Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Świat w oczach dziecka

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1854 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Wstęp

Twórczość plastyczna jest jedną z ważniejszych form działalności dziecka w wieku przedszkolnym. Edukacja plastyczna dzieci jest częścią wychowania estetycznego i należy do najbardziej twórczych działań programu wychowania w przedszkolu. Odgrywa ogromną rolę w ukierunkowywaniu aktywności dziecka, wyzwalaniu jego uczuć i samorealizacji. Działalność plastyczna stwarza szerokie pole dla wyrażania dziecięcej ekspresji. Rozwija inicjatywę ,samodzielność i wytrwałość, pobudza również do słownego wyrażania swoich odczuć. Własna twórczość daje dziecku odprężenie, rozładowanie napięć mięśniowych i emocjonalnych. Daje mu przy tym radość i zadowolenie, wzmacnia poczucie własnej wartości. Poprzez twórczość plastyczną dziecko zaspokaja typową dla tego wieku potrzebę działania. Wartość tego działania należy upatrywać nie tyle w produkcie końcowym aktu tworzenia ile w samym procesie tworzenia. Wartością samą w sobie jest proces twórczego myślenia, samodzielnego odkrywania własnych możliwości. Bowiem sztuka, to piękno widziane przez artystę. Piękne jest to , co kto lubi, co się komu podoba. Nie ma w sztuce pojęć "źle", czy "dobrze". Tak więc wszystkie próby podejmowane przez dziecko mają wartość pozytywną.
Zajęcia plastyczne to wspaniały nieodkryty świat. Dają dzieciom nieograniczone możliwości sprawcze, pobudzają wyobraźnię. Ponadto niosą ze sobą ogromny ładunek terapeutyczny. Dzięki zabawom plastycznym dziecko usprawnia koordynację wzrokowo – ruchową, motorykę małą. Działalność plastyczna sprzyja ustanawianiu związków pomiędzy mózgiem, który wydaje rozkazy a ręką, której zadaniem jest po prostu wykonywanie poleceń. Za sprawą zabaw plastycznych dochodzi także do integracji funkcji ruchowo – percepcyjnych i wyobrażeniowych, zwalnia się napięcie mięśniowe. Dziecko uczy się skupiania uwagi na jednej czynności.

Może także poznać wreszcie własne możliwości sprawcze.  Wychowanie estetyczne dzieci w wieku przedszkolnym stanowi istotną część procesu wychowania ogólnego, dążącego do wszechstronnego rozwoju dziecka. Wszechstronnego, czyli, że wychowanie w takim samym stopniu powinno wpływać na rozwój intelektu jak i na kształtowanie cech wolii charakteru, tak na rozwój fizyczny, jak i na bogactwo uczuć i wyobraźni twórczej.
W trakcie działania należy pozwolić dziecku na swobodne skojarzenia, własne odczucia, które z naszą pomocą poprowadzą je do budowania obrazu siebie i świata. Stopniowo, w trakcie wielorakich twórczych doświadczeń należy przedstawiać dziecku obiektywne- istniejące poza jego dziecięcym światem zależności, reakcje, cechy i wartości. Tworzenie jest realizacją własnej doskonałości, poczucia ,że jest się w stanie wszystkiego dokonać.

Podstawowym celem edukacji plastycznej jest z jednej strony uwrażliwianiem dziecka na różne zjawiska wizualne, jak światło, barwa, kształt, proporcje, kompozycja i jej związek z konstrukcją oraz funkcją przedmiotu. Z drugiej zaś strony ,to kształcenie zdolności emocjonalnego przeżywania różnych wartości plastycznych, eksperymentowanie materiałem i narzędziem oraz swobodne wyrażanie przeżyć i doświadczeń w twórczości plastycznej.

Temat bliski dziecku, zaczerpnięty z najbliższego otoczenia lub związany z aktualnymi przeżyciami, rozbudza jego wyobraźnię, angażuje emocjonalnie, stając się punktem wyjścia do jego ekspresji plastycznej. Ta zaś umożliwia dziecku wyrażanie przeżyć, których nie byłoby w stanie wyrazić słowami, stwarza warunki pomagające dziecku w stopniowym opanowaniu własnych myśli i uczuć, wprowadzając jednocześnie w świat barw i kształtów. Jest środkiem wyzwalania wszelkich napięć i emocji dziecka. Pozwala mu na wyrażanie uczuć radości, nurtujących niepokojów. Może stać się środkiem łączności między dzieckiem, jego i otoczeniem, które będzie je w stanie zrozumieć. Wytwory artystyczne dzieci mówią nam bardzo wiele. Dziecko ujawnia w nich bez obaw swoją osobowość.

Pamiętajmy więc za M. Debesse, że "…wychowanie nie tworzy człowieka, ale pozwala mu tworzyć samego siebie…".
Zaś wg S. Szumana "Sztuka stanowi niezbędna strawę człowieka, stanowi istotny czynnik kształtowania się jego osobowości i szczęścia".
Już od najmłodszych lat dziecko przejawia naturalną potrzebę przekazywania innym swoich odczuć. W tym zakresie twórczość plastyczna jest działalnością niezbędną w procesie kształtowania się jego osobowości.


Podstawową formą pracy ucznia podczas tych zajęć plastycznych jest jego zaangażowanie i celowa działalność plastyczna. Zdobywając coraz szerszy zasób wiedzy i doświadczeń, większą sprawność działań plastycznych, uczeń osiąga coraz większą swobodę twórczą. Wypowiadając się słowem uczeń opisuje i określa cechy przedmiotów, ich kształt, barwę natomiast wypowiadając się w formie plastycznej wyraża swoje spostrzeżenia korzystając z różnych technik plastycznych. Wzbogacając środki plastycznej wypowiedzi stosując różnorodne techniki można pobudzić wyobraźnię i talent dziecka.

Charakterystyka programu

Program „Świat w oczach dziecka” jest zgodny z podstawą programową wychowania przedszkolnego zatwierdzoną Rozporządzeniem MEN z dnia 21.05.2001 r.. Opracowany został w oparciu o program „ABC Program wychowania przedszkolnego XXI wieku” A. Łady-Grodzickiej, E. Bełczewskiej, M. Herde, E. Kwiatkowskiej i J. Wasilewskiej. Program wychowania przedszkolnego „Moje przedszkole” C. Cyrańskiegi i M. Kwaśniewskiej.

Program jest przeznaczony dla dzieci w wieku przedszkolnym, ma charakter otwarty, nie ma podziału na grupy wiekowe można go więc zmieniać i modyfikować w zależności od potrzeb i możliwości dzieci oraz placówki.

Założenia
Dzieci są kreatywne z natury, dlatego tę wspaniałą zdolność należy w nich pielęgnować i rozwijać. Rysunek jest obok mowy, jedną z pierwszych form ekspresji dziecka, jest prostym i bezpośrednim środkiem, jakim dziecko może określić swoje istnienie na świecie, swój własny świat, samo siebie.

Tworzenie daje dziecku radość, poczucie ważności, siły sprawczej, przez co staje się zdolne do rozwoju. Aby nie zaprzepaścić tego i wspólnie z dziećmi czerpać radość z rysowania, malowania, czy tworzenia należy naturalną
u dziecka skłonność do ekspresji plastycznej stale rozwijać i pogłębiać. Czynić to można zarówno przez dostarczanie mu nowych środków wyrazu plastycznego jak i ugruntowanie umiejętności i wiedzy na ten temat. Cele programu Cele ogólne:
  • kształtowanie u dziecka postawy i inwencji twórczej, a tym samym rozwijanie jego pomysłowości poprzez dostarczanie dziecku akcesoriów, materiałów, narzędzi i środków oraz wskazywanie na różne możliwości ich wykorzystania;
  • dostarczanie bogactwa przeżyć emocjonalnych w kontaktach ze sztuką oraz wprowadzenie dziecka w świat pozytywnych wartości;
  • kształtowanie umiejętności wyrażania własnych doznań i przeżyć
    w kontaktach ze sztuką
  • wzbogacanie procesów poznawczo-psychicznych;
  • rozwijanie wnikliwości i samodzielności w dokonywaniu obserwacji otoczenia;
  • rozbudzanie przeżyć intelektualnych i rozwój wrażliwości estetycznej;
  • wzbudzanie zaufania we własne możliwości twórcze, które utrwala lub przywraca dziecku równowagę psychiczną i tym sposobem umacnia jego osobowość, pełniąc niejednokrotnie funkcję terapeutyczną;
  • kształtowanie umiejętności współdziałania z innymi w procesie twórczości artystycznej;
  • rozbudzanie zainteresowań dorobkiem kulturalnym kraju, a przede wszystkim własnego regionu;
Cele operacyjne - dziecko:
  • odkrywa własne możliwości i uzdolnienia artystyczne;
  • potrafi słuchać, patrzeć, tworzyć i wyrażać własne przeżycia
    w kontaktach z różnymi dziedzinami sztuki;
  • kształci i wzbogaca własną pomysłowość, wyobraźnię oraz inwencję twórczą w różnych formach aktywności i twórczości;
  • rozwija własny potencjał pozytywnych wartości;
  • potrafi współdziałać w zespole;
  • rozróżnia barwy podstawowe i tworzy barwy pochodne;
  • potrafi rozplanować pracę na płaszczyźnie;
  • samodzielnie i odważnie wypowiada się za pomocą znanych środków plastycznych;
  • poszukuje ciekawych rozwiązań plastycznych;
  • rozpoznaje charakterystyczne wyroby ludowe swojego regionu;
  • interpretuje z własnego punktu widzenia reprodukcje, artystyczne ilustracje i dzieła twórców ludowych;
  • zapoznaje się z twórczością znanych malarzy;
  • wyraża słownie swój stosunek do dzieł malarskich;
  • rozumie pojęcia: portret, pejzaż, martwa natura;
  • dostrzega piękno przyrody i otaczającego je świata;
  • dostrzega i gromadzi wartościowe pod względem estetycznym eksponaty przyrodnicze;
  • przedstawia obserwacja najbliższego otoczenia w formie plastycznej;
  • wykonuje prace plastyczne na tematy dowolne i określone;
  • gromadzi doświadczenia plastyczne;
  • zachowuje proporcje wielkości i kształtów w przedstawionych scenach;
  • uwzględnia cechy charakterystyczne i indywidualne postaci, sytuacji
    i miejsc;
  • podejmuje próby rzeźbienia w glinie, mydle, masie solnej, plastelinie;
  • projektuje i tworzy formy przestrzenne wykorzystując różne materiały;
  • rozumie pojęcia: rzeźba, płaskorzeźba, architektura, malarstwo, witraż, faktura;
  • odczuwa radość i satysfakcję z pozytywnych efektów własnych działań;
Metody i formy pracy z dzieckiem Proces edukacji plastycznej wymaga stosowania swoistych metod i zorganizowania prawidłowych warunków zależnych od właściwości wieku oraz treści odnajdywanych w najbliższym środowisku. Umiejętny dobór metod i form pracy z dzieckiem sprzyjać będzie odkrywaniu wrodzonych uzdolnień i rozwojowi twórczości dziecięcej. Rozwojowi temu sprzyjają metody aktywizujące- odkrywanie, poszukiwanie, przeżywanie i działanie, które korzystnie wpływają na kształtowanie postawy twórczej dziecka, służą nabywaniu i usprawnianiu umiejętności i przyswajaniu wiadomości.

Metodom aktywizującym towarzyszyć powinny również metody słowne rozmowa, opowiadanie, zagadka, oraz oglądowe- pokaz, wzór, przykład.
Różnorodność metod stosowanych w edukacji plastycznej powinna znajdować zastosowanie w ramach takich form organizacyjnych jak :
  • zajęcia plastyczne z całą grupą;
  • zajęcia plastyczne w małych zespołach;
  • zajęcia plastyczne indywidualne.
Dziecko jest współuczestnikiem wszystkich sytuacji edukacyjnych. W każdej z nich może nie tylko słuchać i wykonywać polecenia, działać, ale także proponować, poszukiwać, stawiać problemy, pytać. Od chwili przekroczenia progu przedszkola, dziecko spontanicznie przystosowuje się do nowego środowiska. Stosunek nauczycielki do piękna, estetyczny wygląd i nastrój wnętrza przedszkola kształtuje u dziecka potrzebę piękna i dążenia do piękna.

Wszelki przymus, narzucanie dziecku gotowych wzorów ze strony nauczycielki nie przynosi pozytywnych rezultatów, wprost przeciwnie- zniechęca dziecko. Natomiast zachęcenie do samodzielnej wypowiedzi, stwarzanie życzliwej atmosfery i odpowiednich warunków nakłaniających do wyrażania własnych przeżyć jest sposobem właściwym.
Nie wolno zapominać o obowiązującej dla wieku przedszkolnego zasadzie nauki przez zabawę. Tak więc wskazane jest stosowanie następujących metod pracy z dziećmi :
  • zabawy twórcze
  • zabawy ruchowe
  • zabawy przy muzyce
  • wycieczki
  • spotkania z artystami
  • konkursy
  • uroczystości
  • zajęcia warsztatowe mające na celu wyzwolić u dzieci swobodną ekspresję
  • doświadczenia i eksperymenty
  • obserwacje i pokazy
  • praca z obrazkiem, historyjki obrazkowe
Ewaluacja Ponieważ program ma charakter otwarty i w miarę potrzeb będzie ulegał zmianom, konieczne jest systematyczne odnotowywanie osiągnięć wychowanków. Narzędziami sprawdzającymi i badającymi będą: obserwacje dzieci, analiza wytworów, monitoring bieżący. Formami sprawdzania osiągnięć, umiejętności i wiadomości będą: różne konkursy, quizy, wystawy. Przy ocenie stopnia realizacji programu będziemy brać pod uwagę zainteresowanie dzieci przekazywanymi treściami, aktywność w realizacji działań, samodzielność, umiejętność pracy w grupie.

Bibliografia:
  1. S. Szuman: Sztuka dziecka. Psychologia twórczości rysunkowej dziecka, WSiP, Warszawa 1990;
  2. P. Wallon, A. C. Cambier, D. Engelhart: Rysunek dziecka, WSiP, Warszawa 1985;
  3. Wychowanie przez sztukę, red. I. Wojnar, PZWS, Warszawa 1965.
  4. Natrof, K. Wasiluk: Wychowanie plastyczne w przedszkolu, Warszawa 1990
  5. D. Hodges, Gdy dzieci się nudzą, Diogenes Warszawa 2003


    Opracowały:
    mgr Elżbieta Jędryka mgr Aleksandra Krzemień nauczycielki Przedszkola Nr 20 w Tychach

    Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

    X


    Zarejestruj się lub zaloguj,
    aby mieć pełny dostęp
    do serwisu edukacyjnego.




    www.szkolnictwo.pl

    e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
    - największy w Polsce katalog szkół
    - ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




    Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

    Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




    Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie