Obecnie nikogo już nie zdziwi stwierdzenie, że komputer zrewolucjonizował wiele dziedzin naszego życia. Jako narzędzie pracy i rozrywki stał się niezbędny w firmach, instytucjach, organizacjach, gospodarstwach domowych, wkradł się niemalże w każdą cząstkę naszego życia. Umożliwia nam wszechstronną komunikację, ułatwia kontakty, naukę, rozwijanie zainteresowań oraz rozrywkę. Jedną z dostępnych rozrywek i bardzo lubianych przez dzieci są gry komputerowe.
Tematem moich rozważań będzie przemoc w grach komputerowych jej wpływ na rozwój psychofizyczny dziecka. Obecnie nikogo już nie zdziwi stwierdzenie, że komputer zrewolucjonizował wiele dziedzin naszego życia. Jako narzędzie pracy i rozrywki stał się niezbędny w firmach, instytucjach, organizacjach, gospodarstwach domowych, wkradł się niemalże w każdą cząstkę naszego życia. Umożliwia nam wszechstronną komunikację, ułatwia kontakty, naukę, rozwijanie zainteresowań oraz rozrywkę. Jedną z dostępnych rozrywek i bardzo lubianych przez dzieci są gry komputerowe. W języku potocznym" gra" jest rodzajem zabawy, która ma cel rozrywkowy. Wiemy doskonale, że podstawową formą działalności wieku dziecięcego jest zabawa, która ma znaczenie kształcące, wychowawcze, sprzyja rozwojowi fizycznemu i psychicznemu. Zaspakaja dziecku potrzebę ruchu i działania. Gra komputerowa - to sztuczna forma zabawy powstała wskutek zaistnienia zaawansowanej techniki i wiedzy, służy zaspokojeniu potrzeb praktycznych i poznawczych poprzez modelowanie lub symulację rzeczywistych zjawisk.
Czy zdominuje zabawy naturalne, które służą zaspokojeniu przede wszystkim potrzeb psychicznych? Śmiem twierdzić, że raczej nie, ponieważ ruch jest podstawową i dominującą formą aktywności dziecka. Niemniej jednak gry komputerowe zajmują pierwsze miejsce w rankingu ulubionych zabaw, na które dzieci poświęcają najwięcej wolnego czasu (przytaczam wyniki badań w mojej szkole - przed komputerem dzieci spędzają od 4 do 14 godzin tygodniowo, w tym na gry komputerowe poświęcają 70% czasu).
Zjawisko popularności gier budzi niezwykle silne emocje dzieci, młodzieży, jak i dorosłych. Jednak ta nowoczesna forma zabawy często przeraża ogromnym ładunkiem przemocy, okrucieństwa, budząc niepokój wychowawców, psychologów, pedagogów, co do negatywnego wpływu ich treści na rozwój dziecka.
Miłośnicy gier komputerowych dzielą je na wiele rodzajów, z których najważniejsze to gry zręcznościowe tzw. Arcade, gry przygodowe, fabularne, logiczne i strategiczne. Największą popularnością wśród dzieci cieszą się gry zręcznościowe i strategiczne. Analiza treści gier komputerowych pokazuje, że większość z nich (80-85%) angażuje gracza w akty przemocy.
Opinie psychologów dotyczące gier są jednoznaczne - gry komputerowe pozbawione są jakiejkolwiek wartości. Mają bardzo negatywny wpływ na rozwój psychofizyczny dziecka. Jak nam wiadomo, psychikę dziecka kształtuje przede wszystkim otoczenie i wzorce, które dziecko naśladuje. Teoria uczenia się zakłada, że jednym ze sposobów uczenia się negatywnych zachowań jest obserwowanie "postaci "i przyjmowanie jego cech. Jeżeli dziecko uczy się zabijać podczas zabawy, to zabicie w rzeczywistym świecie może być w przyszłości już rzeczą normalną. Może podałam zbyt brutalny przykład i bardzo to uprościłam, ale w większości gier o to właśnie chodzi. Żeby wygrać trzeba kogoś lub coś pokonać, trzeba to zniszczyć, wyeliminować- żeby przeżyć, lub przejść do następnego etapu.
Może niekoniecznie w grze występuje postać ludzka, może to jest jakiś stworek, zwierzę lub wspaniała postać, która jest w stanie wszystko pokonać. Dzieci uczestnicząc w takich grach uczą się pewnych zachowań - walki, rywalizacji. Tam nie ma miejsca na wrażliwość, czułość, współczucie, tam nie występuje ból, cierpienie. Dziecko korzystające z gier komputerowych jest nie tylko widzem, ale i sprawcą tej przemocy. Powtarzająca się przemoc zmniejsza wrażliwość moralną dziecka i osłabia hamulce kontrolujące jego agresję -"Zmiany w psychice następują powoli, kropla po kropli aż przenikną ją całkowicie". Zjawisko to bywa określane jako model przemoczenia Greenberga. Te powolne oddziaływania budują dość silną podstawę uznania przemocy za akceptowalny sposób rozwiązywania konfliktów. Również czas spędzony przy takiej rozrywce, ma bardzo istotne znaczenie.
Im dłuższy - tym większa siła wpływu przemocy na dalszy rozwój dziecka. Istotnym jest także fakt, że dla dzieci z problemami emocjonalnymi gra z elementami przemocy ma relatywnie większe znaczenie niż dla pozostałych. Preferują one postacie zachowujące się agresywnie i bardziej wierzą w prawdziwość tego wyimaginowanego świata. Szczególnie narażone są te dzieci, które są niepopularne w grupie rówieśniczej, gdy mają niskie zdolności intelektualne lub skłonne są do oddawania się fantazjom agresywny.
Sądzi się jednak, że obecność przemocy w grach jest mniej istotna niż odczuwany przez dzieci generalny brak satysfakcji życiowej, który wzmaga tendencję do naśladownictwa. Gdy zatem rodzina nie zaspakaja potrzeb dziecka wrasta również tendencja do uczenia się przez nie zachowań agresywnych. Takim negatywnym wzmocnieniem dla dziecka, które uczy się agresji w wyniku oglądania programów lub gier komputerowych jest stosowanie kar fizycznych, emocjonalne odrzucanie dziecka przez rodziców oraz akceptowanie przez rodziców negatywnych postaw zachowań dziecka. Zatem wpływy środowiska rodzinnego oraz uleganie wzmacniającym tendencje agresywne, wpływom gier zdają się działać na zasadzie sprzężenia zwrotnego. Wyniki badań prowadzonych przez Marię Braun-Gałkowską wskazują, że "korzystanie z gier o treściach agresywnych może kształtować w dzieciach tendencje aspołeczne. Istnienie związku między korzystaniem z gier nasyconych przemocą a wzrostem agresywności i obniżeniem wrażliwości moralnej zostało wyraźnie w badaniach stwierdzone." Skoro już wiemy, że przemoc w grach komputerowych ma negatywny wpływ na rozwój psychofizyczny dziecka, a producenci i tak będą się ścigać w produkcji "takiej rozrywki", bo zależy im przede wszystkim na "uzależnieniu" najmłodszych (to zapewni im popyt) to powinniśmy się zastanowić, czy można to zjawisko chociaż zminimalizować ?
Otóż jestem przekonana, że największą rolę mogą spełnić tu rodzice, którzy powinni poświęcić dziecku więcej czasu, organizując czas wolny dziecka, rozwijając zainteresowania, zdolności, pasje. Powinni sprawować nadzór i kontrolować gry, które tak fascynują dziecko. Uważam, że nawet rozmowa z dzieckiem na temat gry mogłaby wiele zdziałać.
Nauczyciele w swoich programach mogliby uwzględnić naukę krytycznego myślenia, w celu przygotowania dziecka do odbioru gier z elementami przemocy, lub nawet rezygnacji z nich. Ale… chyba daleka droga jeszcze przed nami, bo bardzo zmęczeni obowiązkami zawodowymi, bardzo lubimy te chwile, kiedy jest trochę spokoju, a dzieci są "czymś zajęte".
Henryka Toporska
Bibliografia:
- Gry komputerowe-rozrywka czy zagrożenie, Combidata -baza wiedzy
- Gry komputerowe a psychika dziecka- M.Braun-Gałkowska, Edukacja i dialog
- Uzależnienie- ks.D.Sikorski
- Przemoc w mediach-wpływ na dzieci i młodzież –dr E.Zubrzycka, Media
- Przemoc w programach TV zagrożeń
|
