Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Rozwój mowy dziecka jako krytetium dojrzałości szkolnej

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1405 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 Rozwój mowy dziecka rządzi się swoimi prawami. Przebiega określonymi etapami, które mają swoje charakterystyczne cechy i określony czas pojawiania się. Uzyskany przez dziecko stopień rozwoju mowy stanowi jedno z ważniejszych kryteriów dojrzałości szkolnej.

     Dzieci rozpoczynające naukę szkolną powinny już prawidłowo wymawiać wszystkie głoski, budować logiczne, poprawne pod względem gramatyki i składni zdania. Ich mowę powinien cechować właściwy akcent, rytm i melodia.

      Jednakże nie u wszystkich dzieci rozwój mowy przebiega harmonijnie i według przyjętych norm. Rozwoju mowy może przeciągać się u niektórych dzieci, zwłaszcza tych, które w ogóle rozwijają się wolniej. Jeżeli dziecko zaczęło mówić dopiero w 2-3 roku życia, to nie możemy wymagać, aby w 6-7 roku rozwój mowy mógł być w pełni zakończony. Najczęstszymi wadami wymowy w tym okresie jest nieprawidłowa wymowa głosek szumiących i głoski „r”, sygmatyzm międzyzębowy oraz mowa bezdźwięczna.

      Opóźniony rozwój mowy stanowi dla dzieci poważną przeszkodę w funkcjonowaniu w roli ucznia i kolegi. Często nie są one w stanie sprostać społecznym, emocjonalnym, poznawczym wymaganiom, które stawia przed nimi szkoła. Ta trudna sytuacja nie sprzyja ich rozwojowi.

      Rozwój mowy postępuje równolegle z rozwojem motoryki dużej i małej, czyli narządów artykulacyjnych. Mowa wytwarza się dzięki skoordynowanej aktywności muskulatury języka, warg, gardła itp. Do rozwoju i koordynacji poszczególnych części aparatu artykulacyjnego potrzebny jest czas i aktywne ćwiczenia.

      W szkole dziecko poddawane jest różnym ocenom ze strony nauczyciela i rówieśników. Nauczyciele wymagają, aby opanowało materiał nauczania w określonym czasie i w określony sposób, by skupiło uwagę, panowało nad rekcjami emocjonalnymi, ograniczało swoją ruchliwość, było samodzielne, i posiadało podstawowe sprawności manualne (samoobsługa, rysowanie, wycinanie, malowanie, lepienie, pisanie, itp.).

      Przerwa śródlekcyjna jest egzaminem współżycia w grupie. Grupa chce widzieć w uczniu towarzysza zabaw. Nie toleruje nieśmiałych, płaczliwych, niezręcznych. Do takich należą dzieci otyłe, mało ruchliwe, o powolnym tempie mowy i zwolnionych reakcjach słownych, jąkające się i z wadami wymowy. Uczniowie, którzy są odsuwani od grupy klasowej, stają się lękliwi, osamotnieni, boją się głośno odpowiadać w klasie. To wszystko wpływa ujemnie na rozwój mowy. Głos staje się cichy, drżący, odpowiedzi są nieśmiałe i skąpe.

      Potrzeba posiadania tak wielu różnych umiejętności niejednokrotnie przewyższa możliwości dziecka. Dlatego właśnie, pomimo faktu, że siódmy rok życia dziecka jest tym, w którym rozpoczyna ono naukę w szkole podstawowej to rodzice, jak i najbliższe jego otoczenie powinno myśleć o przygotowaniu dziecka do szkoły jak najwcześniej. Przygotowanie takie składa się z dwóch etapów: I etap - obejmuje cały wiek przedszkolny; natomiast II etap - dokonuje się w ostatnim roku przed rozpoczęciem nauki. Ale, niestety, w dzisiejszych czasach dzieci mają ograniczony dostęp do edukacji przedszkolnej. Większość dzieci, zwłaszcza z małych miast i wsi, uczęszcza tylko do klas „0”.

      Każde dziecko powinno opanować mowę do 5 roku życia pod względem artykulacyjnym, czyli, umieć wypowiadać prawidłowo wszystkie dźwięki. Oprócz tego mowa powinna być w tym okresie na tyle rozwinięta, żeby dziecko zaczęło samo opowiadać i pytać. Możemy jednak spotkać się z tym, że w trakcie kształtowania się mowy dziecka będą występowały pewne nieprawidłowości. Jest to objaw fizjologiczny, tzn. zgodny z rozwojem dziecka, a przemija czasem bez leczenia. Do tych nieprawidłowości należą: bełkotanie, agramatyzmy i okresowe jąkanie.

      Uogólniając można stwierdzić, że dziecko gotowe do podjęcia nauki w klasie pierwszej posiada odpowiedni do swojego wieku zasób pojęć, wiadomości, swobodę wypowiadania się, zdolność zapamiętywania, zdolność myślenia przyczynowo - skutkowego i wnioskowania, a jego mowa jest prawidłowa pod względem artykulacji. Ponad to bardzo istotną rzeczą jest także odpowiednia motywacja i zainteresowanie nauką i szkołą. Zwraca się tu także uwagę na takie cechy jak: wytrwałość, obowiązkowość, systematyczność i czy dziecko będzie zdolne do współżycia w grupie, czy będzie umiało dostosować się do wymagań życia zbiorowego. Ważna jest też dojrzałość emocjonalna, dzięki której dziecko staje się bardziej opanowane i potrafi sobie radzić w sytuacjach poważniejszych.

      Podsumowując rozważania na temat przygotowania dziecka do szkoły, należy wspomnieć, że osiągnięcie dojrzałości szkolnej jest momentem równowagi między wymaganiami szkoły a możliwościami dziecka. Niezmiernie ważne jest, więc, aby rodzice zwracali uwagę na wszelkie braki i deficyty rozwojowe w miarę wcześnie, a szkoły i samorządy lokalne stwarzały możliwości do korygowania tych niedociągnięć. Ważne jest też, by dla dobra uczniów, szczególnie tych najmniejszych, w placówkach oświatowych odbywały się zajęcia specjalistyczne z zakresu reedukacji, logopedii i socjoterapii, a nie tylko ogólne wyrównawcze.

LITERATURA:

  • Demel G. (1996) Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola, WSiP, Warszawa
  • Grabowska G. (1989) Nauczanie języka polskiego w niższych klasach szkoły podstawowej cz. 1, Słupsk
  • Jankowska M. (1999) Co robić, aby moje dziecko nie miało trudności w szkole, Życie Szkoły nr 4
  • Sawa B. (1990) Dzieci z zaburzeniami mowy, WSiP, Warszawa
  • Spionek H. (1979) Zaburzenia psychoruchowego rozwoju dziecka , PWN, Warszawa
  • Żebrowska M. (red.) (1966) Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży, PWN, Warszawa Autor artykułu: Beata Szydłowska

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie