W wyniku przeprowadzonej wstępnej ewaluacji i wyciągniętych wniosków oraz słabych stron pracy szkoły, wynikających z raportu mierzenia jakości pracy szkoły postanowiłam opracować program wyrównywania wiedzy dla klasy I, II i III.
Celem tego programu jest likwidacja słabych stron szkoły i podniesienie efektów nauczania uczniów klas I-III.
Podejmując pracę terapeutyczną z dzieckiem musimy zdawać sobie sprawę z tego, że jest ono niechętnie nastawione do nauki. Brak sukcesów w szkole, niezadowolenie rodziców z ocen dziecka, ciągłe osiąganie niewspółmiernych wyników w stosunku do wysiłku wkładanego przez dziecko sprawia, że nabiera ono przeświadczenia, że nie jest w stanie przezwyciężyć trudności, że zawsze będzie słabym uczniem. Nauczyciel terapeuta musi więc podejmować działania likwidujące to nastawienie i pobudzające motywację dziecka do zajęć.
Podstawowych warunkiem realizowania zadań terapeutycznych jest stworzenie atmosfery sprzyjającej dobremu samopoczuciu dziecka. Stosunek do dziecka wyraża się w sposobie zwracania się do niego. Polecenia, uwagi, instrukcje powinniśmy wypowiadać tak, by zachęcały one dziecko do działania. Najlepszym sposobem uzyskiwania akceptacji jest zapewnienie dziecku, przynajmniej w pewnych granicach, swobodnego wyboru.
Dla właściwego prowadzenia zajęć wyrównawczych nauczyciel-terapeuta musi wiedzieć, jakie zaburzenia występują u danego dziecka. Dlatego też każde dziecko obserwujemy i w miarę możliwości kierujemy na badania do poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Początkowe zadania stawiane dziecku powinny być stosunkowo łatwe. W ich rozwiązywaniu dziecko może częściowo oprzeć się na posiadanych umiejętnościach. Stopniowo stawiamy dziecko w sytuacji coraz bardziej ograniczającej możliwość pomagania sobie innymi umiejętnościami i dajemy mu coraz trudniejsze zadania.
(...)
mgr Ewa Żerko | 
