Od
1877
oficer austriackiej piechoty. Na kolejnych stanowiskach dowódczych i sztabowych. Zakończył Akademię Sztabu Generalnego w Wiedniu. Mianowany na stopień generalski w
1912
. Uczestnik I wojny swiatowej na frontach, doszedł do stanowiska dowódcy dywizji piechoty. W
1918
walczył w obronie Lwowa przeciw nacjonalistom ukraińskim.
Od 5 listopada
1918
roku dowódca Wojsk Polskich na Śląsku. Od stycznia do kwietnia
1919
roku dowódca Grupy Operacyjnej. Od kwietnia do grudnia 1919 roku dowódca 4 Dywizji Piechoty na froncie małopolskim. Po początkowych sukcesach w
1920
doznał niepowodzeń i został skierowany do Centralnej Stacji Zbornej w Warszawie. Potem krótko w Centralnej Komisji Kontroli Stanów. W
1921
zweryfikowany jako generał dywizji ze starszeństwem od czerwca
1919