Bronisław Komorowski prowadzi obrady Sejmu jako wicemarszałek, wrzesień 2007
Spotkanie prezydenta Bronisława Komorowskiego z papieżem
Benedyktem XVI
Bronisław Maria Komorowski (ur.
4 czerwca
1952
w
Obornikach Śląskich
) –
polski
polityk, z wykształcenia
historyk
.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
od 6 sierpnia 2010.
W okresie
PRL
działacz opozycji demokratycznej. Poseł na
Sejm
I
,
II
,
III
,
IV
,
V
i
VI kadencji
.
Minister obrony narodowej
w
rządzie Jerzego Buzka
, na początku lat 90. wiceminister w tym resorcie. Wicemarszałek Sejmu V kadencji, od 2007 do 2010
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej
VI kadencji
. Od 10 kwietnia 2010 do 8 lipca 2010
wykonywał tymczasowo obowiązki Prezydenta RP
.
Młodość i wykształcenie
Jest synem
Zygmunta Leona Komorowskiego
, który był profesorem
afrykanistyki
, i Jadwigi z Szalkowskich[1]. Pochodzi ze szlacheckiej rodziny
Komorowskich
herbu
Korczak
. Mieszkał w rodzinnych Obornikach Śląskich, w
Poznaniu
, następnie w
Józefowie
k.
Otwocka
(1957–1959), a od 1959 do 1966 w
Pruszkowie
, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej[2]. W 1966 przeniósł się do
Warszawy
. Ukończył XXIV Liceum Ogólnokształcące im. Cypriana Norwida. W 1968 jako licealista brał udział w wiecach organizowanych po
wydarzeniach marcowych
[3]. Za prowadzoną działalność opozycyjną po raz pierwszy został zatrzymany w 1971[4].
Przez wiele lat związany z ruchem
harcerskim
. Należał do 75 Mazowieckiej Drużyny Harcerskiej w Pruszkowie. Podczas studiów był
instruktorem harcerskim
w 208 WDHiZ im. Batalionu "Parasol" w
hufcu Mokotów
. W harcerstwie poznał przyszłą żonę.
W 1977 ukończył studia na Wydziale Historycznym
Uniwersytetu Warszawskiego
. W trakcie studiów należał do Studenckiego Koła Naukowego Historyków UW, pełnił także funkcję jego prezesa[5].
Działalność zawodowa i publiczna w PRL
Od 1977 do 1980 był stażystą w dzienniku "
Słowo Powszechne
". Zaangażowany w działalność opozycyjną w ramach
Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela
. W 1979 znalazł się wśród założycieli wydawnictwa niezależnego Biblioteka Historyczna i Literacka, organizował biblioteki pism drugoobiegowych, a także manifestacje niepodległościowe[6]. W 1980 został skazany razem z działaczami
Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela
na karę miesiąca aresztu za zorganizowanie w dniu 11 listopada 1979 manifestacji przed
Grobem Nieznanego Żołnierza
(rozprawie odwoławczej przewodniczył sędzia
Andrzej Kryże
)[3].
W 1980 wstąpił do
"Solidarności"
, organizował struktury związku w Regionie Mazowsze. Pracował w Ośrodku Badań Społecznych NSZZ "S". 27 września 1981 był jednym z sygnatariuszy deklaracji założycielskiej
Klubów Służby Niepodległości
. W czasie
stanu wojennego
został internowany na okres od grudnia 1981 do czerwca 1982. Po zwolnieniu pracował jako wykładowca w Niższym Seminarium Duchownym w
Niepokalanowie
. Kontynuował działalność opozycyjną, m.in. był wśród założycieli podziemnego pisma "ABC. Adriatyk, Bałtyk, M. Czarne"[6].
Działalność publiczna w III RP do 2007
W latach 1989–1990 pełnił funkcję dyrektora gabinetu ministra
Aleksandra Halla
w Urzędzie Rady Ministrów, a w latach 1990–1993 (z przerwą w 1992) – cywilnego wiceministra obrony narodowej ds. wychowawczo-społecznych w rządach:
Tadeusza Mazowieckiego
,
Jana Krzysztofa Bieleckiego
i
Hanny Suchockiej
.
W latach 90. związany był z
Unią Demokratyczną
, potem z
Unią Wolności
. Odpowiednio od 1993 do 1994 oraz od 1994 do 1995 pełnił w tych ugrupowaniach funkcję sekretarza generalnego. Jako kandydat Unii Demokratycznej uzyskał mandat poselski w
wyborach w 1991
i
1993
. W 1997, pod koniec trwania
II kadencji
Sejmu, wraz z grupą działaczy UW pod kierownictwem
Jana Rokity
utworzył
Koło Konserwatywno-Ludowe
. W tym samym roku wraz z KKL przystąpił do nowo utworzonego
Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego
, które jednocześnie przystąpiło do
Akcji Wyborczej Solidarność
. W SKL pełnił funkcje sekretarza generalnego i wiceprezesa.
W
wyborach w 1997
zdobył mandat poselski jako kandydat AWS. W latach 1997–2000 przewodniczył sejmowej
Komisji Obrony Narodowej
, a w latach 2000–2001 był
ministrem obrony narodowej
w rządzie
Jerzego Buzka
. W 2001, jeszcze jako minister w mniejszościowym rządzie AWS, Komorowski wraz z częścią działaczy SKL związał się z
Platformą Obywatelską
. Z listy tego ugrupowania kandydował w
wyborach do Sejmu IV kadencji
. Uzyskał mandat poselski w
okręgu warszawskim
. Wkrótce po inauguracji nowego parlamentu wystąpił z SKL i zaangażował się w działalność Platformy Obywatelskiej. Od 2001 był członkiem zarządu krajowego PO, a od 2006 wiceprzewodniczącym. W Sejmie IV kadencji był zastępcą przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej i członkiem
Komisji Spraw Zagranicznych
.
W
wyborach do Sejmu V kadencji
ponownie uzyskał mandat, tym razem w
okręgu podwarszawskim
. 26 października 2005 został wybrany na wicemarszałka Sejmu. Za jego kandydaturą głosowało 398 posłów. W trakcie tej kadencji był jednym z najbardziej aktywnych kontestatorów działalności rządów PiS, w szczególności polityki zagranicznej i obronnej. Krytykował m.in. powierzenie sędziemu
Andrzejowi Kryżemu
funkcji
wiceministra sprawiedliwości
.
W
wyborach do Sejmu w 2007
z powodzeniem startował z pierwszego miejsca na liście PO w
okręgu podwarszawskim
, uzyskując 139 320 głosów[7].
Marszałek Sejmu (2007–2010)
5 listopada 2007 na pierwszym posiedzeniu
Sejmu RP
VI kadencji
Bronisław Komorowski został wybrany większością bezwzględną 292 głosów na
Marszałka Sejmu
. Jego konkurentem był
Krzysztof Putra
z PiS, który uzyskał 160 głosów. We wrześniu 2008 posłowie KP PiS złożyli wniosek o odwołanie go z tej funkcji[8], który jednak wycofali. 8 lipca 2010, w związku z wyborem na urząd Prezydenta RP, zrezygnował z tej funkcji i jednocześnie złożył mandat poselski.
Z racji pełnienia funkcji marszałka Sejmu podejmował licznych gości zagranicznych, w tym głowy państw, szefów rządów, przewodniczących parlamentów, ministrów. Spotkał się również z
Tenzinem Gjaco
(Dalajlamą).
21 sierpnia 2008 odwołał
Bożenę Borys-Szopy
ze stanowiska
głównego inspektora pracy
i powołał na tę funkcję
Tadeusza Zająca
.
Wybrane wizyty zagraniczne
Lp. | Data wizyty | Państwo | Program/tematy rozmów |
---|
1 | 13–14 stycznia 2008 | Litwa | Udział w obchodach Dnia Obrońców Wolności. Spotkanie z marszałkiem Sejmasu litewskiego
Viktorasem Muntianasem
i premierem
Gediminasem Kirkilasem
. Tematem rozmów była sytuacja Polaków mieszkających na Litwie, współpraca w dziedzinie energetyki i infrastruktury |
2 | 5–7 marca 2008 | Ukraina | Spotkanie z przewodniczącym
Rady Najwyższej
Arsenijem Jaceniukiem
, premier
Julią Tymoszenko
i innymi politykami |
3 | 21 kwietnia 2008 | Niemcy | Spotkanie z przewodniczącym
Bundestagu
Norbertem Lammertem
i wicekanclerzem, ministrem SZ
Frankiem Steinmeierem
. Tematem rozmów było zacieśnienie relacji między Sejmem a Bundestagiem i sprawy europejskie |
4 | 19–21 czerwca 2008 | Portugalia | Konferencja Przewodniczących Parlamentów Państw Unii Europejskiej w
Lizbonie
|
5 | 23 września 2008 | Belgia | Spotkanie z Przewodniczącym
Parlamentu Europejskiego
Hansem-Gertem Pötteringiem
. Udział w otwarciu wystawy "
Bronisław Geremek
. Polityk wolności i solidarności" |
6 | 2 listopada 2008 | Ukraina | Udział w uroczystościach z okazji 68. rocznicy zbrodni popełnionej na oficerach
Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
w
Charkowie
|
7 | 1–2 grudnia 2008 | Słowacja | Spotkania z: przewodniczącym Rady Narodowej Słowacji
Pavolem Pašką
, premierem
Robertem Fico
, prezydentem
Ivanem Gasparoviciem
i byłym premierem
Mikulášem Dzurindą
dotyczące współpracy dwustronnej i wprowadzenia waluty
euro
w Polsce |
8 | 8–9 grudnia 2008 | Belgia | Spotkania z: przewodniczącym Izby Reprezentantów Belgii
Hermanem Van Rompuy
, przewodniczącym Parlamentu Europejskiego Hansem G. Pötteringem i przewodniczącym Senatu Belgii. Rozmowy dotyczyły
Partnerstwa Wschodniego
, współpracy bilateralnej oraz współpracy
Beneluxu
z
V4
|
9 | 27–29 stycznia 2009 | Cypr | Spotkania z: prezydentem Demetrisem Christofiasem, przewodniczącym Izby Reprezentantów Mariosem Garoyianem, Ministrem Spraw Zagranicznych Markosem Kyprianou, Ministrem Finansów Charilaosem Stavrakisem, Przewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych Izby Reprezentantów Averofem Neofitou, oraz burmistrzem
Nikozji
Eleni Mavrou. Tematem rozmów były: stosunki bilateralne, bezpieczeństwo energetyczne Europy oraz
Traktat lizboński
. |
10 | 28–29 lutego 2009 | Francja | Konferencja Przewodniczących Parlamentów Państw Unii Europejskiej w
Paryżu
|
11 | 28–29 lutego 2009 | Chorwacja, Albania | Spotkania z przewodniczącymi parlamentów obu krajów, premierami i prezydentami |
12 | 10 kwietnia 2009 | Rosja | Udział w uroczystościach upamiętniających ofiary zbrodni katyńskiej w pierwszą rocznicę uchwalenia przez Sejm RP Dnia Pamięci Ofiar
Zbrodni Katyńskiej
|
13 | 15 kwietnia 2009 | Belgia | Wizyta w
Parlamencie Europejskim
, otwarcie wystawy "Federalizm w dziejach Polski" |
14 | 8 maja 2009 | Niemcy | Spotkanie z przewodniczącym
Bundestagu
Norbertem Lammertem
i przewodniczącym
Parlamentu Europejskiego
|
15 | 15 kwietnia 2009 | Rumunia | Wizyta na zaproszenie przewodniczącej parlamentu Roberty Almy Anastase. Spotkanie z Patriarchą Danielem i Prezydentem Rumunii
Traianem Băsescu
|
16 | 26 maja 2009 | Niemcy | Otwarcie wystawy "Pokojowa Rewolucja – Droga do Wolności. 20 rocznica przemian ustrojowych w Polsce" w niemieckim parlamencie |
17 | 16–17 czerwca 2009 | Niemcy | Wspólne posiedzenie prezydiów Sejmu RP oraz Bundestagu. Odsłonięcie pomnika "Solidarności" |
18 | 26–27 czerwca 2009 | Węgry | Udział w uroczystościach upamiętniających 20. rocznicę upadku tzw. Żelaznej Kurtyny w
Budapeszcie
|
19 | 29–30 września 2009 | Słowacja | Wspólne posiedzenie prezydiów Sejmu RP i Rady Narodowej Republiki Słowackiej w
Bratysławie
|
20 | 16–17 października 2009 | Słowenia | Spotkanie przewodniczących parlamentów Partnerstwa Regionalnego w
Lublanie
|
21 | 26–29 października 2009 | Hiszpania, Portugalia | Wizyta oficjalna w
Madrycie
. Odsłonięcie pomnika
Józefa Piłsudskiego
na
Maderze
|
22 | 16–18 listopada 2009 | Czechy, Słowacja | Konferencja przewodniczących parlamentów w ramach obchodów 20. rocznicy
aksamitnej rewolucji
|
23 | 8–11 grudnia 2009 | Izrael | Wizyta oficjalna |
24 | 11–12 grudnia 2009 | Szwecja | Konferencja przewodniczących parlamentów państw członkowskich UE w
Sztokholmie
|
25 | 29 marca 2010 |
Kosowo
| Wizyta marszałka Sejmu wraz z delegacją w polskim kontyngencie wojskowym stacjonującym w Kosowie |
26 | 29 maja 2010 | Niemcy | Trójstronne posiedzenie władz parlamentów Polski, Niemiec i Francji w ramach
Trójkąta Weimarskiego
w
Essen
(wspólnie z przewodniczącym Bundestagu Norbertem Lammertem i przewodniczącym francuskiego Zgromadzenia Narodowego Bernardem Accoyerem) |
Źródło:[9][10]
Tymczasowo wykonujący obowiązki Prezydenta RP
Na skutek śmierci prezydenta
Lecha Kaczyńskiego
w
katastrofie lotniczej
10 kwietnia 2010, jako
Marszałek Sejmu
, w oparciu o przepisy
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
z 1997, przez trzy miesiące
wykonywał obowiązki Prezydenta RP
[11]. Funkcje te sprawował do 8 lipca 2010, kiedy to zrezygnował ze stanowiska marszałka Sejmu.
- Uroczystości okolicznościowe
18 kwietnia 2010 uczestniczył w Krakowie w
uroczystościach pogrzebowych Lecha i Marii Kaczyńskich
[12], podczas których spotkał się z
prezydentem Rosji
Dmitrijem Miedwiediewem
oraz z innymi prezydentami i premierami[13]. Jako gospodarz uroczystości pogrzebowych przyjmował oficjalne kondolencje od zagranicznych delegacji[14]. 26 czerwca 2010 brał udział w
ingresie
nowo mianowanego
prymasa Polski
Józefa Kowalczyka
w
Gnieźnie
[15].
- Akty prawne
Pierwszym powszechnie obowiązującym wydanym z racji uzyskanych uprawnień aktem prawnym było rozporządzenie z dnia 10 kwietnia 2010 w sprawie wprowadzenia
żałoby narodowej
w dniach 10–16 kwietnia 2010[16] (zmienione rozporządzeniem z dnia 14 kwietnia 2010, przedłużającym żałobę narodową do 18 kwietnia 2010[17]). Uchwalone przez parlament ustawy po raz pierwszy podpisał 12 kwietnia 2010; kolejne podpisywał m.in. 16 kwietnia 2010 i 29 kwietnia (łącznie – 64 ustawy[18]). Podpisanie nowelizacji ustawy o
IPN
[19], która m.in. zmieniła tryb wyboru prezesa IPN, spotkało się z publiczną krytyką ze strony polityków Prawa i Sprawiedliwości, współpracowników byłego prezydenta, części członków kolegium IPN[20] oraz niektórych publicystów.
13 i 14 kwietnia 2010 wydał postanowienia o przedłużeniu użycia Polskich Kontyngentów Wojskowych na terytorium Afganistanu i republik nadbałtyckich w ramach misji
NATO
[21][22]. 21 kwietnia 2010 wydał postanowienie o zarządzeniu przedterminowych
wyborów prezydenckich
na dzień 20 czerwca 2010[23]. W następnych dniach zarządził również wybory uzupełniające do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej po śmierci trzech senatorów 10 kwietnia 2010[24][25].
- Wizyty zagraniczne
8 maja 2010 udał się z dwudniową zagraniczną wizytą do
Rosji
na obchody 65. rocznicy zakończenia II wojny światowej[26]. Program wizyty obejmował rozmowy z prezydentem Rosji Dmitrijem Miedwiediewem, w trakcie których przekazano stronie polskiej 67 tomów akt prokuratorskich
zbrodni katyńskiej
[27], rozmowę z
kanclerz Niemiec
Angelą Merkel
, złożenie wieńców na miejscu katastrofy polskiego samolotu w Smoleńsku oraz na
Cmentarzu Wojennym w Katyniu
. Bronisławowi Komorowskiemu towarzyszyli m.in.
Wojciech Jaruzelski
i
Andrzej Wajda
[28]. 21 czerwca 2010 odwiedził
Polski Kontyngent Wojskowy
w
Afganistanie
w bazie Ghazni.
- Relacje z rządem
- Wybrane nominacje i powołania
- Odznaczenia oraz nadania stopni wojskowych i służbowych
- 15 kwietnia 2010 mianował na stopnie generalskie oficerów Wojska Polskiego zmarłych w katastrofie[46][47],
- 16, 19 i 23 kwietnia 2010 odznaczył pośmiertnie
Orderami Odrodzenia Polski
ofiary katastrofy[48][49][50],
- W połowie kwietnia 2010 awansował pośmiertnie na pierwsze stopnie oficerskie zmarłych w katastrofie funkcjonariuszy
Biura Ochrony Rządu
[51],
- 8 maja 2010 wręczył w Moskwie przyznane przez Lecha Kaczyńskiego odznaczenia dla Rosjan zasłużonych dla ujawniania prawdy o zbrodni katyńskiej oraz przyznane przez siebie odznaczenia dla 20 osób, biorących udział w akcji po katastrofie polskiego samolotu[52], w tym cztery
Krzyże Oficerskie Orderu Zasługi RP
przyznane milicjantom ze
Smoleńska
[53].
Udział w wyborach prezydenckich w 2010
Bronisław Komorowski (2010)
Był jednym z dwóch (obok
Radosława Sikorskiego
) kandydatów biorących udział w partyjnych prawyborach o nominację na kandydata w wyborach prezydenckich z ramienia PO. 27 marca 2010 w auli Politechniki Warszawskiej ogłoszono, że Bronisław Komorowski wygrał partyjne głosowanie (otrzymując 68,5% głosów), zostając oficjalnym kandydatem tego ugrupowania na urząd Prezydenta RP[54].
Bronisław Komorowski zdecydował się wziąć udział w zarządzonych przez siebie przedterminowych
wyborach prezydenckich
jako oficjalny kandydat
Platformy Obywatelskiej
. Jego komitet wyborczy został zgłoszony do
PKW
25 kwietnia 2010[55] i zarejestrowany 7 maja 2010[56]. Hasło kandydata brzmiało: "Zgoda buduje".
Poparcia udzieliły mu
Partia Demokratyczna – demokraci.pl
(25 kwietnia 2010)[57],
Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe
(6 maja 2010)[58] i
Demokratyczna Partia Lewicy
(10 maja 2010)[59].
Swoje wsparcie dla jego osoby jeszcze na etapie prawyborów wyrazili publicznie m.in.
Władysław Bartoszewski
,
Tadeusz Mazowiecki
i
Lech Wałęsa
[60]. Do ogólnopolskiego komitetu poparcia przystąpiło początkowo ponad 150 osób, w tym aktorzy, naukowcy, sportowcy, przedsiębiorcy, artyści, pisarze, działacze opozycji demokratycznej i przedstawiciele kombatantów[61]. 14 maja 2010 głosowanie na marszałka Sejmu na łamach "
Gazety Wyborczej
" zapowiedział jej redaktor naczelny
Adam Michnik
[62]. 2 czerwca 2010 w ramach prowadzonej kampanii wyborczej Bronisław Komorowski odwiedził Londyn, gdzie spotkał się z tamtejszą Polonią i sympatykami.
W pierwszej turze wyborów prezydenckich z 20 czerwca 2010 uzyskał 6 981 319 głosów (41,54%), zajmując 1. miejsce spośród 10 kandydatów[63]. Wszedł do drugiej tury głosowania razem z
Jarosławem Kaczyńskim
, który uzyskał poparcie na poziomie 36,46%. Otrzymał oficjalne poparcie ze strony kandydującego w pierwszej turze
Andrzeja Olechowskiego
i wspierającego go
Stronnictwa Demokratycznego
[64]. Za jego kandydaturą opowiedziała się również m.in.
Unia Pracy
[65].
W drugiej turze głosowania Bronisław Komorowski uzyskał 8 933 887 głosów ważnych, tj. 53,01%, wygrywając tym samym wybory[66], co zostało stwierdzone w obwieszczeniu i uchwale
PKW
z 5 lipca 2010[67].
Sąd Najwyższy
stwierdził ważność wyborów 3 sierpnia 2010.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
Obchody 600-lecia bitwy grunwaldzkiej z udziałem delegacji polskiej, litewskiej, rumuńskiej i mołdawskiej, 17 lipca 2010
6 lipca 2010 w Sali Wielkiej
Zamku Królewskiego w Warszawie
Bronisław Komorowski odebrał Uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej w sprawie stwierdzenia wyników wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, stając się
prezydentem elektem
.
Jako prezydent elekt 13 lipca 2010 spotkał się ze składającym oficjalną wizytę w Polsce
prezydentem Niemiec
Christianem Wulffem
[68]. 17 lipca 2010 wraz z marszałkiem Sejmu
Grzegorzem Schetyną
gościł składających wizytę w Polsce z okazji 600. rocznicy bitwy pod Grunwaldem prezydent Litwy
Dalię Grybauskaitė
, prezydenta Rumunii
Traiana Băsescu
i pełniącego obowiązki prezydenta Mołdowy
Mihaia Ghimpu
oraz wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego
Brunona Plattera
.
5-letnia kadencja prezydencka Bronisława Komorowskiego rozpoczęła się 6 sierpnia 2010 z chwilą złożenia przysięgi przed Zgromadzeniem Narodowym. Przed złożeniem przysięgi zrezygnował z członkostwa w Platformie Obywatelskiej[69]. Symboliczne przejęcie zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi odbyło się w dniu
Święta Wojska Polskiego
przed
Grobem Nieznanego Żołnierza
15 sierpnia 2010[70].
- Nominacje i powołania
We wrześniu 2010 nominował swoich przedstawicieli do
Krajowej Rady Sądownictwa
i Krajowej Rady Prokuratury – odpowiednio Łukasza Bojarskiego i
Edwarda Zalewskiego
.
14 października 2010 powołał
Stanisława Dąbrowskiego
na urząd
Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego
(od 19 października 2010), jego kontrkandydatem był
Lech Paprzycki
.
13 sierpnia 2010
Zgromadzenie Ogólne Sędziów Trybunału Konstytucyjnego
przedstawiło prezydentowi po dwóch kandydatów na Prezesa TK (
Ewę Łetowską
i
Andrzeja Rzeplińskiego
) i Wiceprezesa TK
Stanisława Biernata
i
Mirosława Granata
. Kadencje dotychczasowych prezesów upływają 2 grudnia 2010.
- Spotkania z głowami państw, szefami rządów, instytucji europejskich
Lp. | Data spotkania | miejsce | Program/tematy rozmów |
---|
1 | 10 sierpnia 2010 |
Śnieżka
(
Polska
/
Czechy
) | Spotkanie z
prezydentem Czech
Vaclavem Klausem
[71] |
2 | 19 sierpnia 2010 |
Litwa
| Spotkanie z
prezydent Litwy
Dalią Grybauskaitė
[72][73] |
3 | 1–2 września 2010 |
Bruksela
(
Belgia
) | Spotkanie z szefem
Komisji Europejskiej
José Manuelem Barroso
, sekretarzem generalnym
NATO
Andersem Foghiem Rasmussenem
,
królem Belgów
Albertem II
, przewodniczącym
Rady Europejskiej
Hermanem Van Rompuyem
[74] |
4 | 2 września 2010 |
Paryż
(
Francja
) | Spotkanie z przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego
Bernardem Accoyerem
, prezydentem Francji
Nicolasem Sarkozy'm
i premierem Francji
François Fillonem
; udział w przyjęciu w polskiej ambasadzie[75] |
5 | 3 września 2010 |
Berlin
(
Niemcy
) | Spotkanie z
kanclerz
Angelą Merkel
, przewodniczącym
Bundestagu
Norbertem Lammertem
,
prezydentem
Christianem Wulffem; złożenie przez prezydentów kwiatów w celi gen.
Stefana Grota-Roweckiego
w
Muzeum Sachdenhausen
[76] |
6 | 10-11 września 2010 |
Ryga
(
Łotwa
) | Spotkanie z prezydentami
państw bałtyckich
: Dalią Grybauskaitė (Litwa),
Toomasem Ilvesem
(
Estonia
) i
Valdisem Zatlersem
(Łotwa). Na drugi dzień spotkanie z
premierem Łotwy
Valdisem Dombrovskisem
; udział w obchodach 90. rocznicy walk o
Łatgalię
w
Dyneburgu
[77] |
7 | 25 września 2010 |
Charków
(
Ukraina
) | Uczestnictwo, wraz z
premierem Ukrainy
Mykołą Azarowem
, w uroczystościach na
Polskim Cmentarzu Wojennym w Charkowie
, upamiętniających polskich oficerów zamordowanych w 1940 przez funkcjonariuszy
NKWD
[78] |
8 | 15–17 października 2010 |
Rzym
(
Włochy
) i
Watykan
| Trzydniowa wizyta w Rzymie i Watykanie. Spotkanie z prezydentem Włoch
Giorgio Napolitano
oraz z papieżem Benedyktem XVI[79] |
9 | 26 października 2010 |
Bukareszt
(
Rumunia
) | Spotkanie m.in. z
prezydentem
Traianem Basescu
,
premierem
Emilem Bocem
oraz
Robertą Almą Anastase
– przewodniczącą
Izby Deputowanych
[80] |
Odznaczenia i wyróżnienia
- Otrzymane z urzędu
Z tytułu objęcia urzędu Prezydenta RP Bronisław Komorowski został kawalerem
Orderu Orła Białego
, Wielkim Mistrzem Orderu i przewodniczącym jego Kapituły, a także kawalerem
Orderu Odrodzenia Polski I Klasy
, Wielkim Mistrzem Orderu i przewodniczącym jego Kapituły.
- Wyróżnienia i odznaczenia prywatne
14 stycznia 2008
Uniwersytet Michała Römera w Wilnie
przyznał mu tytuł doktora honoris causa[81]. W 1999 otrzymał
Komandorię Missio Reconciliationis
.
Życie prywatne i rodzina
Od 1977 żonaty z
Anną
(z domu Dembowską), mają pięcioro dzieci[82]: Zofię (ur. 1979), Tadeusza (ur. 1981), Marię (ur. 1983), Piotra (ur. 1986) i Elżbietę (ur. 1989). Jednym ze sposobów spędzania wolnego czasu Bronisława Komorowskiego jest myślistwo[83].
Pełnił funkcję prezesa
Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego
oraz
Ligi Morskiej i Rzecznej
. W 2005 wydawnictwo "Rytm" wydało książkę Prawą Stroną – życie, polityka, anegdota, wywiad-rzekę, który z Bronisławem Komorowskim przeprowadziła Maria Wągrowska.
W 2002 zajął drugie miejsce w plebiscycie
Programu III Polskiego Radia
"Srebrne Usta"
za wypowiedź na temat zakupu dla polskiego lotnictwa wojskowego samolotów
F-16
: Jest takie powiedzenie, że polski lotnik to jest taki, że jak trzeba będzie, to nawet poleci na drzwiach od stodoły. Więc proszę Państwa, chciałem z wielką satysfakcją stwierdzić, że to już nie grozi. Piloci polscy będą latali na F-16.
4. Juliusz Komorowski h.
Korczak
(
hrabia
, właściciel majątku
Kowaliszki
) | | | |
| | 2.
Zygmunt Komorowski
(afrykanista, dyplomata) |
5. Magdalena z Górskich h.
Nałęcz
| | | | |
| | | 1. Bronisław Komorowski |
6. Antoni Szalkowski
| | |
| | 3. Jadwiga z Szalkowskich
| | |
7. Czesława z Zielińskich
| | | |
|
Przypisy
- ↑
Sylwetka na stronie sejm-wielki.pl
. [dostęp 27 marca 2010].
- ↑
Biografia
. prezydent.pl. [dostęp 4 września 2010].
- ↑ 3,0 3,1
Bronisław Komorowski
. polityka.pl, 27 kwietnia 2010. [dostęp 10 maja 2010].
- ↑
Bronisław Komorowski w serwisie "Ludzie Wprost"
. [dostęp 10 maja 2010].
- ↑
90-lecie Studenckiego Koła Naukowego Historyków UW
. histmag.org, 21 grudnia 2008. [dostęp 27 marca 2010].
- ↑ 6,0 6,1
Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności
. [dostęp 10 maja 2010].
- ↑
Serwis PKW – Wybory 2007
. [dostęp 27 marca 2010].
- ↑
Ruszył Sejm. PiS żąda głów marszałków
. dziennik.pl, 2 września 2008. [dostęp 12 lipca 2010].
- ↑
Informacje prasowe na stronie Biura Prasowego Sejmu
. [dostęp 27 marca 2010].
- ↑
Informacje prasowe na stronie Biura Prasowego Sejmu
. [dostęp 27 marca 2010].
- ↑
Komunikat Nr 152/VI kad.
. sejm.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 10 kwietnia 2010].
- ↑
Komunikat Nr 166/VI kad. Przemówienie Marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego podczas mszy św. pogrzebowej Prezydenta Lecha Kaczyńskiego i Marii Kaczyńskiej
. sejm.gov.pl, 18 kwietnia 2010. [dostęp 20 kwietnia 2010].
- ↑
Informacja o delegacjach zagranicznych
. msz.gov.pl, 18 kwietnia 2010. [dostęp 22 kwietnia 2010].
- ↑
Komorowski honorowym gospodarzem pogrzebu
. wp.pl, 14 kwietnia 2010. [dostęp 20 kwietnia 2010].
- ↑
Nowy Prymas Polski: skończyć bezpłodne kłótnie
. wp.pl, 2010-06-26. [dostęp 26 czerwca 2010].
- ↑
Dz. U. z 2010 r. Nr 58, poz. 368
- ↑
Dz. U. z 2010 r. Nr 61, poz. 376
- ↑ 18,0 18,1
Działania Marszałka wykonującego obowiązki Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego w okresie 10.04–8.07.2010 r.
. prezydent.pl, 8 lipca 2010. [dostęp 10 sierpnia 2010].
- ↑
Dz. U. z 2010 r. Nr 79, poz. 522
- ↑
Kto będzie szefem IPN? Zdecyduje Komorowski
. tvn24.pl, 29 kwietnia 2010. [dostęp 1 maja 2010].
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 21, poz. 200
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 22, poz. 212
- ↑
Komunikat Nr 170/VI kad.
. sejm.gov.pl, 21 kwietnia 2010. [dostęp 22 kwietnia 2010].
- ↑
Dz. U. z 2010 r. Nr 66, poz. 424
- ↑
Dz. U. z 2010 r. Nr 67, poz. 427
- ↑
Komorowski już w Moskwie
. gazeta.pl, 8 maja 2010. [dostęp 8 maja 2010].
- ↑
Miedwiediew przekazuje jawne akta śledztwa ws. Katynia i zapowiada jawność ws. Smoleńska
. newsweek.pl, 8 maja 2010. [dostęp 9 maja 2010].
- ↑
Komorowski daleko od centrum. Blisko gen. Jaruzelskiego
. tvn24.pl, 9 maja 2010. [dostęp 9 maja 2010].
- ↑
Komorowski zwołuje Radę Gabinetową
. tvn24.pl, 8 czerwca 2010. [dostęp 8 czerwca 2010].
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 21, poz. 199
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 53, poz. 727
- ↑
Pierwsze decyzje Komorowskiego: gen. Koziej będzie szefem BBN-u
. gazeta.pl, 12 kwietnia 2010. [dostęp 12 kwietnia 2010].
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 43, poz. 613
- ↑
Komorowski wybrał nowych dowódców. Stachowiak odchodzi
. wprost.pl, 19 maja 2010. [dostęp 7 sierpnia 2010].
- ↑
Powołanie Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego
. prezydent.pl, 19 maja 2010. [dostęp 23 maja 2010].
- ↑ Powołanie nastąpiło z dniem 23 maja 2010.
- ↑
Bronisław Komorowski powołał skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego
. gazeta.pl, 20 maja 2010. [dostęp 23 maja 2010].
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 44, poz. 622
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 44, poz. 623
- ↑ druk sejmowy nr 3089 z 27 maja 2010
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 44, poz. 617
- ↑ wygaśnięcie mandatów z dniem 24 czerwca 2010
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 44, poz. 624
- ↑
Komorowski powołał (swoich) ludzi do KRRiT
. tvn24.pl, 9 lipca 2010. [dostęp 19 lipca 2010].
- ↑ M.P. Nr 55, poz. 732–754
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 35, poz. 497
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 35, poz. 498
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 40, poz. 587
z późn. zm.
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 40, poz. 588
- ↑
M.P. z 2010 r. Nr 40, poz. 590
- ↑
Komunikat Nr 161/VI kad.
. sejm.gov.pl, 16 kwietnia 2010. [dostęp 17 kwietnia 2010].
- ↑
Polskie odznaczenia dla Rosjan
. rp.pl, 8 maja 2010. [dostęp 8 maja 2010].
- ↑
Опровержение (6 июня 2010 года)
(
ros.
). uvd.smolensk.ru, 6 czerwca 2010. [dostęp 8 czerwca 2010].
- ↑
Wybory 2010. Bronisław Komorowski kandydatem PO na prezydenta
. gazeta.pl, 27 marca 2010. [dostęp 27 marca 2010].
- ↑
Wybory 2010: Kolejni kandydaci z komitetami wyborczymi
. gazeta.pl, 25 kwietnia 2010. [dostęp 25 kwietnia 2010].
- ↑
Komunikat Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 7 maja 2010 r. o zarejestrowaniu kandydatów na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w wyborach zarządzonych na dzień 20 czerwca 2010 r.
. pkw.gov.pl, 6 maja 2010. [dostęp 7 maja 2010].
- ↑
Wybory 2010. PD: Czujemy, że wraca IV RP. Popieramy Komorowskiego
. gazeta.pl, 25 kwietnia 2010. [dostęp 25 kwietnia 2010].
- ↑
Uchwała 06/05/2010 Zarządu Krajowego SKL w sprawie wyborów prezydenckich
. sk-l.pl, 6 maja 2010. [dostęp 14 maja 2010].
- ↑
Apel Wyborczy ws. poparcia Bronisława Komorowskiego na Prezydenta RP
. dpl.org.pl, 14 maja 2010. [dostęp 10 maja 2010].
- ↑
PO: Prawybory na finiszu, czwartek ostatnim dniem głosowania pocztą
. gazeta.pl, 18 marca 2010. [dostęp 7 maja 2010].
- ↑
150 znanych osób popiera Komorowskiego
. wp.pl, 14 maja 2010. [dostęp 4 września 2010].
- ↑
Będę głosował na Bronisława Komorowskiego
. wyborcza.pl, 14 maja 2010. [dostęp 14 maja 2010].
- ↑
Serwis PKW – Wybory 2010
. [dostęp 21 czerwca 2010].
- ↑
Olechowski poprze w II turze Komorowskiego
. wyborcza.pl, 24 czerwca 2010. [dostęp 24 czerwca 2010].
- ↑
Unia Pracy wybiera mniejsze zło
. uniapracy.org.pl, 24 czerwca 2010. [dostęp 27 czerwca 2010].
- ↑
Serwis PKW – Wybory 2010
. [dostęp 5 lipca 2010]
- ↑
Dziennik Ustaw Nr 122, poz. 828 z roku 2010
. [dostęp 9 lipca 2010]
- ↑
Prezydenci Polski i Niemiec o przyszłej współpracy
. prezydent.pl, 13 lipca 2010. [dostęp 13 lipca 2010].
- ↑
Obejmując z woli Narodu urząd Prezydenta
. platforma.org, 6 sierpnia 2010. [dostęp 10 sierpnia 2010].
- ↑
Prezydent przejął zwierzchnictwo nad armią
. prezydent.pl, 15 sierpnia 2010. [dostęp 17 sierpnia 2010].
- ↑
Spotkanie prezydentów Polski i Czech na Śnieżce
. prezydent.pl, 10 sierpnia 2010. [dostęp 17 sierpnia 2010].
- ↑
Pierwsza podróż prezydenta. Wcale nie Bruksela!
. dziennik.pl, 21 sierpnia 2010. [dostęp 22 sierpnia 2010].
- ↑
Prezydent RP Bronisław Komorowski spotkał się z Prezydent Republiki Litewskiej Dalią Grybauskaite
. prezydent.pl, 19 sierpnia 2010. [dostęp 22 sierpnia 2010].
- ↑
Prezydent z oficjalną wizytą w Brukseli
. prezydent.pl, 1 września 2010. [dostęp 1 września 2010].
- ↑
Pierwsza oficjalna wizyta we Francji
. prezydent.pl, 2 września 2010. [dostęp 2 września 2010].
- ↑
Pierwsza oficjalna wizyta w Niemczech
. prezydent.pl, 3 września 2010. [dostęp 3 września 2010].
- ↑
Prezydent z dwudniową wizytą na Łotwie
. prezydent.pl, 10 września 2010. [dostęp 10 września 2010].
- ↑
Prezydent uczcił pamięć polskich oficerów
. prezydent.pl, 25 września 2010. [dostęp 25 września 2010].
- ↑
Trzydniowa wizyta w Rzymie i Watykanie
. prezydent.pl, 15 października 2010. [dostęp 18 października 2010].
- ↑
Prezydent z oficjalną wizytą w Rumunii
. prezydent.pl, 26 października 2010. [dostęp 26 października 2010].
- ↑
Komorowski doktorem honoris causa Uniwersytetu Wileńskiego
. gazeta.pl, 14 stycznia 2008. [dostęp 6 sierpnia 2010].
- ↑
Biografia
. prezydent.pl. [dostęp 4 września 2010].
- ↑
Politycy na łowach
. newsweek.pl, 10 marca 2010. [dostęp 30 marca 2010].
Bibliografia
Linki zewnętrzne