Papież spotykał się z różnymi ludźmi: królami, prezydentami, księżmi, rodzicami, młodzieżą, dziećmi i pielgrzymami. Jeszcze jedno spotkanie, w tym apelu przybliży młodym ludziom postać Wielkiego Polaka. Scenariusz apelu upamiętniający pontyfikat Jana Pawła II
Opracowały:
Agnieszka Kuc
Zyta Leszczyńska
Cel główny:
- uczeń, zna i szanuje postać papieża - Jana Pawła II
Umiejętności szczegółowe:
Uczeń: - recytuje wiersze z odpowiednią intonacją, - zna słowa i melodię prezentowanych piosenek, - doskonali umiejętność zaprezentowania się przed szerszą publicznością, - posiada ogromny szacunek do osoby papieża, - docenia wkład Ojca św. w tworzenie lepszego, pełnego miłości i pokoju świata i Polski, - wie, skąd pochodzi Karol Wojtyła,
Metody: działalność praktyczna,
Formy organizacyjne: indywidualna, zbiorowa jednolita,
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające papieża Jana Pawła II, dekoracja sali.
Jest takie miejsce
Jest takie miejsce u zbiegu dróg, Gdzie się spotyka z zachodem wschód, Nasz pępek świata, nasz biedny raj, Jest takie miejsce, taki kraj.
Nad pastwiskami ciągnący dym, Wierzby jak malwy w welonach mgły; Tu Krzyż przydrożny, tam święty gaj, Jest takie miejsce, taki kraj...
Polsko!
Polsko! Wydałaś wielu mężnych synów, którzy oddali swoje życie za Twoją godność, wojowali orężnym mieczem, lecz jeden tylko na miejsce miecza postawił miłość. To pielgrzym świata, rycerz w białej szacie - Jan Paweł II.
Życiorys
Karol Wojtyła – Jan Paweł II –papież urodził się w 1920 roku w Wadowicach, miasteczku na Pogórzu Karpackim. Urodził się w cichej, skromnej, katolickiej rodzinie. Gdy Karol miał 9 lat, umarła mu matka. Ojciec Karola po śmierci żony całkowicie poświęcił się wychowaniu dwóch synów: Karola i starszego o 14 lat Edmunda. Obaj bracia kochali się bardzo, jednak, gdy Karol miał 12 lat Edmund zmarł. Zaraził się chorobą zakaźną od swoich pacjentów. Karol po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum, a potem studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Lubił sport, interesował się sztuką, pisał też własne utwory. Zapowiadał się na wielkiego aktora. W okresie II wojny światowej ciężko pracował w kamieniołomach i zakładach chemicznych w Krakowie. W 1942 roku wstąpił do Seminarium Duchownego i po czterech latach został księdzem. Jako kapłan studiował w Rzymie, odbywał podróże naukowe, był wykładowcą na Uniwersytecie Lubelskim. Młodzież bardzo go kochała i nazywała swoim wujkiem. W 1958 roku został biskupem, a 6 lat później arcybiskupem. 16 października 1978roku został wybrany na papieża. Jako 264 papież przyjął imię Jan Paweł II.
Jest w nim iskra
Jest w nim iskra, jest w nim siła, Co rozpala cały świat. To kardynał nasz Wojtyła Papież Polak, ludziom brat.
Powołałeś go jak Piotra Od zwyczajnych, ludzkich spraw. Trudna była jego droga Jezu pomoc racz mu dać.
Scenka
Reporter:
Dzień dobry. Wita państwa Katarzyna Skarżyńska. Zapraszam na kolejny odcinek „Czternastki”. Zajrzyjmy do Watykanu, może tam spotkamy kogoś, kto nam zechce opowiedzieć o: „zwykłym dniu papieża”. Przepraszam, czy jest pan korespondentem z Watykanu?
Korespondent:
Tak, o co chodzi?
Reporter:Który dzień tygodnia był zwykłym dniem papieża? Z pewnością nie niedziela, bo wtedy na Placu św. Piotra gromadziły się tłumy wiernych. I nie środa, bo była audiencja dla tysięcy pielgrzymów. Może poniedziałek, wtorek lub sobota?
Korespondent:Nie było zwykłych dni w życiu papieża, ponieważ Dom Papieski nie jest zwykłym domem, rodzina papieska nie jest zwykłą rodziną, a praca papieża nie jest zwykłym wykonywaniem obowiązków. Wszystko wokół papieża jest szczególne i niepowtarzalne. Papież budził się bardzo wcześnie. Dzień Ojca św. Jana Pawła II wypełniony był modlitwą i spotkaniami z ludźmi. Ojciec św. rozpoczynał każdy swój dzień Mszą św., którą odprawiał w kaplicy Watykańskiej. Po bardzo skromnym śniadaniu, papież przystępował do pracy.
Reporter:Z kim Papież rozmawiał o Bogu? Z kim się spotykał?
Korespondent:
Papież spotykał się z różnymi ludźmi: królami, prezydentami, księżmi, rodzicami, młodzieżą, dziećmi i pielgrzymami.
Reporter:Dziękuję bardzo za wnikliwą odpowiedź na moje pytania.
Korespondent:
Ja również dziękuję. Do widzenia.
Reporter:Dziękuję państwu i zapraszam na kolejny odcinek „Czternastki” już za tydzień. Do zobaczenia.
Piosenka: „Czy wy wiecie...”
Ojciec św.
Ojciec św. dużo czasu poświęcał dzieciom. Ale też nie były mu obce losy dzieci na całym świecie. Próbował zaradzić wielorakim zagrożeniom, którym podlegają dzieci, a więc cierpieniu, nędzy, chorobom, niedożywieniu. Wiedział też, że dzieci bywają porzucane przez rodziców, skazywane na bezdomność, pozbawione są ciepła własnej rodziny. Jak bardzo kochał dzieci, mogliśmy się wszyscy przekonać, gdy otrzymaliśmy „List Ojca św. do dzieci w Roku Rodziny”. Po raz pierwszy w dziejach kościoła papież pisał do dzieci. Mówił do nich: „Wy jesteście nadzieją nie tylko świata, ale przede wszystkim Kościoła, a w szczególności papieża.” „Wy jesteście solą dla ziemi i światłem dla świata”.
Ojcze święty my jesteśmy...
Ojcze święty my jesteśmy Twą nadzieją Chociaż młodzi, zagubieni, pełni wad. Lecz Twe polskie oczy do nas dziś się śmieją I wskazują jak budować lepszy świat.
Ojcze święty, my będziemy zawsze z Tobą Dzieci, młodzież, która bardzo kocha Cię. Więc łączymy z Tobą się duchowo I prosimy, abyś znów uśmiechną się.
Prośba do Ojca świętego
Ojcze Święty – jam nie święty. Grzechów mam przeróżnych sporo. Nawet nie wiem skąd się biorą.
Gdy się grzechów sporo zbierze Patrzę na twą fotografię I chcę się poprawić szczerze Lecz, że nie mam Twej dobroci Wnet zaczynam babci psocić Tacie znowu coś nakłamię Nie wyniosę śmieci mamie I znów Cię na zdjęciu widzę Przykro mi i znów się wstydzę Postanawiam się poprawić Wierzę, że się za mną wstawisz... Ty się modlić umiesz lepiej A ja... szybki pacierz klepię.
Ojcze święty – misjonarzu
Jan Paweł II podróżował po całym świecie.
Ojcze święty – misjonarzu, Podróżujesz wokół świata I odwiedzasz różne kraje, Aby wszystkich ludzi zbratać.
Przemawiałeś w Ameryce, Poleciałeś do Japonii. Rozmawiałeś z Indianami, Przywitałeś czarne siostry.
Zawsze głosisz miłość Boga I sumienia ze snu budzisz, Podtrzymujesz wciąż nadzieję W umęczonych, smutnych ludziach.
Różne dzieci są przy Tobie: Te z wieżowców i te z buszu. Bardzo modlą się za Ciebie Abyś wszystkim niósł Chrystusa.
Widzieliśmy Go w przeróżnych sytuacjach, wśród kardynałów, biskupów, mężów stanu, polityków, naukowców, chorych, cierpiących i małych dzieci. Widzieliśmy Go przy ołtarzu, w samolocie, na nartach i w łodzi, modlącego się, nauczającego, piszącego książki i pozdrawiającego tłumy, radosnego, zamyślonego i cierpiącego. Był pierwszym papieżem, którego dosięgła kula zamachowcy.
Zdrowy i pełen sił na początku swojego posługiwania, a potem utykający i pochylony pod ciężarem obowiązków, ale ciągle ten sam – Jan Paweł II – Polak, który nigdy nie zapominał o swojej Ojczyźnie. Z głębokim wzruszeniem całował polską ziemię i mówił: „Pozdrawiam Cię Polsko, Ojczyzno moja! Choć przyszło mi żyć w oddali, to jednak nie przestaję czuć się synem tej ziemi i nic, co jej dotyczy nie jest mi obce”.
Uzbrójmy się w miłość jak On i głośmy ją w swoim otoczeniu: w domu, w szkole, na podwórku. Kierujmy się miłością. Niech ona będzie drogowskazem naszego życia.
Więc podaj rękę temu, kto obok ciebie stoi. Nawet, jeśli go nie znasz, lub nie jest twoim przyjacielem. Znak pokoju – to znak przyjaźni i przebaczenia. To znak miłości.
Wielki Człowiek, wielki Papież odszedł już od nas do domu Ojca. Jednak Jego nauka przepełniona wielką miłością i troską o człowieka pozostanie na zawsze w naszych sercach. Postaramy się realizować w naszym życiu Twoje słowa Ojcze Święty. Łączymy się z Tobą duchowo w pieśni, którą lubiłeś tak bardzo.
Piosenka: „Barka”.
|
