Wzrost liczby szkół w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku nie zawsze wiązał się z ilością placówek kształcenia specjalnego. Mimo że powstały ośrodki szkolno-wychowawcze (szkoła specjalna wraz z internatem), nie wszystkie dzieci mogły korzystać z tego typu placówek. Najczęstszym powodem było nieprzystosowanie emocjonalne. Zamieszkanie w internacie (z dala od rodziny) mogłoby wpłynąć na regres.
Alternatywą dla tego typu dzieci było stworzenie klas specjalnych dla dzieci upośledzonych umysłowo, bądź oddziałów integracyjnych przy szkołach powszechnych. Tego typu rozwiązania od dawna funkcjonują w krajach skandynawskich.
Niewątpliwie tego typu rozwiązania wymagają odpowiedniej bazy lokalowej, wyposażenia w pomoce naukowe oraz w odpowiednie przygotowanie nauczycieli. Należy pamiętać o stworzeniu odpowiedniej atmosfery w klasie. Jest to również sprawdzian wrażliwości dzieci, które są sprawne intelektualnie.
Pod koniec lat 80 i na początku lat 90 ubiegłego stulecia wybudowano kilka szkół przystosowanych do otwarcia oddziałów integracyjnych. Uczą się tam również dzieci niespełnosprawne ruchowo. Ze względu na nie zainstalowano windy, podjazdy, zaplecze sanitarne oraz sale rehabilitacyjne.
Zadaniem szkoły jest między innymi:
- integracja dzieci upośledzonych z dziećmi w normie intelektualnej
- przygotowanie do życia w różnych społecznościach - rozwijanie indywidualnych cech
Badania przeprowadzone w krajach skandynawskich wykazały, że dobrze prowadzona i zorganizowana placówka integracyjna pozytywnie wpływa na dzieci zarówno w normie intelektualnej jak i niepełnosprawne, dlatego też sprawowanie opieki nad uczniami powinno być dostosowane do ich potrzeb i rozwoju intelektualnego oraz sprawnościowego. Zróżnicowane oczekiwania rodziców wynikające z różnorodności osobowościowych uczniów wymaga bogatej oferty programowej, która powinna się cechować otwartością na problemy uczniów niepełnosprawnych i ich rodziców. Dlatego też zajęcia dydaktyczne i wychowawcze muszą być urozmaicone i wszechstronne. Temu powinny też służyć zajęcia pozalekcyjne. Praktyczna realizacja tego celu powinna się wyrażać między innymi: - umożliwieniem spożywania posiłków - organizacją zajęć logopedycznych, terapeutycznych, rehabilitacyjnych, gimnastykikorekcyjnej itd. - zatrudnieniem nauczycieli wspomagających w oddziałach integracyjnych - organizowaniem warsztatów i zajęć terapeutycznych - systemem zapomóg, stypendiów, organizacją różnych form wypoczynku - prowadzeniem zajęć dydaktyczno – wyrównawczych - współpracą z innymi jednostkami opiekuńczo – wychowawczymi
- zorganizowaniem zajęć świetlicowych Myślę, iż tak zorganizowane sprawowanie opieki i funkcjonowanie szkoły przyczyni się do lepszego rozwoju dzieci upośledzonych umysłowo i fizycznie
Małgorzata Pałac Zespół Szkół Integracyjnych im.Piastów Śląskich w Legnicy |