Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Jak wykorzystuję komputer w pracy zawodowej

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 25118 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Z pewnością nie należy do odkrywczych stwierdzenie, że możliwości komputera są ogromne i ciągle rosną. Myślę, że głównie od pomysłowości nauczyciela i jego umiejętności praktycznych zależy, w jakim zakresie będzie umiał z niego korzystać w praktyce szkolnej. Komputer może być wykorzystywany nie tylko podczas zajęć z uczniami, ale i do przygotowania materiałów przez samego nauczyciela. Pragnę podzielić się swoimi doświadczeniami na temat kilku sposobów wykorzystania komputera o przygotowania i przeprowadzenia procesu dydaktyczno-wychowawczego.

„Jak wykorzystuję lub jak chciałabym wykorzystać komputer w swojej pracy zawodowej.”

Opracowanie: EWA ŚWIĄTKOWSKA

1. WSTĘP

     Z pewnością nie należy do odkrywczych stwierdzenie, że możliwości komputera są ogromne i ciągle rosną. Myślę, że głównie od pomysłowości nauczyciela i jego umiejętności praktycznych zależy, w jakim zakresie będzie umiał z niego korzystać w praktyce szkolnej.
     Komputer może być wykorzystywany nie tylko podczas zajęć z uczniami, ale i do przygotowania materiałów przez samego nauczyciela. Pragnę podzielić się swoimi doświadczeniami na temat kilku sposobów wykorzystania komputera o przygotowania i przeprowadzenia procesu dydaktyczno-wychowawczego.
Zaliczam do nich:
  • wykorzystywanie gotowego oprogramowania edukacyjnego,
  • wykorzystywanie edytorów tekstowych i graficznych,
  • tworzenie przez nauczyciela własnych prezentacji multimedialnych
  • korzystanie z Internetu.
2. GOTOWE OPROGRAMOWANIE EDUKACYJNE
     Oprogramowanie edukacyjne przeznaczone do zastosowania w klasach I-III jest dość bogate i oferta rynku nadal się zwiększa. Od kilku lat dostępne są programy multimedialne nagrane na krążkach CD, tym bardziej cenne, gdy zgodnie z założeniami nauczania zintegrowanego, łączą w sobie treści z różnych dziedzin edukacji.
     Każdy nauczyciel, planujący wykorzystać komputer podczas zajęć, powinien zdawać sobie sprawę, że pełny sukces może odnieść, wykorzystując jedynie starannie dobrany program edukacyjny, ściśle powiązany z treściami nauczania, których realizacja jest celem zajęć. Innym czynnikiem mającym wpływ na optymalne wykorzystanie programu, jest umiejętność obsługi komputera przez ucznia, ze szczególnym uwzględnieniem jego manualnych umiejętności. Jest to niezwykle istotne ze względu na zsynchronizowane czynności w momencie, gdy uczeń zna rozwiązanie i ma je wykorzystać w programie. W początkowym etapie komputerowego wspomagania nauczania należy, więc stosować te programy, których obsługa jest związana z bardzo prostymi działaniami, np. z używaniem klawiszy strzałek. Kolejnym etapem powinno być wprowadzenie myszki, której precyzyjne używanie początkowo sprawia kłopoty, zwłaszcza tym uczniom, którzy nie mają jeszcze za sobą doświadczeń w korzystaniu z gier komputerowych.
     W przypadku wyboru właściwego programu edukacyjnego nie trzeba aktywizować uczniów (nawet tych słabszych), ponieważ współczesne programy potrafią znacznie dłużej niż inne środki dydaktyczne przyciągnąć uwagę dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Dzieje się tak dzięki bliskiej mu tematyce, atrakcyjności graficznej i dźwiękowej, zawartości ciekawych i zróżnicowanych pod względem trudności zadań z elementami zabawy, czy też stosowaniu różnych form nagradzania za dobrze wykonaną pracę.
     Nauczycielowi, który nie miał okazji zetknąć się wcześniej z komputerem jako środkiem dydaktycznym, trudno sobie wyobrazić bogactwo możliwości i ćwiczeń, jakie tkwią w programach edukacyjnych. Większość z nich nastawiona jest głównie na utrwalanie wcześniej poznanych wiadomości, a zwłaszcza umiejętności, ale ostatnio pojawiają się też inne – kształtujące nowe pojęcia, rozwijające myślenie twórcze i wyobraźnię.

3. EDYTORY TEKSTOWE I GRAFICZNE
     Praca uczniów z komputerem oznacza nie tylko korzystnie z gotowych programów. Dzieci mogą również tworzyć własne prace i dokumenty, które następnie drukowane i powielane mogą być wykorzystane w dalszych etapach procesu dydaktyczno-wychowawczego, a nawet użyteczne w życiu codziennym. Ponadto możliwość zredagowania pracy na komputerze, a następnie jej wydrukowanie jest źródłem ogromnego zaangażowania podczas zajęć i dostarcza uczniom wiele radości i dumy z samodzielnie wykonanej pracy.
     Do komputerowego redagowania tekstu służą specjalne programy, zwane edytorami tekstu. Przejęły one rolę maszyn dopisania, a ich główną zaletą jest: łatwe poprawianie błędów i wprowadzanie zmian, nadawanie tekstowi bardzo eleganckiej postaci poprzez różnorodność czcionek, krojów pisma, możliwość wprowadzania rysunków, tabel, itp., oszczędność czasu i papieru. Dają też możliwość przekazywania tekstów poprzez sieć lub zapisanych na dyskietce innym sposobom, ich drukowania i powielania.
     Po wydrukowaniu zredagowane przez dzieci teksty są niejednokrotnie poprawiane przez nie same (samokontrola lub kontrola wzajemna) i często wykorzystywane jako teksty do pisania z pamięci. Ponadto wydrukowane i ozdobione prace umieszczane są w gazetce klasowej, a najlepsze – prezentowane na łamach szkolnej gazety w kąciku młodego pisarza i poety.
     Niejednokrotnie zastanawia mnie fakt, że dzieci piszące z wykorzystaniem komputera popełniają znacznie mniej błędów ortograficznych, niż gdy robią to w sposób tradycyjny. Być może obraz wyrazu zapisanego drukiem jest łatwiejszy do przywołania w pamięci niż zapisany ręcznie. Systematyczna praca z wykorzystaniem edytora tekstu wymaga zapoznania uczniów z zasadami prawidłowego pisania na klawiaturze, aby uniknąć wyrobienia złych nawyków w tym zakresie.
     Równie przydatne, a zarazem interesujące dla uczniów jest korzystanie z programów malarskich (graficznych). Przy pomocy nauczyciela uczniowie mogą próbować łączyć wykonane edytorze graficznym ilustracje z napisanymi w edytorze tekstowym własnymi tekstami.
     Edytory graficzne mogą także stanowić źródło ciekawych ćwiczeń usprawniających percepcję wzrokową, orientację przestrzenną i sprawność manualną. Dzieci lubią wykonywać samodzielnie czarną kreską rysunki, które po wydrukowaniu i ewentualnej wymianie z kolegami, należy jak najstaranniej pokolorować. Rysunki „pod dyktando” świetnie rozwijają orientację przestrzenną.

4. PREZENTACJE MULTIMEDIALNE TWORZONE PRZEZ NAUCZYCIELA
     Komputer multimedialny, wraz ze specjalnym programem, stanowi świetne narzędzie do opracowania prezentacji multimedialnych.

Co daje nauczycielowi zastosowanie programu prezentacyjnego?
     Pozwala na przygotowanie i sterowanie ekspozycją kolejnych slajdów zawierających tekst, obrazy lub inne kombinacje, także dodatkowym tłem. Można również dołączyć podkład muzyczny lub komentarz słowny czy też dołączyć do prezentacji sekwencje animowane lub video. Kolejne ekrany można wywoływać za pomocą myszki lub klawiszy, prezentacja może też przypominać projekcję filmową. Przygotowanie dobrej prezentacji jest dość czasochłonne, wymaga dokładnego przemyślenia tego, co chcemy pokazać (treść, forma) oraz struktury poszczególnych ekranów i całego pokazu. Uzyskane efekty są jednak znacznie bardziej atrakcyjne dla ucznia niż tradycyjny pokaz, a informacje przekazywane równocześnie w języku obrazów, słów, dźwięków i działań umożliwiają przeżywanie i wielozmysłowe poznanie fragmentu otaczającej rzeczywistości. Taki sposób przekazu jest niezwykle cenny w codziennej praktyce szkolnej, ponieważ bezpośredni kontakt z rzeczywistością jest w szkole bardzo ograniczony. Osobliwym walorem prezentacji multimedialnej jest możliwość dynamicznego (np. poprzez animacje, włączone do niej krótkie filmy) przedstawiania statycznych treści kształcenia. Ma to szczególnie duże znaczenie dla rozwoju spostrzeżeń, pamięci i myślowego aktywizowania dzieci.

5. INTERNET
     Dzięki ogólnopolskiej akcji „Internet w każdym mieście, gminie...” część polskich szkół zyskała dostęp do Internetu, globalnej sieci, która łączy miliony komputerów na całym świecie. Nauczyciele szkół posiadających Internet (do nich należy również moja szkoła) mają możliwość posługiwania się nim zarówno w pogłębianiu własnej wiedzy i kompetencji, jak i w pracy z uczniami.
     Właściwie, chcąc wykorzystać Internet w procesie dydaktycznym, powinniśmy zacząć od samych siebie, aby nabrać wprawy i aby przetestować wszelkie praktyczne aspekty: szybkość połączenia, ewentualne trudności, umiejętność posługiwania się programami do przeglądania zasobów Internetu (najpopularniejsze to Internet Explorer i Nestcape Navigator). Na podstawie prób stwierdzam, iż przeprowadzenie lekcji z wykorzystaniem Internetu „na żywo” jest zwykle kłopotliwe ze względu na problemy z połączeniem, dlatego o wiele bardziej przydatne będzie korzystanie z Internetu po wcześniejszym wyszukaniu i zapisaniu potrzebnych do zajęć stron internetowych w założonych przez siebie folderach. Już w klasach początkowych możliwe jest korzystanie z Internetu podczas zajęć m. in. o tematyce ekologicznej, regionalnej czy też poświęconych sławnym ludziom.
     W momencie, gdy trwają starania Polski o członkostwo w strukturach europejskich, Internet może odegrać dużą rolę w kształtowaniu świadomości europejskiej, w upowszechnianiu wiedzy o Europie i promowaniu polskiej tożsamości. Istotne znaczenie będzie miało odnalezienie w dorobku poszczególnych narodów tego, co jest najbardziej wspólne. Internet daje też ogromne możliwości nawiązywania kontaktów.
     Warto przypomnieć, iż korzystanie z Internetu podczas zajęć powinno przebiegać zawsze pod kontrolą nauczyciela. Ogromny potencjał edukacyjny tkwiący w tej sieci (nie zawsze wiarygodny i etyczny) może mieć również zły wpływ na rozwój dziecka.

6. OGRANICZENIA I POTENCJALNE ZAGROŻENIA PRACY Z KOMPUTEREM
     Nie kontrolowana przez dorosłych (także przez nauczycieli) praca z komputerem może stać się źródłem nerwic, lęków czy negatywnych postaw, ponieważ nie daje możliwości ciągłego, żywego dwustronnego kontaktu między dorosłym a dzieckiem. Powinno się, więc traktować komputer jedynie jako środek wspomagający nauczanie, gdyż nigdy nie zdoła całkowicie zastąpić nauczyciela, czyli naturalnego kontaktu z żywym człowiekiem.
     Każdy nauczyciel decydujący się na wykorzystanie komputera podczas zajęć powinien zdawać sobie sprawę, że zbyt częste lub długotrwałe stosowanie tego samego programu może wyrobić u uczniów pewien schemat postępowania, doprowadzić do automatycznego wykonywania zadań, ograniczając w ten sposób inne możliwości poznawcze i zdolność do twórczego myślenia. Może też znużyć dzieci lub – co gorsza – zniechęcić. Wskazane jest traktowanie komputera jako jedynego z wielu środków wykorzystywanych w trakcie zajęć. Zniechęcenie do pracy z komputerem może wywołać również chęć korzystania z programu przerastającego możliwości ucznia, dlatego każdy nauczyciel powinien kierować się zasadami indywidualizacji nauczania i stopniowania trudności przy doborze programów i podczas trwania pracy z komputerem.
     Nade wszystko nie wolno zapominać, że zbyt długie obcowanie z tym urządzeniem technicznym nie pozostaje obojętne dla młodego organizmu. Przesiadywanie przed komputerem najpierw w szkole, a potem w domu (zwykle długotrwałe, jeśli nie jest kontrolowane przez rodziców dziecka) może stanowić poważną przyczynę wad postawy, skrzywień kręgosłupa. Nasilają się także poważne wady wzroku oraz uszkodzeń nerwów odpowiedzialnych za ruchy nadgarstka i dłoni. Długotrwałe narażenie na intensywne bodźce świetlne płynące z kolorowych, nasyconych barwami świetlnymi ekranów, może w poważnym stopniu naruszać sprawne funkcjonowanie mózgu. Podczas zajęć z komputerem nauczyciel musi więc pamiętać o częstych przerwach śródlekcyjnych o charakterze relaksacyjnym i ruchowym. Powinien też uświadamiać dzieciom (i rodzicom) niebezpieczeństwa, jakie niesie ze sobą nadmierne obcowanie z komputerem, zachęcać do umiaru i ostrożności.
     Szczególnie niebezpieczne dla psychiki młodego człowieka może być nie kontrolowane korzystanie z gier komputerowych. O ile treści programów edukacyjnych dobierane są starannie, o tyle treścią 90% gier jest agresja. Co więcej, aby wygrać, gracz sam dokonuje czynów agresywnych. Mimo że jest to agresja symulowana, a nie dokonywana w rzeczywistości, gracz oswaja się z nią i nabiera wprawy. Może to doprowadzić do osłabienia wrażliwości moralnej dziecka czyli zdolności dostrzegania i reagowania na przejawy dobra i zła w konkretnych sytuacjach, jak również wzrostu agresywności, co z kolei stanowi poważne zagrożenie społeczne.
     Zjawisko nadużywania komputera stanowi już obecnie problem natury medycznej i społecznej w Stanach Zjednoczonych. Pojawiły się tam pierwsze próby opisu „choroby komputerowej”. Pozbawieni dostępu do komputera przeżywają stany identyczne z zespołem abstynenckim, są pobudzeni, cierpią na zaburzenia snu, popadają w stany depresyjne, fantazjują na temat Internetu. Jaka jest przyczyna uzależnienia od komputera i Internetu? Odpowiedź na to pytanie jest złożona. Po pierwsze, osoba, która chce nadążyć za szybkim rozwojem techniki informatycznej, musi go śledzić, poznawać, co oznacza spędzanie przy komputerze wielu godzin. Drugi element uzależnienia ma wymiar psychologiczny. Wielu młodych ludzi z zaburzonym obrazem samego siebie, z zaniżonym poczuciem własnej wartości czuje się w komputerowym świecie bezpiecznie.
     W tym świecie nie jest ważna uroda, wykształcenie, płeć, przekonania itp., ale prawność poruszania się w sieci, co wymaga doskonalenia umiejętności w tym zakresie, a więc i czasu. Brak czasu może z kolei ograniczać kontakty społeczne. W ten sposób człowiek odrywa się od rzeczywistości, przenosząc się w wyobraźni w świat fikcji, a po pewnym czasie granice pomiędzy życiem realnym a fikcyjnym zacierają się. Osoba, która raz wpada w nałóg, będzie uzależniona do końca życia. I właśnie dlatego tak ważna jest profilaktyka, zwłaszcza że nasze dzieci i młodzież często są zapatrzone w kulturę Zachodu.
     Jako podsumowanie tematyki zagrożeń wywołanych nadmiernym eksploatowaniem komputera przez dzieci (szczególnie w przypadku gier i Internetu) przedstawiam wyczerpującą ich klasyfikację:
  • zagrożenia fizyczne (wady postawy – skrzywienia kręgosłupa; wady wzroku; uszkodzenia nerwów odpowiedzialnych za ruchy nadgarstka, dłoni),
  • zagrożenia psychiczne (nerwice; lęki lub inne zmiany w układzie nerwowym, tzw. padaczka ekranowa; uzależnienia; zatracenie poczucia realizmu – wielokrotna śmierć bohaterów i możliwość „cudownych ozdrowień”),
  • zagrożenia moralne (łatwy i niekontrolowany dostęp do informacji; negatywne postawy i zachowania oraz schematyzm postępowania),
  • zagrożenia społeczne (wyizolowane ze społeczności grupowej; anonimowość; przestępczość komputerowa),
  • zagrożenia intelektualne (bezkrytyczne zaufanie w możliwości komputera).
     Przed współczesną szkołą stoi więc niezwykle trudne i odpowiedzialne zadanie ukształtowania człowieka w pełnym znaczeniu tego słowa: rozumnego, wrażliwego moralnie, uczciwego, ale jednocześnie umiejącego świadomie, mądrze wykorzystywać nowoczesne zdobycze cywilizacji w celu zdobywania i przekazywania informacji, komunikowania się i uczenia, kształtowania wartości i postaw, upowszechniania kultury itd.

LITERATURA
  • Braun-Gałkowska M., Gry komputerowe a psychika dziecka, „Edukacja i Dialog” 1997 nr 9.
  • Hassa A., Komputer jako środek dydaktyczny w edukacji wczesnoszkolnej, „Komputer w Szkole” 1998 nr 1.
  • Hassa A., Komputer w edukacji wczesnoszkolnej. Możliwości i ograniczenia, „Życie Szkoły” 2000 nr 9.
  • Juszczyk S., Gruba P., Komputer w edukacji wczesnoszkolnej, „Życie Szkoły” 1996 nr 2.
  • Kąkolewicz M., Nowoczesne narzędzia pracy nauczyciela (cz. 2), „Edukacja Medialna” 1997 nr 1.
  • Lewandowski W., Program prezentacyjny Charisma 4.0, Toruń 1997, Wydawnictwo A. Marszałek.
  • Moczydłowska J., Uzależnienie od komputera i internetu, „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze” (wkładka) 1999 nr 4.
  • Pęczkowski R., Dylak S., Edukacja medialna w szkole podstawowej, „Edukacja Medialna” 1998 nr 1.
  • Rostkowska M., Komputer zagrożeniem dla młodzieży, „Komputer w Szkole” 1997 nr 4.
  • Siemieniecki B., Komputer w edukacji. Podstawowe problemy technologii kształcenia, Toruń 1997, Wydawnictwo A. Marszałek.
  • Skarbińska A., Snapgrafx w praktyce nauczycielskiej, Toruń 1999, Wydawnictwo A. Marszałek.
  • Socha R. M., Internet w edukacji europejskiej, „Edukacja Medialna” 1997 nr 1.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie