Czy stres jest tylko domeną dorosłych ? Czy nastolatek a nawet małe dziecko mają prawo czuć się zestresowane ? Stres przestał być domeną dorosłych.Również nastolatek a nawet małe dziecko mają prawo czuć się zestresowane. Konieczność sprostowania oczekiwaniom rodziców i wzrastające obciążenie nauką sprawiają, że coraz więcej dzieci wpada w sidła frustracji i zniechęcenia.
Już przejście z zerówki do pierwszej klasy jest dla dziecka nie lada przeżyciem.Wiąże się to bowiem z koniecznością usamodzielnienia.Ten szczególny moment wymaga więc celebracji, aktywnego uczestnictwa - najlepiej obojga rodziców.
Szkoła bez stresu - realia czy utopia ?
Stres przestał być domeną dorosłych.Również nastolatek a nawet małe dziecko mają prawo czuć się zestresowane. Konieczność sprostowania oczekiwaniom rodziców i wzrastające obciążenie nauką sprawiają, że coraz więcej dzieci wpada w sidła frustracji i zniechęcenia.
Już przejście z zerówki do pierwszej klasy jest dla dziecka nie lada przeżyciem.Wiąże się to bowiem z koniecznością usamodzielnienia.Ten szczególny moment wymaga więc celebracji, aktywnego uczestnictwa - najlepiej obojga rodziców.
Przyczyny stresu u dzieci w szkole podstawowej często szukać trzeba w sytuacji rodzinnej. Wielu dorosłych programuje przyszłość swoich dzieci. Wybiera dla nich i za nich najlepsze szkoły, nie bacząc na ich rzeczywiste możliwości i uzdolnienia.Łamiąc opór i nie bacząc na prawdziwe zainteresowania - wysyła je na "dobrze widziane" lekcje tennisa czy baletu. Oczekuje ciągłych sukcesów wykuwanych w atmosferze nieustannej rywalizacji. Traktuje dziecko jako zawodnika na olimpijskiej bieżni.
Ten typ ambitnych rodziców w karierach dzieci szuka najczęściej zadośćuczynienia za własne kompleksy i życiowe niepowodzenia.To poniekąd zrozumiałe, ale dlaczego ceną za ich dobre samopoczucie mają być łzy i frustracje dzieci? Taka postawa to nic innego, jak instrumentalne, przedmiotowe i do tego egoistyczne traktowanie najbliższych w końcu osób.
Oczywiście zadaniem i rolą rodziców jest stałe mobilizowanie dzieci do nauki, rozwijanie w nich nowych zainteresowań i poszerzanie im horyzontów. W wieku kilku czy nawet kilkunastu lat dziewczynka czy chłopak nie mają bowiem jeszcze w pełni ukształtowanej hierarchii wartości. Wielu młodych ludzi, gdyby nie upór rodziców - poprzestałoby na przeciętości. Ale popychając dzieci "w górę" zawsze powinni pamiętać o tym, aby cele wyznaczać nie bez nich - a wspólnie z nimi. Nie mogą to być cele absolutnie na wyrost, niedopasowane do potencjalnych możliwości, talentów, zainteresowań dzieci.
Rodzicom nadgorliwym najbardziej oczywiście zależy na dobrych ocenach. Zapominając o tym, że dziecko jest przede wszystkim ich synem czy córką, a dopiero później uczniem. Ich zainteresowanie koncentruje się na szkole.Nie przypuszczają nawet, nagle pojawiające się kłopoty z dzieckiem mogą być związane z życiem rodzinnym. Nagłe pogorszenie się wyników w nauce może być dla rodziców sygnałem, że dają dziecku za mało czułości, spędzają z nim za mało czasu czy poświęcają za mało uwagi. Rodzice zapominają, że dziecko czeka na potwierdzenie tego, że jest kochane.
Stresogenne dla dziecka mogą okazać się zbyt wysokie wymagania osoby, która jest dla niego autorytetem. Na przykład młody człowiek przygotowujący się do egzaminu dojrzałości musi zaspokoić oczekiwania swoje, nauczycieli i rodziców. Stres wynikający z tej sytuacji jest ogromnym obciążeniem, dla niektórych niemal paraliżującym.
Coraz bardziej powszechnym zjawiskiem wśród uczniów jest napięcie spowodowane rywalizacją pomiędzy nimi.Zdolni młodzi ludzie, myślący o późniejszej karierze na najlepszych posadach wybierają przedmioty, z których warto mieć dobre oceny.Reszta jest mniej ważna.Liczy się zaspakajanie swoich ambicji.
Z drugiej strony dla grupy dzieci szkoła jest męczarnią nie z powodu przerostu ambicji rodziców, ale z powodu przeładowanych programów, sposobu nauczania i egzekwowania wiadomości.
Nowe podstawy programowe dla szkół podstawowych i średnich dają szansę na ciekawsze lekcje, bez nadmiaru formułek i wzorów. Należy unikać przeładowania programów treściami, których uczniowie muszą nauczyć się na pamięć, a których nie będą wykorzystywać w przyszłości. Obecnie nacisk kładzie się na naukę umiejętności praktycznych a matematyki powinno uczyć się tak, aby uczeń "dostrzegał jej użyteczność w życiu codziennym".
Podsumowywując, chciałabym przedstawić rodzicom i młodzieży kilka rad, które pozwoliłyby na w miarę przyjemny pobyt w szkole i sprzyjałyby zdobywaniu potrzebnych w życiu wiadomości i umiejętności.
TAK MOŻESZ POMÓC SWOJEMU DZIECKU
1. Naucz się słuchać dziecka.
2. Pytaj o jego samopoczucie, nie tylko o szkołę.
3. Zainteresuj się, w czym możesz mu pomóc.
4. Zadając pytania, daj szansę odpowiedzi.
5. Pamiętaj, że ty też przechodziłeś okres buntu i alienacji.
MŁODYM LUDZIOM MOŻNA RÓWNIEŻ PODSUNĄĆ KILKA RAD, BY POTRAFILI PORADZIĆ SOBIE ZE STRESEM
1. Musisz zrozumieć przyczynę stresu. Nauczyciel mówi, że nie potrafisz czegoś zrobić. Ty jednak wiesz, że jest inaczej, ale jesteś zmęczony i dlatego coś ci się nie udaje.
2. Właśnie teraz możesz coś zmienić. Np. możesz więcej spać, żeby nie być zmęczonym.
3. Konieczne jest ustalenie hierarhii wartości. Musisz sobie zadać pytanie: co jest dla ciebie najważniejsze.j
4. Popracuj nad odstresowaniem. Umożliwią ci to techniki relaksacyjne, które mają na celu zwolnienie oddechu, np. joga,masaż, mubzykoterapia.
5. Staraj się poznać swój organizm, nauczyć się swoich emocji. Znajomość własnych reakcji, napięć i uczuć pomoże ci nie poddawać się presji ze strony nauczyciela. Możesz liczyć na swój potencjał, brać odpowiedzialność za siebie, wiedzieć po co i dla kogo się uczysz.Najważniejsze, by określić sobie cel.
DARIA MACHNIK
|
