Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Z Wadowic Do Nieba

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2715 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

W związku z odejściem naszego ukochanego Papieża Jana Pawła II, postać tego wielkiego Polaka stała się nam jeszcze bliższa. Pamiętamy o Nim na co dzień a szczególnie pamiętamy w dniach takich jak rocznica Jego urodzin czy też śmierci. W szkołach w dniach tych organizowane są uroczyste apele ku Jego czci. Niestety nie są jeszcze szeroko dostępne scenariusze pomocne w organizacji tych uroczystości. Dlatego postanowiłam podzielić się tym, co opracowałam w związku z pierwszą rocznicą odejścia naszego kochanego Ojca. Jest to scenariusz, który można wykorzystać podczas kolejnych obchodów rocznicy odejścia Jana Pawła II. W pracy wykorzystałam fragmenty Testamentu Jana Pawła II, wiersz Ewy Stadtmuller: „Z Wadowic do nieba” , fragmenty „Tryptyku Rzymskiego” oraz fragmenty wstępu ze zbioru poezji Jana Pawła II pt. „Posłaniec miłości”.
SCENARIUSZ UROCZYSTEGO APELU Z OKAZJI ROCZNICY

ŚMIERCI PAPIEŻA JANA PAWŁA II



1.ROZPOCZĘCIE UROCZYSTYM ZAGRANIEM NA TRĄBCE FRAGMENTU PIEŚNI

2.UCZEŃ I – WSTĘP- Rok temu odszedł nasz ukochany Ojciec. Ale nigdy nas nie opuścił. Pamiętamy jego gesty, powracają do nas Jego słowa. Wielu z nas dopiero teraz odkrywa bogactwo i głębię papieskiego nauczania. Uczcijmy jego pamięć poprzez wysłuchanie w skupieniu i zadumie przygotowanej przez nas części artystycznej. Zachęcamy do wspólnego śpiewania pieśni.

3.CHÓR-BARKA

4.RECYTACJA WIERSZA „Z WADOWIC DO NIEBA”- EWY STADTMULLER.

5.NARRATOR I:

2 kwietnia 2005 roku, godzina 21.37 to data, która na stałe wpisała się w historię Polski, data, która na stałe wpisała się w historię świata. Przełom marca i kwietnia 2005 roku pozostanie na długo w naszej pamięci. Świat na chwilę zaczął żyć innym rytmem. Ucichły polityczne waśnie i swary. Prace komisji śledczych stały się zupełnie nieistotne. Na drugi plan zeszły doniesienia z wojennych frontów, notowania giełd walutowych, a nawet własne kłopoty zdrowotne.



6.NARRATOR II:

Nagle świat zaczął jawić się w zupełnie innych kształtach, wielu ze zdziwieniem skonstatowało, że duch może wziąć górę nad materią, że „być” może zdominować „mieć”. Świat zaczął żyć życiem, o jakim czytamy w „Dziejach Apostolskich”: „Jeden duch i jedno serce ożywiły wszystkich wierzących”. Powodem tej zmiany stał się Jan Paweł II, a w zasadzie świadomość, że ten papież, który już za życia został okrzyknięty Janem Pawłem Wielkim „wraca do domu Ojca”.



7.NARRATOR I:

Czas śmierci i czas żałoby stał się czasem „rekolekcji narodowych”.

Na zawsze pozostanie w naszej pamięci prosta, drewniana trumna złożona wprost na ziemi przed Bazyliką Świętego Piotra.

Na zawsze pozostanie w naszej pamięci położony na trumnie ewangeliarz, którego kartki wiatr przewracał, by go zamknąć na koniec żałobnych uroczystości.

Wiatr, tchnienie, pneuma, ruach, duch to słowa synonimiczne. Bóg tchnął i powstało życie. Wiatr wiał i unosił tumany piasku, Ruach niewidzialną ręką przewracał kartki relikwiarza. Duch rozpalił na nowo nasze serca. Poczuliśmy się jedną wielką rodziną. Na Placu Świętego Piotra dało się słyszeć języki wszelkich plemion ludów i narodów a mimo tego wszyscy się rozumieli, wszyscy mówili językiem serca.



8.NARRATOR II:

18 maja 1920 rok Wadowice, Alfa, Początek. Tu wszystko się zaczęło. 2 kwietnia 2005 Watykan, Omega, lecz nie koniec! Sam Jan Paweł II wypowiedział te słowa w „Tryptyku rzymskim”:

„A przecież nie cały umieram, to co we mnie niezniszczalne, trwa!”



9.Recytacja: fragment Tryptyku rzymskiego: Spełnienie –przy podkładzie muzycznym



Kres jest tak niewidzialny, jak początek.

Wszechświat wyłonił się ze Słowa i do Słowa też powraca.

W samym sercu Sykstyny artysta ten

niewidzialny kres wyraził w widzialnym dramacie Sądu-

I ten niewidzialny kres stał się widzialny

jakby szczyt przejrzystości:

omnia nuda et aperta ante oculis Eius!

Słowa zapisane u Mateusza,

tutaj zamienione w malarską wizję:

„pójdźcie błogosławieni…idźcie przeklęci…”



I tak przechodzą pokolenia-

nadzy przychodzą na świat i nadzy wracają do ziemi,

z której zostali wzięci.

„Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”.

To co było kształtne w bezkształtne.

To co było żywe – oto teraz martwe.

To co było piękne- oto teraz brzydota spustoszenia.

A przecież nie cały umieram,

To co we mnie niezniszczalne trwa!



10.Pieśń :”ABBA OJCZE”



11.NARRATOR II:

Już od początku pontyfikatu Jan Paweł II przygotowywał nas do swojego odejścia. W 1979 roku w Kalwarii Zebrzydowskiej mówił: „Proszę, abyście się za mnie tu modlili za życia mojego i po śmierci.” Ale wówczas nikt chyba sobie nie wziął do serca tego apelu młodego Papieża, którego rozsadzała energia i za którym z trudem nadążała Jego świta oraz dziennikarze. Kiedy te same słowa powtórzył w 2002 roku w tym samym miejscu podczas ostatniej podróży apostolskiej do Polski, wywołały one łzy wiernych znajdujących się w bazylice kalwaryjskiej oraz setek tysięcy przed telewizorami. Był już wtedy bardzo schorowany, a postępująca choroba Parkinsona sprawiała, że poruszał się z trudem i mówił niewyraźnie.



12.NARRATOR I:

Ale nawet wtedy wydawało się, że Ojciec Święty będzie jeszcze długo kierował Kościołem, gdyż przyzwyczaił nas do tego, że wychodził z wielu kryzysów zdrowotnych i przeżył zamach na swoje życie. Ten optymizm i nadzieja nie opuszczały wielu milionów ludzi na całym świecie, nawet wtedy, gdy Papież w lutym 2005 roku po raz kolejny trafił do rzymskiej polikliniki Gemelli. Wrócił do Watykanu, ale po raz pierwszy nie przewodniczył liturgii Niedzieli Palmowej ani obchodom Wielkiego Tygodnia świąt wielkanocnych. Świat obserwował tymczasem heroiczne, godne ludzi świętych zmaganie Bożego atlety z cierpieniem i niemocą.



13.NARRATOR II:

Paradoksalnie- nie mogąc wymawiać słów, Jan Paweł II mówił całemu światu, że należy wypełniać swoją misję do końca, że cierpienie ma sens. Przypominał, że każdy z nas stanie kiedyś oko w oko ze śmiercią i że nie powinien się jej bać, bo dla każdego chrześcijanina jest ona przejściem do innego, wiecznego i lepszego życia. Świat chyba przyjął tę naukę, a miliony ludzi różnych wyznań, religii i ras na całym świecie modliły się o zdrowie Papieża albo o to, aby mógł nieść do końca cierpliwie swój krzyż.



14.NARRATOR I:

Kiedy umarł, tłumy ludzi na całym świecie spontanicznie wyszły na ulice. Smutek po stracie najlepszego Ojca, Pasterza i Przyjaciela przeplatał się z wdzięcznością, że ktoś taki jak On był z nami i wspierał nas przez tyle lat. Biskupi polscy tuż po śmierci Papieża napisali w komunikacie: „Ufamy, że Jan Paweł II powiększy grono świętych i już dziś modli się za nas u tronu Bożego”.



15.NARRATOR II:

Obecny Papież, Benedykt XVI, w czasie Mszy Św. Pogrzebowej, 8 kwietnia 2005 roku tak powiedział: „Pozostaje w naszej pamięci niezapomniany widok, jak w ostatnią niedzielę wielkanocną swego życia naznaczony cierpieniem Jan Paweł II jeszcze raz ukazał się w oknie Pałacu Apostolskiego i po raz ostatni udzielił błogosławieństwa „Urbi et Orbi”. Możemy być pewni, że nasz ukochany Papież stoi teraz w oknie domu Ojca, patrzy na nas i nam błogosławi.”



16.NARRATOR I:

Ojciec Święty przez cały pontyfikat pisał swój testament. Zostawił nam tyle pięknych i ważnych słów, choć sam w swojej skromności być może powtórzyłby za Czesławem Miłoszem: „Tak mało powiedziałem”. Jego słowa są dla nas jak „memento”, zadanie, które mamy wypełnić.

Już w przemówieniu na rozpoczęcie pontyfikatu, 22 października 1978 roku, Ojciec Święty przekazał całemu światu apel, który jest aktualny po dziś dzień: „Nie lękajcie się! Otwórzcie, a nawet, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi”-wołał Jan Paweł II, a słowa te stały się kluczem do Jego pontyfikatu.



17.NARRATOR II:

Już w pierwszych słowach Testamentu, z dnia 6 marca 1979 roku, Papież nawiązuje do śmierci:



18.UCZEŃ I – czyta fragmenty Testamentu przy cichym akompaniamencie Barki.



„Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy Pan wasz przybędzie” – te słowa przypominają mi ostateczne wezwanie, które nastąpi wówczas, kiedy Pan zechce. Pragnę za nim podążyć i pragnę, aby wszystko, co składa się na moje ziemskie życie, przygotowało mnie do tej chwili. Nie wiem, kiedy ona nastąpi, ale tak jak wszystko, również i tę chwilę oddaję w ręce Matki mojego Mistrza : Totus Tuus. W tych samych rękach matczynych zostawiam wszystko i Wszystkich, z którymi związało mnie moje życie i moje powołanie. W tych rękach zostawiam nade wszystko Kościół, a także mój Naród i całą ludzkość. Wszystkim dziękuję. Wszystkich proszę o przebaczenie. Proszę także o modlitwę, aby Miłosierdzie Boże okazało się większe od mojej słabości i niegodności.

Testament Jana Pawła II



19.UCZEŃ II:



Pragnę jeszcze raz całkowicie zdać się na wolę Pana. On sam zdecyduje, kiedy i jak mam zakończyć moje ziemskie życie i pasterzowanie. W życiu i śmierci Totus Tuus przez Niepokalaną. Przyjmując już teraz tę śmierć, ufam, że Chrystus da mi łaskę owego ostatniego Przejścia, czyli Paschy. Ufam też, że uczyni ją pożyteczną dla tej największej sprawy, której staram się służyć: dla zbawienia ludzi, dla ocalenia rodziny ludzkiej, a w niej wszystkich narodów i ludów…

Testament Jana Pawła II



20 UCZEŃ I:

W miarę, jak zbliża się kres mego ziemskiego życia, wracam pamięcią do jego początku, do moich Rodziców, Brata, Siostry (której nie znałem, bo zmarła przed moim narodzeniem), do wadowickiej parafii, gdzie zostałem ochrzczony, do tego miasta mojej młodości, do rówieśników, koleżanek i kolegów ze szkoły podstawowej, z gimnazjum, z Uniwersytetu, do czasów okupacji, gdy pracowałem jako robotnik, a potem do parafii w Niegowici, i krakowskiej Św. Floriana, do duszpasterstwa akademickiego, do środowiska… do wielu środowisk… w Krakowie, w Rzymie… do osób, które Pan mi szczególnie powierzył- wszystkim pragnę powiedzieć jedno: „Bóg Wam zapłać.”

Testament Jana Pawła II



19.PIOSENKA „WADOWICE, MOJE MIASTO”.



20.SŁOWA PAPIEŻA Z PŁYTY- ZANIM STĄD ODEJDĘ.

 
Opracowała: Elżbieta Laskiewicz

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie