Neil Robertson (ur.
11 lutego
1982
w
Melbourne
) –
snookerzysta
australijski
; mistrz świata z
2010
roku.
Kariera
W wieku 14 lat został najmłodszym graczem w historii australijskiego snookera, który uzyskał 100-punktowy
break
. Od
1998
r. jest profesjonalnym snookerzystą. W
2003
r. odniósł pierwszy poważny sukces, wygrywając Mistrzostwa Świata do lat 21, rozgrywane na
Nowej Zelandii
. Po tym sukcesie otrzymał tzw.
dziką kartę
, dzięki której od sezonu
2003
/
2004
mógł występować w eliminacjach do zawodów najwyższej rangi, organizowanych przez
WPBSA
.
W swym pierwszym sezonie w gronie najlepszych graczy największymi sukcesami Robertsona były osiągnięcie ćwierćfinału w
European Open
oraz druga runda
Mistrzostw Świata
. W sezonie
2004
/
2005
największe sukcesy Neila to ćwierćfinały
Welsh Open
i
Malta Cup
oraz III runda
Grand Prix
. Na mistrzostwach świata w
2006
osiągnął ćwierćfinał, przegrywając ze Szkotem
Graeme Dottem
12:13.
Po sezonie
2003
/
2004
zajmował 68. miejsce w rankingu 2-letnim, zaś 48. w tzw. rankingu prowizorycznym (kroczącym). Po sezonie
2004
/
2005
zajmował, odpowiednio, 28. i 13. miejsce.
29 października
2006
roku wygrał turniej Grand Prix w Aberdeen. W finale pokonał
Jamie Cope
'a w 9:5.
18 lutego
2007
roku w finale
Welsh Open
pokonał
Andrew Higginsona
9:8. Po bardzo udanej pierwszej serii finałowej (6:2) i zaskakującym powrocie (6:8 po czternastym
framie
dla Higginsona, będącego swego rodzaju „finałowym debiutantem”), „Melbourne Machine” zgarnął pulę £35000 oraz awansował na wysokie siódme miejsce w prowizorycznym rankingu najlepszych graczy. Wraz z tym zwycięstwem stał się on pierwszym od dwóch lat, oraz czwartym pochodzącym spoza
Wielkiej Brytanii
lub
Irlandii
, zawodnikiem, który wygrał co najmniej dwa turnieje rankingowe w sezonie.
Od początku sezonu
2007/2008
wyniki Australijczyka znacznie pogorszyły się, co skutkowało dużym spadkiem na
oficjalnej liście rankingowej
. W sezonie
2008/2009
zajmował 10. pozycję, lecz w rankingu prowizorycznym spadł na 21. miejsce.
15 listopada
2008
roku odniósł swoje trzecie zwycięstwo w turnieju rankingowym. W finale
Bahrain Championship
pokonał Walijczyka
Matthew Stevensa
9:7.
11 października
2009
roku zanotował czwarte zwycięstwo w turnieju rankingowym, po raz drugi w swojej karierze wygrywając
Grand Prix
. W finale pokonał
Dinga Junhui
9:4. Po tym sukcesie awansował na trzecie miejsce prowizorycznej listy rankingowej. Jednocześnie został pierwszym snookerzystą spoza
Wielkiej Brytanii
oraz
Irlandii
, mającym na koncie cztery zwycięstwa w turniejach rankingowych.
1 kwietnia
2010
roku podczas
China Open
wbił swojego pierwszego maksymalnego breaka w turnieju rankingowym.
W rozgrywanych na przełomie kwietnia i maja 2010 roku
Mistrzostwach Świata
dotarł do pierwszego w swojej karierze finału, gdzie po długim, defensywnym pojedynku pokonał
Graeme'a Dotta
18:13, tym samym zostając drugim Australijczykiem po
Horacym Lindrumie
, który sięgnął po tytuł Mistrza Świata w Snookerze (pierwszym w nowożytnej erze snookera) i jedynym Australijczykiem, który wygrał mistrzostwa świata w Crucible Theatre[1]. Zaznaczyć należy, że chociaż teoretycznie pierwszym australijskim mistrzem świata w historii snookera był Horace Lindrum, to jednakże wygrał on w kwestionowanych przez wielu zawodach w 1952 roku, bowiem wobec bojkotu niemal wszystkich liczących się wtedy graczy, do zmagań przystąpiło wówczas zaledwie dwóch konkurentów[2].
Ciekawostki
- Neil Robertson jest zawodnikiem
leworęcznym
.
- Obecnie mieszka w
Cambridge
w
Anglii
.
- Do zakończenia sezonu 2009/2010, na swoim koncie zapisał 135 breaków co najmniej stupunktowych, z czego tylko 42 wbił w sezonie
2009/2010
.
- Prywatnie jest związany z Norweżką Mille z którą ma syna o imieniu Aleksander. Termin porodu wypadał akurat na finał Mistrzostw Świata 2010, jednak ostatecznie urodził się 12 maja 2010[3].
- Przybył do Anglii szukać sukcesu po raz kolejny w 2003 r. mają zaledwie 500 GBP i grając w pożyczonej kamizelce, gdyż nie stać go było na kupno własnej[4][5].
- Za wygranie mistrzostw świata w 2010 otrzymał czek na 250000 GBP[6].
- Kibicuje londyńskiej drużynie piłki nożnej - Chelsea FC.
Porównanie z Mistrzami Świata
Poniższa tabela obejmuje Mistrzów Świata w snookerze, którzy nie zakończyli snookerowej kariery.
- Legenda
- MŚ – liczba tytułów Mistrza Świata
- T. rank – liczba zwycięstw w turniejach rankingowych
- UK – liczba zwycięstw w rankingowym turnieju
UK Championship
- MT – liczba zwycięstw w turnieju
Masters
- B. Maks – liczba turniejowych breaków maksymalnych
Przypisy
Linki zewnętrzne