Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Uczeń upośledzony w stopniu lekkim w klasie ogólnodostępnej

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 28912 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

     Nie każde dziecko przychodzi na świat z jednakowymi szansami na pełny rozwój. W myśl Konwencji Praw Dziecka – art.23 pkt.1 „ dziecko psychicznie i fizycznie niepełnosprawne winno mieć zapewnione pełne i normalne życie, w warunkach zabezpieczających jego godność, umożliwiających osiągnięcia niezależności oraz ułatwiających aktywne uczestnictwo w życiu społecznym.”

"Elementarnymi potrzebami oprócz poczucia bezpieczeństwa jest ,bycie kochanym i akceptowanym. Każde dziecko pragnie szacunku , odczuwa potrzebę uczenia się , poznawania, oczywiście na miarę swoich możliwości, a szczególnie dzieci specjalnej troski "

Uczeń upośledzony w stopniu lekkim w klasie ogólnodostępnej ( z doświadczeń własnych )

    Nie każde dziecko przychodzi na świat z jednakowymi szansami na pełny rozwój. W myśl Konwencji Praw Dziecka – art.23 pkt.1 „ dziecko psychicznie i fizycznie niepełnosprawne winno mieć zapewnione pełne i normalne życie, w warunkach zabezpieczających jego godność, umożliwiających osiągnięcia niezależności oraz ułatwiających aktywne uczestnictwo w życiu społecznym.”
     Powszechnie cytowaną w świecie definicją upośledzenia umysłowego jest definicja Amerykańskiego Stowarzyszenia Na Rzecz Osób Ograniczonych Umysłowo: „ Upośledzenie umysłowe to znaczące obniżenie ogólnego poziomu funkcjonowania intelektualnego ,któremu towarzyszą deficyty w dziedzinie zachowań adaptacyjnych i które występuje w okresie rozwojowym”1
    W Polsce funkcjonuje następująca definicja upośledzenia umysłowego: „ Upośledzenie umysłowe jest to stan charakteryzujący się istotnie niższym od przeciętnego ogólnym poziomem funkcjonowania intelektualnego i zaburzeniami w zakresie przystosowania się .Zaburzenia w przystosowaniu się przejawiają się w postaci zaburzeń w zakresie dojrzewania ,uczenia się i (lub) przystosowania społecznego.”2
     Z badań wynika ,że największą grupę wśród upośledzonych stanowią osoby lekko upośledzone. Aby zrozumieć funkcjonowanie dziecka upośledzonego umysłowo , jego zachowania należy poznać jego możliwości psychofizyczne uwarunkowane trwałymi zmianami w strukturach mózgowych , niezależnych od samego dziecka.

Zaburzenia rozwojowe dzieci upośledzonych w stopniu lekkim

    Dzieci lekko upośledzone nie różnią się zbytnio od swoich rówieśników wyglądem zewnętrznym , czy rozwojem fizycznym. Występuje u nich upośledzenie różnych rodzajów percepcji, mają gorszą pamięć logiczną , zarówno bezpośrednią jak i trwałą. Mniejsza jest uwaga dowolna , jej trwałość i podzielność. Zasób słów dzieci upośledzonych w stopniu lekkim jest ubogi ( dotyczy to zwłaszcza mowy czynnej) , artykulacja niewłaściwa .
    Najpoważniejsze jednak odchylenia od normy występują u tych dzieci w ich rozwoju umysłowym- przede wszystkim upośledzone jest myślenie. Rozwój myślenia przebiega w tempie znacznie wolniejszym niż u dzieci zdrowych i zatrzymuje się w stadium tzw. operacji konkretno – obrazowych. Dlatego też procesy abstrahowania i uogólniania są im obce . Dziecko upośledzone spostrzega w zwolnionym tempie, niedokładnie. Ma trudności w przechodzeniu od spostrzegania obrazu do obserwacji.
    U dzieci z upośledzeniem lekkim uwaga wykazuje mniejszą stałość i większą odwracalność. Dzieciom tym znacznie trudniej się skupić i utrzymać uwagę przez dłuższy czas na jednym przedmiocie.
Uzupełniając charakterystykę dziecka upośledzonego w stopniu lekkim można dodać, za Marią Grzegorzewską, że cechuje go:
  • niedorozwój uczuć wyższych,
  • mniejsze poczucie samodzielności i uspołecznienia,
  • obniżona motoryka mała , a przede wszystkim precyzja, szybkość ruchów ,
  • słabsza samokontrola,
  • częstsza impulsywność i agresywność lub lękliwość i niezaradność,
  • szybka męczliwość,
  • podatność do naśladownictwa i podporządkowania się silniejszym wpływom.
     Dorosłe osoby lekko upośledzone umysłowo osiągają intelektualny poziom 12-letniego dziecka , a zakresie dojrzałości społecznej 17-letniej osoby o normalnym rozwoju intelektualnym.
    Pracując z dzieckiem upośledzonym umysłowo w stopniu lekkim należy pamiętać ,że dzieci te mają takie same potrzeby jak ich rówieśnicy w normie intelektualnej. Zadania stawiane przed dzieckiem powinny być dostosowane do jego możliwości . „ Organizując zajęcia z dziećmi specjalnej troski trzeba przestrzegać zasad obowiązujących w pedagogice specjalnej:
  • zasadę akceptacji,
  • zasadę pomocy,
  • zasadę indywidualizacji,
  • zasadę terapii pedagogicznej,
  • zasadę współpracy z rodzicami.” 3
Moje doświadczenia w pracy z uczniem upośledzonym w stopniu lekkim

    Z Kamilem pracowałam przez trzy lata w klasach I-III . Doszedł do grupy uczniów , która znała się z „ zerówki”. W klasie drugiej otrzymał orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu lekkim i potrzebie kształcenia specjalnego . Rodzice chcieli , aby dziecko uczęszczało do szkoły ogólnodostępnej. Najbliższa szkoła specjalna znajdowała się w odległości 60 km od miejsca zamieszkania. , co wiązało się z pozostawieniem chłopca w internacie.
    Wiedziałam z teorii , co oznacza niepełnosprawność w stopniu lekkim, ale od teorii do praktyki często droga jest daleka. Ukończyłam wcześniej kurs kwalifikacyjny z terapii pedagogicznej ,jednak to było trochę za mało ,aby pracować z dzieckiem upośledzonym umysłowo. Rozpoczęłam więc kurs kwalifikacyjny z oligofrenopedagogiki.
    Początki były trudne. Uczniowie klasy I wymagają ciągłej uwagi nauczyciela , zadają mnóstwo różnorodnych pytań , chcą być w centrum zainteresowania. Pierwsze miesiące w klasie pierwszej są powtórzeniem tego , czego dzieci nauczyły się w klasie zerowej . Kamil był dzieckiem nieśmiałym. Nie nawiązywał kontaktów z kolegami i koleżankami. Miał złożoną wadę mowy .Dużo wolniej uczył się liter i cyfr. Miał problemy z zapamiętywaniem. Ogromne trudności sprawiało mu odwzorowywanie oraz pisanie . Gdy inni uczniowie już zaczynali czytać , Kamil nadal uczył się liter, dokonywania analizy i syntezy głoskowej i sylabowej wyrazów .
    Dużo czasu poświęcaliśmy na ćwiczenia grafomotoryczne , ćwiczenia doskonalące spostrzegawczość , koordynację wzrokowo – ruchowo – słuchową. Dodatkowym utrudnieniem było to, że chłopiec często podchodził do mnie ze swoimi pracami , co początkowo przeszkadzało innym uczniom.
    Musiałam zorganizować pracę w klasie tak , aby wszyscy uczniowie skorzystali z zajęć jak najwięcej.
    Zaczęłam od uświadomienia uczniom , na czym polega „inność” Kamila , czego oczekuję od nich w stosunku do Kamila , jak mogą pomóc mnie , czego oczekuję od Kamila.
    Zaskoczyła mnie „dorosłość” dzieci. Szybko zrozumiały , że Kamil potrzebuje dodatkowej pomocy , nie tylko w nauce ,ale też w czynnościach samoobsługowych. Wiedziały , dlaczego chłopiec ma inne karty pracy niż pozostali . Nigdy nie wyśmiewały chłopca , nie krytykowały. Były bardzo chętne do pomocy.
    Trzeba było też poinformować rodziców moich uczniów , że w naszej klasie jest chłopiec z niepełnosprawnością intelektualną i jak jego obecność może wpływać na prowadzenie zajęć. Rodzice również okazali wielką wyrozumiałość. Nie wnosili żadnych uwag dotyczących organizacji pracy na zajęciach , okazywali wyrozumiałość i pozytywne postawy wobec Kamila. Ważnym elementem było nawiązanie współpracy z rodzicami chłopca. Matka często odwiedzała szkołę , interesowała się postępami Kamila, chętnie angażowała się do pomocy w wykonywaniu dodatkowych zadań w domu.
    Przez trzy lata , a szczególnie w pierwszym roku nauki , prowadziłam dużo ćwiczeń i zabaw integrujących grupę, rozluźniających ,relaksujących, budujących poczucie własnej wartości i bezpieczeństwa. Pomocne okazały się pozycje książkowe L. Bzowskiej, R. Kownackiej „Uczymy się bawiąc – klasa pierwsza ,druga, trzecia” wydawnictwa KLANZA.
    Nie wiedziałam , jak Kamila ośmielić. Po kursie „ Pedagogika zabawy” postanowiłam wprowadzić w życie tańce . Zauważyłam , że Kamil dość szybko uczy się kroków , zapamiętuje układy taneczne. Na jego twarzy malowała się radość. Pozostałym uczniom ta forma pracy również bardzo się podobała. Szybko dobierali się w pary , stawali się odpowiedzialni za partnerkę. Tak więc z integracją klasy nie miałam problemów.
     Przez cały okres pracy szukałam takich metod i form , które przynosiłyby efekty wszystkim dzieciom w mojej klasie.
Metodami wspomagającymi proces uczenia moich uczniów były:
  • Metoda Paula Dennisona ( leniwe ósemki ,punkty na myślenie, ruchy naprzemienne , słoń )
  • Metoda Dobrego Startu
  • Ruch Rozwijający- Weroniki Sherborne
  • Metoda ośrodków p
     Działania przniosły efekty. Trudno tu mówić o ogromnych sukcesach , ale cieszę się, że Kamil nauczył się czytać i pisać , czynności samoobsługowych. Potrafi nawiązać kontakty z rówieśnikami , odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Po ukończeniu klasy trzeciej przeniósł się do Ośrodka Szkolno –Wychowawczego , chociaż robił to niechętnie. Wspólnie z rodzicami przekonaliśmy Kamila , ze tak będzie dla niego najlepiej.
    Jestem świadoma tego , że gdyby Kamil od początku uczył się w szkole specjalnej , być może osiągnąłby więcej. Nie miałby natomiast na co dzień ciepła rodzinnego , możliwości przebywania z rodzeństwem , poczucia bezpieczeństwa , które tak bardzo jest potrzebne szczególnie dzieciom rozpoczynającym naukę .

Bibliografia:
  1. D.D.Rosenhan, M. Seligmann „ Psychopatologia T.II”, PTP, Warszawa 1994, s.161
  2. K. Kirejczyk (red.) „Upośledzenie umysłowe- Pedagogika” PAN 1981,s.67
  3. O. Lipkowski „ Pedagogika specjalna- zarys” Warszawa 1981, PWN ,s.43-45
  4. Nauczanie specjalne, pod. red. Norrisa G. Haringa i Richarda L. Schiefelbuscha, Warzawa 1982, PWN str.268.
Opracowanie : Beata Komosa
nauczyciel nauczania zintegrowanego
w Szkole Podstawowej im. Konstytucji 3 Maja w Jaświłach

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie