Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Rola mitu i przypowieści biblijnej w edukacji ucznia

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 3089 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 

Mity i przypowieści biblijne odgrywają niezwykle ważną rolę w edukacji młodego człowieka. Pierwszy kontakt ucznia z tego rodzaju tekstami ma miejsce już w piątej klasie szkoły podstawowej, a tematyka mitologiczna i biblijna kontynuowana jest w klasie szóstej i w gimnazjum. Szczególny rodzaj zaciekawienia światem w tym wieku daje wspaniałą szansę nauczycielowi, który omawia mity. Od samego początku należy wpajać uczniom przeświadczenie, że mity nie są bajkami lub historyjkami, nie przedstawiającymi większego znaczenia. Mity to utwory, które odkrywają nowy świat, odkrywają człowieka.

Czytanie i opracowywanie mitów greckich i tekstów biblijnych daje nauczycielowi wiele możliwości. Teksty te stanowią bowiem ciekawą lekturę nie tylko ze względu na interesującą fabułę, swoistą egzotykę oraz walory wychowawcze, ale i możliwość korelacji z innymi przedmiotami (historia, geografia, plastyka) oraz kształcenie różnych form wypowiedzi ucznia.

Aby nauczanie literatury okazało się skuteczne, należy ukazać jej historię i zaczynać w okresie szkolnym od mitów, baśni i legend. Przed uczniami należy odkrywać sposoby powstawania mitu, aby dostrzegli i zrozumieli różnice między mitem a baśnią czy legendą. Aby nie zatracić owego piękna i głębi symbolicznej, należy wystrzegać się schematycznych lekcji. Fenomen symbolu, wyobraźni, odwagi kreacyjnej zostaje czasem zaprzepaszczony właśnie w imię dorosłości, "naukowości" i powagi. Wieczna dziecięcość, o której pisali filozofowie, to szczególny rodzaj zaciekawienia światem, to wyzwanie dla polonisty, z którym może się zmierzyć, omawiając z uczniami właśnie mity.

Przeciętny nastolatek rzadko stawia sobie pytania o sens ludzkiego istnienia, o prapoczątki świata i człowieka, rzadko zastanawia się nad licznymi nie wyjaśnionymi zjawiskami zachodzącymi w otaczającej go rzeczywistości.

To wiara w nowożytną cywilizację, jej wielkość i potęgę przysłania mu często to, co poza nią wykracza. Dopiero w zderzeniu z tymi pytaniami okazuje się, że tak mało wie o swojej przeszłości, o tym, co było, a przecież w jakimś stopniu go dotyczy. Wiele znaków, symboli, dzieł sztuki, które do tej pory mu nic nie mówiły, odzyskuje swą magiczność i świetność, świat starożytny staje się ponownie zagadką, a człowiek wielkim znakiem zapytania.

Staramy się pogłębiać wiedzę o micie, wkraczamy w sferę myślenia symbolicznego. Przekazujemy uczniom także wiadomości historyczne, prezentujemy archeologiczne odkrycia, dzięki czemu mityczne opowieści nabierają cech historycznych, stają się bardziej wiarygodne, a uczniowie przekonują się, że nie mają do czynienia tylko z bajką dawno temu przez kogoś wymyśloną.

W trakcie przeprowadzania cyklu lekcji mit odkrywa powoli swoje prawdziwe oblicze, próbujemy nawiązać swoisty dialog z przeszłością. Mity uwiarygodniły świat dziecięcej wyobraźni, pokazując, że jest piękny, mądry i ważny.

Pomimo wspaniałych lekcji pojawiają się czasem wątpliwości. Nawet najbardziej udane zajęcia nie gwarantują, że lektury i ich przesłanie zostaną na długo w pamięci uczniów.

Mity i przypowieści biblijne to także wielka skarbnica wzorów, przykładów, z których czerpie nie tylko literatura, ale i sam człowiek. Teksty te, a jeszcze wcześniej baśnie, pomagają dziecku budować swój świat wartości. Uczą, które wartości są cenne i ważne dla nas w życiu, a których antywartości należy się wystrzegać.

Wykorzystując opowieści mityczne i biblijne, jesteśmy w stanie stworzyć ciekawe lekcje. Uczniowie z ogromnym zainteresowaniem w nich uczestniczą. Chętnie przygotowują dodatkowe informacje, wykorzystując dostępne źródła, uczestniczą w konkursach mitologicznych, z wielkim zaangażowaniem przygotowują inscenizacje wybranych mitów (samodzielnie tworzą scenariusze, dekoracje, kostiumy).

Problem stwarzają niejednokrotnie podręczniki, z których przyszło nauczycielom korzystać. Niektóre teksty w nich zamieszczone są tylko fragmentami, żeby nie powiedzieć fragmencikami mitów, i wtedy zmuszeni jesteśmy do korzystania z dodatkowej literatury, aby pokazać uczniom pełny obraz i sens omawianego mitu. W podręcznikach M. Nagajowej do szkoły podstawowej mity były przytaczane w stosunkowo obszernych fragmentach, choć błędem wydaje się umieszczanie ich w jednym rozdziale i tylko w klasie 5. W podręczniku Nagajowej brakuje, niezwykle przecież ważnych tekstów biblijnych. Z kolei w podręczniku "Oglądam świat" mity są bardzo okrojone, a w związku z tym mogą być dla uczniów niezrozumiałe. Podkreślić należy, że podzielone zostały tematycznie, co ułatwia pracę i stwarza możliwość dokładniejszego opracowania zagadnienia.

Najciekawszy wybór mitów i przypowieści przedstawiają, według mnie, podręczniki "To lubię!". Autorki programu i podręczników rzuciły wyzwanie polonistyce w szkole podstawowej. Nadrzędnym celem tego programu jest zanurzenie wychowanków, przy pełnym poszanowaniu ich dopiero co kształtujących się potrzeb duchowych, w całym bogactwie kultury narodowej, europejskiej, a nawet światowej, przez co stwarza się im możliwość aktywnego w niej uczestnictwa. M. Konys w swoim artykule Przewrót w metodyce ["Polonistyka" 1996, nr 7] zwraca uwagę na fakt, że podręczniki "To lubię!" proponują taki sposób uczenia, który ogranicza tradycyjne metody, cele, zagadnienia, reguły postępowania, twierdzenia. Jest to odwrót od pedagogiki neopozytywistycznej, scjentystycznej i zorientowanie na pedagogikę humanistyczną. Dobór materiału nauczania warunkuje antropocentryzm, czyli skupienie uwagi na uczniu jako dziecku, a nie strukturze wiedzy. Autorki stawiają sobie zadanie przygotowania ucznia do życia, do bycia w świecie, wspomagają rozwój autokreatywności, pozwalają na zakorzenienie w aksjologii. Przedtem centrum procesu dydaktycznego stanowiła struktura wiedzy przedmiotowej, teraz to uczeń znajduje się w centrum, a wokół niego usytuowane są elementy procesu dydaktycznego.

Różnice dotyczą nie tylko celów głównych, ale i możliwości nauczyciela, który ma większą swobodę w doborze materiału i metod pracy. Obok tradycyjnych tekstów pojawiają się inne, często pozawerbalne, np. materiały ikoniczne, teksty publicystyczne, anonse, itp.

Większość nowych podręczników podprowadza do granic "nowego" w dydaktyce, ale brakuje w nich zanurzenia się w świecie tekstów niewerbalnych i szerokiej przestrzeni kulturowej w takim stopniu, w jakim to proponuje seria "To lubię!" Można tu odnaleźć dzieła szczególne, które stanowią dwa źródła kultury europejskiej, do których polonista musi się często odwoływać. Te źródła to Biblia i mitologia grecka.

W tradycyjnym programie nauczania mitologia przywołana zostaje zaledwie w piątej klasie. W "To lubię!" obecna jest na każdym poziomie nauczania. Przeprowadzone przeze mnie lekcje z wykorzystaniem tekstów zamieszczonych w krakowskich podręcznikach są dowodem na to, że proces kształcenia może być twórczy, radosny, i że każdy uczeń może mieć w nim swój udział, jakże wzbogacający jego osobowość.

Jolanta Przebierała
Zespół Szkół nr 5 w Żorach

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie