Echo (
gr.
Ἠχώ Ēchṓ,
łac.
Echo, "echo", "odgłos", "dźwięk") –
nimfa
oreada
i uosobienie
echa
w
mitologii greckiej
.
Uchodziła za córkę
Eteru
i
Gai
. Według
Owidiusza
[Met. III 356-401] Echo długimi opowiadaniami przeszkadzała zazdrosnej
Herze
w śledzeniu miłostek
Zeusa
. Gdy bogini odkryła podstęp, ukarała nimfę utratą własnego głosu. Odtąd Echo nie mogąc powiedzieć nic z własnej woli musiała stale powtarzać cudze okrzyki.
Pozbawiona głosu nimfa zakochała się w pięknym
Narcyzie
, w którym kochało się wielu, ale który odrzucał wszystkie te zaloty. Echo spotkała go, kiedy polował. Potrafiła wyznać mu miłość przez same powtarzanie jego słów, on jednak ją odrzucił. Zrozpaczona nimfa spędziła resztę życia w osamotnionych wąwozach, powoli ginąc z miłości, tak, że pozostał z niej tylko sam powtarzający cudze słowa głos.
Echo raz jeszcze spotkała Narcyza po tym, gdy
Artemida
ukarała go za zabójstwo zakochanego w nim Amejniosa. Kara polegała na tym, że Narcyz ujrzał swoje odbicie w wodzie i pokochał je. Nie mogąc jednak spełnić miłości, wpadł w rozpacz. Choć Echo nie przebaczyła mu, smuciła się razem z nim, a kiedy z rozpaczy popełnił samobójstwo, powtarzała jego ostatnie słowa: "Żegnaj, młodzieńcze, na próżno ukochany".
Miał u niej powodzenie bóg lasów, myśliwych i pasterzy,
Pan
. Jednak nie wiedział on o niej, ponieważ straciła już ciało.
Pauzaniasz [II 35.10, 21.17] podaje informację, że w Grecji istniały
portyki
nazywane "portykami Echo", ze względu na
echo
, które się w nich rozlegało. W Hermione znajdowała się
stoa
, w którym dało się słyszeć trzykrotne echo, a w
Olimpii
stoa z siedmiokrotnym echem.