają dziecko na stresy życia dorosłego, uczą je pokonywać przeszkody i spokojnie reagować na przeciwności.
 Przedszkole, co prawda nie stwarza tak dogodnych warunków indywidualnej opieki jak rodzina, jednak wielką jego zaletą jest działanie zaprogramowane, zamierzone stwarzanie sytuacji wzbogacających mowę dziecka, pobudzających dzieci do zadawania pytań, udzielania odpowiedzi, a nawet – dając prawidłowy wzorzec mowy- korygowania błędów i wad. Dziecko poprzez umiejętnie sugerowaną przez wychowawców rywalizację, uczy się samodzielności.
Nauczycielka w przedszkolu musi jednak pamiętać, że osoba posługująca się aparatem słuchowym, nawet po najlepszym treningu słuchu tylko wtedy dobrze zrozumie mowę, gdy mówiący znajduje się blisko. Gdy więc trzeba coś do dziecka powiedzieć, a ono bawi się z innymi dziećmi, wówczas trzeba do niego podejść, by prawidłowo odebrało komunikat ( nie załatwi sprawy wołanie).
- Wydając polecenia nauczyciel nie powinien chodzić, lecz stać blisko dziecka. Powinien zwrócić uwagę na to, czy ono patrzy ( można dotykając swojego ucha powtórzyć ,, słuchaj’’)
- Omawiając nowy temat lub opowiadając np. bajkę postarajmy się pokazać obrazki, rysunek lub film ułatwiający zrozumienie kontekstu wypowiedzi.
- Mówiąc nie zasłaniajmy dłonią, książką itp. twarzy i nie stójmy tyłem do dzieci. Zwróćmy także uwagę, aby nie stać przy oknie, ponieważ światło świecąc dziecku prosto w twarz utrudni mu odczytanie mowy z ust.
- Starajmy się patrzeć na dziecko, gdy ono mówi- bardzo się stara i bardzo pragnie, by to co mówi było ważne. Nawet jeśli jego wypowiedź jest niezrozumiała, pochwalmy go, aby zmobilizować do dalszego wysiłku.
- Sprawdzajmy, czy dziecko rozumie zadane pytanie- jeśli nie odpowiada spróbujmy zadać pytanie w innej, łatwiejszej formie.
- Zachęcajmy inne dzieci do zabawy z kolegą / koleżanką i akceptacji jego odmienności
- Korzystajmy z każdej sposobności do indywidualnej pracy z dzieckiem – ono widząc w nas sojusznika, będzie się bardziej starać.


Zabawy wspierające rozwój dziecka z uszkodzonym słuchem.
Zabawy ruchowe i ruchowo- muzyczne

Dziecko z wadą słuchu może nauczyć się poczucia rytmu, o czym świadczy fakt, że wiele osób głuchych to świetni tancerze dyskotek, którzy umieją i uwielbiają tańczyć. Jedni z nich korzystają w dużej mierze z umiejętności słuchowych, inni odbierają drgania całym ciałem z podłogi, jeszcze inni potrzebują do tego wskazówek od innych osób. Aby jeszcze małe, niesłyszące lub słabo słyszące dziecko nauczyło się odczuwać rytm, w przedszkolu proponujmy jak najwięcej zabaw rytmicznych. Mogą się one odbywać przy akompaniamencie instrumentów perkusyjnych, przy dźwiękach muzyki, z wykorzystaniem śpiewu. Starajmy się zawsze zadbać o to, by muzyka była do odebrania przez dziecko . Dobrze jest podkreślać rytm, mocniej stawiając nogę na początek taktu, klaszcząc mocniej na raz. Wspaniałe będą ruchowe, rytmiczne ilustracje opowiadań o małych misiach, które wędrują powoli i ciężko na czterech łapach, o zajączkach, które szybko kicają na pole marchewek i o sportowcach , którzy biegną do mety na zawodach.

Zabawy zachęcające do dmuchania

Aby mówić sprawnie i zrozumiale pełnymi zdaniami, w procesie rozwoju człowiek musi nauczyć się dobrze operować oddechem. W przypadku zdrowego dziecka oddech doskonali się podczas kolejnych codziennych prób posługiwania się głosem i setek a może i tysięcy wypowiedzeń, którymi posługuje się dziecko każdego dnia. Gdy chodzi o dziecko z wadą słuchu, którego mowa jest znacznie opóźniona, prób tych jest znacznie mniej, co sprawia, że sprzężone ze sobą doskonalenie mówienia i oddychania nie może mieć miejsca. Dlatego tak cenne są wszystkie te zabawy, które w sposób nie wymuszony bez budowania napięcia mięśniowego w obrębie szeroko rozumianego aparatu artykulacyjnego, pomogą dziecku pracować nad oddechem, by z czasem lepiej służył rozwojowi mówienia. Można więc zdmuchiwać płomień świeczki, zapalniczki, zapałki. Pomocą dydaktyczna może stać się każde piórko, skrawki materiału lub papieru. Należy stwarzać zabawowe sytuacje, w których dziecko będzie się bawić wykorzystując dmuchanie : tworzenie baniek mydlanych, zdmuchiwanie ze stołu piłeczek ping- pongowych, nadmuchiwanie małych baloników i dmuchanie na nie, by się przetaczały i podskakiwały. W grupie przedszkolnej można organizować różne zawody w których zadaniem jest posługiwanie się oddechem. Mogą to być zawody w parach lub w drużynach.


Zabawy ,,w kółko’’

Klasyczne zabawy w kółko są to zabawy ruchowe i rytmiczne, a poznawanie i wyczuwanie rytmu ma duże znaczenie w nauce mowy malucha, który nie słyszy lub niedosłyszy. Ponadto dziecko z wadą słuchu może bez trudu obserwować poczynania swoich kolegów i łatwo dostosowuje swoje ruchy do potrzeb zabawy – już po krótkim czasie jego aktywność w grupie rówieśniczej nie różni się od aktywności kolegów.

Dziecko z wadą słuchu nie musi znać każdego tekstu wierszyka czy piosenki. Na początek wystarczy, gdy dziecko z wadą słuchu będzie mieć w kole towarzysza dobrze znającego tekst i dobrze śpiewającego. Z ciała owego kolegi popłyną do dziecka niesłyszącego ważne akustyczne bodźce, a ruchy kolegi nadadzą rytm ruchom dziecka, które słabo słyszy.

Ucząc dziecka z wadą słuchu tekstów, nie musimy wymagać dokładnego odtworzenia słów czy melodii : chodzi raczej o to by wiedziało ogólnie, o czym śpiewa i by śpiewało zgodnie z ogólnymi standardami: trzymając się melodii.
Teksty wierszyków czy piosenek trzeba przekazać rodzicom dziecka z wadą słuchu i podpowiedzieć, by je ,, opracowali’’ z dzieckiem w domu.Okażmy wielką radość, gdy dziecko będzie się starać odtwarzać ogólny rytm tekstu, gdy część wyrazów uzyska w jego wypowiedzi podobne brzmienie do oryginalnego, podobną długość itd.

Zabawy rozwijające resztki słuchowe

Zabiegi służące rehabilitacji słuchu polegają między innymi na prowadzeniu, często przez całe życie, różnego rodzaju ćwiczeń słuchowych uwrażliwiających na istnienie i przygotowujących do odbioru różnych dźwięków ( także dźwięków mowy) pojawiających się w otoczeniu człowieka.

Wychowanie słuchowe ma doprowadzić do wykształcenia umiejętności odbioru dźwięków i korzystania z informacji przez nie przekazywanych, a odbywa się to na drodze zabaw- ćwiczeń pomagających dziecku rozpoznawać czy dźwięk jest wysoki, czy niski? Czy jest, czy go nie ma? Czy dźwięk jest cichy, czy głośny? Skąd dochodzi? Czy jest to dźwięk pojedynczy? Czy słychać kilka/ czy dużo pojedynczych dźwięków? Dzieci muszą także nauczyć się odróżniać mowę od muzyki , a następnie mowę różnych znanych mu osób.

Osiągnięcie tych umiejętności jest poważnym zadaniem i wymaga wielu ćwiczeń, które przebiegają w naturalnych sytuacjach, ale także podczas specjalnie zorganizowanych zabaw. Byłoby z korzyścią dla dziecka z wadą słuchu, gdyby zabawy te zostały włączone do aktywności grupy przedszkolnej.

Zabawy rozwijające myślenie i mowę dziecka z wadą słuchu


Jest wiele zabaw, które pomagają dzieciom z wadą słuchu wzbogacać słownictwo, a także ćwiczą pamięć, spostrzegawczość, logiczne myślenie i tym podobne operacje umysłowe. Do zabaw tych można zaliczyć znaną zabawę ,, ciepło- zimno’’, w której na oczach dzieci w różnych miejscach umieszczamy (chowamy) kilka lub kilkanaście przedmiotów. Zabawa może być realizowana w dwóch etapach- w pierwszym przedmioty chowamy na oczach dzieci: ich zadaniem jest po prostu zapamiętać miejsca ukrycia chowanych rzeczy.
 
W drugim etapie zadaniem dzieci może być odgadywanie i odszukiwanie miejsc ukrycia różnych przedmiotów. Jednak przed rozpoczęciem zabawy należy się upewnić, czy dziecko z wadą słuchu zna nazwy przedmiotów.

,, Walizka” to zabawa, która nie tylko pomaga utrwalać czy poznawać słownictwo, ale także rozwija myślenie na temat znanych osób, ich wyglądu, upodobań, wykonywanych zawodów, uprawianych sportów, itd. Jedno dziecko wychodzi na zewnątrz sali, a wtedy koledzy z grupy decydują, dla kogo będą pakować walizkę: np. dla Adama Małysza, lekarza itp. Gdy zostanie to ustalone, przedszkolak jest zapraszany do środka. Kolejne dzieci wymieniają po kolei różne przedmioty, które zapakowałyby do walizki dla wymyślonej osoby. Dziecko pozostające w środku zgaduje o jaką osobę chodzi.


Opowiadanie i czytanie bajek oraz innych historii, zabawa w teatr

Kiedy dziecko z uszkodzonym słuchem po raz pierwszy słyszy jakieś opowiadanie lub historyjkę, może się zdarzyć, że nie rozumie wielu pojęć i wyrażeń, których nie da rady przyswoić sobie podczas opowiadania czy czytania w grupie. Może się też okazać, że nie rozumiejąc od początku o czym jest opowieść, dziecko straci cierpliwość i wyłączy swoją uwagę. W ten sposób zostanie zgubiony wątek, a więc utracone zainteresowanie opowiadaniem.

W efekcie tego dziecku niesłyszącemu umkną ważne fragmenty opowieści, wskutek czego, dziecko może stać się niespokojne i chcąc zwrócić na siebie uwagę, zacznie przeszkadzać innym. Jeśli jednak rodzice lub terapeuta mowy pracujący z dzieckiem będą mieli okazję wcześniej przybliżyć dziecku treść opowieści i jej język, będzie możliwe jego pełne zainteresowanie i zaangażowanie w słuchanie historii.

Podczas słuchania opowiadań należy pamiętać o tym, aby sadzać dziecko z wadą słuchu w kręgu, albo bezpośrednio obok nauczyciela lub blisko, ale w takim miejscu, by mogło dobrze widzieć i obserwować jego twarz .
Jedną z form pomagających dzieciom odbierać prezentowane historie, opowiadania o losach bohaterów są przedstawienia lalkowe, kukiełkowe, które warto często wykorzystywać w pracy z grupą, w której jest dziecko  z uszkodzonym narządem słuchu. Taki teatrzyk może być pierwszym etapem pracy nad jakimś zagadnieniem – przygotowuje grunt pod rozumienie językowych przekazów, albo z kolei może służyć wyjaśnianiu wcześniejszych zdarzeń, ugruntowywaniu jakiejś wiedzy lub językowych umiejętności.

Przygotowanie do szkoły- ćwiczenia rozwijające mowę bierną i czynną dziecka


- Dzieci stoją w kole, N. rzuca któremuś dz. piłkę wymawiając wyrazy znane, dziecko ma wyraz powtórzyć i piłkę odrzucić. Rzucając do następnego dz. zmieniamy wyraz. Trudniejsza wersja- dz. łapiąc piłkę powtarza wyraz usłyszany, a odrzucając ją mówi nowy.

- Dziecko siedzi przy stole- kładziemy przed nim obrazek jedzącej dziewczynki- obok w rzędzie pionowym układamy jeden pod drugim obrazki przedstawiające różne rodzaje jedzenia: jajko, chleb, ciastka, itp. Przysuwając do dziewczynki obrazek przedstawiający jajko pytamy: ,,co dziewczynka je?’’- dziecko odpowiada.

- Dziecko układa z poszczególnych słów zdania: dziewczynka je jajka, dziewczynka je ciastka, itp.


Zabawy przygotowujące dziecko do nauki czytania

- Kładziemy przed dzieckiem planszę z czarnymi sylwetami zwierząt, roślin, przedmiotów codziennego użytku- do tego należy przygotować serię tych samych przedmiotów lecz w kolorze. Dziecko nakłada obrazki na sylwetki, nazywając je. Potem dokłada napisy.
- Wybieranie z rozsypanki literowej trzech liter i układanie z nich słów ,,osa’’. Wypowiadanie izolowanych głosek ,,o’’, ,,s’’, ,,a’’ przed lustrem z podnoszeniem w górę odpowiednich literek.
- Zabawa grupowa- każde dziecko jest jakimś zwierzątkiem: miś, żaba, pies. N. mówi : zapraszam do tańca zwierzątko, zaczynające się głoską ,,ż’’- wychodzi żaba i tańczy z dorosłym.

Zabawy przygotowujące do nauki pisania

Przygotowujemy zestaw obrazków różniących się od siebie 1 szczegółem, 2 szczegółami, 3 szczegółami. Może to być np. uśmiechnięta dziewczynka z czerwona kokardą, w granatowej bluzce z krótkimi rękawami, w spódniczce i sandałach.
Różnica jednego szczegółu. Różnica dwóch szczegółów.  Różnica trzech szczegółów.




Perspektywy szkolne dziecka z trwałym uszkodzeniem słuchu

Dla dziecka z wadą słuchu, wcześnie zaopatrzonego w aparat słuchowy i wykorzystującego resztki słuchu , dzięki czemu opanowało mowę w sposób zbliżony do naturalnego, perspektywa umieszczenia go w miejscowej szkole masowej ma wiele zalet:

- Dziecko pozostaje nadal w rodzinie, z którą jest zżyte
- Kontynuowana jest nadal praca nad rozwijaniem i udoskonalaniem mowy przez rodziców i logopedę
- Zarówno w domu, jak i w szkole dziecko przebywa w środowisku ludzi mówiących i nawiązuje coraz więcej kontaktów z rówieśnikami i z dorosłymi
- Dziecko nie ma kontaktu z mową migową
- W przyszłości po ukończeniu szkoły, dziecko ma łatwiejsze wejście w środowisko ludzi słyszących w zakładzie pracy
Pobieranie nauki przez dziecko z wadą słuchu w warunkach miejscowej szkoły masowej ma też swoje strony ujemne:
- Liczna klasa szkolna. W tej sytuacji nauczyciel nie jest w stanie zająć się indywidualnie dzieckiem z wadą słuchu.
- Warunki akustyczne klasy utrudniają korzystanie z indywidualnego aparatu słuchowego, zwłaszcza, gdy nauczyciel w czasie lekcji chodzi po klasie ( odległość osoby mówiącej od mikrofonu aparatu, wpływ hałasu, echo).
- Nauczyciel szkoły masowej często nie ma doświadczenia potrzebnego w prowadzeniu dziecka z wadą słuchu. W tej sytuacji mogą u dziecka wystąpić braki i zaległości w przyswajaniu materiału szkolnego.
- Wymagania związane z programem szkolnym mogą być zbyt wysokie dla dziecka z wadą słuchu, co może powodować nadmierny stres wraz z jego niekorzystnymi następstwami w sferze psychicznej.

Istnieje jednak wiele przesłanek , aby dziecko głuche lub niesłyszące uczęszczało do szkoły masowej. Jedną z nich jest przebywanie w grupie rówieśniczej, która pozwala zapomnieć o upośledzeniu. Dzieci w szkole masowej nie mają czasu ciągle oglądać aparatów słuchowych, mówić powoli, być cierpliwym. Jest to więc doskonała szkoła życia. Jednocześnie, wbrew opinii, szkoła masowa to skupisko dzieci z lekkim porażeniem mózgowym, dysleksją, dysgrafią, skrzywieniami kręgosłupa. Dziecko z wadą słuchu jest właściwie na tle dzieci całkiem zdrowe. Ma tylko kłopoty z rozumieniem mowy i inaczej musi się uczyć. Korzyść z tego, że psychicznie jest zdrowsze, nie myśli tylko ,, jestem głucha’’. Inny powód przemawiający za nauką w szkole masowej, jest ogrom wiedzy, którą może zdobyć. Ale to zależy od stopnia głuchoty, przygotowania i zaangażowania nauczycieli i rodziców, akceptacji grupy.


Opracowanie: Anna Loś
nauczyciel mianowany
Przedszkole Gminne w Iwoniczu

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie