Hans Guido von Bülow (ur.
8 stycznia
1830
w
Dreźnie
, zm.
12 lutego
1894
w
Kairze
) –
niemiecki dyrygent
, wirtuoz
pianista
i
kompozytor
okresu
romantyzmu
. Był jednym z najwybitniejszych dyrygentów XIX wieku, a jego interpretacje przyczyniły się do sukcesu kilku współczesnych mu twórców, między innymi
Ryszarda Wagnera
.
Biografia
Choć od 9 roku życia Bülow uczył się muzyki pod kierunkiem
Fryderyka Wiecka
, jego rodzice woleli, by studiował prawo. W tym celu wysłali go do
Lipska
, gdzie zetknął się z
Franciszkiem Lisztem
. Wrażenie jakiego doznał na premierze Lohengrina sprawiło, że wbrew woli rodziców postanowił poświęcić się muzyce. W roku
1850
z rekomendacji Wagnera po raz pierwszy poprowadził orkiestrę w
Zurychu
.
W roku
1851
studiował u Liszta, z którym się zaprzyjaźnił, a w roku
1857
poślubił jego córkę,
Cosimę
. W latach 50. i wczesnych latach 60. XIX wieku Bülow wiele koncertował jako pianista i dyrygent, tworzył również własną muzykę. Działalność ta przyniosła mu uznanie nie tylko w Niemczech, ale i w Rosji. Największą jednak sławę zyskał jako dyrygent opery dworskiej w
Monachium
. Kierował tu pierwszymi wykonaniami
Tristana i Izoldy
(
1865
) oraz
Śpiewaków norymberskich
(
1868
), a oba przedstawienia odniosły wielki sukces.
Życie osobiste Bülowa nie było tak pomyślne jak artystyczne. Bülow miał przykry charakter i potrafił wymyślać muzykom (tenora odgrywającego rolę Rycerza Łabędzia w Lohengrinie nazwał Rycerzem Świni – w oryginale gra słów Schwäne – Schwein). Żona Cosima romansowała z Wagnerem, by w roku
1868
odejść do niego na stałe, dwa lata później przeprowadzony został formalny rozwód. Zabrała ze sobą Ewę i Izoldę, córki, które miała już z Wagnerem. Wydaje się, że Bülow nie miał o to urazy do Wagnera, nadal dyrygował wykonaniami jego dzieł, a jego żal po śmierci kompozytora był szczery.
Oprócz muzyki Wagnera Bülow był również entuzjastą twórczości
Brahmsa
i
Czajkowskiego
. W roku
1875
dyrygował w
Bostonie
światową premierą słynnego pierwszego koncertu fortepianowego b-moll Czajkowskiego, a w
1885
kierował własną orkiestrą podczas premiery czwartej symfonii e-moll Brahmsa.
W latach
1878
-
1888
pełnił funkcję kapelmistrza w
Hanowerze
, jednak po kłótni ze śpiewakiem w czasie prób do Lohengrina został zmuszony do odejścia. Przeniósł się na równorzędne stanowisko do
Meiningen
i stworzył tam jeden z najlepszych zespołów orkiestrowych w Niemczech – nalegał na to, by muzycy znali wszystkie nuty granych utworów na pamięć. Dokonał też kilku innowacji w składzie orkiestry – wprowadził do niej pięciostrunowy
kontrabas
i
kotły
z pedałem. Ta ostatnia nowinka stała się wkrótce standardem.
Pod koniec lat 80. Bülow zamieszkał na stałe w
Hamburgu
, nie przerywając jednak koncertowania jako pianista i dyrygent. Kilka lat później podupadł na zdrowiu i szukając bardziej sprzyjającego mu klimatu przeniósł się do
Egiptu
, gdzie zmarł.
Linki zewnętrzne