Od
1887
studiował historię oraz filologię angielską i francuską na
Uniwersytecie w Oslo
, studia ukończył w
1893
, zdobywając tytuł
Master of Arts
. Przez kilka następnych lata wykładał w szkołach wyższych i prowadził badania nad
internacjonalizmem
. W
1919
opublikował pierwszy tom pracy Histoire de l'internationalisme (opisujący historię ruchu międzynarodowego przed
pokojem westfalskim
) i uzyskał stopień doktora.
W
1899
był członkiem komitetu organizacyjnego konferencji
Unii Międzyparlamentarnej
, która miała miejsce w
Oslo
. W latach
1909
-
1933
był sekretarzem generalnym tej organizacji. Również od
1899
był sekretarzem komisji noblowskiej
Stortingu
, która doprowadziła do powstania w
1904
Norweskiego Instytutu Noblowskiego przy Norweskim Komitecie Noblowskim.