Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
program innowacji z plastyki DZIEJE SZTUKI

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 10605 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Program innowacji edukacyjnej z przedmiotu plastyka, pt. Dzieje sztuki, mający na celu ułatwienie uczniom kontaktu ze sztuką, wprowadzenie w świat odmiennych kultur plastycznych, realizację zagadnień dotyczących historii sztuki, jako przedmiotu wpływającego na organizację procesu twórczego, będącego drogowskazem dla praktyki.
TERESA REKSNIS
Szkoła Podstawowa nr 8 W Słupsku

KARTA PRACY INNOWACYJNEJ
1.Nazwa innowacji (temat): „ Dzieje sztuki”.

2. Cel innowacji – przewidywany efekt końcowy:
Głównym celem jest znajomość zagadnień z historii sztuki, zrozumienie i próba wartościowania świata sztuki, kształcenie zintegrowanej osobowości poprzez kontakt z dziełami sztuki, rozbudzenie wrażliwości estetycznej i szacunku dla przejawów ludzkiej twórczości w różnych jej postaciach, pobudzenie motywacji do zajęcia się plastyką, rozwój zdolności plastycznych, właściwe przygotowanie do uczestnictwa w kulturze oraz podniesienie rangi przedmiotu „plastyka”.

3. Data rozpoczęcia i przewidywany czas trwania innowacji: 1 września 2004 - czas trwania: rok szkolny 2004/2005 oraz 2005/2006

4. Szkoła, w której prowadzona jest innowacja: Szkoła Podstawowa nr 8 im. Żołnierzy Armii Krajowej w Słupsku

5. Autor innowacji: mgr Teresa Reksnis – nauczyciel plastyki

6. Wdrażający innowację: j/w

7. Kto zatwierdził innowację: Rada Pedagogiczna z dnia 23 marca 2004 roku.

8. Opis innowacji: załącznik nr 1, załącznik nr 2

9. Wnioski dotyczące zakresu i sposobu wykorzystania wyników innowacji: Najważniejszym wynikiem, będzie dla mnie, wzbudzenie w uczniach potrzeby obcowania ze sztuką i kontaktu z pięknem, jako procesu rozwijającego wrażliwość, kształtującego dobry smak, pobudzającego do refleksji, a ostatecznie – będącego urozmaiceniem czasu wolnego. Mam głęboką nadzieję, że wprowadzenie programu innowacyjnego pozwoli rozwinąć się wszystkim dzieciom: te mniej uzdolnione - zachęci do twórczych poszukiwań, a utalentowane – zmobilizuje do większego wysiłku i wykorzystania własnego potencjału twórczego. Chciałabym również, na podstawie obserwacji pracy twórczej uczniów, wyodrębnić tych najzdolniejszych, a następnie dokonać trafnej diagnozy uzdolnień plastycznych, aby móc umiejętnie pokierować rozwojem ich talentu.

10. Inne uwagi: przykładowe scenariusze zajęć – załącznik nr 3 i 3a

11. Pomoce: Niezbędnym warunkiem prowadzenia zajęć jest organizacja warsztatu pracy nauczyciela. Kwestia wyposażenia pracowni, to jeden z najważniejszych aspektów pracy, a w przypadku „obcowania” z dziełami sztuki w sali lekcyjnej – bardzo przydatny będzie rzutnik do przeźroczy i slajdy z dziełami sztuki (przykłady znanych budowli, rzeźb i obrazów). Mam nadzieję skompletować niezbędne pomoce dydaktyczne wraz z wprowadzeniem innowacji.

Opis innowacji
PROGRAM INNOWACJI EDUKACYJNEJ „Dzieje sztuki” W SZKOLE PODSTAWOWEJ NR 8 W SŁUPSKU

1. Wstęp

Celem wprowadzenia w naszej szkole programu innowacji edukacyjnej z zakresu historii sztuki i plastyki jest potrzeba ułatwienia uczniom kontaktu ze sztuką, wprowadzenia w świat odmiennych kultur plastycznych, realizacja zagadnień dotyczących historii sztuki, jako przedmiotu wpływającego na organizację procesu twórczego, będącego drogowskazem dla praktyki. Historia sztuki i ogólna teoria sztuki ułatwiają kontakt ze sztuką, ale pod warunkiem, że jest tu włączona wiedza czerpana z praktycznego warsztatu. W procesie wychowania poprzez sztukę nie powinien umknąć uwadze żaden rodzaj sztuki, który mógłby zaspokoić sferę potrzeb emocjonalno – wyobrażeniowych. Historia sztuki prowadzi do poznania i wnika w stany psychiczne artystów, skłonnych do wynajdywania coraz to różnych, odmiennych form plastycznych.
Moim zdaniem, takie doświadczenia stanowią cenną wartość wychowawczą oraz możliwość budowania otwartych postaw wobec ludzi. Wprowadzenie młodzieży w krąg dawnych przeżyć estetycznych, a tym samym zmniejszenie dystansu pomiędzy dziełem sztuki, a młodym odbiorcą, jest jednym z zadań wychowania estetycznego. Kontakty uczniów z różnymi postawami twórczymi, z wieloma dziełami dawnej i współczesnej sztuki sprzyjają rozszerzeniu horyzontów świadomości estetycznej, odkrywaniu różnych postaw artystycznych w ocenie ludzkiego życia i towarzyszących mu ideałów.
Wielość postaw wobec świata i życia jest widoczna najwyraźniej przy porównywaniu stylistycznych twórczości różnych okresów, przy wskazywaniu przemian, jakim podlegają formalne środki wyrazu oraz tematyka twórcza. Karol Estreiher- znakomity badacz dziejów sztuki - twierdzi, że „… dzieła sztuki nigdy nie tracą na aktualności. Z biegiem czasu nabierają wartości, z których widz ciekaw przeszłości wyczytuje jeszcze więcej, niż czytali współcześni. Nawet przedmioty nie uważane za artystyczne nabierają z czasem wartości. Rozumie sztukę najlepiej ten, który najwięcej o niej wie.” Biorąc pod uwagę tę krótką, ale jakże wymowną konkluzję, trudno nie integrować plastyki z historią sztuki. Przecież każda epoka wypracowała swój własny, niepowtarzalny i oryginalny styl tworzenia.
W każdej żyli i pracowali artyści, którzy pozostawili po sobie ogrom dorobku plastycznego w postaci dzieł malarskich, rzeźbiarskich, architektonicznych. Nie sposób przejść obok nich obojętnie. Uważam, ze ich poznanie i studiowanie to nieodłączny element w procesie plastycznej twórczości dzieci i młodzieży. Sądzę, że nauczyciel nie powinien pomijać okazji do wskazywania uczniom nieznanych im dotąd zjawisk w sztuce i zachęcać, aby poszukiwali przyczyn, które te zjawiska wywołały. Mam nadzieję, że uda mi się namówić dzieci do obserwowania dzieł sztuki i badania praw, według których zostały one ukształtowane.
Zofia Czerwisz (uznany badacz twórczości dziecięcej) taki sposób pracy określa następująco: „Najlepiej poznajemy drogę wędrowca, gdy idziemy jego śladem”. Chciałabym, aby takie zabiegi prowadziły do prób własnej pracy artystycznej, pod warunkiem, że nie będą one bezmyślnym naśladownictwem.

Inspiracją i pomocą w skonstruowaniu programu innowacji „Dzieje sztuki”, była dla mnie literatura dotycząca zagadnień plastyki w nauczaniu, np.:
  • Dymara B. (red.): Dziecko w świecie sztuki, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 1988,
  • Hohensee-Ciszewska H.: Powszechna edukacja plastyczna, WSiP, Warszawa 1982
  • Krawczyk Z.: Wprowadzenie do kultury plastycznej – kształtowanie percepcji, PWN,
  • Limont W.: Syntetyka a zdolności twórcze; Wyd. Uniwersytetu M. Kopernika,
  • Meissner A. Tomala J.: Problemy wychowania przez sztukę, WSP, Reszów 1987
  • Popek R.(red.): Zajęcia plastyczne w placówkach wychowania poza szkolnego, WSiP, Warszawa 1988
  • Popek S.(red.): Aktywność twórcza dzieci i młodzieży, WSiP, Warszawa 1988
  • Popek S.: Analiza psychologiczna twórczości plastycznej dzieci i młodzieży, WSiP, Warszawa 1985
  • Popek S.: Metodyka plastyki, WSiP, Warszawa 1989
  • Popek S.: Twórczość artystyczna w wychowaniu dzieci i młodzieży, WSiP,
  • Rudowski T.: Badania nad czynnika intelektualnymi warunkującymi kształcenie plastyczne; Polskie Stowarzyszenie Edukacji Plastycznej, Warszawa 1988
  • Rudowski T.: Raport z badań własnych – Psychospołeczne uwarunkowania nauczania plastyki w szkołach podstawowych, PSEP, Warszawa 1988
  • Trojanowska A.: Dziecko i plastyka, WSiP, Warszawa 1983
  • K. Turowska–Zakrzewicz, M. Tomaszewska: Program nauczania przedmiotu blokowego Sztuka, Gdańsk 1999
  • K. Stopczyk: Plastyka 6, WSiP, W-wa 1990
2. Co wspólnego z „Dziejami sztuki” ma rozwój dziecka?
Chciałabym podkreślić, że głównym czynnikiem rozwoju spostrzegawczości dziecka są jego doświadczenia wizualne. Obserwacja otoczenia, w tym dzieł sztuki, rozwija poczucie kształtu, barwy i przestrzeni. Przyjmowanie, czy odbieranie wartości przekazywanych przez sztukę jest czynnością tak samo ważną, jak działalność plastyczna w całej edukacji plastycznej. Biorąc pod uwagę fakt, że w miarę wzrastania plastycznej świadomości wzrasta aktywność percepcji, wdrażanie do percepcji różnych przejawów sztuki - jest najlepszą drogą wprowadzającą w kulturę plastyczną. Nie każdy przecież musi być artystą, ale każdy z nas może być dobrym odbiorcą sztuki.
Wszystkie dzieci rodzą się z mniejszą lub większą wrażliwością estetyczną. Jej zachowanie w dalszych latach życia jest uzależnione od środowiska, które może tę wrażliwość rozwinąć lub zagłuszyć. Dlatego widać tu naocznie dużą odpowiedzialność nauczycieli plastyki, przed którymi stoi zadanie upowszechniania sztuki jako „lustra” łączącego człowieka z rzeczywistością i pozwalającego na nowo widzieć i patrzeć. Tadeusz Marciniak (zajmujący się min. analizą twórczości dziecięcej) jest zdania, że szkoła ma obowiązek organizować percepcję kierowaną i inspirować uczniów do zadań twórczych.
Według niego percepcja spontaniczna ( mimowolna), to proces, w którym dziecko „zatrzymuje” się na jakiś fragmentach i ważne jest dla niego to, co działa uczuciowo. Natomiast percepcja inspirowana i kierowana odznacza się wieloma formami aktywności, nie tylko odczuciem, ale i opisem, analizą, interpretacją.
Wnikliwa analiza i interpretacja dzieła sztuki - zabarwione dyskusją, zderzeniem się różnych stanowisk i odczuć, wielością odmiennych spojrzeń, a jednocześnie dużą dozą dziecięcego subiektywizmu - otwiera oczy na ludzi, samego siebie i na kulturę plastyczną. Współczesna kultura wizualno-plastyczna jest zjawiskiem szerokim, dotyczącym rozumienia i orientacji w tym wszystkim, co często nie jest sztuką, a dostarcza informacji w postaci środków wizualnych. Nasz świat pełen jest różnego rodzaju znaków: począwszy od znaków drogowych, informacyjnych, poprzez reklamę, opakowania, neony, hasła znaki firmowe i dekoracje, a skończywszy na środkach audiowizualnych (filmy, reklamy telewizyjne, obrazy komputerowe).
Taka obfitość zjawisk wizualnych wyznacza nauczycielowi jeszcze jedna rolę- wprowadzanie ucznia w świat umiejętnej selekcji i wyboru tych wrażeń wizualnych, które są dla dziecka najbardziej wartościowe. Pytanie tylko, które z wymienionych form współczesnego postrzegania, odbierania i interpretowania świata, są dla rozwoju dziecka niezbędne, a które z nich mogą wypaczyć jego psychikę i obraz świata rzeczywistego, a w efekcie samo działanie.
Niewątpliwie niekorzystnym, a raczej zgubnym wpływem na twórczość dziecięcą, są silne bodźce wizualne o negatywnym zabarwieniu. Śledząc dzisiejsze „obrazki” w telewizji, można odnieść wrażenie, że chodzi tu tylko i wyłącznie o obraz wizualny, jednak jego wartość pozostawia wiele do życzenia. Bombardowanie silną kolorystyką, przesadna mimika i gestykulacja, karykaturalność postaci, choćby w dziecięcych bajkach, to przykład na nieciekawie rokujący rozwój dziecięcej wyobraźni, a co się z wiąże także twórczości plastycznej.
Odnoszę wrażenie, że wyobraźnia dziecka, dzięki percepcji współczesnego, skomercjalizowanego świata, jest nie tylko wypaczana, ale także ograniczana. Gotowość rozwiązań „plastycznego” przedstawiania i rzeczywistości i iluzji oraz wielość tych rozwiązań (technika komputerowa) powoduje pewien regres w twórczości dziecięcej.
Czy odbiór dzieła sztuki „wyglądającego” do dziecka z „okienka” Internetu, można porównać z percepcją tego samego dzieła w muzeum czy galerii? Jakaż ogromna różnica w kontakcie, pobudzaniu wyobraźni, określaniu własnych przeżyć i rozumieniu sztuki. Wydaje się, że dziś bardziej niż kiedykolwiek, należy zachęcać dzieci i młodzież do odwiedzania muzeów, galerii, wystaw artystycznych. Doświadczenia związane z percepcją dzieła sztuki znajdują odzwierciedlenie w ekspresji twórczej - wrodzonej potrzebie komunikowania innym ludziom swoich myśli, uczuć, przeżyć. W przypadku dziecka, ekspresja, to z jednej strony spontaniczne wyrażanie jego przeżyć i doznań, a z drugiej, odbicie pojmowanego przez nie świata rzeczywistego, to również obraz życia dziecka w środowisku, to naturalna potrzeba i konieczność zapewniająca rozwój dziecka. A właśnie najczęściej ekspresja dziecka znajduje wyraz w twórczości plastycznej. Wobec powyższych rozważań można wysunąć wniosek, że proces percepcji powinien być nierozerwalnie związany z procesem ekspresji twórczej, w taki sposób, aby uwrażliwianie dziecka, budzenie ciekawości i zainteresowań sztuką oraz kumulowanie wiedzy plastycznej dawało coraz lepsze rezultaty twórcze, a także wyższy poziom wyobraźni i kultury plastycznej oraz wszechstronny rozwój osobowości dziecka.
Oczywiście niebagatelną rolę odgrywają tu również uzdolnienia plastyczne, zarówno twórcze, jak i odtwórcze. Dzieci uzdolnione plastycznie charakteryzują się wysoką jakością spostrzeżeń wzrokowych, świadomą obserwacją otaczających rzeczy i zjawisk. Dostrzegają znacznie więcej i dokładniej niż inne dzieci. Wyróżniają się też bogatą wyobraźnią i twórczym myśleniem oraz wykazują postawę otwartego umysłu, głębię zainteresowań, bogactwo potrzeb kulturowych i zamierzeń twórczych.
Dość wcześnie przejawiają zainteresowanie i upodobanie do przedmiotów bogatych w formę i barwę. Są uparte w dochodzeniu do celu, bez oznak nudy i zniechęcenia, charakteryzują się fantastycznymi i oryginalnymi pomysłami w pracy twórczej. Według literatury przedmiotu, do podstawowych wyznaczników uzdolnień plastycznych dzieci i młodzieży należą: wysoka wrażliwość zmysłu wzroku i zdolność do obserwacji, zdolność pamięci wzrokowej długotrwałej i dokładnej, właściwości uwagi dowolnej pozwalającej na wyćwiczenie sprawności obserwacji, zdolność dokładnej koordynacji motorycznej oka i ręki, bogata i oryginalna wyobraźnia, fantazja twórcza, inteligencja estetyczna, zdolności manualne, wrażliwość emocjonalna, wysoki poziom przeżyć i uczuć wyższych. Jasnym, więc, staje się fakt, że nauczyciele plastycy nie mogą posługiwać się stosowaną od lat, bardzo tradycyjną oceną uzdolnień plastycznych „ na oko”.
Dlatego tak ważnym zespołem czynników służących wykrywaniu tych uzdolnień jest systematyczna obserwacja procesu pracy twórczej, znajomość cech strukturalnych osobowości dziecka, częste rozmowy, badanie aspiracji, zainteresowań i potrzeb psychicznych. Poza tym nie wystarczy tylko odkryć, trzeba jeszcze pokierować talentem dziecka.
Instruktor – plastyk powinien działać bardzo dyskretnie, czyli tworzyć odpowiedni nastrój sprzyjający twórczości, pobudzać wyobraźnię, kształtować wrażliwość estetyczną i twórczą postawę, a dzieciom zdolniejszym stawiać wyższe wymagania. Podstawową zasadą jest indywidualizacja uwzględniająca procesy zachodzące w dziecku. Stosowanie podmiotowego traktowania ucznia nie zwalnia jednak nauczyciela od wdrażania zasad strukturalizacji treści i form kształcenia oraz od zasady stopniowania trudności, gdyż uczeń zdolny lubi, gdy podnosi mu się poprzeczkę. Dużą rolę odgrywa tu także elastyczność w zakresie organizacji zadań, wykorzystania środków dydaktycznych, stwarzania atmosfery twórczych poszukiwań i wywoływania odpowiedniego nastroju emocjonalnego.
W tym wypadku, wiedza dotycząca dziejów sztuki: życia i twórczości wielkich artystów, znajomości wartościowych dzieł, kanonów obowiązujących w danych epokach oraz umiejętność poruszania się w tradycji i współczesności świata artystycznego - wydaje się być jak najbardziej uzasadniona. Ten krótki opis ukazuje między innymi złożoność problemów kierowania procesem uzdolnień plastycznych dzieci. W obecnym systemie szkolnictwa zadanie to jest bardzo utrudnione.
Jedna godzina w tygodniowym planie zajęć, przeznaczona na plastykę w klasach piątych oraz tylko pół roku szkolnego (jeden semestr) nauki plastyki w klasach czwartych i szóstych, to o wiele za mało, żeby dokonać trafnej diagnozy uzdolnień plastycznych i pokierować nimi na możliwie najwyższym poziomie. Pewnie żaden nauczyciel nie wychodzi z założenia, że uczyć warto tylko dzieci najzdolniejsze, a mniej obdarowane przez naturę pozostawić na niskim poziomie wiedzy i umiejętności. Jednak we wszystkich innych dziedzinach poza sztuką, takiej niepewności nie widać. Przedmioty artystyczne nie mają mocnej tradycji w polskiej szkole.
Być może to właśnie opinia o uzdolnieniach wywarła znaczący wpływ na taką sytuację. Pokutuje dziwny pogląd, że uczniów mało zdolnych plastycznie, czy muzycznie nie da się odpowiednio wykształcić. Po co marnować czas i wysiłek, który nie daje żadnych korzyści w postaci „ wyprodukowania” artysty. Może, więc pora wrócić do dawnych tradycji w kształceniu, gdzie umiejętności muzyczne i plastyczne wiodły prym, począwszy od czasów starożytnych aż do XIX wieku. Wtedy też nie zawsze chodziło o to, aby każdy uczeń wyrósł na sławnego malarza, czy wirtuoza.
Już sam fakt obcowania, że sztuką i kontaktu z pięknem jest procesem wzbudzającym i rozwijającym wrażliwość, kształtującym dobry smak, pobudzającym do refleksji, a ostatecznie nawet – będącym urozmaiceniem czasu wolnego. Uzdolnienia plastyczne dzieci i młodzieży należy rozwijać za wszelką cenę, ale nauczać i wychowywać przez plastykę można wszystkich, nie zależnie od stopnia ich talentu. Mam, więc, głęboką nadzieję, że wprowadzenie programu innowacyjnego pozwoli rozwinąć się wszystkim dzieciom: te mniej uzdolnione - zachęci do twórczych poszukiwań, a utalentowane – zmobilizuje do większego wysiłku i wykorzystania własnego potencjału.

3. CELE ZAJĘĆ:
· zapoznanie uczniów z różnorodnymi formami twórczości, kształcenie postawy twórczej wobec siebie i świata,
· stymulowanie form aktywności twórczej ucznia poprzez kontakt z dziełami sztuki, kształcenie postawy twórczej wobec siebie i świata, rozbudzanie inspiracji plastycznych,
· pobudzanie aktywnego stosunku do uzyskiwania informacji, budzenie i rozwijanie ciekawości poznawczej, uczenie umiejętności analizy każdego dzieła sztuki,
· poznawanie języka plastyki poprzez analizę dzieł i przekrój epok,
· rozbudzanie motywacji do zajęcia się plastyką poprzez poznanie życia i twórczości znanych artystów, wyzwalanie radości tworzenia,
· pomaganie uczniom w odkrywaniu własnych możliwości twórczych, rozwijanie optymistycznego pochodzenia do problemów twórczych i realizacyjnych,
· pobudzanie i zachęcanie do wyrażania własnych opinii wobec dzieł sztuki (uczenie asertywnego wyrażania uczuć, myśli; umiejętność krytyki),
· rozwijanie tolerancji dla ludzi różnych ras, wyznań, przekonań, narodowości i kultur (poprzez dzieła sztuki), · rozwijanie szacunku dla przejawu ludzkiej twórczości w różnych jej postaciach (umiejętność selekcji, wyboru rzeczy wartościowych, odróżnienia sztuki od „kiczu”), przygotowanie dzieci do uczestnictwa w kulturze,
· rozbudzanie i rozwijanie wrażliwości estetycznej,
· rozwijanie zintegrowanej osobowości poprzez kontakt z dziełami sztuki i ich twórcami, wdrażanie do podnoszenia estetyki życia codziennego,
· rozwijanie umiejętności refleksyjnego postrzegania, rozumienia i wartościowania dzieła, podniesienie rangi przedmiotu – plastyki.

4. METODY REALIZACJI:
Z własnych doświadczeń wyniosłam przekonanie, że ciekawość dzieci dotycząca dzieł sztuki jest częstym przejawem rodzenia się ekspresji twórczej. Zafascynowanie sztuką wyzwala w dzieciach tendencję do poszukiwań, dociekań i zrozumienia kultury, sposobów i warunków tworzenia. Próby odzwierciedlenia artystycznych doznań dawnych czasów, są dla dzieci zawsze ogromnym przeżyciem.
Realizowane przeze mnie tematy związane z historią sztuki będą próbą odzwierciedlenia tamtych czasów, dzieł architektury, malarstwa rzeźby, a jednocześnie łączenia charakterystycznego dla danej epoki stylu z wprowadzeniem nowej ciekawej techniki plastycznej.
Przykłady tematów prac plastycznych: „Starożytny demon – relief w plastelinie”, „Waza grecka – sztuka ornamentu”, „Strojne Egipcjanki –kanon w rysunku postaci egipskiej”, „Mozaika – precyzja w sztuce bizantyjskiej”, „Ozdobny dzban – islamskie ornamenty”, „Projekt zamku warownego – perspektywa żabia i z lotu ptaka”, „Okno – gotyckie maswerki i witraże”, „Barokowe parki – perspektywa powietrzna i malarska w przestrzeni”, „Barokowa moda – projekt stroju z dawnej epoki”, „Przemiany form w architekturze – budowle przyszłości”

Przedstawione propozycje tematów plastycznych występują tu w korelacji z historią sztuki w programie klasy piątej i szóstej szkoły podstawowej. Są odzwierciedleniem charakterystycznego stylu, formy, kanonu dla danej epoki w sztuce, ale rozwiązanie tematu wiąże się zawsze z poznaniem przez ucznia nowej techniki plastycznej i sposobem ujęcia pracy w sensie kompozycyjnym lub przestrzennym oraz zastosowaniem odpowiednich technik, narzędzi i materiałów plastycznych.
Oprócz aktywnego udziału uczniów w zajęciach, będę uwzględniała ich zainteresowania, uzdolnienia plastyczne, techniczne i umiejętność docierania do informacji. Postaram się stosować na zajęciach różnorodne metody nauczania (eksponujące – pokazowe, uwzględniające analizę dzieł plastycznych ze względu na formę, budujące nastrój, atmosferę emocjonalną dzieł i epok /np. zastosowanie środków muzycznych/; problemowe – dyskusje na temat przykładowych dzieł sztuki /burze mózgów/; poszukujące /zapewniające uczniom aktywny udział w zajęciach, np. drobiazgowa analiza dzieła sztuki, polegająca na odnajdowaniu pewnych detali/; obserwacyjne /analiza dzieł/; techniki dramy - żywe obrazy – odgadywanie, jakie dzieło przedstawiamy/; poza tym testy, krzyżówki, albumy, reprodukcje dzieł sztuki /slajdy/.

5. Warunki realizacji innowacji:
Planuję, że innowacją „Dzieje sztuki”, będą zainteresowani uczniowie klas starszych (IV – VI), biorący udział w zajęciach szkolnego koła plastycznego, w wymiarze 3 godzin tygodniowo. Sadzę, że uczniom wykazującym chęci uczestnictwa w plastycznych zajęciach pozalekcyjnych, można rozszerzyć program plastyki o nowe, ciekawe i przydatne dzieciom wiadomości /w punkcie drugim podałam wyczerpujące uzasadnienie/. Pragnę wprowadzić innowację za zgodą Rady Pedagogicznej w roku szkolnym 2004/2005 oraz 2005/2006. Niezbędnym warunkiem prowadzenia zajęć jest organizacja warsztatu pracy nauczyciela.
Kwestia wyposażenia pracowni, to jeden z najważniejszych aspektów pracy, a w przypadku „obcowania” z dziełami sztuki w sali lekcyjnej – niezbędnym może okazać się rzutnik do przeźroczy i slajdy z dziełami sztuki. Mam nadzieję skompletować niezbędne pomoce dydaktyczne wraz z wprowadzeniem innowacji.

6. Treści programowe:
Treści programowe mają pogłębić wiadomości z zakresu programu plastyki w klasie piątej i szóstej (dzieje sztuki prehistorycznej i starożytnej /Mezopotamia, Egipt, Grecja, Rzym, sztuka starochrześcijańska, bizantyjska, islamska/ oraz sztuki średniowiecznej /romanizm i gotyk/, a następnie sztuki epoki odrodzenia i baroku).Ale przede wszystkim, mają dostarczyć uczniom całkiem nowych, nieznanych dotąd informacji o późniejszych stylach, epokach, wielkich twórcach i ich dziełach.

Tematyka zajęć

Lp Treści programowe Temat zajęć Przewidywane osiągnięcia i sposoby realizacji
1 Pojęcie sztuki prehistorycznej, podział na okresy z osadzeniem w czasie - daty (paleolit, neolit, epoka brązu, epoka żelaza), wynalazki pierwszych ludzi, rozwiązanie krzyżówki na lekcji, przykłady osiągnięć w sztuce (budowle prehistoryczne grody, kromlechy, rzemiosło, ceramika, rysunki na ścianach grot i jaskiń), wykopaliska archeologiczne, rozwiązywanie krzyżówek Sztuka prehistoryczna- podział na okresy. Warsztat prehistorycznego artysty. „Idole” – nasze kamienne posążki. - świadomość istnienia prehistorycznych, pierwszych w dziejach ludzkości dzieł sztuki na terenach Polski, - umiejętność wskazania na mapie miejsc odznaczających się dorobkiem sztuki prehistorycznej na terenach naszego kraju, - wiedza na temat wykopalisk archeologicznych i ich znaczenia dla historii sztuki, - podręcznik, zeszyt, ilustracje, ćwiczenia.
2 Rzeźba, malarstwo i architektura (starożytne świątynie, strażnicy świątyń-rzeźby i posągi demonów, rzemiosło artystyczne) w starożytnej Mezopotamii, nowe pojęcia w sztuce, rozwijanie wyobraźni poprzez projektowanie wymyślnych stworów wzorem starożytnych rzeźbiarzy Mezopotamia – starożytne dzieła sztuki. Starożytny demon – wymyślamy straszne stwory -zeszyt, podr., ilustracje, - rozwijanie wyobraźni plastycznej poprzez poznanie dzieł starożytnych, -umiejętność wskazania na dzisiejsze mapie świata starożytnej Mezopotamii. - znajomość wybranych dzieł sztuki mezopotamskie
3 Dzieła architektury, rzeźby i malarstwa w starożytnym Egipcie; mastaby, sarkofagi, piramidy, sfinksy, pismo egipskie – hieroglify, pismo demotyczne i hieratyczne, rozpoznawanie dzieł i ich autorów. Zapoznanie się z życiem codziennym Egipcjan, ich stylem ubierania się, robienia makijażu, wiarą w życie pozagrobowe – i co z tego wynikało dla sztuki *Architektura starożytnego Egiptu- tajemnice świątyń i piramid i kapłanów. *Strojne Egipcjanki – ciekawostki z życia Egipcjan. Hieroglify - jedność pisma i obrazu. zeszyt, podr., albumy, zeszyt ćwiczeń, kredki, mazaki, przeźrocza, slajdy, prezentacja multimedialna, - znajomość zwyczajów starożytnych Egipcjan, ich religii i znakomitych dzieł architektury i rzeźby, - nabycie umiejętności pisania hieroglifami egipskimi.
4 Okres archaiczny, klasyczny, hellenistyczny, kolumny - kariatydy), wielcy rzeźbiarze i ich dzieła – analiza dzieł rzeźbiarskich, rzemiosło artystyczne i ceramika, rozwiązywanie zadań w ćwiczeniach, pojęcie kontrapostu – rysunek postaci ludzkiej z zachowaniem proporcji ciała. Podział sztuki greckiej na okresy. Proporcje ciała ludzkiego – co wymyślił Poliklet? Ornamentyka stylu orientalizującego - sztuka zdobienia. - ołówek, zeszyt, ćwiczenia, podręcznik., ilustracje, albumy sztuki greckiej, prezentacja multimedialna; plastelina, kolorowe papiery, nożyce, klej - znajomość dzieł architekt., rzeźby i rzemiosła artystycznego (ceramiki), - umiejętność prawidłowego zbudowania sylwetki ciała ludzkiego z zachowaniem podstawowych proporcji.
5 Nowe pojęcia w architekturze rzymskiej: akwedukty, łuki triumfalne, klińce, rozwiązywanie zadań w ćwiczeniach; alfabet rzymski; portret realistyczny w malarstwie i rzeźbie, ćwiczenia w rysowaniu portretu realistycznego i idealistycznego, pojęcie karykatury, autoportretu, wyrażanie uczuć mimiką twarzy, rola łuku brwiowego, grymasu ust, wyrazu oczu i zarysu nosa Wspaniała architektura starożytnego Rzymu. Rzymska kapitała – początek liternictwa europejskiego. Rzymski portret realistyczny - wymyślamy ciekawą twarz. podręcznik, zeszyt ćwiczeń, albumy, ilustracje, prezentacja multimedialna, rysunki na tablicy, plansze, farby plakatowe lub pastele oleiste, -znajomość budowy litery, światła w napisie, - znajomość dzieł architektury starożytnego Rzymu, - rozróżnienie rodzajów portretów twarzy ludzkiej.
6 Sztuka pierwszych chrześcijan, znaczenie symboliki, rozwiązanie krzyżówki i zagadek w ćwiczeniach, tajemnice katakumb, graficzne opracowanie symboli przykładowych tematów Sztuka starochrześcijań- ska- wielkie dzieła i drobne dziełka. Tajemnice symboli – moje znaki. - zeszyt ćw., ołówek, podr., - znajomość dzieł sztuki starochrześcijańskiej, -umiejętność używania i rozpoznawania znaków plast, jakosymboliprzedstawiających pewne treści
7 Sztuka bizantyjska, poznanie techniki mozaiki, wspaniałość bizantyjskich budowli, komponowanie na płaszczyźnie obrazu pewnej całości z drobnych elementów, rozwiązanie krzyżówek. Sztuka bizantyjska- precyzja układanek. Pierwsze kwiaty- mozaika. - podr., zeszyt ćw., gotowe elementy (papierki), dla klas, które nie pracowały na masie solnej- koraliki, muszelki, szkiełka, ziarenka, - umiejętność rozpoznawania technik plastycznych i rodzajów mozaiki.
8 Nowe pojęcia w architekturze: meczet, minaret,; kolorystyka i ornamentyka w zdobnictwie dzieł sztuki, rozwiązywanie ćwiczeń, ćwiczenia manualne w posługiwaniu się materiałem plastycznym, wymyślanie ciekawych wzorów zdobniczych, Sztuka islamu -ornamenty architektoniczne. Ornamenty osiowe – wełniany kobierzec. Ozdobny dzban w stylu islamskim. podr., ilustracje, blok rysunkowy, zeszyt ćwiczeń, butelka o ciekawym kształcie, koraliki, cekiny, plastelina lub masa solna; mini-kobierzec (kolorowa włóczka, deseczka szpilki, gwoździki) - znajomość dzieł sztuki islamskiej, - umiejętność rozpoznawania charakterystycznych dla danej kultury ornamentów.
9 Charakterystyka epoki; sztuka przedromańska na terenach ziem polskich; początki średniowiecza za czasów Karola Wielkiego; budowa kościoła romańskiego – bryła zawietrzna i budowa wnętrza; nowe pojęcia w architekturze: gontyny, rotundy, sklepienia krzyżowo-kolebkowe; tympanon, absydy, portale; dzieła rzeźbiarskie i początki malarstwa średniowiecznego w kodeksach (iluminacje, mandorle, krucyfiks, kapitel kostkowy).Rozwiązywanie krzyżówek, zagadek, rebusów, testów. Analiza dzieł architektury, rzeźby i malarstwa. Średniowieczne iluminacje a współczesne komiksy. Moja historyjka obrazkowa. -podręcznik, ilustracje, albumy, fotografie, prezentacje multimedialne; zeszyt ćwiczeń, przeźrocza, - znajomość zagadnień ze sztuki romańskiej w ramach dzieł architektury, rzeźby i początków malarstwa, - nazewnictwo poszczególnych elementów architektonicznych, -umiejętność ilustrowania krótkich tekstów, opowiadań. - prezentacja multimedialna
10 Charakterystyka epoki gotyckiej; budowa kościoła – czym różnił się od romańskiego; wygląd miast, zamków obronnych; nowe pojęcia w architekturze: skarpy, sklepienia, maswerki, pinakle, wimpergi, blanki, wykusze, witraże, rozety (układy osiowe, technika wykonania witraży), łuki odporowe; życie i twórczość Wita Stwosza, analizowanie jego dzieł rzeźbiarskich; rodzaje ołtarzy kościelnych (tryptyki, poliptyki, pentaptyki), polichromia w rzeźbie, materiały rzeźbiarskie; zastosowanie modelunku światłocieniowego w dziełach malarskich. Architektura świecka i sakralna stylu gotyckiego. Projektujemy portale. Jak wyglądały polskie miasta i zamki warowne i klasztory? Rysunek warownego zamku gotyckiego. Sztuka witraży – projekty maswerków okien gotyckich. „ Mój witraż”. Kim był Wit Stwosz i co zostawił po sobie w średniowiecznej Polsce? -blok, podręcznik, ilustracje, albumy, reprodukcje dzieł, przeźrocza, slajdy, plansze, fotografie, przybory rysunkowe, - znajomość gotyckich elementów architektury, ważnych budowli, dzieł rzeźbiarskich i malarskich, - umiejętność wnikliwej analizy ołtarza Wita Stwosza w Kościele Mariackim w Krakowie, - nabycie wprawy w komponowaniu na płaszczyźnie obrazu – projektowanie witraży. -prezentacja multimedialna
11 Wnikliwa charakterystyka epoki odrodzenia; przykłady budowli na świecie i w Polsce; analiza wybranych dzieł architektury – zwrócenie uwagi na powrót do form antycznych – analiza wybranych budowli renesansowych; wielcy mistrzowie renesansowego malarstwa, życie i twórczość wybranych artystów (sylwetka Michała Anioła, Leonarda da Vinci, Rafaela Santi, Botticellego, Masaccia); pierwsze próby zastosowania trójwymiarowej perspektywy zbieżnej na płaszczyźnie obrazu oraz miękkiego i twardego modelunku światłocieniowego, zastosowanie techniki sfumato; dzieła rzeźbiarskie – analiza. *Elementy konstrukcyjne w architekturze – wybitni architekci renesansu. *Zagadnienia rzeźby renesansowej. *Wielcy mistrzowie renesansowego malarstwa – analiza dzieł malarskich. *Projekty wynalazków – śladami Leonarda. *W jaki sposób budowano głębię na renesans. płótnach? *Krajobraz w trójwymiarowej perspektywie zbieżnej. -podręcznik, ilustracje, albumy, przeźrocza, zeszyty ćwiczeń, fotografie, prezentacja komputerowa, - znajomość dzieł architektury renesansowej, -znajomość dzieł malarskich i rzeźby odrodzenia, - umiejętność analizy dzieł z uwzględnieniem charakterystycznych dla odrodzenia form plastycznych, - umiejętność zastosowania siatki linii perspektywy trójwymiarowej na płaszczyźnie obrazu. - prezentacja multimedialna
12 Charakterystyka epoki baroku, podział na okresy: manieryzm, barok, rokoko; przykłady budowli w Polsce, nowe pojęcia w sztuce: gzymsy, putta, sztukaterie, malarstwo iluzjonistyczne, plafony, ryzality, szpalery, gabinety, partery, malarstwo sztalugowe; Analiza wybranych dzieł architektury, wygląd barokowych pałaców, parków, ogrodów; przykłady dzieł rzeźbiarskich (Sylwetka Berniniego, jako rzeźbiarza i architekta) i malarskich – od manieryzmu po rokoko; życie i twórczość wielkich mistrzów płótna (Rembrandt, Rubens, Velazquez, Caravaggio, El Greco) ; sztuka baroku w Polsce; ciekawostki z zycia dworskiego. *Sztuka baroku – podział na okresy. *Analiza dzieł architektury – wykwintne ozdoby. *Parki i ogrody – projekt w perspektywie. *Malarstwo europejskie doby baroku – analiza dzieł, życie i twórczość mistrzów. *Malujemy na płótnie. *Projekt stroju z dawnej epoki. -zeszyt, podręcznik, albumy, fotografie, ilustracje, przeźrocza, zeszyty ćwiczeń, - znajomość zagadnień dotyczących dzieł sztuki epoki baroku: malarskich, rzeźbiarskich, architektury, - umiejętność dokonania analizy dzieła z uwzględnienie charakterystycznych dla baroku cech formalnej budowy dzieła. - nabycie umiejętności malowania na płótnie
13 Warunki rozwoju sztuki: wydarzenia polityczne, postęp techniczny, filozofia, kultura (charakterystyka epoki oświecenia, poglądy na przyrodę, sztukę, religię), sytuacja społeczna artysty, techniki, analiza dzieł architektury, rzeźby i malarstwa (Goya, Delacriox, Dawid, Gericault, Canova, Merlini, Bacciarelli, Canaletto, Brodowski, Michałowski, Ruch klasyczno-romantyczny w sztuce - analiza wybranych dzieł sztuki. Malarstwo polskie klasycyzmu i romantyzmu – analiza dzieł - umiejętność analizy polskich dzieł malarstwa historycznego, - znajomość dzieł sztuki klasycznej i romantycznej, - zeszyt, podręcznik, ilustracje, albumy, slajdy.
14 Wybrane zagadnienia sztuki II połowy XIX wieku; sztuka realizmu we Francji, Rosji, Polsce; Impresjoniści i neoimpresjoniści (na świecie: Courbet, Millet, Eduard i Claude Monet, August Renior, Edgar Degas, Paul Cezanne, Vincent van Gogh, Paul Gauguin,; malarstwo historyczne w Polsce: Artur Grottger, Jan Matejko, Henryk Rodakowski, Juliusz Kossak, Aleksander Kotsis, Józef Szermentowski, Maksymilian i Aleksander Gierymscy, Józef Chełmoński; polscy impresjoniści – Pankiewicz, Podkowiński *Polskie malarstwo historyczne –życie i twórczość Jana Matejki. *„Konie” – śladami J. Chełmońskiego. *Malujemy krajobrazy naszego regionu techniką impresjonistyczną *Samotność artysty – życie i twórczość van Gogha. *Malujemy techniką ekspresjonistyczną- „Martwa natura”. - znajomość dzieł Jana Matejki, - umiejętność analizy dzieł malarskich pod względem techniki plast., tematyki, - znajomość życia i twórczości wybranych artystów polskich i światowych. - umiejętność posługiwania się techniką impresjonistyczną i ekspresjonistyczną. - albumy, ilustracje, przeźrocza, wydruki z internetu, farby plakatowe, akwarelowe.
15 Styl przełomów wieków – secesja; dwa nurty secesji, dzieła architektury i rzeźby, sztuka fowistów, secesja w Polsce: uczniowie Jana Matejki-sylwetka Stanisława Wyspiańskiego, Józefa Mehoffera, Jacka Malczewskiego. Życie i twórczość Stanisława Wyspiańskiego. Sztuka zdobnicza – projektujemy biżuterię. - nabycie umiejętności projektowania drobnych elementów zdobniczych znajomość motywów dekoracyjnych, - znajomość twórczości Stanisława Wyspiańskiego. - albumy, przeźrocza, prezentacja multimedialna
16 Sztuka XX wieku: kierunki w sztuce (fowizm, ekspresjonizm, kubizm, abstrakcjonizm, dadaizm, surrealizm, happening, konstruktywizm, op-art., pop-art., hiperrealizm, formizm, koloryzm, architektura XX wieku. *Kierunki w sztuce XX wieku – analiza dzieł malarskich i rzeźbiarskich. *Życie i twórczość Stanisława Witkiewicza -„Witkacego”. *Architektura XX wieku - słynne budowle. *Tworzymy dzieła plast. w oparciu o wybrany kierunek w sztuce nowoczesnej - znajomość podstawowych kierunków sztuki nowoczesnej, - umiejętność rozróżnienia kierunków w sztuce XX wieku na podstawie dzieł malarskich, - znajomość wielkich dzieł architektury XX wieku. - albumy, slajdy.
17 Tworzenie prac plastycznych na podstawie dzieł sztuki wybranych artystów. Tematy z cyklu: „Malować jak…” -„ Mroczne krajobrazy” (C. D. Friedrich) -„ Kolorowa dżungla” (Rousseau) - „Sztuka pejzażu” (C. Lorrain) - „Karykaturalizm postaci” (Witkacy) - umiejętna analiza dzieła sztuki pod względem formy (kompozycji, techniki, kolorystyki) - próby naśladowania wielkich artystów


* w miarę możliwości – odwiedzanie wystaw i galerii, lekcje muzealne.

7. Przewidywane osiągnięcia.
Przedstawiłam je szczegółowo w powyższej tabeli. Uogólniając, chciałabym stwierdzić, że największym osiągnięciem będzie zainteresowanie uczniów historią sztuki do tego stopnia, aby sami poszukiwali ciekawych informacji na temat dzieł sztuki, życia i twórczości artystów. By potrafili delektować się wspaniałymi osiągnięciami kultury rodzimej i całego świata, odwiedzali muzea, galerie, wystawy, wreszcie – rozwijali własny talent artystyczny.

8. Sposoby ewaluacji:

  • arkusze obserwacji uczniów uzdolnionych plastycznie,
  • ankiety dla uczniów po zakończeniu wybranych lekcji,
  • analiza wytworów plastycznych uczniów i umiejętności przygotowywania się do zajęć,
  • sprawozdanie na temat wprowadzenia i wyników innowacji.
Opracowała: Teresa Reksnis

załącznik nr 2

ANKIETA EWALUACYJNA na zakończenie programu innowacji „Dzieje sztuki”


Bardzo proszę o wypełnienie poniższego arkusza. Uzyskane w ten sposób informacje pomogą mi poznać Twoją opinię na temat realizowanych, na naszych zajęciach, zagadnień z dziejów sztuki oraz będą dla mnie sposobem na ocenienie własnej pracy.
Wystaw X w odpowiednią, Twoim zadaniem, rubryczkę:

1. Prezentowane treści były:
a) ciekawe i interesujące
1 2 3 4 5 6
b) przydatne w pracy twórczej
1 2 3 4 5 6
c) angażujące emocjonalnie
1 2 3 4 5 6
d) inspirujące do przemyśleń na temat sztuki
1 2 3 4 5 6
e) pomocne w poznawaniu technik plastycznych i artystycznych wizji
1 2 3 4 5 6
f) przydatne w rozwoju uzdolnień plastycznych
1 2 3 4 5 6
2. Czy należy kontynuować podobne zajęcia w następnych latach szkolnych? …………………………………………………………………………………………………………………
3. Czy zmieniłbyś (zmieniłabyś) sposób prowadzenia zajęć? Jeśli tak, to w jaki sposób? …………………………………………………………………………………………………………….
4. Czego jeszcze chciałbyś (chciałabyś) dowiedzieć się o sztuce? ……………………………………………………………………………………………………..

PRZYKŁAD SCENARIUSZA ZAJĘĆ załącznik nr 3

TEMAT: Sztuka islamu – ornamentyka architektury i rzemiosła artystycznego. Ozdobny dzban w stylu islamskim.

Cele lekcji:
  1. poziom wiedzy – uczeń potrafi odróżnić sztukę islamu od pozostałych (greckiej, rzymskiej, egipskiej) sztuk w starożytności; umie określić cechy charakterystyczne dzieł islamskich, zna pojęcie rzemiosła artystycznego, ornamentu, arabeski, meczetu, minaretu, kopuły, kolumnady,
  2. poziom zrozumienia – uczeń rozumie znaczenie ozdób w sztuce islamskiej, objaśnia starożytne techniki zdobienia elementów architektury i wyrobów rzemiosła artystycznego,
  3. poziom zastosowania umiejętności – uczeń potrafi wykonać pracę plastyczną odzwierciedlającą islamskie ornamenty i arabeski stosowane w zdobnictwie dzbanów i minaretów świątynnych.
Metody pracy:
  • pogadanka na temat sztuki islamskiej,
  • eksponująca – oglądanie i analiza plansz i ilustracji przedstawiających islamskie meczety i wyroby rzemieślnicze,
  • ćwiczenia praktyczne – uczniowie samodzielnie wykonują pracę plastyczną.
środki dydaktyczne – plansze poglądowe, ilustracje w albumach i podręcznikach, przykłady islamskich wzorów zdobniczych i ornamentów charakterystycznych dla innych krajów, plemion, czy regionów ; potrzebne narzędzia i materiały plastyczne. TOK LEKCJI:
  1. Powitanie uczniów.
  2. Przypomnienie wiadomości z poprzednich zajęć.
  3. Wprowadzenie do nowego tematu.
  4. Poznanie nowych pojęć w architekturze islamskiej, poznanie wyrobów rzemiosła artystycznego.
  5. Analiza dzieł architektury, wyrobów rzemieślniczych oraz przykładów arabesek i wzorów ornamentalnych.
  6. Praca uczniów polegająca na zdobieniu wykonanych przez siebie minaretów lub dzbanów (do wyboru) ornamentami w stylu islamskim.
Wykonanie minaretu: wąska, długa butelka, oklejona precyzyjnie kolorową plasteliną, zakończona ostrą kopułą (również z plasteliny). Zdobienia z cekinów, guziczków, koralików wlepionych w plastelinę.
Wykonanie dzbana: dzbanek lub słoik z doklejoną rączką, uszami, również oblepiony plasteliną i ozdobiony wyżej wymienionymi elementami.

załącznik nr 3a

PRZYKŁADOWY SCENARIUSZ ZAJĘĆ
TEMAT: Konstrukcja rysunku przestrzennego na podstawie architektury romańskiej. „Krajobraz w trójwymiarowe perspektywie zbieżnej”.

Operacyjne cele lekcji:
  1. poziom wiedzy – uczeń zna pojęcie perspektywy zbieżnej; potrafi rozpoznać cechy budowli romańskich; nazywa poszczególne elementy architektoniczne; umie wykazać różnice w rodzajach użytej perspektywy,
  2. poziom zrozumienia – uczeń rozumie znaczenie umiejętności stosowania perspektywy w rysowaniu budowli; pojmuje, że rysunek przestrzenny jest niezbędny dla przedstawienia dzieł architektury na dwuwymiarowej płaszczyźnie obrazu,
  3. poziom zastosowania umiejętności – uczeń potrafi zastosować w konstrukcji rysunku wszystkie, poznane na wcześniejszych lekcjach rodzaje perspektywy zbieżnej; umie przy pomocy odpowiedniej kolorystyki uzyskać większe wrażenie głębi
Cele wychowawcze:
  • poznawczy – rola i znaczenie budowli kościoła romańskiego dla architektury światowej i dziedzictwa naszej kultury (przykłady kościołów w Słupsku)
  • emocjonalny – nastrój i charakter romańskich budowli sakralnych, a także nastrój pieśni i melodii średniowiecznych,
  • motywacyjno-działaniowy – inspiracje do samodzielnej pracy ; zachęcanie do ilustrowania bryły kościoła lub ciekawych wnętrz kościelnych w perspektywie.
Metody pracy :
  • obserwacyjna – analiza dzieł architektury romańskiej na podstawie wybranych ilustracji,
  • eksponująca – słuchanie i analiza utworów muzycznych „Bogurodzicy” i wybranych chorałów gregoriańskich, powiązanie cech muzyki z cechami architektury,
  • inscenizacja – zbiorowa inscenizacja ruchowa: ustawienie się uczniów w formie arkad z zaznaczeniem nawy głównej, naw bocznych, transeptu i apsydy – czyli stworzenia wnętrza kościoła,
  • praktyczna - wykonanie rysunku kościoła romańskiego w wybranym rodzaju perspektywy.
Środki dydaktyczne:
  • albumy, ilustracje w podręczniku
  • plansze z rzutami perspektywy bocznej, ukośnej, żabiej, z lotu ptaka
  • płyta CD z nagraniami muzyki średniowiecznej
  • narzędzia i materiały plastyczne
TOK ZAJĘĆ:
    1. Powitanie uczniów.
    2. Przypomnienie wiadomości o perspektywie i jej rodzajach.
    3. Podanie nowego tematu lekcji.
    4. Analiza ilustracji pod względem form perspektywicznych, wykazanie różnic w rzutach budowli.
    5. Wysłuchanie utworów muzycznych – głębia muzyki i głębia wnętrza kościoła.
    6. Próba przedstawienia wnętrza kościoła z uwzględnieniem najważniejszych elementów architektury.
    7. Indywidualna praca uczniów – rysunki wnętrza kościoła i jego bryły w wybranej perspektywie zbieżnej.
    8. Pomoc n-la w konstrukcji rysunków.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie