Żyła główna górna i jej dopływy.

Żyła główna górna, inaczej żyła próżna górna lub żyła czcza górna ( łac. vena cava superior) – duże naczynie żylne zbierające krew z górnej (nadprzeponowej) połowy ciała.

Przebieg

Żyła główna górna powstaje z połączenia dwóch żył ramienno-głowowych na powierzchni tylnej pierwszej chrząstki żebrowej prawej. Następnie biegnie wzdłuż bocznego brzegu mostka , zatacza łuk wypukły w stronę prawą i wstępuje do worka osierdziowego. Tam wpada do prawego przedsionka . Jej koniec leży zazwyczaj na poziomie końca mostkowego drugiej przestrzeni międzyżebrowej lub górnego brzegu trzeciej chrząstki żebrowej.

Długość

Jest osobniczo zmienna. Zwykle wynosi około 6-8 cm.

Budowa

Średnica żyły wynosi około 20-22 mm.
Jest pozbawiona zastawek. Nie ma także elementów kurczliwych. W dolnej części jest objęta mięśniówką pochodzącą z prawego przedsionka serca .

Sąsiedztwo

• do przodu:
  • przedni brzeg prawego płuca i opłucnej
• ku tyłowi:
  • korzeń płuca i jego części składowe
• po stronie prawej:
  • nerw przeponowy
• po stronie lewej:
  • aorta wstępująca

Dopływy

• żyły ramienno-głowowe - z nich powstaje
• żyła nieparzysta
• żyły osierdziowe
• żyły śródpiersiowe przednie
• żyły grasicze

Czasami może uchodzić do niej:

• prawa żyła tarczowa najniższa
• jedna z żył międzyżebrowych
• żyła piersiowa wewnętrzna prawa

Bibliografia

1. "Anatomia człowieka" Adam Bochenek, tom III, str. 393-394

Żyła główna górna i dolna oraz ich dopływy.	Przednia ściana serca i płuc.	Serce widziane od górnej strony.	Przekrój poprzeczny przez klatkę piersiową ukazujący krążenie płucne.
Łuk aorty oraz jego odgałęzienia.	Grasica .