Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Kształtowanie nawyku prawidłowej postawy ciała

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 11266 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Faktem jest, że duża część dorosłej populacji w Europie cierpi na bóle pochodzenia kręgosłupowego. Czy stanów takich można uniknąć? W większości przypadków tak, poprzez wczesne rozpoznanie, konsekwentne leczenie, a przede wszystkim przez umiejętną dbałość o kręgosłup i postawę ciała od urodzenia aż do końca życia.

Teraz właśnie powinniśmy zwracać szczególną uwagę na zapobieganie wadom postawy i chorobom kręgosłupa. Najważniejszymi tego przyczynami są:

  • niedobór ruchu i siedzący tryb życia, doprowadzające do osłabienia układu mięśniowego, który jest niezbędny do utrzymania sprawności kręgosłupa i prawidłowej postawy,
  • przyjmowanie jednorodnych i długotrwałych pozycji w pracy, często nieprawidłowych ( ławki szkolne, niedostosowane pozycje pracy w szkołach zawodowych i zakładach pracy),
  • znaczny procent wad postawy u dzieci i młodzieży szkolnej stwierdzany przez lekarzy,
  • niski poziom kultury zdrowotnej naszego społeczeństwa,
 
             Postawą ciała nazywamy indywidualne ukształtowanie ciała i położenie poszczególnych odcinków tułowia oraz nóg w pozycji stojącej. Postawa jest jednym ze wskaźników prawidłowego rozwoju oraz statycznej i dynamicznej sprawności ciała.

        

Ogólnie postawa prawidłowa charakteryzuje się następującymi cechami:

     

     1.prostym ustawieniem głowy,

     2.fizjologicznymi wygięciami kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej oraz prostym kręgosłupem w płaszczyźnie czołowej,


     3. dobrze wysklepioną klatką piersiowa; przednia ściana klatki piersiowej jest częścią ciała najdalej wysuniętą ku przodowi,

    4. dobrze podpartą miednicą na głowach kości udowych,

    5. prostymi kończynami dolnymi i prawidłowo wysklepionymi stopami,

 
          Już na podstawie własnych obserwacji możemy powiedzieć, że postawa jest cechą charakterystyczną każdego człowieka, po której -nawet z daleka- możemy go poznać. Na to ogólne wrażenie składa się sylwetka – uzależniona w znacznym stopniu od budowy ciała, a także sposób,, trzymania” się oraz poruszania się człowieka. W utrzymaniu charakterystycznej postawy ciała istotną rolę odgrywa przyzwyczajenie, a więc – nawyk ruchowy. Może to być nawyk prawidłowej bądź nieprawidłowej postawy ciała. Dla przykładu pozycja stojąca z ugiętą jedną, stale ta samą nogą stwarza warunki niekorzystne dla kręgosłupa, powodując jego wygięcie w bok. Utrzymywanie się takiego przyzwyczajenia może przyczynić się do powstania wady postawy. Dlatego tak jest ważne, aby już u małego dziecka kształtować nawyk prawidłowej postawy ciała, którą należy pielęgnować w życiu dorosłym. 

        Stworzenie dziecku warunków do spontanicznej, różnorodnej aktywności ruchowej ( odpowiednia przestrzeń , zabawki, rówieśnicy), a także jego udział we wspólnych z rodziną formach aktywności ruchowej, stanowi na ogół dla zdrowego, ruchliwego dziecka wystarczający zespół bodźców do prawidłowego rozwoju fizycznego. Wszelkie natomiast skłonności do odchyleń od normy należy naturalnie wyrównywać, a zaistniałe już zmiany w stanie zdrowia i rozwoju – korygować bądź leczyć.

        Centralną jednostką funkcjonalną ciała jest kręgosłup. Jego stan ma decydujący wpływ na ogólną sprawność ruchową i funkcjonowanie wszystkich narządów wewnętrznych. Specyfika budowy kręgosłupa decyduje o zakresach ruchomości w poszczególnych płaszczyznach. Połączenia kręgosłupa należy traktować jako sumę stawów. Wyjątkowość anatomiczna chrząstek stawowych i dysków międzykręgowych sprawia, że nie są one odżywiane bezpośrednio przez naczynia krwionośne, lecz substancję śródstawową, w której się znajdują.

O ich odżywianiu decyduje ruch powodujący naprzemienny nacisk i odciążenie. Pod wpływem obciążenia elementy te są wyciskane jak gąbka, a w fazie odciążenia wsysają znowu płyny odżywcze, co zostało udowodnione w doświadczeniach ze zwierzętami. Przy skróconych mięśniach nie następuje optymalne odciążenie, co prowadzi do zaburzeń w odżywianiu stawów. W życiu codziennym, w szkole, w pracy obciążenie stawów międzykręgowych i biodrowych jest w zasadzie bezustanne. Brak ustawicznych ćwiczeń odciążających sprzyja deformacjom stawów, zwyrodnieniu dysków, zablokowaniu segmentów kręgosłupa i bolesnym ograniczeniom ruchu.

        Kręgosłup składając się z wielu kręgów, byłby mało stabilny, gdyby nie liczne więzadła oraz mięśnie. Zwłaszcza układ prawidłowo napiętych mięśni, zależnych w dużej mierze od naszej woli, więc czynnie oddziałujący na postawę, chroni kręgosłup przed przeciążeniem, uszkodzeniami i zmianami zwyrodnieniowymi. Dlatego nasza stała dbałość o układ mięśniowy jest niezbędnym warunkiem dla utrzymania prawidłowej postawy. Należy pamiętać, iż siedzący i mało ruchliwy tryb życia, nie tylko nie sprzyja wzmocnieniu mięśni, lecz powoduje ich osłabienie. W związku z tym musimy sami, w sposób świadomy i przemyślany wyrabiać siłę i wytrzymałoś zespołów mięśniowych

         Postawa ciała zmienia się w czasie całego życia człowieka. Nie ma więc dla niej jednego wzorca, tzn. postawy idealnej, na podobieństwo którego pragnęlibyśmy ukształtować siebie i swoje dzieci. Wynika to z faktu, że postawa jest wielu różnych i zmiennych czynników, takich jak: okres rozwoju, różne typy budowy ( smukły, krępy ), stan zdrowia, płeć, tryb życia.

       W okresie przedszkolnym ( 4 - 6 lat ) postawa dziecka wykazuje tendencję do zwiększania przodopochylenia miednicy, a więc zwiększenia lordozy lędźwiowej i spłaszczenia brzucha. Dlatego nadmiernie uwypuklony brzuch, ze współistniejącą silnie zaakcentowaną lordozą lędźwiową i kifozą piersiową, uznaje się w tym wieku za wadę.

      W wieku szkolnym należy zwrócić uwagę na dwa okresy krytyczne, występujące u 7 – latków oraz w czasie dojrzewania płciowego. U 7 – latków niekorzystne zmiany w postawie ciała związane są ze zmianą trybu życia dzieci. Istota tej zmiany tkwi w przejściu ze swobodnego, w dużej mierze indywidualnie przez dziecko regulowanego wysiłku i odpoczynku, w narzucony kilkugodzinny system przebywania w pozycji siedzącej, często w niewłaściwych warunkach. Dlatego w tym okresie szczególnie ważna jest dbałość o zapewnienie dziecku właściwych warunków życia, pracy i wypoczynku. Zajęcia wychowania fizycznego, powinny stać się czynnikiem wyrównującym niedomagania tego okresu.

       Drugi okres krytyczny w kształtowaniu postawy ciała dziecka związany jest z tzw. Skokiem pokwitaniowym ( dziewczęta: 11 – 13 lat, chłopcy: 13 – 14 lat). W okresie tym występuje intensywny przyrost długości kończyn dolnych, nieco mniejszy tułowia, zmiany proporcji ciała oraz dotychczasowego układu środków ciężkości poszczególnych części ciała. Jednocześnie wydłużone mięśnie są osłabione i nie są w stanie w pełni ustabilizować wyrośniętego – chwiejnego kręgosłupa. Stan osłabienia siły mięśniowej trwa około dwóch lat. Sytuację tę pogarsza fakt niedostosowania dotychczasowego nawyku postawy do zmienionych warunków morfologicznych. U dziewcząt ponadto występuje często chęć ukrycia rozwijających się piersi przez wysuwanie barków do przodu i zaokrąglenie pleców. Poza tym dzieci w tym wieku obciążone są w znacznym stopniu programem szkolnym.

    

        U człowieka dorosłego na zmiany postawy ciała mają wpływ:

  • charakter pracy zawodowej,
  • tryb życia, a szczególnie aktywność ruchowa z uwzględnieniem sposobu wypoczywania,
  • występujące już od 25 – 30 roku życia zmiany w narządzie ruchu,
  • u kobiet liczba ciąż i ich przebieg,
  • powiększenie wagi ciała,
    

       Im bardziej człowiek prowadzi mało ruchliwy, zwłaszcza siedzący tryb życia ( praca, wypoczynek), w tym szybszym tempie jego układ mięśniowy staje się niewydolny, zatracający zdolność stabilizacji czynnej kręgosłupa. Jest to jeden z rodzajów znanego
w medycynie zaniku z niedoczynności. W miarę upływu lat postępuje proces zużycia ( inwolucja ). Kręgosłup ulega skróceniu, zesztywnieniu, tyłozgięciu.

Wpływa to niekorzystnie na pracę narządów wewnętrznych, ogranicza sprawność ruchową, sprawia dolegliwości. Tych zmian można w pewnym stopniu uniknąć, a w każdym razie je opóźnić.

       Stąd wniosek, że chcąc mieć zdrowy i sprany kręgosłup, należy o niego dbać przez całe życie, a jednym z głównych sposobów zapobiegających wadom postawy jest ruch. Dobór ruchu musi być taki, by z jednej strony równoważył swym oddziaływaniem ogólnym nasz siedzący tryb życia, a z drugiej wyrównywał indywidualne niedobory ruchowe, zależne od potrzeb danego człowieka. U każdego zachodzi bowiem potrzeba tworzenia własnego modelu aktywności ruchowej o indywidualnej specyfice potrzeb i możliwości ich zaspokojenia. Szczególnie cenne są te formy aktywności ruchowej, które człowiek może kultywować przez całe życie. Należą do nich: pływanie, narciarstwo, łyżwiarstwo, turystyka ( piesza, rowerowa), tenis i inne gry sportowe. W każdym wieku dostępną, formą aktywności ruchowej, jest gimnastyka.

     Poza wzmacnianiem odpowiednich  zespołów mięśniowych, niezbędne jest wyrabianie nawyku zachowywania prawidłowej postawy we wszystkich czynnościach dnia. Takie codzienne czynności, jak: sprzątanie, słanie łóżka, prasowanie, pranie, podnoszenie i przesuwanie ciężkich przedmiotów, wymagają odpowiedniej techniki, która oszczędza kręgosłup. Przyswojone w dzieciństwie nawyki prawidłowych pozycji w codziennym działaniu zaowocują w wieku dojrzałym sprawnością i bezbolesnością kręgosłupa. Należy jednak pamiętać, że dziecko czerpie wzory z otoczenia. Chcąc więc uczyć je wskazanych zasad, sami musimy ich przestrzegać, co zresztą wszystkim wyjdzie na dobre.

 
 
 
 
                                                                                         Opracowała:  Dorota Prostak

 
 
 
 
 
 
 
Literatura:
1.T. Kasperczyk; ,, Wady postawy ciała”; Kraków 1994,

2. M. Kutzner – Kozińska; ,, Dbaj o prawidłową postawę ciała”; Warszawa 1986,

3. LIDER 3/94; A. Gablankowski; ,, Dbałość o kręgosłup w życiu codziennym”,

 

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie