Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Co każdy nauczyciel przedszkola powinien wiedzieć o dysleksji

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2485 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 

Rokrocznie przybywa nam dyslektyków, tj. uczniów mających poważne trudności z czytaniem, a także z prawidłową ortografią i czytelnym pismem. Są to dzieci z normalnym intelektem i przeciętnie zadbane. Jednak szybki i trudny program nauki czytania zmusza tych uczniów do nieprawidłowych sposobów radzenia sobie z tekstem. Dla takich dzieci początek edukacji jest najważniejszy, szczególnie ze względu na zaburzenia lub opóźnienia podstawowych funkcji poznawczych, zaangażowanych w procesie czytania i pisania. Tempo nauki i skala problemów przerasta ich możliwości, tłumi wiarę w siebie, nadzieję, a więc i chęć pokonywania trudności. Dzieci te zyskują epitety leniwych, nieuważnych, złośliwych, dziecinnych, głupich.

Do przedszkoli trafiają podopieczni z różnego typu zaburzeniami i dysharmoniami, dlatego tak ważne jest, aby jak najszybciej nauczyciel umiał je dostrzec. Im później zostaną podjęte działania, tym bardziej dziecko będzie dyslektyczne, tym cięższa i mniej efektywna będzie dla niego nauka. Nauczyciel zawsze powinien zwrócić uwagę na fakt, gdy dziecko nie lubi bądź unika jakiejś czynności typowej dla jego wieku. W ten bowiem sposób przedszkolak komunikuje nam wyraźnie, że nie chce, np. rysować, bo ma z tym duże kłopoty. Przekonywanie go wtedy słowami: Popatrz jakie to łatwe, spróbuj, utwierdza go jeszcze w oporze, bo unaocznia jego braki i sugeruje, że tylko on z całej grupy nie potrafi tego zrobić. Co zatem robić w takiej sytuacji?

Jak radzi Amelia Rentflejsz-Kuczyk psycholog kliniczny trzeba dzieciom opornym przyznać rację, że to zadanie może być trudne. Następnie należy rozłożyć je na jak najmniejsze etapy, przećwiczyć z dzieckiem i docenić choćby minimalne postępy.

Jak wspomniałam wcześniej, u dzieci z "ryzyka dysleksji" najczęściej zauważalny jest opóźniony rozwój ruchowy. Dzieci takie boją się wszelkich wyczynów, bo ich brak sprawności nie zapewnia poczucia bezpieczeństwa. Są to dzieci ostrożne, które unikają zabaw wymagających szczególnie dobrej sprawności ruchowej. Podobnie sytuacja wygląda z małą motoryką. Ich rysunki i szlaczki reprezentują niski poziom graficzny, gdyż nie mają przygotowanej ręki do nauki pisania. Pojawiają się również zaburzenia analizy i syntezy wzrokowej przejawiających się trudnościami w wyodrębnianiu obrazu i zapamiętaniu go, schematycznym, ubogim treściowo rysunku, prymitywną strukturą przestrzenną budowli, trudnościami w rozpoznawaniu abstrakcyjnych kształtów, myleniem liter i wyrazów, problemami z zapamiętaniem struktury graficznej słowa, opuszczaniem znaków, liter, sylab, słów czy linijki tekstu oraz braku umiejętności kontrolowania swych błędów. Częstym objawem dysleksji są również zaburzenia funkcji słuchowych. Dzieci te mają trudności w rozpoznawaniu głoski na początku, w środku i na końcu wyrazu, w różnicowaniu głosek podobnych dźwiękowych, w dzieleniu słowa na głoski, w tworzeniu sylab z dwóch głosek, a tym bardziej z trzech, scalaniu głoskowanego lub sylabizowanego przez nauczyciela słowa. Najlepszą bowiem prognozą postępów w czytaniu jest to, jak szybko i sprawnie dziecko uczy się dzielić słowa i z głosek tworzyć wyrazy. Niewątpliwie wadliwa wymowa i opóźnienia w rozwoju mowy również zakłócają tworzenie się prawidłowych powiązań słuchowo-wzrokowych. Dziecko takie zazwyczaj nie potrafi wypowiadać się zdaniami, przedłuża się u niego okres tworzenia neologizmów, nie zna żadnych wierszyków ani piosenek.

Zapobieganie dysleksji to przede wszystkim profilaktyka. Składają się na nią: rozpoznanie zagrożenia, głównie poprzez ukierunkowaną obserwację zachowań dziecka i w przypadku poważniejszych kłopotów zwrócenie się o pomoc do specjalisty oraz praca z dzieckiem, ułatwiająca rozwój funkcji zaangażowanych w procesie czytania i pisania.

Podstawą tych zajęć jest duża plastyczność układu nerwowego we wczesnym okresie rozwoju. daje to możliwość większego stopnia wyćwiczenia dziecka niż dorosłego. Najskuteczniejsza bowiem i najbardziej zabawowa jest pomoc przed rozpoczęciem nauki czytania i pisania. Im starsze dziecko, tym trudniej przełamać nawyki, a przede wszystkim bierność, zniechęcenie, złe mniemanie o sobie.

Literatura
Amelia Rentflejsz-Kuczyk "Jak zapobiegać dysleksji", Edukacja w przedszkolu 1998

Edyta Cendrowska

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie